Δευτέρα, Μαΐου 27, 2013

Πον Πον

Ακολουθεί τραγούδι και βίντεο αυστηρά για βρύμαγκες. Οι λοιποί προειδοποιούνται ότι ενδέχεται να μην αντέξουν.


Εγώ σας προειδοποίησα πάντως.

Αν θέλετε να δείτε τη μετάφραση των στίχων στα Αγγλικά, εδώ.

Και το κοινωνικό μας μήνυμα

Παρασκευή, Μαΐου 17, 2013

Καθολικό πόθεν έσχες


Πόθεν έσχες τα λεφτά σου, το σπίτι σου, τα κουζινικά σου;
Πόθεν έσχες το γατί σου, το βιβλίο, το παιδί σου, το κουμπί σου;
Πόθεν έσχες της γυναίκα σου το σόι, τον παππού και τη γιαγιά σου;
Πόθεν έσχες τη ζωή σου, την ανάσα, την ψυχή σου, την πορδή σου;
Πόθεν έσχες το φεγγάρι και τον ήλιο, το φασκόμηλο, το τήλιο;
Πόθεν έσχες τη χαρά, μα και τη λύπη, την αρρώστια την υγεία;
Πόθεν έσχες τεμπελιά και εργασία, αραλίκι κι αγγαρεία;

Αν δεν δικαιολογηθείς, στο μπουντρούμι θα βρεθείς
Ένοχος είσαι για όλα, μας τα έκρυβες για χρόνια
Χαρτζιλίκι στο παιδί απ΄ τον πατέρα; Πω, πω, πω, Θεέ μου απάτη!
Εβοήθησες τον φίλο; Ευθύς στη φυλακή τους δυο σας κλείνω
Νέα ηθική θα μάθεις, τα παλιά να τα ξεχάσεις
Φόρο μάθε να πληρώνεις για ό,τι πούμε, ό,τι βρούμε και ό,τι νέο θα σκεφτούμε
Ένοχος διότι υπάρχεις, έγκλημα φριχτό, μεγάλο
Είσαι κλέφτης, φοροκλέφτης, πρέπει αυτό να εμπεδώσεις
Και άμα θες να τη γλυτώσεις, έλα για να μας πληρώσεις
Όταν φτάσεις στα συσσίτια, θα έχεις επιείκεια*
Βρήκαμε σύστημα καλό, να σου αρπάζουμε το βιος
Εφεξής για μας δουλεύεις και αν δεν θες, να τα μαζεύεις.

Αποστολέας: Ο Μεγάλος σου Αδελφός (το Σαμάρι, το Στουρνάρι και λοιποί).

* Απαιτούνται τα σχετικά δικαιολογητικά και έντυπα.

Σάββατο, Μαΐου 11, 2013

Στιγμιότυπα από ένα βράδυ Παρασκευής του Μαΐου




Βγαίνοντας στην Ερμού, ξαφνικά το κελάρυσμα των φωνών του ανθρώπινου ανοιξιάτικου ρυακιού.

Πιο ψηλά, ένας αναψοκοκκινισμένος, μάλλον μεθυσμένος, Άγγλος βγάζει τσιρίδες, με τα χέρια στις τσέπες. Μπροστά του, ένα κύπελλο. Υποτίθεται ότι τραγουδάει, δεν έχει κανένα όργανο. Οι άλλοι τον αποφεύγουν. Πρέπει να έχει τη χειρότερη φωνή που έχω ακούσει. Περισσότερο βγάζει άναρθρες κραυγές. Δεν μπορώ να αντισταθώ και του δίνω κάτι. Τσίαρς Μέιτ.

Στην Πανεπιστημίου, ξαφνιάζομαι δυσάρεστα από τα κατεβασμένα ρολά του γωνιακού βιβλιοπωλείου του Ελευθερουδάκη. Έχει στριμωχτεί τώρα στο διπλανό, μικρό χώρο όπου είχε τη μουσική και τις προσφορές. Ελπίζω να αντέξει στην κρίση. Έχω πολλές αναμνήσεις από εκεί. Ήταν το βιβλιοπωλείο για τα ξενόγλωσσα αναγνώσματά μου και τα βιβλία τέχνης. Αναμνήσεις δεκαετιών.



Άλλο ένα χαμομήλι ανθίζει στο τσιμέντο.


Τρίτη, Μαΐου 07, 2013

Βιβλιοπρόταση


Σκεφθείτε ένα άνθρωπο που έχει φτάσει σε μια κατάσταση από αυτές που θεωρούμε «πάτο». Ένα εξαρτημένο άτομο, αποκομμένο από την οικογένειά του, που έχει ζήσει ως άστεγος στο Λονδίνο και έχει υποπέσει σε μικροκλοπές, σε απόλυτη ένδεια, που για να βγάλει πλέον τα προς το ζειν της ημέρας παίζει κιθάρα σε δημόσιους χώρους.
Πόσοι θα περίμεναν ότι ένας τέτοιος άνθρωπος θα μπορούσε, όχι μόνο να «σωθεί», να απεξαρτηθεί πλήρως, να επανενταχθεί, να επανασυνδεθεί με την οικογένειά του, αλλά και να γίνει συγγραφέας ενός διεθνούς μπεστ σέλερ, χάρις σε ένα… γάτο;

Και όμως, πρόκειται για μια αληθινή ιστορία η οποία έγινε βιβλίο και μεταφράστηκε πρόσφατα και στα Ελληνικά από και χάρις στις προσπάθειες της φίλης, μπλόγκερ και μεταφράστριας Ιφιγένειας.

Το βιβλίο διαβάζεται απνευστί. Καταβρόχθισα τις 235 σελίδες του ξεκινώντας το απόγευμα του Μεγάλου Σαββάτου μέχρι το βράδυ της Κυριακής του Πάσχα, έχοντας πάει και στο οικογενειακό τραπέζι.

Θέλω να επισημάνω, ιδίως για αυτούς που φαντάζομαι να ξινίζουν τα μούτρα τους σκεπτόμενοι «άλλη μια ιστοριούλα αυστηρά φιλοζωικού ενδιαφέροντος», ότι πρόκειται για ένα ωμό βιβλίο που περιγράφει μια σκληρή κοινωνική πραγματικότητα. Ένα βιβλίο που απευθύνεται σε όλους όσοι θα ενδιαφέρονταν για μια αληθινή αφήγηση από ένα άνθρωπο που έζησε στο περιθώριο, φτάνοντας σε αυτό που θεωρούμε ύστατο ξεπεσμό, αλλά και να διαπιστώσουν πόσο απρόβλεπτη και μαγική μπορεί να γίνει η ζωή, με τον άγγελο της σωτηρίας να παίρνει τη μορφή ενός γάτου, ο οποίος, σημειωτέον, έγινε διάσημος πριν να το πάρει καν χαμπάρι το αφεντικό του. Είδα ότι ετοιμάζεται και μια πιο «light» εκδοχή του βιβλίου για παιδιά.

Σας συμβουλεύω λοιπόν, χωρίς καμία επιφύλαξη, να αγοράσετε το βιβλίο:
Ένας γάτος που τον έλεγαν Μπομπ
James Bowen
Εκδόσεις Anubis



Φυσικά, δεν χρειάζεται να πω ότι δεν αλλάζω τον κ. Λάρυ με κανέναν άλλο γάτο, όσο διάσημος και αν είναι.
Κάτι ακόμη, καθόλου άσχετο, καθώς ο συγγραφέας της παραπάνω ιστορίας έγινε διανομέας του αγγλικού περιοδικού δρόμου «
The Big Issue»: Μην ξεχάσετε να αγοράσετε το περιοδικό δρόμου Σχεδία από τους πωλητές με το πορτοκαλί γιλέκο. Κυκλοφόρησε το τεύχος Μαΐου. Δεν αποκτάτε μόνο ένα περιοδικό με ενδιαφέρουσα ύλη, αλλά βοηθάτε και κάποιο συνάνθρωπό σας στην προσπάθειά του να σταθεί στα πόδια του.
Αυτά…