Δευτέρα, Ιουνίου 29, 2009

Μάθε τέχνη κι άστηνε...

... κι άμα πεινάσεις πιάστηνε.

Παρασκευή, Ιουνίου 26, 2009

Το ήθος...

- Μακριά από τα προνόμια και την περιουσία μου, αλλιώς σας τον πετάω στα μούτρα!

...της εκκλησίας

Αφού πρώτα ο αρχιεπίσκοπος μίλησε για αιχμάλωτη και υπό ομηρία περιουσία (ενδιαφέρουσα επιλογή επιθέτων για να χαρακτηρίσεις οικόπεδα και άλλα ακίνητα), μπήκε και στο ζουμί: «Αν πει η Εκκλησία αυτή τη στιγμή 'έχουμε εμείς 500 ιδρύματα και αυτά τα ιδρύματα τα κλείνουμε και ελάτε να πάρετε τους ανθρώπους οι οποίοι είτε είναι κατάκοιτοι είτε είναι ηλικιωμένοι' (...) τότε πώς θα τα βγάλει πέρα η κοινωνία;» Δεν ξέρω αν είμαι μόνο εγώ που θεωρώ αυτή τη φράση ωμό εκβιασμό προς το σύνολο και παντελώς ανάρμοστη για έναν «άνθρωπο του θεού» ή γενικά για οποιονδήποτε άνθρωπο με ήθος. Το ήθος αυτό είναι το ήθος κάθε πλούσιου και δυνατού που χρησιμοποιεί τις αγαθοεργίες για να δημιουργεί στρατιές εξαρτημένων από αυτόν απόκληρων και άλλων πολιτών, αναλαμβάνοντας ένα ρόλο που ανήκει στο κράτος ή γενικά σε συλλογικούς φορείς της κοινωνίας, ώστε να έχει πολιτική δύναμη και προνομιακή αντιμετώπιση έναντι όλων των άλλων φυσικών ή νομικών προσώπων. Παρόμοια επιχειρήματα χρησιμοποιούν πλούσια και ισχυρά άτομα, από εφοπλιστές και εργοστασιάρχες έως μαφιόζους και βαρόνους καρτέλ των ναρκωτικών σε τριτοκοσμικές χώρες με αδύναμο κράτος «ξέρετε πόσα καλά κάνει ο άνθρωπος, πόσους βοηθά, πόσους ελεεί, πόσα νοσοκομεία κτίζει, σε πόσους δίνει ψωμί; Γιατί τον πειράζετε;» Ο σκοπός αυτών δεν είναι άλλος, παρά να γίνουν οιονεί ή de facto κράτος, πέρα από το κοινωνικό άλλοθι που αποκτούν με αυτό τον τρόπο για τον πλούτο και την ισχύ τους (δώσε μερικά ψίχουλα για να μην αναρωτιούνται αν πρέπει να έχεις όσα έχεις). Η απόσταση από το «Εγώ κάνω τη δουλειά του κράτους» μέχρι το «Εγώ είμαι το κράτος» είναι μικρή. Αλλά, θα μου πείτε, η εκκλησία στη χώρα μας είναι έτσι και αλλιώς κράτος.

Η φράση αυτή, η αλαζονεία και η οίηση που φανερώνει δείχνει πόσο σημαντικό είναι επιτέλους να γίνει ο οριστικός και πλήρης χωρισμός κράτους και εκκλησίας και η εκκλησία να φορολογείται κανονικά έτσι ώστε το κράτος να είναι καλύτερα σε θέση να φροντίζει τους αναξιοπαθούντες και υπερήλικους πολίτες του. Δημοκρατία δεν μπορεί να υπάρχει όταν ένα άτομο ή ένας φορέας συγκεντρώνει δυσανάλογα μεγάλη περιουσία και ισχύ ή αναλαμβάνει ρόλους του ίδιου του κράτους. Η εκκλησία και οι φορείς της πρέπει να αντιμετωπίζονται όπως κάθε άλλος οργανισμός ή ιδιώτης, με τα ίδια δικαιώματα και υποχρεώσεις, και στο ίδιο πλαίσιο με οποιονδήποτε άλλο οργανισμό αναπτύσσει αγαθοεργό δράση. Πέρα από αυτό, αν έπρεπε να επιλέξω ποιος θα φροντίζει τους ηλικιωμένους, το κράτος ή η εκκλησία, σίγουρα θα προτιμούσα το πρώτο. Καμία ένδειξη δεν υπάρχει ότι η εκκλησία λειτουργεί πιο αποδοτικά από το Δημόσιο. Αδιαφάνεια, σκάνδαλα, καταχρήσεις, κακομεταχείριση ευάλωτων ανθρώπων και άλλα που βλέπουν τη δημοσιότητα δεν αφήνουν πολλές αμφιβολίες. Επίσης, δεν είναι ωραία σκέψη ότι αν γίνεις γέρος και ανήμπορος μπορεί να πέσεις στα χέρια των ρασοφόρων (που μπορεί να σε ξαλαφρώσουν και από κανένα σπιτάκι/οικοπεδάκι άμα λάχει να έχεις, για να το προσθέσουν στην «αιχμάλωτη και υπό ομηρία περιουσία»).

Φυσικά, η υπόθεση της εκκλησιαστικής περιουσίας πρέπει να τακτοποιηθεί, μαζί με το χωρισμό κράτους και εκκλησίας. Δεν μπορεί κάθε τρεις και πέντε ένας παπάς ή ηγούμενος να βγάζει από ένα σεντούκι βυζαντινά χρυσόβουλα, οθωμανικά φιρμάνια ή να απαιτεί να δεχτούν οι άλλοι το λόγο του ότι η τάδε ή η δείνα περιουσία ανήκει στην εκκλησία ή στην τάδε μονή. Πρέπει με κάποια διαδικασία όλα αυτά τα θέματα να ξεκαθαρίσουν, ελπίζω όχι στο γνωστό πλαίσιο της διαπλοκής εκκλησίας-δικαιοσύνης-κρατικών και πολιτικών λειτουργών που τα κάνουν πλακάκια μεταξύ τους, και να φτάσουμε σε μια κατάσταση σημείου μηδέν, από το οποίο εφεξής η εκκλησία θα κάνει τη δουλειά της (τις μπίζνες της) όπως νομίζει, υπαγόμενη στους ίδιους νόμους όπως όλοι εμείς, και το κράτος τη δική του.

Για να κάνουμε και το χωρατό μας, δεν ξέρω αν θα ήταν άσχημη ιδέα μια λύση αλά Ερρίκος ο 8ος, που κατήργησε τα μοναστήρια και κατέσχεσε την περιουσία τους στο άψε-σβήσε, αλλά ας όψεται η κακή Ευρώπη του αντιχρίστου που προστατεύει την ιδιοκτησία και την οποία η εκκλησία μας, όσο και αν απεχθάνεται, καθόλου δεν διστάζει να επικαλείται όταν είναι προς το συμφέρον της.

Το κρατάμε όμως και αυτό. «Ή αφήνετε ήσυχα τα συμφέροντά μας ή πετάμε τους σκατόγερους στο δρόμο και κάντε τους ό,τι θέλετε. Είμαστε δυνατοί, είμαστε δεσποτάδες, έχουμε περιουσία, λεφτά, ξεμωραμένους που μας χαρίζουν ακίνητα! Όλη η χώρα σε εμάς ανήκει, να σηκωθείτε να φύγετε κύριοι, όσοι δεν σας αρέσει!» Εγώ, αυτά καταλαβαίνω από τις δηλώσεις του αρχιεπισκόπου. Κανονικά, θα έπρεπε να είχαν σηκωθεί και οι πέτρες.

...των εφημερίδων

Έχει βουίξει ο κόσμος, κυρίως εξαιτίας των κακών μπλόγκερ και του κακού Internet, από τα καμώματα των εφημερίδων, και κυρίως του «σοβαρού» Βήματος, που ξεμπροστιάστηκαν άθελά τους για το πώς κατασκευάζουν δήθεν ρεπορτάζ και ειδήσεις με αφορμή το ρεπορτάζ από την επίσκεψη Ερντογάν... που δεν έγινε. Η είδηση εδώ. Ο Διευθυντής του Βήματος δημοσίευσε μια επιστολή αναγνωρίζοντας την «γκάφα». Μεταξύ άλλων γράφει: «Φυσικά δεν υπήρχε πρόθεση παραπλανήσεως των αναγνωστών, καθώς είναι φανερό ότι η αποκάλυψη της γκάφας δεν θα αργούσε.» Λάθος, η πρόθεση υπήρχε, τι είδους δεν ξέρω, αλλά κάποιος κάθισε και έγραψε ένα φανταστικό ρεπορτάζ, απλώς η επίσκεψη δεν έγινε και κάποιος ήταν απρόσεκτος, με αποτέλεσμα εκ των υστέρων η υπόθεση να καταλήξει σε γκάφα, αν η επίσκεψη είχε γίνει, θα είχαμε απλώς... παραπληροφόρηση. Για ένα πραγματικό συμβάν, θα είχαμε μια ψεύτικη ή προκατασκευασμένη, αν προτιμάτε, περιγραφή και κανένας δεν θα το έπαιρνε χαμπάρι! Πολλά ερωτήματα εγείρονται για σκοπιμότητες και για άλλη μια φορά θυμόμαστε ότι πρέπει να δυσπιστούμε σε ό,τι γράφουν, λένε και δείχνουν οι θαυματοποιοί της σκοτεινής σπηλιάς. Πόσα άλλα φανταστικά ρεπορτάζ και ειδήσεις κατάπιαμε και καταπίνουμε άραγε αμάσητα; Αυτά, από μια εφημερίδα που με απαράδεκτες γενικεύσεις εξαπέλυε μύδρους εναντίον του ύποπτου ρόλου «των blogs» (sic) στις εκλογές. Όλα εδώ πληρώνονται.

Δεν είμαστε ελεύθεροι πολίτες, είμαστε καθοδηγούμενα ανδράποδα, ζητάμε την ελεημοσύνη του παπά για να τελευτήσουμε με αξιοπρέπεια και μας στρέφουν οι δυνατοί των ΜΜΕ κατά κει που φυσάει ο άνεμος των συμφερόντων τους. Αν αυτά αποτύχουν, αν σηκώσει κάποιος κεφάλι, υπάρχει και ο αστυνόμος και η σάπια δικαιοσύνη και οι χίλιοι άλλοι τρόποι με τους οποίους μπορούν να σου κάνουν τη ζωή κόλαση. Ελευθερία, δημοκρατία, ας γελάσω.

Τρίτη, Ιουνίου 23, 2009

Ελαφρύ

Μικρό, τον φώναζαν Ρόκι, έτσι, απεφάσισε να γίνει πυγμάχος. Ηγωνίζετο εις την κατηγορία μύγας, αλλά φευ, με πενιχρά αποτελέσματα.

Σάββατο, Ιουνίου 20, 2009

Ο φόβος μπροστά στην ελευθερία

Φοβάμαι να αποχωριστώ τους φόβους μου
Φοβάμαι να αποχωριστώ τις ελπίδες μου
Φοβάμαι να μην έχω ενοχές
Φοβάμαι να μη φοβάμαι

Φοβάμαι ότι μπορεί να μην υπολογίζω τον έπαινο και την επίκριση
Φοβάμαι ότι μπορεί να αποκτήσω θάρρος και να κάνω πράγματα παράτολμα
Φοβάμαι ότι μπορεί να σταματήσω να κάνω αυτά που κάνω τώρα
Φοβάμαι ότι μπορεί να μην είμαι χρήσιμος στον διευθυντή, στον ανώτερο, στην οικογένειά μου
Φοβάμαι ότι μπορεί να βρεθώ χωρίς δουλειά
Φοβάμαι ότι μπορεί να βρεθώ εκτός της ιστορίας και του πολιτισμού
Φοβάμαι ότι μπορεί να καταλήξω βρώμικος γυμνοσοφιστής στις όχθες του Γάγγη και να μη με νοιάζει κιόλας
Φοβάμαι ότι μπορεί να πάψω να θέλω, να καταναλώνω, να φαντασιώνομαι γυναίκες πολυτελείας και γρήγορα αμάξια και άλλα μίζερα
Φοβάμαι ότι δεν θα υπερασπίζομαι επαρκώς τον αυτό μου και θα δέχομαι εξευτελισμούς
Φοβάμαι ότι μπορεί να σταματήσω να φοβάμαι τα γηρατειά και να χάσω τη μιζέρια μου
Φοβάμαι ότι μπορεί να πάψω να είμαι Ευρωπαίος-Έλληνας και να γίνω Ασιάτης, Αφρικανός, Αμερικανός, Εσκιμώος
Φοβάμαι μήπως πάψω να είμαι αυτό που είμαι
Φοβάμαι μήπως χάσω τις πέτρες που φορτώθηκα τόσα χρόνια
Φοβάμαι για όσα μπορεί να μου συμβούν αν γίνω ελεύθερος

Είναι γνωστό και στους ψυχαναλυτές πόσες άμυνες προβάλλουν οι δαίμονες που μας καταδυναστεύουν και τους οποίους συλλογικά ονομάζουμε «εγώ» όταν νοιώθουν την παραμικρή απειλή. Ειδικότητά τους, τα παραμύθια (με την έννοια της ψευτιάς).

Και φυσικά, αν κάποιος επιμείνει και ρωτήσει τι κίνητρο απομένει αν τα ξεφορτωθεί κάποιος όλα αυτά, αν ξεφορτωθεί το πλαστό εγώ, τι κίνητρο έχει κάποιος που δεν υπόκειται σε τίποτα, η απάντηση είναι ότι του απομένει το μεγαλύτερο κίνητρο από όλα, λίγη φιλότητα* για τον εαυτό του και τους άλλους, η ακτινοβολία της ουσίας μέσα του. Αυτή είναι η μόνη πρωτογενής αξία, η μεγάλη κατάφαση. Όλες οι άλλες αξίες, είναι δευτερογενείς ή/και επίπλαστες.

Δεν ελπίζω τίποτα. Δε φοβάμαι τίποτα. Είμαι ελεύθερος.

Με αφορμή μια συζήτηση που έγινε εχθές.

* Δεν θέλω να χρησιμοποιώ τη λέξη αγάπη με όλα αυτά που κουβαλάει και έχει τραβήξει.

Τετάρτη, Ιουνίου 17, 2009

Υπόγειος σιδηρόδρομος + Update

Έτσι λεγόταν το δίκτυο που φυγάδευε πριν από τον αμερικανικό εμφύλιο πόλεμο μαύρους σκλάβους από τον Νότο στον Βορά. Κατ' αναλογία, αυτό μου θυμίζει η «φυγάδευση» αδέσποτων ζώων, κυρίως σκύλων, από την Ελλάδα και άλλες χώρες του Ευρωπαϊκού Νότου και της Μεσογείου στον Βορά, σε χώρες όπως η Γερμανία, όπου μπορούν να έχουν μια καλή ζωή, σε οικογένειες που τα υιοθετούν. Αυτό επιτυγχάνεται χάρις στη συνεργασία φιλοζωικών οργανώσεων εθελοντών, εδώ και στις χώρες υποδοχής. Φυσικά, τα φιλοζωικά σωματεία δεν κάνουν μόνο αυτό, αλλά αυτός είναι ένας τρόπος για να μπορούν να φροντίζουν συνεχώς και άλλα ζώα, καθώς στην Ελλάδα δεν υπάρχουν αρκετές οικογένειες για υιοθεσίες και η διατήρησή τους από τα σωματεία και τα μέλη τους θα σήμαινε ανικανότητα να φροντίσουν με τους περιορισμένους πόρους τους άλλα ζώα, ακόμη και τραυματισμένα ή άρρωστα, που ενδεχομένως έχουν μεγαλύτερη ανάγκη. Δυστυχώς, η έλλειψη ενδιαφέροντος και υπευθυνότητας από υποτιθέμενους φιλόζωους που εγκαταλείπουν ζώα στο δρόμο, ο σαδισμός πολλές φορές προς αυτά, αλλά και η αδιαφορία των φορέων, κυρίως των ΟΤΑ, που βάσει του νόμου υποχρεούνται να τα φροντίζουν, εξασφαλίζουν ότι ο πληθυσμός των αδέσποτων ή/και κακοποιημένων ζώων τροφοδοτείται συνεχώς με νέα μέλη.

Συνέβη να γνωρίσω πρόσφατα ανθρώπους ενός από αυτά τα σωματεία και να εκτιμήσω το έργο τους. Εθελοντές που αφιερώνουν χρόνο, χρήμα και, το βασικότερο, την ψυχή τους και την καρδιά τους για να βοηθήσουν άλλα πλάσματα. Όχι, δεν είναι λοξοί ή ακοινώνητοι άνθρωποι. Είναι άνθρωποι όπως όλοι, σίγουρα πιο φυσιολογικοί από εμένα, με οικογένειες και παιδιά (για να μην μένουμε και στο στερεότυπο της γεροντοκόρης που γυρνάει με ένα σκυλάκι αγκαλιά). Είναι άνθρωποι που έχουν μέσα τους αγάπη και αντιστάσεις στον κυνισμό (αν και αγαπούν τους κύνες). Και όμως, αυτοί οι άνθρωποι γίνονται στόχος συκοφαντιών και επιθέσεων από άτομα τα κίνητρα των οποίων αδυνατώ να κατανοήσω και που εκτιμώ ότι κυμαίνονται μεταξύ φανατικών ιδεολογημάτων για τα ζώα (διατείνονται και αυτοί ότι είναι φιλόζωοι) και ενδεχόμενης ιδιοτέλειας και εξυπηρέτησης συμφερόντων (υποτίθεται ότι υπάρχουν ευρωπαϊκά και κρατικά προγράμματα χρηματοδότησης για τη φροντίδα των ζώων που κάποιοι θέλουν να καρπώνονται χωρίς να κάνουν τίποτα). Το τι ακούνε λοιπόν αυτοί οι άνθρωποι δεν περιγράφεται. Από το ότι στέλνουν τα ζώα για να γίνουν πειραματόζωα έως ότι γίνονται λουκάνικα ή δεν ξέρω τι άλλο (μάλλον κάποιοι έχουν μπερδέψει τις χώρες). Από κοντά και η κυβέρνηση της συμφοράς να τους βάζει συνεχώς εμπόδια, προεξάρχοντος του προηγούμενου απαράδεκτου υπουργού γεωργίας, προστάτη των κυνηγών Kill-τίδη, με διάφορα νομοθετικά και γραφειοκρατικά εμπόδια αμφισβητούμενης, τουλάχιστον ευρωπαϊκής, νομιμότητας. Κάποιοι, μάλιστα, από τους κραυγάζοντες δεν είναι παρά υπάλληλοι του εν λόγω υπουργείου. Είσαι ενεργός και ευσυνείδητος πολίτης; Θα σε τσακίσουμε ανθρωπάκο για να μάθεις να μην μπαίνεις στα χωράφια μας!

Επιβεβαιώνεται, έτσι, ο στίχος του τραγουδιού «Σ' αυτό τον τόπο όσοι αγαπάνε, τρώνε βρώμικο ψωμί» και, δυστυχώς, ακόμη και ο Θεούλης δεν είναι πάντα υπέρ των καλών. Πρόσφατα, συνέβη ένα τραγικό γεγονός. Καθώς οι εντολές του Kill-τίδη κατέστησαν εξαιρετικά δύσκολη την αποστολή ζώων στο εξωτερικό αεροπορικώς, κάποιοι φιλόζωοι κατέφυγαν στην αποστολή ζώων οδικώς με ειδικά διαμορφωμένο όχημα - και όχι κοντέινερ όπως αναφέρουν μερικοί ψευδώς. Εξαιτίας της ακατάλληλης θέσης του οχήματος στο πλοίο μεταφοράς προς την Ιταλία, πέθαναν 8 σκύλοι από θερμοπληξία. Το γεγονός αυτό αφενός συγκλόνισε τους ανθρώπους που είχαν οργανώσει τη μεταφορά και αφετέρου έδωσε νέα λαβή για επιθέσεις στους αντιπάλους τους. Την ανακοίνωση του σωματείου μπορείτε να διαβάσετε εδώ και στο τέλος αυτού του κειμένου. Κατ' εμένα, βασικός υπεύθυνος για αυτό που συνέβη είναι η πολιτεία και η στάση της απέναντι στα ζώα. Όπως και να έχει, ελπίζω οι εμπλεκόμενες φιλοζωικές ομάδες να ξεπεράσουν την κρίση και να συνεχίσουν να προσφέρουν το έργο τους. Εκτός από τους σκύλους που πέθαναν σε εκείνο το πλοίο, υπάρχουν χιλιάδες άλλα αδέσποτα που αργοπεθαίνουν ή βασανίζονται δίπλα μας και δεν θα ήταν σωστό και δίκαιο για αυτά ο θάνατος των αδελφών τους να γίνει και δική τους καταδίκη.
.
Δεν μου αρέσει ο εντυπωσιασμός και να σοκάρω, σιχαίνομαι όμως και τους υποκριτές συκοφάντες. Ακολουθούν λοιπόν φωτογραφίες ενός αδέσποτου κουταβιού στην Ελλάδα που καλοπερνάει και κάποιοι κακοί θέλουν να μεταφέρουν στη Γερμανία για να το βασανίζουν τρελοί επιστήμονες (συμπατριώτης μας, μεσήλικος από ό,τι λένε μάρτυρες, του πέρασε ένα μπουρί στο λαιμό κατά τη διάρκεια αθώων παιχνιδιών και μετά το άφησε έτσι, για να απολαμβάνει τη ζωή του).
.


Μια προειδοποίηση. Εδώ δεν είναι φόρουμ αλλά ο προσωπικός μου χώρος. Αν βρεθεί κανένας ξέμπαρκος που θα κάνει ανάρμοστα σχόλια, αυτά θα αντιμετωπιστούν με συνοπτικές διαδικασίες. Ψυχικά διαταραγμένα παιδάκια και μεγαλοκοπέλες καθώς και δημόσιοι υπάλληλοι σε διατεταγμένη υπηρεσία μπορούν να παίζουν τα αρρωστημένα παιχνίδια τους αλλού.
.
Ανακοίνωση Stray.gr:
.
Κατά τη μεταφορά 34 σκύλων με πλοίο από την Πάτρα στην Ανκόνα, με τελικό προορισμό τις νέες τους οικογένειες στη Γερμανία, 8 σκύλοι πέθαναν από θερμοπληξία, κατά τη διάρκεια του ταξιδιού. Η τραγωδία φαίνεται να οφείλεται, σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες, σε βαρύτατη αμέλεια και εγκληματικό χειρισμό: το ειδικά διαμορφωμένο όχημα, στο οποίο επέβαιναν οι σκύλοι, είχε τοποθετηθεί σε ακατάλληλη θέση, αντί της προβλεπόμενης για οχήματα που μεταφέρουν ζώα. Η απόδοση ευθυνών βρίσκεται στο στάδιο προανάκρισης.
.
Τα ζώα είχαν αποσταλεί από φιλοζωικές ομάδες καθώς και μέλη του σωματείου μας σε οικογένειες που τα περίμεναν στη Γερμανία.
.
Οι 10 σκύλοι των μελών μας είναι καλά στην υγεία τους και παραμένουν μαζί με τα υπόλοιπα ζώα σε κατάλληλη πανσιόν.
.
Το Σωματείο Stray.Gr, γνωστό στους φιλόζωους για την ενεργό του δράση, εκφράζει τη βαθιά του θλίψη και οργή για το τραγικό αυτό ατύχημα και θεωρεί απαράδεκτο και άδικο τόσοι εθελοντές να καταβάλουν τεράστιες προσωπικές θυσίες και μεγάλα χρηματικά ποσά για τη διάσωση, την περίθαλψη και την εύρεση οικογενειών για εγκαταλελειμμένα ζώα, και αυτά να βρίσκουν το θάνατο από την εγκληματική αμέλεια ανεύθυνων ατόμων που αγνόησαν παντελώς τους κανόνες ασφάλειας περί μεταφοράς ζώων.
.
Γι' αυτό και παραπέμπει στη δικαιοσύνη το θλιβερό περιστατικό προκειμένου να αποδοθούν οι ευθύνες και να επιβληθούν οι ποινές που ορίζει ο νόμος, αλλά και το περί δικαίου αίσθημα, που αποτελεί κινητήρια δύναμη στο έργο κάθε εθελοντή.
.
UPDATE:
Και μια καλή εξέλιξη, αναδημοσιεύω από το site του Stray.gr την ανακοίνωση με ημερομηνία 08-09-2009:

Το αίσιο τέλος ενός μεγάλου ταξιδιού.

Τα σκυλιά των μελών του Stray.gr, αλλά και όλων των άλλων φιλόζωων και φιλοζωικών σωματείων που είχαν κρατηθεί σε kennel στην Ανκόνα παραδόθηκαν πριν λίγες εβδομάδες στις οικογένειές τους στη Γερμανία.

Θυμίζουμε ότι τα ζώα είχαν κρατηθεί από τις ιταλικές αρχές σε συνέχεια του τραγικού ατυχήματος που συνέβη πριν 2 περίπου μήνες κατά τη μεταφορά τους με πλοίο από την Πάτρα στην Ανκόνα, με αποτέλεσμα να βρουν το θάνατο 8 ζώα, από θερμοπληξία. Η απελευθέρωση των υπολοίπων ζώων, που κρατήθηκαν πάνω από 2 μήνες σε ιταλικό Kennel, και η παράδοσή τους στις οικογένειες, ήταν πρώτη προτεραιότητα των μελών του Stray όλο αυτό το χρονικό διάστημα. Απαιτήθηκε μια χρονοβόρα νομική διαδικασία και παρέμβαση, μια και η ανακριτική - δικαστική διαδικασία για την απόδοση ευθυνών συνεχίζεται. Η κινητοποίηση των μελών μας, των συνεργατών μας στη Γερμανία μα και των νέων οικογενειών των ζώων ήταν μεγάλη και συγκινητική.

Όταν επιτέλους ολοκληρώθηκαν οι διαδικασίες και εφʼ όσον δεν συνέτρεχε κανένας λόγος κράτησης των ζώων, οργανώθηκε η επιχείρηση παραλαβής και παράδοσης των ζώων στις οικογένειες τους στη Γερμανία. Μέλη του Stray και του γερμανικού σωματείου πήγαν στην Ancona και φρόντισαν για τη διαδικασία παραλαβής και μεταφοράς στη Γερμανία όλων των ζώων. Τα ζώα παραδόθηκαν στις οικογένειές τους που τα δέχτηκαν με πολύ χαρά και ανακούφιση, μετά από όλη αυτή την περιπέτεια.

Τα ζώα όλο αυτό το διάστημα παρέμειναν σε ιδιωτικό kennel. Με ιδιαίτερη χαρά διαπιστώσαμε ότι η ιδιοκτήτρια και το προσωπικό φρόντισαν και περιποιήθηκαν τα ζώα, τα οποία είναι όλα καλά στην υγεία τους.

Το οικονομικό κόστος όλης της διαδικασίας (πληρωμή Kennel, δικηγόρων, εξόδων, μεταφοράς) ήταν ιδιαίτερα υψηλό και μπόρεσε να καλυφθεί χάρη στη συνδρομή των μελών και φίλων των δυο σωματείων, καθώς και των νέων ιδιοκτητών που συνέδραμαν ειδικά για τα ζώα αυτά. Τους ευχαριστούμε πολύ όλους.

Ευχαριστούμε ιδιαίτερα τα μέλη των δύο σωματείων, την Αριστέα, τη Φωτεινή, την Petra, την Caro τον Mik και την Carlotta που επωμίστηκαν την τελική προσπάθεια και παρέδωσαν τα ζώα στις οικογένειές τους.

Το τραγικό αυτό συμβάν ήταν πολύ λυπηρό και ψυχοφθόρο ειδικά για τους εθελοντές που δίνουν κάθε μέρα αγώνα για τα αδέσποτα ζώα με τεράστιες θυσίες και αντί για στήριξη και συμπαράσταση βρίσκονται αντιμέτωποι με τεράστια εμπόδια και αντιξοότητες και κυρίως με την καχυποψία. Οι δυσκολίες όμως αυτές κάνουν τους εθελοντές των σωματείων και τους φιλόζωους πιο αποφασισμένους να συνεχίσουν να δίνουν τη μάχη για τα χιλιάδες αδέσποτα, ελπίζοντας ότι κάποτε θα έχουν σύμμαχο και την πολιτεία.

Σάββατο, Ιουνίου 13, 2009

Υποσημείωση

Είναι σημαντικό, πάντως, να θυμόμαστε ότι δεν είναι τα γονίδιά μας που μας κάνουν νοικοκυραίους ούτε είναι τα γονίδιά μας που μας κάνουν (λαθρο-)μετανάστες. Είναι η ανάγκη. Η απόφαση κάποιου να φύγει για να ξεφύγει από τη στέρηση ή τον πόλεμο δεν είναι απόφαση ηθικής τάξης, αλλά απόφαση επιβίωσης. Τα γονίδιά μας, η εθνικότητα, η φυλή μας, η θρησκεία μας, η αξία μας ή η έλλειψή της δεν θα μας γλιτώσουν από μια ανάλογη μοίρα αν βρεθούμε στο διάβα των γραναζιών της ιστορίας.

Καλό θα ήταν επίσης να μην ξεχνάμε ότι αυτοί που κατά κύριο λόγο ευθύνονται για τα κύματα των μεταναστών είναι οι άνθρωποι με τις έξυπνες βόμβες, οι άνθρωποι που στραγγίζουν ηπείρους, οι ίδιοι άνθρωποι που αποφασίζουν ότι πρέπει να δουλεύουμε όλο και περισσότερο για όλο και λιγότερα, με όλο και λιγότερα δικαιώματα... για την ασφάλειά μας, για το καλό μας, οι άνθρωποι που θέλουν να ζούμε με το φόβο και σκαρφίζονται κάθε βδομάδα και μια καινούρια καταστροφή, μια καινούρια πανδημία. Τα τσιράκια τους μας κυβερνούν και μας εκμαυλίζουν. Υπέρ της ελεύθερης οικονομίας είμαι, υπέρ της δουλείας και της παλιανθρωπιάς δεν θα γίνω ποτέ.

Ας μην καθηλώνουμε το βλέμμα μας εκεί που μας δείχνουν οι θαυματοποιοί του σπηλαίου, η αλήθεια ή είναι ολόκληρη ή δεν είναι αλήθεια. Προσοχή στους καλοντυμένους πλασιέδες που μας κολακεύουν και πωλούν εύκολες λύσεις που έχουν στο βαλιτσάκι τους. Είμαστε μεγάλα παιδιά και πρέπει να ξέρουμε τι σημαίνουν οι εύκολες λύσεις. Υπάρχει πάντα κάτι που μας διαφεύγει, κάτι που βρίσκεται δίπλα μας.

Παρασκευή, Ιουνίου 12, 2009

Η μάχη της παιδικής χαράς

Το είδαμε και αυτό, Εξάρχεια εναντίον Αγίου Παντελεήμονα στο ένδοξο πεδίο μάχης της παιδικής χαράς του δευτέρου. Ακόμη και στρατηγός υπήρχε, τον είδα σε ένα παράθυρο να δηλώνει όλος καμάρι πρόεδρος κάποιας ένωσης εφέδρων, με ωραίο κοντοκουρεμένο μαλλάκι, με πόλο μπλουζάκι, θα τον καμάρωναν οι δικοί του. Και τον εαυτό μου κοροϊδεύω, κάπως έτσι είμαι και εγώ... και έφεδρος υπολοχαγός μάλιστα, βεβαίως - βεβαίως! Σε ένωση πάντως δεν γράφτηκα. Φαίνεται ότι συνεπικουρούμενες από τα ΜΑΤ αι ημέτεραι δυνάμεις αμύνθηκαν επιτυχώς της πατρίας παιδικής χαράς.

Ελπίζω να μην ξεκινήσει αυτή τη φορά κανένας εμφύλιος πόλεμος από την παιδική χαρά, θα είναι ο απόλυτος διασυρμός της χώρας. Μετά το στρατόπεδο του Μακρυγιάννη... νέες σελίδες δόξας στην παιδική χαρά του Αγίου Παντελεήμονα. Όχι ότι δεν θα μας αξίζει. Δεν είπε κάποιος ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται σαν φάρσα; Καραγκιοζιλίκια εις τον κύβον.

Κωμωδία, αλλά και τραγωδία μαζί, κωμικοτραγική η μοίρα και όλη η ιστορία του ανθρώπου. Άσχημη η κατάσταση στη γειτονιά μου, άσχημη η εγκληματικότητα, άσχημη η υποβάθμιση της ποιότητας ζωής (το έχω γράψει ότι και εγώ μέχρι και ξύλο έχω παίξει), άσχημη η βία, άσχημο και να προπηλακίζονται παιδάκια - και δεν με ενδιαφέρουν οι συνθήκες - άσχημος και ο προπηλακισμός της δικηγόρου, άσχημη πράξη και η πολιορκία του αστυνομικού τμήματος από ακροδεξιούς, που έβριζαν ατιμώρητοι τους αστυνομικούς και έκαναν ό,τι ήθελαν, αφού είναι «δικοί τους». Φαίνεται ότι οι νόμοι περί εξύβρισης των οργάνων της τάξης δεν ισχύουν για όλους. Το παρακράτος είναι εδώ, ενωμένο δυνατό. Οι ανεγκέφαλοι του ενός άκρου είναι το πάτημα για τους ανεγκέφαλους του άλλου άκρου και η κοινωνία συνθλίβεται στη μέση. Αυτά συμβαίνουν όταν σχηματίζονται στρατοί και χαρακώματα και παρατάξεις και κηρύσσονται κατά φαντασία ή πραγματικοί πόλεμοι. Υστερία παντού. Η βλακεία θριαμβεύει.

Ο γνωστικός άνθρωπος δεν παίρνει μέρος σε αυτά. Ξέρω, αυτό μπορεί να προκαλέσει αντιδράσεις, αλλά έτσι είναι. Ο άνθρωπος είναι αυτός που είναι, δεν πιστεύω ότι υπάρχει ελπίδα, τουλάχιστον όχι με αυτούς τους τρόπους, όχι μέσα από αυτά τα παιχνίδια, αυτά παίζονται με τους όρους των ανεγκέφαλων.

Το κράτος μιας ελεεινής και άθλιας κυβέρνησης, της χειρότερης της μεταπολίτευσης. Μια κυβέρνηση που έφερε πολλά πισογυρίσματα και ξύπνησε πολλά φαντάσματα. Το κράτος του Κωστάκη που ετοιμάζεται να φέρει το κράτος του Γιωργάκη. Έτσι, επανερχόμαστε στο γελοίο. Γελοίο ον ο άνθρωπος και όλη του η ιστορία, ξαναλέω. Θέλετε να δείτε κάτι πραγματικά σοβαρό, πραγματικά δραματικό, αληθινές πράξεις ηρωισμού και αυταπάρνησης, πραγματικά σημαντικά γεγονότα; Δείτε μια μάχη μυρμηγκιών!

Από ένα κάτοικο του Αγίου Παντελεήμονα, που θα ήθελε να απελάσει ξένους και Έλληνες.

Πριν από πολλά, πολλά χρόνια, έπαιζα και εγώ σε αυτή την παιδική χαρά.
.
Υ.Γ. Ετοιμάζω το ποπ-κορν μου για να απολαύσω το έργο: Η διολίσθηση στη βία. Ο τσομπάνος οδηγεί πάλι τα άβουλα πρόβατα στο μαντρί, με το γνωστό και αποτελεσματικό τσοπανόσκυλο, το φόβο, και αυτά δεν παίρνουν καν χαμπάρι. Πλάσματα της συνήθειας είναι που πιστεύουν, άκουσον - άκουσον, ότι είναι και έλλογα, για να μην πω και ελεύθερα!

Τρίτη, Ιουνίου 09, 2009

Μπροστά στον καθρέπτη

Κάθε φορά που στεκότανε μπροστά σε καθρέπτη τον έπιανε ένας κάποιος φόβος. Ήταν άραγε εκείνος ο πραγματικός εαυτός του ή μήπως ήταν το είδωλό του, που θα χανόταν μόλις έκανε ένα βήμα στο πλάι;

Ο Μπόρχες μισούσε τους καθρέπτες διότι πολλαπλασιάζουν τους ανθρώπους, όπως και η τεκνοποίηση, και καταπιάνεται με τους καθρέπτες αρκετές φορές στο έργο του, «...ένας από τους αιρεσιάρχες της Uqbar είχε διακηρύξει πως οι καθρέφτες και η συνουσία είναι απεχθείς, γιατί πολλαπλασιάζουν τον αριθμό των ανθρώπων.» (Από το διήγημα TLON, UQBAR, ORBIS TERTIUS», μετάφραση Αχιλλέας Κυριακίδης)
.
Από την άλλη πλευρά, το να φαντάζεσαι μπροστά στον καθρέπτη ότι είσαι το είδωλο που κοιτάζει τον αληθινό είναι μια ωραία, απελευθερωτική εμπειρία. Τη διάβασα αυτή τη μέθοδο σε ένα βιβλίο με διαλογισμούς, αλλά με θυμάμαι μικρό κάτι ήσυχα μεσημέρια να κοιτάζω μαγεμένος τον καθρέπτη και να παρατηρώ με προσοχή εκείνον, τον άλλο, περιμένοντας να δω πότε θα κάνει κάτι απρόβλεπτο, πότε θα βαρεθεί να με μιμείται.

Κυριακή, Ιουνίου 07, 2009

Αποτυχημένη σκιτσονοθεία

Με λύπη μου σας ανακοινώνω ότι τα σχέδιά μου να στείλω στις κάλπες πλήθη σκιτσαρισμένων ψηφοφόρων που θα ψήφιζαν μαζικά το κομματάκι που θα ψηφίσω σήμερα, καταφέρνοντας καίριο πλήγμα στο δικομματισμό, απέτυχαν λόγω ενός ανυπέρβλητου εμποδίου, δεν βρήκα τρόπο να τους εγγράψω στους εκλογικούς καταλόγους.

ΟΧΙ ΝΔ, ΟΧΙ ΠΑΣΟΚ, ΟΧΙ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ, ΟΧΙ ΠΛΑΣΤΙΚΑ ΣΕ ΘΑΛΑΣΣΕΣ ΚΑΙ ΑΚΤΕΣ!

Τετάρτη, Ιουνίου 03, 2009

Σε αγανακτισμένο ψηφοφόρο

Ψηφοφόρε, ψηφοφόρε, λίγο πριν βγεις στον πηγεμό για την κάλπη,
Βρίζεις πλήρης αγανακτήσεως τον Κωστάκη, τον Γιωργάκη, τον Χατζηπετράκη,
Και μετά τους ξαναψηφίζεις πανηγυρικώς, διότι τι άλλο να κάμεις;
Είναι οι άνθρωποι αυτοί ένα κάποιο άλλοθι για αυτό που είσαι.

Ήθελα να γράψω κάτι για τις εκλογές. Πήγα να ξεκινήσω, αλλά αισθάνθηκα άδειος.
.
Φυσικά και δεν θα τους κάνω τη χάρη. Θα ψηφίσω.
.
UPDATE:
Μην τους κάνετε ούτε εσείς τη χάρη, ψηφίστε!