Πέμπτη, Μαρτίου 31, 2011

Υδραυλικά

Παρά τα όσα λέγονται για την αντιπάθεια που έχουν οι γάτες στο νερό, ο Λάρι, όπως και πολλές γάτες, αν όχι οι περισσότερες, έχει ένα έντονο ενδιαφέρον για καθετί υδραυλικό. Είναι να μην ακούσει βρύση ή καζανάκι, ενώ άπειρες φορές τον έχω πιάσει να σκαλίζει νεροχύτες και νιπτήρες (αναγκάστηκα επίσης να λάβω αυτοσχέδια μέτρα για να μην αφαιρεί τη σχάρα από την αποχέτευση του μπάνιου).

Πολύ συχνά όταν λούζομαι ή κάνω κάνα ντουζάκι έρχεται και παρακολουθεί την παράξενη τελετουργία, με τις σαπουνάδες και όλα τα σχετικά. Πρόσφατα του είπα «Είδες, Λάρι μου, τι τραβάμε και εμείς για ένα μπάνιο; Πού εσύ που κάνεις όλη τη δουλειά με ένα γλύψιμο;» Το ξανασκέφτηκα βέβαια λίγο μετά, ίσως καλύτερα με τις σαπουνάδες.

Υ.Γ. Παρά τα νερά που του έχω και τη συχνότητα με την οποία τα αλλάζω, αποκλείεται να μην πιει από τη βρύση.

Παρασκευή, Μαρτίου 25, 2011

Οι συνταξιούχοι της ιστορίας

«Όταν εμείς κτίζαμε παρθενώνες αυτοί τρώγανε βελανίδια,» «Δεν πα να λένε οι ανιστόρητοι, εμείς δώσαμε τα φώτα στον κόσμο,» «Μας χρωστάνε, δεν τους χρωστάμε.»

Ίσως να έκανα λάθος νομίζοντας ότι η σύγχρονη Ελλάδα μόνο κρέμεται υπαρξιακά από το παρελθόν χωρίς κανένα στίγμα στο παρόν και κανένα όραμα για το μέλλον. Λοιπόν, πιστεύω όλο και περισσότερο ότι έχουμε όραμα, ότι τελικά βλέπουμε τους εαυτούς μας σαν ένα είδος συνταξιούχου της ιστορίας. Θεωρούμε ενδόμυχα ή και φανερά ότι ως λαός/έθνος/φυλή, ή με όποια συλλογική ταυτότητα προτιμάει ο καθένας, κάναμε τόσα και προσφέραμε τόσα πολλά στην ανθρωπότητα, στον πολιτισμό, στο σύμπαν, ώστε οι άλλοι, οι αγνώμονες, οι απολίτιστοι, θα έπρεπε να μας… δώσουν μια συνταξούλα. Θα έπρεπε για το υπόλοιπο της ιστορίας και μέχρι το τέλος των ημερών να μας επιτρέψουν να υπάρχουμε χωρίς να έχουν πολλές απαιτήσεις από εμάς, τσοντάροντας για να πληρώνουμε τους λογαριασμούς μας και επιδοτώντας την αφασία μας, θεωρώντας τιμή τους και καμάρι τους και μόνο που καταδεχόμαστε να ανήκουμε στις οικονομικές και άλλες ξεφτιλο-ενώσεις τους, αφού χωρίς εμάς θα ήταν πολιτισμικά λειψοί και πελεκυφόροι, ωμοφάγοι βάρβαροι.

Δυστυχώς όμως για εμάς, συνταξιοδοτικά ταμεία εθνών δεν υπάρχουν ακόμη και όσο για τη δόξα και τα κατορθώματα του παρελθόντος, αυτά όσο πιο παλιά είναι τόσο πιο πολύ περνούν στην κυριότητας της μπάγκας του παγκόσμιου πολιτισμού και γίνονται κτήμα όλης της ανθρωπότητας και όχι μόνο του νεοέλληνα που πολύ θα ήθελε να κατοχυρώσει με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας το σύνολο των επιστημών ώστε να λύσει το οικονομικό του πρόβλημα.

Το πρόβλημά μας δεν είναι ότι λησμονήσαμε κάποιο ένδοξο παρελθόν, αλλά, αντιθέτως, ότι έχουμε βουλιάξει στην πολυθρόνα του ανήμπορου συνταξιούχου που αναμασά ώρες ατελείωτες τα όσα έκανε στα νιάτα του μπας και κερδίσει λίγο ενδιαφέρον ή λύπηση. Μόνη ελπίδα μας είναι να ξεκουνηθούμε λίγο, να μαζέψουμε ό,τι αποθέματα ενεργητικότητας έχουμε. Μέχρι τότε, κάποιοι θα προσπαθούν να επιβεβαιώσουν την εθνοφυλετική τους ανωτερότητα κτυπώντας μετανάστες που πωλούν ελληνικές σημαίες στο Σύνταγμα υπό τα απαθή βλέμματα των αρχών του τόπου, φαντασιωνόμενοι ίσως ότι είναι «οι τριακόσοι».

Υ.Γ. Θα κλείσω με λίγες σχετικές αναφορές στη βιογραφία ενός ανθρώπου που έφυγε πρόσφατα, ένα αντισυμβατικό πνεύμα που έλεγε κάποια πράγματα με το όνομά τους:

…αρνείται την πρόσκληση της Μελίνας Μερκούρη να παρουσιάσει έργο του στην Πολιτιστική Πρωτεύουσα Αθήνα, επειδή θεωρεί πως «η Αθήνα δεν αξίζει να είναι πολιτιστική πρωτεύουσα».

…µιλάει στα «ΝΕΑ» για την «ελληνική κοινωνία που ζει στην απόλυτη αφασία» και ζητάει «να µην υπερασπιζόµαστε πανεθνικώς σε διεθνείς διοργανώσεις το Καρβελιστάν».

Δεν µπορείς να λες φέρτε πίσω τα Μάρµαρα του Παρθενώνα και η Βανδή να κλείνει τη Σταδίου. Αυτά είναι γκραν γκινιόλ».

Αν δεν καταλάβατε, εδώ.

Κυριακή, Μαρτίου 20, 2011

Περιπτώσεις εκπομπής αερίων και διαρροής υγρών αποβλήτων

Περί εκπομπών αερίων:

Ο δρόμος ήταν ήσυχος, η πανσέληνος ήταν εντυπωσιακή το βράδυ της Παρασκευής δημιουργώντας μια μαγευτική ατμόσφαιρα, ξαφνικά, ο προπορευόμενος άνδρας, που μάλλον θα θεώρησε ότι ήταν μακριά από άλλους διερχόμενους, «αερίστηκε» με ηχηρό τρόπο. Έκανα ένα ελιγμό και τον προσπέρασα για να μην βρεθώ μέσα στο νέφος των διαφυγόντων αερίων. Ήμουν διακριτικός, έκανα πως δεν κατάλαβα. Στο κάτω, κάτω, όστις δεν ηερίσθη ποτέ εκτός της οικίας του, νομίσας ότι μόνος ει, πρώτος τον λίθον βαλέτω. (Ρίχνουμε όμως πρώτα ρε μάγκα με τρόπο μια ματιά πίσω μας πριν να την αμολήσουμε, ξηγηθήκαμε; Άντε μπράβο!)

.

Περί διαρροής υγρών αποβλήτων:

Ξυπνάω το πρωί του Σαββάτου και ανοίγω την μπαλκονόπορτα να αερισθούν τα δωμάτια. Ο
θόρυβος ροής κάποιου υγρού μου τράβηξε την προσοχή. Στον ακάλυπτο της απέναντι πολυκατοικίας ένας μεσήλικος το έχει βγάλει έξω κανονικά και κάνει το ψιλό του σε κοινή θέα. Δεν ξέρω αν ο άνθρωπος αντιμετώπιζε κάποιο σοβαρό πρόβλημα στα υδραυλικά, του σπιτιού του ή των δικών του, που τον εμπόδιζε να κάνει χρήση του αποχωρητηρίου του (ή έστω της μπανιέρας του προκειμένου να τα κάνει δημοσίως), αλλά σκέφτηκα ότι στα γύρω σπίτια μένουν και παιδιά και γυναίκες που ίσως να μην ήταν σωστό και να μην είχαν όρεξη να αντικρύσουν αυτή την εικόνα. Για άλλη μια φορά αισθάνθηκα τόσο τυχερός που μένω στο πλούσιο και τόσο ζωντανό, πολυπολιτισμικό (ή μήπως απολιτισμικό;) περιβάλλον της Πατησίων (δεν έχω ιδέα αν ο άνθρωπος ήταν ξένος ή Έλληνας, όπως και ο παραπάνω).

.
Ελλειμματικές ανθρώπινες συμπεριφορές, γενικευμένος εκχυδαϊσμός.

Τετάρτη, Μαρτίου 16, 2011

Οργή και αγανάκτηση

Το κράτος σε συνεργασία με τη συντεχνία των λογιστών σφίγγει τη θηλιά στο λαιμό των μικρών ελεύθερων επαγγελματιών.

.

Πέραν της μείωσης του ορίου άνω του οποίου η φορολογική δήλωση ενός ελεύθερου επαγγελματία πρέπει να υπογράφεται υποχρεωτικά από λογιστή - φοροτεχνικό, μπαίνει τέλος στη δυνατότητα κάθε ελεύθερου επαγγελματία, ανεξαρτήτως εσόδων, να κάνει αυτοπεραίωση με τη φορολογική του δήλωση, αν αυτή δεν υπογράφεται από λογιστή. Η είδηση, εδώ.

.

Το κράτος δεν έχει μηχανισμό ελέγχου, οπότε τι κάνει; Βάζει τους λογιστές στο παιχνίδι. Με αυτό τον τρόπο, το κράτος αποκτά ελεγκτικό μηχανισμό χωρίς κόστος και οι λογιστάδες επιπλέον δουλειά («Έχοντας υπόψη: ε) Ότι με την παρούσα απόφαση δεν προκαλείται δαπάνη σε βάρος του κρατικού προϋπολογισμού.» αναφέρει στην αρχή η υπουργική απόφαση - αλλά γα*ιέται ο αυτοαπασχολούμενος προσθέτω εγώ.). Ποιος βαρύνεται τελικά με το κόστος και ξεζουμίζεται από κράτος και λογιστές; Ο μικρός ελεύθερος επαγγελματίας που έκανε μόνος του τη δήλωση και την αυτοπεραίωσή του ή χρησιμοποιώντας τις υπηρεσίες λογιστή α λα καρτ (με νόμιμη ή μαύρη αμοιβή). Τώρα, από ό,τι λένε εδώ, για να είναι υπεύθυνοι οι λογιστές θα πρέπει να αναλάβουν κανονικά την τήρηση των βιβλίων ενός επαγγελματία που θα κάνει αυτοπεραίωση. Τι σημαίνει αυτό οικονομικά για έναν αυτοαπασχολούμενο, αν δεν θέλει να υφίσταται κάθε τόσο τον εκβιασμό του «πέσε τόσα, αλλιώς σε κάνουμε φύλλο και φτερό»; Ψίχουλα, κάπου 100 ευρώ το μήνα, 1200 ευρώ το χρόνο, για έναν επαγγελματία που μπορεί να μη βγάζει ας πούμε παραπάνω από 15 ή 20 χιλιαρικάκια (μικτά), αν όχι λιγότερα αυτούς τους καιρούς (ένας νέος μεταφραστής π.χ. μπορεί να μη βγάζει καν τα έξοδά του από το ελεύθερο επάγγελμα), ένα μικρομεσαίο μισθό δηλαδή, χωρίς κεκτημένα, χωρίς δικαιώματα έναντι κάποιου εργοδότη, χωρίς καμία σιγουριά ότι θα τα έχει και αύριο.

.

Διαβάζω μάλιστα, εδώ, ότι οι ίδιοι οι λογιστές είχαν προτείνει στο κράτος να αναλάβουν αυτό το ρόλο στο πλαίσιο κάποιας ελεύθερης διαβούλευσης. Θαυμάσια, είναι προς το συμφέρον και του Δημοσίου και των λογιστών, που από κοινού ξεζουμίζουν και κάνουν μίζερη τη ζωή κάθε επαγγελματία, με μια όλο και αυξανόμενη, παρά τις διακηρύξεις και τις υποσχέσεις, γραφειοκρατία. Τελικά, ο σκοπός είναι να φορεθεί ένας γραφειοκρατικός ζουρλομανδύας σε κάθε αυτοαπασχολούμενο, καθώς αυτός είναι ο μόνος τρόπος που ξέρει το κράτος για να αντιμετωπίσει τη φοροδιαφυγή και τη διαφθορά, φαινόμενα, ιδίως το δεύτερο, για τα οποία πρωτίστως υπεύθυνο είναι το ίδιο.

.

Είναι εύκολο για κράτος και συντεχνίες να φορτώνουν με κόστη και φόρτους (εργασίας και γραφειοκρατίας) τον αυτοαπασχολούμενο. Σάμπως έχει αυτό σοβαρό πολιτικό κόστος; Ούτε ένα κλάσμα του κόστους που είχε η απεργία πείνας στην Υπατία. Ποιος του γα*εί τελικά τους ελεύθερους επαγγελματίες και τους αυτοαπασχολούμενους; Καλοί είναι μόνο για να τσιμπολογάνε ευρώ από το κουφάρι τους διάφορα όρνια, τύπου ασφαλιστικά ταμεία, εφορίες, λογισταράδες, επιμελητήρια και λοιποί που κόβουν και ράβουν τους νόμους στα μέτρα τους. Κάποτε βέβαια μπορεί να τελειώσει το τσιμπούσι, όταν δεν θα έχει μείνει σάρκα πάνω στα κόκαλα, αλλά ποιος σκέφτεται πέρα από το σήμερα σε αυτή τη χώρα. Καμιά τρύπα να βουλώσουμε τώρα και για αύριο έχει ο θεός. Ο καρκίνος του Δημοσίου και των συντεχνιών θα απομυζήσει κάθε ουσία από το σώμα πριν να ψοφήσει και αυτός τελευταίος. Σε καιρούς, όμως, ανεργίας το κράτος θα έπρεπε να ενθαρρύνει και να κάνει πιο απλή την αυτοαπασχόληση. Αυτό σημαίνει και ότι ένας νέος ή μικρός ελεύθερος επαγγελματίας δεν θα έπρεπε να χρειάζεται ούτε να δει την πόρτα λογιστή. Το να επιτρέπεις σε όλους να εργάζονται ελεύθερα είναι παραγωγή πλούτου, το να υποχρεώνεις με νόμους κάποιους να χρησιμοποιούν τις υπηρεσίες κάποιων άλλων είναι μοίρασμα φτώχιας και νταβατζιλίκι.

.

Προσωπικά, όχι, δεν θα επιτρέψω στον λογιστή μου να υπογράψει τη δήλωσή μου για να κάνω αυτοπεραίωση, θα την υποβάλω χωρίς αυτοπεραίωση, θα την υποβάλω προσωπικά, όπως κάθε χρόνο.

.

Θεωρώ ότι είναι δικαίωμα κάθε αυτοαπασχολούμενου που έχει ένα κλάσμα των αποδοχών ενός υψηλόβαθμου μιζαριζόμενου/αργομισθοδοτούμενου παρασίτου του Δημοσίου (πέρασαν οι εφορίες την πολεοδομία στη διαφθορά σύμφωνα με τα νεότερα στοιχεία) να έχει ένα απλό, σταθερό φορολογικό σύστημα, με απλές οδηγίες και παραδείγματα, με τη μορφή κάπου ευσύνοπτου φυλλαδίου/ ημερολογίου υποχρεώσεων που θα διανέμει ή/και θα αναρτά ηλεκτρονικά η εφορία, που θα του επιτρέπουν να τακτοποιεί χωρίς σπατάλη χρόνου τις φορολογικές του υποχρεώσεις (και χωρίς να βλέπει συχνά τις φάτσες στις εφορίες). Ιδιαίτερη έμφαση στο «χωρίς σπατάλη χρόνου», καθώς ένας ελεύθερος επαγγελματίας δεν πληρώνεται καν για όσο δουλεύει, αλλά μόνο για όση δουλειά βγάζει και την οποία βέβαια κάποιος έχει δεχθεί να του πληρώσει.

.

Υ.Γ. Ποτέ δεν χώνεψα ότι χρησιμοποιώ λογιστή, έστω α λα καρτ. Αναλογιζόμενος τις ελάχιστες απαιτήσεις που έχω και τις απλές συναλλαγές που πραγματοποιώ, τον θεωρώ νταβατζή που μου επιβάλλει η ανασφάλεια από τη γραφειοκρατία και τις συνεχείς αλλαγές των νόμων και τίποτα άλλο. Άντε, καλό κουράγιο μέχρι να μας πιάσει και εμάς η κρίση και να το κλείσουμε το μαγαζί, οι πρώτες μέρες αναδουλειάς έκαναν την εμφάνισή τους.

Δευτέρα, Μαρτίου 14, 2011

Διασπορά ψευδών

Παρενέβη λέει ο εισαγγελέας ζητώντας να εντοπιστούν αυτοί που διέδιδαν ότι η χώρα θα χρεοκοπήσει στις 25 Μαρτίου έτσι, ώστε να τους απαγγελθούν ενδεχομένως κατηγορίες για διασπορά ψευδών ειδήσεων. Η είδηση, εδώ.

.

Εξακολουθεί να μην τίθεται θέμα λογοδοσίας πολιτικών που εκλέχθηκαν, κυβέρνησαν και κυβερνούν διασπείροντας τα πιο ξεδιάντροπα ψέματα.

.

Διασπορά ψευδούς δικαιοσύνης.

.

Από την άλλη, όμως, δεν είναι ψέμα ότι είμαστε ένας λαός που λατρεύει να του λένε ψέματα. Είναι φυσικό επακόλουθο της γενικής αποστροφής μας για κάθε έννοια ευθύνης. Μάλιστα, όσο πιο ευθυνόφοβος είναι κάποιος τόσο περισσότερο κραυγάζει για τις ευθύνες των άλλων και στοχοποιεί πρόσωπα, επιδιώκοντας να αποσείσει με αυτό τον τρόπο κάθε ευθύνη που του αναλογεί. Μπορεί να μην τα φάγαμε όλοι μαζί, αλλά στους περισσότερους άρεσε ο μύθος που ζούσαμε μαζί στην Ελλάδα. Λατρεύουμε τα συλλογικά ψέματά μας και έχω την εντύπωση ότι ακόμη και μετά από όσα συνέβησαν πρόοδο δεν κάναμε, καθώς περισσότερο μισούμε τη διάψευση που μας βρήκε παρά το ίδιο το ψέμα.

.

Θυμάμαι ότι τον καιρό της αφθονίας όταν τυχόν μιλούσα για τα στραβά και τη φούσκα που έβλεπα με αντιμετώπιζαν σαν κάποιον παράξενο (Φακελάκι; Απλώς είναι ο ελληνικός τρόπος για να έχουν οι λαϊκές μάζες πρόσβαση σε περίθαλψη καλύτερης ποιότητας. Μίζα; Μια μορφή ιδιωτικοποίησης αλά Ελληνικά. Απλώς εμείς έχουμε τον δικό μας ελληνικό τρόπο να τα καταφέρνουμε και να τα φέρνουμε όλα βόλτα, γιατί είμαστε οι καλύτεροι, οι ελληναράδες. Δεν έχουμε εμείς ανάγκη από ηθικές, αρχές, δεοντολογίες, διαφάνειες και τέτοια κουλά).

.

Πόσο συνεπές είναι βρίζεις σήμερα τον πολιτικό που εχθές προσπαθούσες να του μαζέψεις ψηφαλάκια και ήσουν παρατρεχάμενός του με αντάλλαγμα εκείνο το ρουσφετάκι; Ίσως να ήταν κάτι που το άξιζες, που το δικαιούσουν και απλώς δεν γινόταν αλλιώς, καθώς στην Ελλάδα έτσι γίνεται. Σύμφωνοι, αλλά με αυτό τον τρόπο ήσουν μέρος αυτής της συλλογικής μηχανής. Επέλεγες κάθε τέσσερα χρόνια ή και συχνότερα αυτούς τους ανθρώπους και ήξερες πολύ καλά πώς λειτουργεί το πράγμα. Μπορεί να έλεγες ψέματα και στον εαυτό σου, αλλά κατά βάθος γνώριζες. Τώρα, μας έπνιξε το τσουνάμι της πραγματικότητας.

.

Όχι, δεν είμαι εναντίον των διαμαρτυριών. Να γίνει και επανάσταση; Ας γίνει, αλλά, επιτέλους, να αρχίσουμε κάποτε να ανοίγουμε τα μάτια μας στην πραγματικότητα. Να πάψουμε κάποτε να ζούμε με ψέματα.

.

Θα ακουστώ παράφωνα, αλλά ο Στρος Καν έχει δίκιο.

Είμαστε βουτηγμένοι στα σκατά.

Είμαστε βουτηγμένοι και στο ψέμα και το πιο τραγικό είναι ότι φλομώνουμε στο ψέμα και τους εαυτούς μας.

Κυριακή, Μαρτίου 13, 2011

Θαυμασμός

«Μωρέ τι γατοπαλίκαρο, τι λεβεντόγατο είσαι εσύ;!» του είπα το πρωί.
.
.

Κυριακή, Μαρτίου 06, 2011

Η νυχτεριδούλα και η Γαλλιδούλα

Το σούρουπο της Παρασκευής, κοίταξα από το παράθυρό μου και είδα κάτι που αρχικά μου φάνηκε πουλί, μέχρι που πρόσεξα το παράξενο πέταγμα, το στρογγυλό κεφάλι, το διαφορετικό σχήμα των φτερών. Χάρηκα πολύ που είδα νυχτερίδα στην πόλη. Έχω δει στην επαρχία, αλλά όχι στην Αθήνα.

.

Αργότερα, επιστρέφοντας στο σπίτι φορτωμένος με ψώνια, είδα μια κοπελίτσα να διασχίζει το δρόμο από το απέναντι πεζοδρόμιο. Στη δική μου πλευρά ο χώρος ήταν περιορισμένος. Από τη μία κάτι κάδοι, από την άλλη τα κάγκελα του καγκελάριου Αβραμόπουλου. Για να μην την εμποδίσω να ανέβει στο πεζοδρόμιο, έκανα διακριτικά στην άκρη και περίμενα να περάσει. Καθώς με προσπερνούσε, μου χάρισε με χάρη ένα πλατύ χαμόγελο και ένα «μερσί» με προφορά που δεν άφηνε πολλές αμφιβολίες για την εθνικότητά της. Τη χαιρέτισα με μια υπόκλιση.

.

Αρκετές φορές έχω κάνει κάτι παρόμοιο, αλλά Ελληνίδα να σου χαμογελάσει ή να πει ευχαριστώ; Α, πα, πα!

.

Όσο διαδραματιζόταν η σκηνή, ένας ρακοσυλλέκτης, από τους αναρίθμητους που κυκλοφορούν πια στην Αθήνα, έψαχνε μέσα στους κάδους, εκεί δίπλα.

Τετάρτη, Μαρτίου 02, 2011

Τα πτυχία των VIP…

…δεν αξίζουν ούτε το χαρτί.

.

Το πολύ το LSE έδωσε του υιού Καντάφι το χαρτί και εισέπραξε ενάμισι εκατομμύριο λιρίτσες.

.

Καχυποψίες θα μου πεις. Δύο άσχετα μεταξύ τους γεγονότα. Τα κουτσομπολιά θα ακούμε, ότι ο γιος του αιμοσταγούς κλόουν, που δείχνει να συναγωνίζεται τον πατέρα του σε παραφροσύνη, δεν ήταν ακριβώς υπόδειγμα φοιτητή και τις αναπόδεικτες φήμες περί αντιγραφής ή συγγραφής από άλλον της διδακτορικής (ή μήπως θα έπρεπε να πω δικτατορικής;) διατριβής του; Πληροφορίες, εδώ.

.

Αλλά, βέβαια, αν νομίζετε ότι αυτά αφορούν μόνο σε ευγενή τέκνα ηγετών τζαμαχιριών που κάνανε παρέα με τριτοδρομικούς σιδερένιους σοσιαλΗστές ηγέτες, κάνετε λάθος. Αφορούν και σε υπουργούς άμυνας ατμομηχανών της Ευρώπης.

.

Ο γκουτοπόνηρος Γκούτενμπεργκ τα γράμματα δεν έπαιρνε πολύ, βαθμολογία είχε χαμηλή, μα με τον πρύτανη ήταν φιλαράκια, χριστιανοδημοκράτες καλοί, της Μέρκελ κολλητοί. Έτσι, πήρε άδεια κατ` εξαίρεση να κάνει ένα χριστιανοδιδακτορικό. Βέβαια, για να γράψει μια διατριβή, χρήσιμη σαν εντριβή, αντέγραψε λίγο από δω, λίγο από κει, μα το πιάσαν το παιδί, και ας το συμπάθαγε κι η Μπιλντ, η εφημερίδα η καλή, που μας είπε να πουλήσουμε κάνα νησί και μας στόλισε πολύ. Πληροφορίες, εδώ.

.

Και αν εσύ, αναγνώστη ελληναρά, αθώε, τίμιε, παληκαρά ή λαμόγιο, φτωχομπινέ, αληταρά, πεις αυτά δεν γίνονται στα μπουρδέλα τα ελληνικά, ένα όνομα σου πετάω ενδεικτικά:

.

Ν

Α

Τ

Α

Σ

Σ

Α

.

Και το ερώτημα που προκύπτει τελικά είναι: τι ξέρουν όλα ετούτα τα παιδιά, από τα τζάκια τα πολιτικά, ανιψιοί και γιοι και εγγόνια, που μας κυβερνούν και με αυθεντία μας μιλούν και να μας σώσουν προσπαθούν, υπολογισμούς κάνοντας κρυφά κάτω από τα τραπεζάκια; (Μα, τι κρίμα, δεν τους φτάνουνε τα δαχτυλάκια.)