- Γκρρρ! Μπλόκο στο μπλογκ Περαστικός!
Αγόρασε υποχρεωτικά αυτό που εγώ θέλω να σου πουλήσω, στην τιμή που εγώ θέλω, αλλιώς θα σου κλείσω τους δρόμους, θα σου κάνω πόλεμο, θα σε... Πόσο λογικό είναι αυτό; Σε αυτό δεν συνίστανται κατά βάση οι κάθε λογής κινητοποιήσεις αγροτών και άλλων «παραγωγικών ομάδων»; Αν εγώ πάρω μια τσάπα και ανοίγω τρύπες σε ένα βουνό αποκτώ κάποιο ιερό δικαίωμα να κλείνω δρόμους απαιτώντας να πληρωθώ για την εργασία μου; Είναι δυνατόν να συντηρείται ένας κλάδος με χαρτζιλίκια που βγαίνουν από τις τσέπες όλων μας επ' αόριστον; Δεν θα έπρεπε να καταρτιστεί μια πολιτική, είτε αναδιάρθρωσης, έτσι, ώστε με αλλαγές στο τι καλλιεργείται, στο πώς καλλιεργείται, από ποιους καλλιεργείται αλλά και από ποιους και πώς πωλείται και μεταποιείται, να καταστεί βιώσιμο το αγροτικό επάγγελμα ή, διαφορετικά, να γίνει μια ομαλή έξοδος από αυτό; (Είμαι αρκετά βέβαιος ότι το επάγγελμα δεν είναι γενετική ιδιότητα και ότι δεν γεννιόμαστε ούτε είναι αναγκαίο να πεθαίνουμε με αυτό.)
Αναγνωρίζω ένα δίκιο στους αγρότες (πού το χάνουν με αυτές τις κινητοποιήσεις), το ότι κάποιοι αγοράζουν από αυτούς υπερβολικά φθηνά και μετά πωλούν σε εμάς υπερβολικά ακριβά. Αντί να ζητούν όμως χαρτζιλίκια, θα έπρεπε να εστιάσουν σε αυτό το σημείο. Μια πιθανή λύση θα ήταν, μέσω των συνεταιρισμών τους, η κάθετη επέκταση στην αλυσίδα παραγωγής/διάθεσης. Όταν ο μεταπωλητής ή η βιομηχανία τρφίμων/χυμών σε εκμεταλλεύεται με τεράστιο περιθώριο κέρδους, επεκτείνεσαι, παύεις να τους πουλάς και δημιουργείς το δικό σου δίκτυο και τη δική σου συνεταιριστική βιομηχανία τροφίμων. Αυτός είναι ο τρόπος δράσης ελεύθερων και αξιοπρεπών ανθρώπων που δεν καταδέχονται να τους κατηγορούν για ζήτουλες και παρασιτισμό και δεν κλείνουν δρόμους απειλώντας, με παλλόμενα προγούλια και κρασοκοιλιές, με πολέμους και άλλα φαιδρά.
Αν οι αγρότες εστίαζαν εκεί και διεκδικούσαν κάποια υποστήριξη από το κράτος για να αφαιρέσουν τους μεσάζοντες, προς όφελος και ημών, των τρισκατάρατων αστών, ώστε και αυτοί να λαμβάνουν μεγαλύτερο μέρος της αξίας των προϊόντων τους και εμείς να βλέπαμε καμιά καλύτερη τιμή στα ράφια, θα τους στήριζα ολόψυχα. Η κυβέρνηση και ο ικανός στη σοβαροφάνεια πρωθυπουργός της το μόνο που θέλουν είναι να μη χάσει το μαγαζί τους πελάτες του και τους χρηματοδότες του και δεν πρόκειται να θίξουν ποτέ τέτοια θέματα. Και τους αγρότες θέλουν να κατευνάζουν με χαρτζιλικώματα, όσο μπορούν, για να έχουν τις ψήφους τους, και με τους βιομηχάνους τροφίμων και τους μεσάζοντες, χονδρέμπορους και ψιλέμπορους, να τα έχουν καλά, οπότε, η λύση είναι η γνωστή, χέρι στην τσέπη των φορολογουμένων για να βγαίνουν τα χαρτζιλίκια και να πορεύεται η Ελλάδα υπερήφανη και χωρίς καμία πρόοδο, μέχρι να ξαναβγούν οι βάρβαροι στους δρόμους. Κρίμα βέβαια που η κακιά Ευρώπη δεν συμφωνεί να συνεχίσει να επιδοτεί τα κωλλάδικα της επαρχίας, οπότε, μάλλον εσύ και εγώ, που δεν έχουμε τρακτέρ και διακόπτες να κατεβάζουμε, θα πρέπει να ζοριστούμε και άλλο. Βλέπω, στο επόμενο στάδιο των κινητοποιήσεων, τίμιους αγρότες να απάγουν κακούς αστούς και να ζητούν επιδοτήσεις για να τους απελευθερώσουν.
Ο Έλληνας είναι μεγάλος αγωνιστής, ένα αγώνα όμως δεν θα δώσει ποτέ, να πάρει ο ίδιος τη μοίρα του στα χέρια του. Πάντα θα είναι ραγιάς και θα σκούζει κάτω από ένα μπαλκόνι, μπροστά σε ένα σαράι, για να του πετάξουν ξεροκόμματα. Έτσι τον έμαθε κιόλας και έτσι έχει συμφέρον το πελατειακό μας σύστημα να τον κρατήσει. Πάντα θα περιμένει να ορίσει τη μοίρα του το κράτος/κάθε λογής νονός/κέντρο ή παράκεντρο εξουσίας. Ο μεγαλύτερος και πιο ευγενικός αγώνας είναι να στέκεσαι στα πόδια σου και να ορίζεις ο ίδιος τη μοίρα σου.
Άλλες σχετικές αναρτήσεις, κατά και υπέρ των μπλόκων:
http://locuspublicus.blogspot.com/2009/01/blog-post_25.html
http://nikoslioliopoulos.blogspot.com/2009/01/blog-post_23.html
Και κάτι έκτακτο! Αίσχος δήμαρχε! Μόνο για τα χριστουγεννιάτικα δέντρα κλαίγεσαι, τα αληθινά τα κόβεις!
8 σχόλια:
Δεν θα διαφωνήσω έντονα μαζί σου γιατί έχεις μερικό δίκιο. Εκεί που διαφωνώ είναι ότι κουβαλιάζεις τους πάντες μαζί. Κάποια στιγμή πρέπει να ξεχωρίσουμε τους τσιφλικάδες που τους ανήκει ο μισός θεσσαλικός κάμπος (τους "καρασοκοιλιές με τα παλλόμενα προγούλια") από τους αγρότες.
Άλλωστε:
1."Είμαι αρκετά βέβαιος ότι το επάγγελμα δεν είναι γενετική ιδιότητα και ότι δεν γεννιόμαστε ούτε είναι αναγκαίο να πεθαίνουμε με αυτό."
Σαφώς και δεν είναι γενετική ιδιότητα το επάγγελμα. Πες μου όμως ότι το παιδί που γεννιέται στην επαρχία μπορεί να επιλέξει ελεύθερα επάγγελμα για να πάψω να χάνω χρόνο για να σου απαντώ.
Το παιδί στην επαρχία κάνει μάθημα στο κεντρικό χωριό και πολλές φορές κάνει μάθημα μαζί η 1η Γυμνασίου μέχρι την 3η Λυκείου. Το μισό χειμώνα τα παιδιά δεν πάνε στο μάθημα. Σε μερικά χωριά, κάποιοι καθηγητές φτάνουν τον Δεκέμβρη για να αρχίσουν μάθημα.
Ωραία είναι να ζούμε με την ψευδαίσθηση της "ελευθερίας" επιλογής επαγγέλματος αλλά η αλήθεια είναι ότι αν η μάνα σου και ο γέρος σου είναι αγρότες στην επαρχία είναι σχεδόν αδύνατο να ξεφύγεις. Και αν ξεφύγεις, πρέπει να πας στην πόλη. Τότε θα σταματήσουμε να γκρινιάζουμε για τα μπλόκα και θα αρχίσουμε τις γκρίνιες για "ερήμωση" στα χωριά μας και αποκέντρωση.
2. "Μια πιθανή λύση θα ήταν, μέσω των συνεταιρισμών..."
Νομίζεις δεν θέλουν οι αγρότες να γίνει αυτό που λες; Δεν το έχουν σκεφτεί ή μήπως δεν το έχουν δοκιμάσει; Εύκολα δίνουμε λύσεις στα χαρτιά. Το κεφάλαιο σε αφήνει να του πάρεις την κουτάλα με τα ζουμιά;
3. "Ο μεγαλύτερος και πιο ευγενικός αγώνας είναι να στέκεσαι στα πόδια σου και να ορίζεις ο ίδιος τη μοίρα σου."
Ευγενικός αγώνας;;; Κατά το "noble";;;
Mouridis:
Δεν τους τσουβαλιάζω εγώ, αυτοί σχημάτισαν στρατό καις μας τιμωρούν όλους, άρα έτσι θα τους αντιμετωπίσω.
1. Υπάρχουν και άλλα επαγγέλματα στην επαρχία, υπάρχουν πολύ περισσότερο και άλλες καλλιέργειες που αφήνουν περιθώριο κέρδους (απαιτούν όμως δράση, αλλαγή, δεν έχουν ίσως επιδοτήσεις), υπάρχουν και άνθρωποι που έχουν φύγει από πόλεις και ζουν στην επαρχία ακόμη και ως αγρότες, ασχολούμενοι με τη βιολογική καλλιέργεια, με την επεξεργασία τροφίμων, με συναφείς εργασίες, με τον αγροτουρισμό, με τη βιοτεχνία χρησιμοποιώντας τοπικές πρώτες ύλες, με άλλα επαγγέλματα. Ο άνθρωπος κάνει την οικονομία και οικονομία υπάρχει όπου υπάρχουν άνθρωποι, δεν είναι η οικονομία κάτι εξωγενές που έρχεται από το διάστημα. Το παιδί της επαρχίας μπορεί να επιλέξει ελεύθερα επάγγελμα όσο περίπου ένα παιδί της πόλης από οικογένεια αντίστοιχου εισοδήματος ή, σε κάθε περίπτωση, όσο ελεύθερα μπορεί ένα παιδί της επαρχίας γενικά στον ανεπτυγμένο κόσμο. Αν ένα παιδί της επαρχίας θέλει να ασκήσει ένα επάγγελμα που ασκείται στην πόλη, ας πάει στην πόλη, έχει αυτό το δικαίωμα! Το θέμα είναι περισσότερο αν θέλει ή αν το αφήνουν οι γονείς του να επιλέξει άλλο επάγγελμα. Λες για την κατάσταση της παιδείας στην επαρχία, δεν ακούω τους αγρότες να διαμαρτύρονται καθόλου για αυτήν, ίσως διότι οι ίδιοι δεν θέλουν να μορφώνονται τα παιδιά τους και ίσως διότι τα ίδια τα παιδιά, χωρίς την παρότρυνση των γονιών τους, προτιμούν την εύκολη λύση. Κάτι ξέρω από επαρχία και την κατάσταση εκεί. Το πρόβλημα δεν είναι τόσο τα σχολεία, όσο το να μην εγκαταλείπουν τα παιδιά το σχολείο!
Αν χρειαζόμαστε λιγότερο αγροτικό πληθυσμό, δεν το θεωρώ αυτό κακό, συμφωνώ ότι κακό είναι να συγκεντρώνονται όλοι σε μία ή δύο πόλεις και να μην υπάρχει ισόρροπη ανάπτυξη σε όλη τη χώρα και αυτό είναι άλλο ένα θέμα. Με περίεργους και μαγικούς τρόπους σε άλλες ανεπτυγμένες χώρες, με πολύ μικρότερο ποσοστό αγροτών από εμάς, η επαρχία όχι μόνο δεν έχει πεθάνει, αλλά χαίρει άκρας υγείας. Η ελευθερία είναι ψευδαίσθηση ή πραγματικότητα στο βαθμό που εμείς τη θεωρούμε έτσι ή αλλιώς. Υποθέτω ότι σύμφωνα με τη λογική που αναπτύσσεις όσοι άνθρωποι από την επαρχία σπουδάζουν ή γίνονται επιτυχημένοι αγρότες ασχολούμενοι με καινούριες καλλιέργειες και μεθόδους ή δραστηριότητες είναι υπεράνθρωποι. Εκεί πρέπει να στοχεύει η κρατική στήριξη και όχι στο να διαιωνίζει τη σημερινή άρρωστη κατάσταση.
2. Η κακιά ΕΕ κάτι κεφαλαιάκια είχε δώσει, τώρα το τι γίνανε αυτά και τι τα κάνανε οι ίδιοι οι αγρότες είναι πονεμένη ιστορία. Ωστόσο, ακόμη και τώρα, αντί να ζητάνε χαρτζιλίκια, αν έχουν καταλάβει το αδιέξοδο στο οποίο οδεύουν, ας μη ζητάνε επιδοτήσεις και ας ζητήσουν τη διάθεση πόρων για τη στήριξη τέτοιων προσπαθειών και την αναδιάρθρωση της γεωργίας για να τους πω μπράβο!
3. Δεν σου αρέσει το επίθετο; Μείνε στην ουσία. Δεν βρίσκεις τη λέξη αρκετά βαρβάτη ή αρκετά αριστερή; Βάλε ένα επίθετο της αρεσκείας σου. Να πούμε δίκιος, κατά το just; OK; Δεν σε χαλάει τώρα;
4. Τίποτε δεν δικαιολογεί αυτό που ζούμε σε αυτή τη χώρα, με την κάθε ομάδα που έχει ένα μοχλό πίεσης, ένα διακόπτη, τρακτέρ, μεγάλους αριθμούς, να εκβιάζει και να τιμωρεί όλη την κοινωνία. Κανένας δίκαιος σκοπός δεν αγιάζει αυτά τα μέσα. Ζούμε στη χώρα όπου όλοι έχουν δίκιο και στο όνομα αυτού του δίκιου αδικούν όλους τους άλλους. Αυτό δεν το δέχομαι.
Αυτό το παζάρι (τόσα πάνω τόσα κάτω) που έγινε είναι ντροπιαστικό. Δεν λέω ότι φταίνε οι αγρότες αλλά τι νόημα έχουν οι επιδοτήσεις όταν όλοι ξέρουν ότι οι αγρότες είναι σαν μελλοθάνατοι. Το τίμιο θα ήταν να τους πουν υπεύθυνα πιο είναι το μέλλον τους (έτσι όπως έχουν διαμορφωθεί τα πράγματα) για να κανονίσουν και αυτοί τίμια τις ζωές τους και τις ζωές των παιδιών τους. Ίσως τότε άλλαζαν και μορφή οι διεκδικήσεις από το απόλυτο τώρα στη μέριμνα για το αύριο.
κάποτε φτιαχνόντουσαν και συνεταιρισμοί - μέχρι να εξαφανσιτεί ο πρόεδρος με τα κεφτά όλων!
η ιδέα καλή η εφαρμογή χώλαινε, μάλλον όμως ξανα-έφτασε η ώρα της!
Greek Rider, κανένας δεν μιλά «τίμια» σε αυτή τη χώρα.
geokalp, όπως και να έχει, οι αγρότες θα πρέπει να αλλάξουν για να επιβιώσουν, όσοι από αυτούς επιβιώσουν.
Φίλε Περαστικέ, συμφωνώ μαζί σου. Οπως ακριβώς το είπες.
Ο μεγαλύτερος και πιο ευγενικός αγώνας είναι να στέκεσαι στα πόδια σου και να ορίζεις ο ίδιος τη μοίρα σου.
"Δανείστηκα" και το υπέροχο τρακτέρ σου για το πόστ μου. Ευχαριστώ διπλά (και για την αναφορά).
Και συνεταιρισμούς πήγαν να φτιάξουν τη δεκαετεία του 80 άλλα έφαγαν πάλι τα λαμόγια και οι συνεταιρισμοί κατέρρευσαν, αν και μας κόστισαν αρκετά. Εκεί πάλι δεν έχουν ευθύνες οι αγρότες; Οι ίδιοι είτε συμμετείχαν στο φαγοπότι είτε έκαναν πως δεν βλέπουν, σάμπως δικά τους ήταν τα λεφτά. Και τώρα παραπονιούνται ότι δεν πουλάνε σε καλές τιμές τα προιόντα τους.
Locus Publicus, εγώ ευχαριστώ.
Δυστυχώς, ανώνυμε σχολιαστή, πολλές οι κακοήθειες σε αυτή τη χώρα. Σε κάθε περίπτωση, αναγνωρίζω ότι δεν μπορεί ένα αγροτικό προϊόν, όπως τα πορτοκάλια, να πωλείται, όπως άκουσα, από τον αγρότη προς ένα (1) λεπτό το κιλό (όπως ανέφεραν στο ραδιόφωνο, δεν ξέρω την ποιότητα, ενδεικτικά το αναφέρω) και να φτάνει στον καταναλωτή σε τέτοιες τιμές. Υπάρχουν καρτέλ, υπάρχει εκμετάλλευση από τις βιομηχανίες τροφίμων και ένα κράτος που λειτουργεί πελατειακά δεν θα κάνει ποτέ τίποτε ουσιαστικό για αυτά τα θέματα, ενώ κοιτάει πώς να διατηρεί ήσυχα τα πράγματα μοιράζοντας χαρτζιλίκια όταν τα πράγματα φτάνουν στο απροχώρητο. Αυτό όμως οδηγεί μόνο σε αδιέξοδο. Το να δημιουργηθούν συνεταιρισμοί ή εταιρείες ή ό,τι άλλο για να αποκτήσουν οι αγρότες έλεγχο των προϊόντων τους και της αξίας τους είναι μια πρόταση. Μια άλλη πρόταση είναι η διαφοροποίηση με βάση την ποιότητα, βλ. π.χ. βιολογικές καλλιέργειες. Αυτό φυσικά απαιτεί πιστοποίηση και όρεξη για δουλειά, όχι να κάθεσαι στο καφενείο όλη μέρα με παρκαρισμένο το 4x4 έξω και τα αλλοδαπά στα χωράφια. Ο ευρωπαίος καταναλωτής δεν έχει λόγο να προτιμήσει το ακριβότερο ελληνικό αγγουράκι από το τουρκικό ή δεν ξέρω από ποια άλλη χώρα αν δεν υπάρχει λόγος για να το κάνει αυτό. Σε αυτό το επίπεδο, το παιχνίδι είναι χαμένο και ας το ξεχάσουμε. Επίσης, χρειάζεται ικανότητα να επιλέγεις τι θα παράγεις και να μπορείς να διαφοροποιείσαι. Κάθε επιχειρηματίας (ο αγρότης είναι επιχειρηματίας) όταν βλέπει ότι τα έσοδά του δεν καλύπτουν το κόστος του και ένα αποδεκτό επίπεδο διαβίωσης, εξετάζει τι πρέπει να αλλάξει σε αυτό που κάνει, πώς θα διαφοροποιηθεί, πώς θα βρει νέους πελάτες, όλα αυτά μοιάζει να είναι θέματα ταμπού για τον Έλληνα αγρότη. Καταλαβαίνω ότι πολλοί από αυτούς τους ανθρώπους δεν έχουν ίσως τη μόρφωση για να τα κάνουν αυτά, αλλά εδώ βρίσκεται ο εποικοδομητικός ρόλος του κράτους, να παράσχει στήριξη σε αυτούς τους τομείς και όχι να μοιράζει πουρμπουάρ.
Δημοσίευση σχολίου