Κυριακή, Αυγούστου 30, 2009

Η συγκέντρωση των μπλόγκερζ(;)

- Έλα ρε! Πού είσαι; Δεν έμαθες ότι έχουμε συγκέντρωση οι μπλόγκερζ; Τώρα το είπε η τηλεόραση!
.

Δεν πήγα την Παρασκευή στη συγκέντρωση διαμαρτυρίας για τις πυρκαγιές, που, όπως και η προηγούμενη, το 2007, αναφερόταν και ως «συγκέντρωση των μπλόγκερζ». Ο λόγος; Πέραν των αμφιβολιών μου για την αποτελεσματικότητα και τη σκοπιμότητα της επανάληψης μιας τέτοιας κίνησης, τη θεώρησα ψευδεπίγραφη και την αντιμετώπισα με καχυποψία. Γνωρίζω ότι υπήρξαν μπλόγκερς που την ανέφεραν, αλλά δεν μπόρεσα να εντοπίσω καμία αναφορά σε μπλογκ που να είναι προγενέστερη της αναφοράς της στα ΜΜΕ. Βαρέθηκα να μαθαίνω για πρωτοβουλίες των μπλόγκερ, για πρωτοβουλίες βάσης, πρώτα και σχεδόν αποκλειστικά από τα παλιά, παραδοσιακά ΜΜΕ, από την τηλεόραση, από τις εφημερίδες. Τελικά, δεν είμαι καθόλου σίγουρος ότι υπήρξε καν πρωτοβουλία των μπλόγκερζ και θα ήθελα πολύ αν κάποιος είναι καλύτερα πληροφορημένος να με διαφωτίσει. Σε ποια μπλογκ και πότε είδατε αναφορά αυτής της πρωτοβουλίες που να προηγείται της αναφοράς της από τα μέσα; Προσωπικά, με ένα πρόχειρο ψάξιμο, βρήκα αφθονία αναφορών σε ενημερωτικές πύλες, σε ιστοτόπους εφημερίδων, αλλά ελάχιστες σε ιστολόγια, και αυτές την προηγούμενη ή την ίδια μέρα με τη συγκέντρωση.

Τελικά, αναρωτιέμαι, ήταν αυτή συγκέντρωση των μπλόγκερ ή κάποιων μέσων και ίσως ορισμένων οργανώσεων; Θα μου πεις, είχες πρόβλημα με τον σκοπό της συγκέντρωσης; Όχι, αλλά έχω πρόβλημα με καθετί ψευδεπίγραφο, κάλπικο. Αν το ένα ή το άλλο κανάλι ή εφημερίδα θέλουν να οργανώνουν συγκεντρώσεις, ας το δηλώνουν ευθαρσώς, ας μην αναφέρονται αορίστως σε διάφορους «μπλόγκερ» ή, αλλιώς, ας μπαίνουν στο κόπο να αναφέρουν μερικά παραδείγματα με διευθύνσεις μπλογκ στα ρεπορτάζ τους, να αυξηθεί και η επισκεψιμότητα των ανθρώπων! Νομίζω μάλιστα ότι δεοντολογικά αυτό επιβάλλεται! Με τη λογική αυτή, ο καθένας μπορεί να στήνει ο,τιδήποτε επικαλούμενος γενικώς και αορίστως κάποιους μπλόγκερζ, κάποια μηνύματα σε κινητά... (Σε αντιδιαστολή, πόσες άλλες κινήσεις, από τα ιστολόγια ή εκτός, θάφτηκαν από τα μέσα, προφανώς διότι δεν ήταν σύμφωνες με τις επιδιώξεις τους; Πόσες αναφορές ακούσατε, π.χ. στην υπόθεση Ηλιόπουλου για την οποία βούιζε ο κόσμος και το διαδίκτυο, ενώ ήταν θαμμένη με παπά και νεκροθάφτη από τα κανάλια, πλην ελάχιστων αναφορών;)

Σήμερα αυτό, αύριο κάποιοι στήνουν και εδώ πορτοκαλί και εμπριμέ επαναστάσεις ή ανακαλύπτουν σκοτεινούς εχθρούς και συνομωσίες στα μπλογκ. Είμαι καχύποπτος όταν διακρίνω και τέτοιες ασκήσεις επιρροής; Δεν τα θεωρώ και πολύ αθώα αυτά και δεν δέχομαι να γίνομαι πιόνι στους σχεδιασμούς διαφόρων καναλαρχών και μιντιάδων από τους οποίους μαθαίνω τι κάνουν οι μπλόγκερζ. Η εποχή της αθωότητας έχει περάσει, μαζί με την εποχή που οι διαμαρτυρίες με μαύρα μπλουζάκια είχαν κάποιο νόημα.

Αν θέλετε να διαβάσετε για την εμπειρία μου από την προηγούμενη συγκέντρωση, δείτε εδώ. Και τότε είχα επιφυλάξεις. Θυμάστε τι ακολούθησε εκείνο το φθινόπωρο; Οι εκλογές που ανέδειξαν ξανά στην εξουσία τους ασύμμετρα ανίκανους. Όσο για την ασύμμετρη απειλή, αν πιστέψουμε τα πορίσματα που οι ίδιοι βγάζουν, για να αποτινάξουν τις ευθύνες από πάνω τους, όπως πάντα, αυτή ήταν μια γιαγιά που μαγείρευε κόλλυβα. Ποιο ήταν λοιπόν το όφελος; Εν τω μεταξύ, ετοιμάζεται πάλι ο λαός, ίσως και κάποιοι από αυτούς που φόρεσαν μαύρα μπλουζάκια την Παρασκευή, να φύγουν από το μπλε μαντρί για να μπούνε πάλι στο πράσινο μαντρί, λες και οι πασόκοι δεν είχαν και δεν έχουν καμία συμμετοχή στα εγκλήματα που γίνονται κατά των ελληνικών δασών και του περιβάλλοντος, λες και δεν είναι αυτοί ο έτερος πόλος του ίδιου πελατειακού συστήματος που παίρνει τα δάση και τα χαρίζει στους εργολάβους, στους συνεταιρισμούς αξιωματικών και άλλων, στην εκκλησία. Δε βαριέσαι, τώρα περιμέναμε να μάθουμε τον Έλληνα ψηφοφόρο; Τουλάχιστον, μην με ενοχλείτε με σιωπηλές συγκεντρώσεις με μαύρα μπλουζάκι που η τηλεόραση είπε ότι τις κάνουμε εμείς!

Υ.Γ. Μήπως ήταν και ο Λέλος εκεί; «Λίζα, θα 'ρθείς; Θα κάνουμε συγκέντρωση, Λίζαααααααα!!!!».

Υ.Γ.2. Δεν έχω τίποτε εναντίον κάποιου που αποφάσισε να πάει στη συγκέντρωση ή την πρόβαλε από το ιστολόγιό του, για να ένα διάστημα σκέφτηκα και εγώ και να την προβάλω και να πάω. Επικράτησαν άλλες σκέψεις... το καχύποπτο και βρώμικο μυαλό μου.

Υ.Γ.3. Όταν ένα μέσο προαναγγέλλει μια συγκέντρωση των μπλόγκερ, σε ποιο βαθμό απλώς αναφέρει μια είδηση και σε ποιο βαθμό τη δημιουργεί;

Παρασκευή, Αυγούστου 28, 2009

Βόλτες στη δυστοπία

1η βόλτα - Όταν λείπουν οι αναρχικοί χορεύουν τα πρεζόνια

Ήταν νωρίς το απόγευμα, το Σάββατο της προηγούμενης εβδομάδας, του «χρυσού πρωινού», τις μέρες της φωτιάς, που βρεθήκαμε με μια φίλη στην πλατεία Εξαρχείων. Τα πρεζόνια και οι προμηθευτές τους, που άλλες μέρες εκτοπίζονται από τους πολιτικοποιημένους θαμώνες της πλατείας, τώρα ήταν εκεί, επωφελούμενοι από την απουσία των τελευταίων, για τις αυγουστιάτικες διακοπές από την επαναστατική γυμναστική τους. Η εικόνα ήταν θλιβερή, παράξενες μορφές περιφέρονταν με αργές κινήσεις και παράξενες εκφράσεις, σαν ζόμπι, κάποιοι μουρμούριζαν με παράξενες φωνές ακατάληπτα λόγια. Κορμιά πεσμένα στο κράσπεδο, τόσο αφημένα που θα μπορούσαν να είναι και νεκρά, κάποια από αυτά σε τόσο παράξενες πόζες, σαν σπασμένες μαριονέτες. Ίσως πράγματι να ήταν άψυχα, και ας μην ήταν τυπικά νεκρά. Ένα κορμί κειτόταν κατάχαμα, σε ένα παρτέρι, ο λαιμός του κρεμόταν προς τα πίσω με το κεφάλι να ακουμπά πάνω στα βρώμικα πλακάκια της πλατείας, το στόμα ορθάνοιχτο, έχασκε σαν να ήταν έτοιμο να καταπιεί τον κόσμο. Επιταχύναμε με τη φίλη μου, να προλάβουμε, πριν να αρχίσει να ρουφά το σύμπαν σαν μια αχόρταγη μαύρη τρύπα.

2η βόλτα - Η παρέλαση των αθλίων

Την επομένη, την Κυριακή, πάλι νωρίς το απόγευμα, με τις φωτιές να μαυρίζουν τον ουρανό και την ψυχή, συνάντησα άλλη φίλη, στο Μοναστηράκι αυτή τη φορά. Περπατήσαμε μέχρι την Αδριανού και καθίσαμε σε μια καφετέρια εκεί, μέγα λάθος. Έπρεπε να είχαμε συνεχίσει για την Αποστόλου Παύλου, όπου τα πράγματα είναι κάπως πιο ήρεμα. Πρέπει να πέρασαν από το τραπέζι μας σε διάστημα μιάμισης ώρας κάπου δεκαπέντε ή είκοσι άτομα. Επαίτες, επίμονα παιδάκια Ρομά που πουλούσαν χαρτομάντηλα ή άλλα είδη (τι ευκαιρίες θα δοθούν ποτέ σε αυτά τα παιδιά να πραγματώσουν τις δυνατότητές τους και τα ταλέντα τους ή να ξεφύγουν από μια μίζερη ζωή τόσο στενών οριζόντων;), μαύροι που πουλούσαν σιντί, μαύροι με άλλη πραμάτεια, Πακιστανοί/Αφγανοί με μικροσυσκευές/μικροπράγματα, ένα άτομο που κρατούσε ένα αθεώρητο μπλοκάκι με αποδείξεις και ισχυριζόταν, με όχι καθαρή ομιλία, ότι ανήκε σε ομάδα φοιτητών που έκαναν κάποιο έρανο για έναν απροσδιόριστο σκοπό (αυτόν τον ξαναπέτυχα λίγες μέρες αργότερα στην πλατεία Εξαρχείων), άνθρωποι που πουλούσαν ματογυάλια και ρολόγια, μαϊμούδες ή απροσδιορίστου προελεύσεως. Μια συνεχής επίθεση στις αισθήσεις, μια αδιάκοπη όχληση από τη στρατιά των δρόμων.

Το αποκορύφωμα ήταν η απόπειρα κλοπής. Ένα άτομο μας πλησίασε, μάλλον χρήστης, ξετύλιξε συνωμοτικά ένα μαντήλι όπου είχε ένα ζευγάρι γυαλιά, του αρνηθήκαμε, επέμεινε και με μια αδέξια κίνηση, πιστεύοντας ότι μας είχε αποσπάσει την προσοχή, προσπάθησε να καλύψει τα γυαλιά και το κινητό της φίλης μου, που ήταν σε μια καρέκλα δίπλα της, για να αρπάξει ό,τι μπορούσε. Τον αντιληφθήκαμε και η προσπάθεια ματαιώθηκε και κάπου εκεί σηκωθήκαμε, δίνοντας ένα τέλος σε αυτήν την όχι τόσο χαλαρωτική, αλλά αρκετά ενδιαφέρουσα έξοδο.
.
Είναι ένας άγριος κόσμος αυτός. Η ζωή γίνεται όλο και δυσκολότερη σε αυτή την πόλη, σε αυτή τη χώρα. Μερικές φορές νομίζω ότι ζω σε ένα πίνακα του Ιερώνυμου Μπος που κατοικείται από κωμικοτραγικές, παραμορφωμένες φιγούρες, βυθισμένες στην τρέλα. Ο κόσμος κοιλοπονάει κάποιο αύριο.

Τετάρτη, Αυγούστου 26, 2009

Ανακοίνωση για βοήθεια στα πυρόπληκτα ζώα

Κάποια ζώα γλίτωσαν, αλλά χρειάζονται βοήθεια για να τα καταφέρουν. Αν κάποιος μένει κοντά στις περιοχές που κάηκαν ή τέλος πάντων μπορεί και θέλει να βοηθήσει, ας ρίξει μια ματιά εδώ.
.
Δεν μπορώ να μην κάνω ιδιαίτερη μνεία στους Έλληνες φυσιολάτρες κυνηγούς που, ενώ κάποιοι εθελοντές προσπαθούν να προσφέρουν βοήθεια στα ζώα και στα πουλιά που προσπαθούν να βρουν τροφή, καταφύγιο και να κρατηθούν στη ζωή, αυτοί τριγυρνούν ωραίοι και άνετοι στα αποκαΐδια και τα ντουφεκάνε, όπως άκουσα στις ειδήσεις απόψε. Εύγε!

Δευτέρα, Αυγούστου 24, 2009

Και όμως, το κράτος είναι παρόν!

- Άθλιε κουκουλοφόρε, συλλαμβάνεσαι επ` αυτοφόρω προκαλών φθοράς μετά της αξίνος σου έχων κεκαλυμμένα τα χαρακτηριστικά του προσώπου σου! Έμπλεξες άσχημα αλήτη!

Σάββατο, Αυγούστου 22, 2009

Χρυσό πρωινό


Για άλλα ήθελα να γράψω σήμερα, αλλά ξύπνησα αυτό το πρωί και βρέθηκα σε ένα απόκοσμο περιβάλλον, καθώς όλα ήταν λουσμένα σε ένα χρυσό φως. Ήταν σαν να ζούσα μέσα σε ταινία του David Lynch. Κοιτώντας έξω είδα τα παράξενα σύννεφα και θυμήθηκα, οι φωτιές... Για άλλη μια φορά η Αττική καίγεται. Σπίτια, που πολλά κτίστηκαν με τις προηγούμενες φωτιές, σε βάθος δεκαετιών, κινδυνεύουν, για να κτιστούν άλλα σπίτια που θα κινδυνέψουν από τις επόμενες φωτιές μετά από τις οποίες θα κτιστούν άλλα σπίτια που θα κινδυνέψουν από τις μεθεπόμενες φωτιές έως ότου το εθνικό όραμα της τσιμεντένιας Ελλάδας να υλοποιηθεί. Δεν βάζω το χέρι μου στη φωτιά (μαύρο χιούμορ) ότι όλες οι φωτιές μπαίνουν από οικοπεδοφάγους, αλλά τα σπίτια πάντα ακολουθούν, όπως η μέρα τη νύχτα και η νύχτα τη μέρα, για αυτό μπορούμε να είμαστε σίγουροι.

Η Αθήνα διογκώνεται και φουσκώνει, ενισχυμένη και από τη μαγιά των μεταναστών, και οι Αθηναίοι σπεύδουν να γλιτώσουν από την υποβάθμιση και την πολυκατοικία (το όνειρο του χθες και τον εφιάλτη του σήμερα) τρέχοντας στις γύρω ραχούλες, μη μπορώντας ή μη θέλοντας να απομακρυνθούν και εντελώς από την υδροκέφαλη πρωτεύουσα που συγκεντρώνει το μεγαλύτερο μέρος της οικονομικής δραστηριότητας της χώρας. Αιματηρές θυσίες και δάνεια από τις τράπεζες-τοκογλύφους που θα κατατεθούν για το σπιτάκι των ονείρων στον εργολάβο, στον τύπο της πιάτσας με το πονηρό βλέμμα. Suburbanites - Θύματα και αυτουργοί ταυτόχρονα, η γνωστή ελληνική τραγωδία. Εξάλλου, και να θέλεις, υπάρχει κανένας που να μπορεί να σου εγγυηθεί το νόμιμο και ταυτόχρονα το ηθικόν σε αυτό το ντοβλέτι; Τι πειράζει η ανύπαρκτη υποδομή, το ανύπαρκτο πολεοδομικό σχέδιο, το βυτίο που πληρώνεις για να σε ξεσκατίζει, η φωτιά που τρέμεις κάθε καλοκαίρι και που κάποια στιγμή έρχεται;

Βέβαια, κάτι τέτοιες στιγμές εγώ σκέφτομαι περισσότερο την ψυχομάζα που χάνεται. Τα ζώα, τα πουλιά, τα έντομα, τα φυτά, τους δεντροπρίγκηπες, που χάνουν τις ζωές τους ή τις φωλιές τους και τα λημέρια τους και τα μικρά τους και σκορπάνε τρομαγμένα εδώ και εκεί, αθώα θύματα του αντι-πολιτισμού μας. Το ότι δεν θα μπορούμε να ανασάνουμε ή ότι θα πνιγούμε το φθινόπωρο από τις πλημμύρες χωρίς αυτά, είναι κάτι που μας αξίζει. Ναι, ομολογώ ότι και εγώ θα ήθελα να ξεφύγω από αυτή την πόλη, την πολυκατοικία, τον απελπισμένο μετανάστη, τον άξεστο Έλληνα, το πρεζόνι, και να εγκατασταθώ σε μια μονοκατοικία, κάπου «πιο έξω», κάπου «πιο ήσυχα», αλλά κάτι τέτοια χρυσά πρωινά νοιώθω κάπως λιγότερο άσχημα που είμαι ένας κάτοικος της Πατησίων, όσο πιο μακριά μπορεί να βρεθεί κάποιος στην Ελλάδα από «τις φωτιές», περιστοιχισμένος από μια τσιμεντένια και ασφάλτινη λιμνοθάλασσα. Εδώ, η καταστροφή έχει ήδη συντελεστεί.
.
Κατακαημένη και κατακαμένη αττική γη, για άλλη μια φορά λοιπόν, σαν την Ζαν Ντ' Αρκ, στην πυρά.

Μην μπείτε στον κόπο να με ειδοποιήσετε για την επόμενη σιωπηλή συγκέντρωση με τα μαύρα μπλουζάκια. Η σιωπή δεν έχει νόημα πια.

Υ.Γ. Ακούω στο ραδιόφωνο τον ΣΚΑΪ να συντονίζει τις πυροσβεστικές δυνάμεις. Ακόμη και στη χειρότερη καταστροφή, η Ελλάδα σου προσφέρει αφορμές για να γελάσεις.

Προσθήκη: Την παρακάτω φωτογραφία τράβηξα σήμερα το βράδυ, στο Αρχαιολογικό Μουσείο, στο κέντρο της Αθήνας. Μια αφορμή για να κλάψεις.
.

Τετάρτη, Αυγούστου 19, 2009

En attendant...

Ο άνθρωπος που δεν έρχεται ποτέ... μια παράστασις του ιστολογίου Περαστικός, με μεγάλους καραγκ... ηθοποιούς ήθελα να πω!
.
Για όσους χρειάζονται διευκρινήσεις, εδώ.

Σάββατο, Αυγούστου 15, 2009

Εναλλακτικές προτάσεις - Ιδιοκτησία

- Φυσικά και είσαι ελεύθερο σκίτσο, όπως εγώ, αλλά αυτό το φύλλο χαρτί συμβαίνει να ανήκει αποκλειστικά σε εμένα!
.
Τα παρακάτω τα γράφω για να οργανώσω κάποιες σκέψεις.

α. Υπαρξιακά, τίποτε δεν μας ανήκει, ανήκουμε στον κόσμο. Ακόμη και το σώμα μας είναι ένα δάνειο που θα επιστρέψουμε.

β. Δεν υπάρχει τίποτε το ιερό και αδιαπραγμάτευτο αναφορικά με την ιδιοκτησία. Ακόμη και στα πιο ακραία καπιταλιστικά κράτη υπάρχουν πολλοί αστερίσκοι στο δικαίωμα της ιδιοκτησίας και η λέξη απαλλοτρίωση δεν είναι άγνωστη. Υπενθυμίζω και τον αναδασμό και τη σεισάχθεια των αρχαίων ημών προγόνων που δεν ήταν κάτι άλλο παρά κατάργηση δικαιωμάτων ιδιοκτησίας κατά καιρούς, όταν η κοινωνία πλέον ασφυκτιούσε και δεν μπορούσε να λειτουργήσει λόγω της υπερσυγκέντρωσης του πλούτου. Η ιδιοκτησία είναι μια έννοια το περιεχόμενο της οποίας καθορίζεται από την κοινωνία, με βάση την ανάγκη προσδιορισμού του ποιος έχει δικαίωμα να χρησιμοποιεί τι και για να ρυθμίζονται αυτές οι σχέσεις και να διευθετούνται οι αναπόφευκτες συγκρούσεις από ένα πλέγμα κανόνων.

-- Από το σημείο αυτό και κάτω αναφέρομαι κυρίως στη γη και γενικά στα ακίνητα.

γ. Η ιδιοκτησία όσο είναι παράγοντας ελευθερίας, άλλο τόσο είναι παράγοντας ανελευθερίας. Αν εγώ έχω μια ιδιοκτησία, τη στερώ από όλους τους άλλους. Από την άλλη πλευρά, η ολική άρνησή της με την εκχώρησή της σε μια συλλογικότητα/το κράτος καθιστά όλα τα άτομα δουλοπάροικους, στερεί από όλους τη δυνατότητα ελεύθερης (με κανόνες) χρήσης των πόρων του περιβάλλοντος και δημιουργίας. Η ιδιοκτησία ακινήτων ιδίως, σε αντίθεση με κάθε άλλη μορφή ιδιοκτησίας (κινητών αγαθών, χρήματος) είναι πεπερασμένη και η απόκτησή της αποκλείει άλλους ενδεχόμενους ιδιοκτήτες. Η ακίνητη ιδιοκτησία είναι ιδιοκτησία του ίδιου του χώρου. Αν ο γείτονας πάρει ένα ραδιόφωνο, ενδεχομένως όχι μόνο δεν περιορίζει τη δυνατότητά μου να αγοράσω το ίδιο ραδιόφωνο, αλλά ίσως και να με βοηθάει (οικονομίες κλίμακας κ.λπ.). Αντιθέτως, αν αγοράσει ένα οικόπεδο καταργεί τη δυνατότητά μου να αποκτήσω το ίδιο οικόπεδο, αλλά και περιορίζει κατά την επιφάνεια της ιδιοκτησίας του τις διαθέσιμες εκτάσεις που μπορώ να αγοράσω. Ακόμη και στην οριζόντια ιδιοκτησία, όπου υπάρχει κάποια ελαστικότητα (κατασκευή περισσότερων ορόφων/διαμερισμάτων), οι τεράστιες υπεραξίες λένε πολλά.

δ. Η μεγάλη ιδιοκτησία σαφέστατα κάνει τη ζυγαριά να κλείνει στην κατεύθυνση της ανελευθερίας, αποτελώντας παράγοντα στέρησης του δικαιώματος στέγης και παρέχοντας υπερβολικό έλεγχο σε ένα αναντικατάστατο πόρο παραγωγής. Σκεφθείτε το ακραίο, το να θεωρείται ένα κράτος προσωπική ιδοκτησία ενός ευγενούς (φεουδαρχία), ενός βασιλιά, της εκκλησίας ή έστω μιας μικρής ομάδας τσιφλικάδων ή μεγιστάνων που απέκτησαν μέσα σε ένα μεγάλο διάστημα σταδιακά την περιουσίας τους αγοράζοντας από μικροϊδιοκτήτες. Πόσο ελεύθεροι είναι οι πολίτες ενός τέτοιου κράτους;

ε. Η ιδιοκτησία σήμερα υποψιάζομαι ότι είναι αρκετά συγκεντρωμένη. Κάποιες ενδείξεις είναι οι τιμές και η δυσκολία ενός μέσου μισθωτού να αποκτήσει κατοικία, η έκταση του δανεισμού για στέγη, το πλήθος των ιδιοκτησιών που εκμισθώνονται, το μέγεθος των ιδιοκτησιών που ανήκουν σε μεγάλους ιδιοκτήτες, όπως η εκκλησία, η έκταση της παράνομης δόμησης που σημαίνει και έλλειψη κατοικιών ή διαθέσιμων για νόμιμη δόμηση ιδιοκτησιών και άλλα. Επίσης, η χρήση της ιδιοκτησίας ως βάσης για χρηματοοικονομικές συναλλαγές και προϊόντα, σε συνδυασμό με τον υπερδανεισμό που σχετίζεται με αυτήν, δημιουργεί προβλήματα και έχει οδηγήσει κατ' επανάληψη, όπως και πρόσφατα, σε κρίσεις.

Πρόταση:

Σημαντικοί περιορισμοί πρέπει να επιβληθούν στη μεγάλη ιδιοκτησία, ίσως και σε κάθε ιδιοκτησία για σκοπούς εκμετάλλευσης και όχι ιδιόχρησης (ενοικίαση κ.λπ.). Η ιδιοκτησία κατοικίας για ιδιόχρηση μπορεί να μείνει ουσιαστικά ως έχει, ωστόσο, γενικά, η μεγάλη ιδιοκτησία θα πρέπει ή α) να υπερφορολογείται ή β) να καταργηθεί και να μισθώνεται με λογικό κόστος όταν απαιτείται για σκοπούς παραγωγής και άλλες χρήσεις σε επιχειρήσεις, εργοστάσια, ιδρύματα, οργανισμούς, ακόμη και μακροπρόθεσμα, από το κράτος, το οποίο θα χρησιμοποιεί τα έσοδα αντικαθιστώντας (ίσως ακόμη και καταργώντας σχεδόν εντελώς, σε συνδυασμό με άλλες μεταρρυθμίσεις) τη φορολογία, για την κάλυψη των δημόσιων και κοινωνικών αναγκών (έχω αναφερθεί και άλλοτε στην ιδέα ενός απόλυτα ενσωματωμένου στα δημόσια έσοδα συστήματος καθολικής κοινωνικής ασφάλισης). Ανάλογα μέτρα θα ισχύουν για τις γεωργικές εκτάσεις, με κάποιες ειδικές προβλέψεις για τις ανάγκες της συγκεκριμένης χρήσης. Υπέρτατος στόχος μου είναι πάντα, ένα αόρατο ή εξαιρετικά διακριτικό για τους περισσότερους πολίτες κράτος.

Οι πολίτες θα εξακολουθούν να μπορούν να αγοράζουν και να πωλούν ακίνητα, μεταξύ τους ή από/στο κράτος και να οικοδομούν σε αυτά, αλλά με σημαντικούς περιορισμούς και με μεγάλα φορολογικά βάρη όταν υπερβαίνουν κάποια όρια. Κατά τα άλλα, η αγορά θα εξακολουθεί να λειτουργεί ελεύθερα, αλλά από τη στιγμή που το ίδιο το αγαθό της γης είναι πεπερασμένο από τη φύση του, είναι κοροϊδία να μιλάμε να κατάργηση της ελευθερίας λόγω περιορισμών που αποσκοπούν ακριβώς στην εξασφάλιση της ελευθερίας κατοχής (χρήσης) ακινήτων/γης για όσο το δυνατόν περισσότερους πολίτες. Οι τιμές αγοραπωλησίας και οικοδόμησης κατοικιών θα καθορίζονται ελεύθερα με βάση τις νέες συνθήκες (υποψιάζομαι σε πολύ χαμηλότερα επίπεδα). Ρυθμίσεις και επιμέρους σημεία φυσικά και θα πρέπει να εξεταστούν και αναθεωρηθούν όταν και αν εφαρμοστεί ένα παρόμοιο σύστημα (και το υπάρχον σύστημα δεν κτίστηκε σε μία ημέρα). Την εκ νέου μεγάλη συγκέντρωση ακίνητης ιδιοκτησία (μέσω αγορών, κληρονομικών δικαιωμάτων κ.λπ.) θα αποτρέπει η υπερφορολόγηση στην οποία αναφέρθηκα. Σκέφτομαι αν θα πρέπει να υπάρχει και κάποια πρόβλεψη για υποχρεωτική ή εθελοντική (για την αποφυγή της υπερφορολόγησης) πώληση στο κράτος περιουσίας, η οποία θα μπορεί να επαναδιατίθεται στην αγορά για πώληση ή μίσθωση από αυτό, εξασφαλίζοντας δημόσια έσοδα.

Τα όρια αφορολόγητης/ελεύθερης ιδιοκτησίας θα είναι έτσι διαμορφωμένα, ώστε να είναι αρκετά «γενναιόδωρα». Αν κάποιος έχει λόξα να ζει σε μια σπιταρώνα κάποιων εκατοντάδων τετραγωνικών, ενδεχομένως να μπορεί να το κάνει, θα μπορεί ίσως ακόμη και να έχει εξοχική κατοικία, αλλά αυτό που δεν θα μπορεί να κάνει, είτε δια απαγορεύσεως είτε λόγω μεγάλου φορολογικού βάρους, θα είναι να ενοικιάζει 10 διαμερίσματα και να ζει από αυτό. Λυπάμαι παίδες. Ο πραγματισμός θα είναι η υπέρτατη αρχή. Τα ακριβή όρια θα καθορίζονται με βάση τα πραγματικά δεδομένα της κοινωνίας.

Αντιμετωπίζουμε σήμερα την πρόκληση της διαμόρφωσης μιας νέας οικονομίας και κοινωνίας. Τα παλιά δεσμά και ιδεοληψίες θα πρέπει να εγκαταλειφθούν. Θα πρέπει να καθορίσουμε εκ νέου τι είναι αυτό που θεωρούμε επιθυμητό και τι ανεπιθύμητο, επιστρέφοντας στα θεμελιώδη ερωτήματα. Στόχος θα πρέπει να είναι ένα οικονομικό σύστημα που επιτρέπει τη μέγιστη ελευθερία, αλλά για όσο το δυνατόν περισσότερους! Θα πρέπει να εξασφαλίζεται η ελευθερία του να ζεις όπως θέλεις, του να δημιουργείς όπως θέλεις, αλλά όχι του να εκμεταλλεύεσαι όπως θέλεις, όχι του να στερείς από τους άλλους να κάνουν το ίδιο καλυπτόμενος πίσω από θεμιτά δικαιώματα που όμως όταν ξεχειλώνονται καθίστανται αθέμιτα προνόμια και αυθαιρεσίες. Εκεί πατάνε όλες οι νοσηρότητες του τρέχοντος συστήματος. Δεν δέχομαι ψευδοδιλήμματα. Δεν έχουμε να επιλέξουμε μεταξύ μιας συγκεντρωτικής οικονομίας και του τρέχοντος σάπιου συστήματος εκμετάλλευσης. Τέτοια ερωτήματα τίθενται εκ του πονηρού, από αυτούς που θέλουν να σφραγίσουν πιο σφιχτά τη χύτρα ελπίζοντας ότι αυτή δεν θα σκάσει. Όταν τα πράγματα πάνε στραβά, μπορούμε να σκεφθούμε τρόπους για να αλλάξουμε αυτό που δεν λειτουργεί, αυτό που είναι νοσηρό. Η αποτυχία ή οι αστοχίες του ενός συστήματος δεν μπορεί να είναι δικαιολογία για να δεχόμαστε τη διαιώνιση της αδικίας, της εκμετάλλευσης ή της ανελευθερίας του άλλου συστήματος.
.
Μια υποσημείωση:
Το αναφέρω αυτό επειδή ζούμε σε μια χώρα όπου απαγορεύεται καθολικά η ελεύθερη κατασκήνωση. Θα πρέπει να κατοχυρωθεί το δικαίωμα κάποιου να ζει ελεύθερα, χωρίς μόνιμη στέγη, κατασκηνώνοντας σε έκταση που δεν ανήκει σε κάποιον και σε κάποια απόσταση από άλλες κατοικίες, φυσικά υπό προϋποθέσεις και με την τήρηση κανόνων με σκοπό κυρίως την προστασία του περιβάλλοντος και τη μη παρεμπόδιση άλλων στην άσκηση δικαιωμάτων τους.
.
Προσθήκη: Η Γη δεν μας ανήκει, της ανήκουμε.

Τρίτη, Αυγούστου 11, 2009

Χυμένο γάλα

- Αν είναι να το χύνεις, άσε να το δώσω στον μικρό!
.
Έβλεπα πριν από μέρες στις ειδήσεις αγρότες να χύνουν γάλα στους δρόμους. Διαμαρτύρονταν για κάτι, δεν θυμάμαι τι, ίσως για τις τιμές, ίσως για κάτι άλλο. Η εικόνα αυτή πάντα μου είναι δυσάρεστη. Δεν μπορώ να μη σκεφτώ ότι το γάλα που χύνεται έτσι άσπλαχνα βγήκε από τα σωθικά ενός ζώου και είχε ως αρχικό προορισμό να γίνει τροφή αγάπης, ζωή, για το μικρό του. Ο κτηνοτρόφος το αφαιρεί για να θρέψει ανθρώπους, όχι για να σπαταλιέται και να χύνεται έτσι άσπλαχνα. Κανένας άνθρωπος δεν έχει δικαίωμα να το κάνει αυτό, για κανένα σκοπό, όσο δίκαιος ή άδικος και να είναι αυτός.

Με ενοχλεί ακόμη και η καταστροφή των γεννημάτων της γης. Θεωρώ τέτοιες πράξεις αληθινή βλασφημία και ιεροσυλία, πραγματική ύβρη. Για το δικό μου σύστημα αξιών, ιεροσυλία δεν είναι να κατουράς ιερά σύμβολα ή να βρίζεις τον Μωάμεθ, ιεροσυλία είναι αυτή η ασέβεια στον ναό της Γης και σε όσα πολύτιμα λαμβάνουμε από αυτήν, τη μεγάλη μητέρα μας. Θεωρώ μάλιστα αχρείους τους πολιτισμούς των ανθρώπων που τα έχουν αντιστρέψει όλα και θεωρούν ότι ένα εικόνισμα, ένα σύμβολο, ένα τσαλακωμένο χαρτάκι με ιερά λόγια αξίζουν περισσότερο και είναι φορείς μεγαλύτερης ιερότητας από ένα ποτήρι γάλα, από ένα καρβέλι ψωμί, από ένα ζουμερό ροδάκινο. Δείξε μου το λείψανο ενός αγίου και ένα καρπούζι και δεν θα διστάσω να σου ποιο είναι πιο ιερό.

Δυστυχώς, σε αυτή την κατάντια έχουμε οδηγηθεί από τις στρεβλές αξίες μας και τη νοσηρή τάση μας να τα αποτιμάμε όλα με τη χρηματική τους αξία, λησμονώντας ότι είναι αυτά τα αγαθά που δίνουν αξία στο χρήμα και όχι το αντίστροφο. Πρέπει να αναλογιζόμαστε με κάθε γουλιά γάλα από πού προέρχεται αυτό το αγαθό και από ποιον το στερούμε. Η δική μας στέρηση μπορεί να μας θυμίσει πώς έχουν τα πράγματα. Η δίψα θυμίζει πόσο πολύτιμο είναι το νερό, ο λιμός πόσο ιερό το σιτάρι. Γη και ύδωρ και ήλιος χρειάζονται για να γίνει αυτό το πολύτιμο πετράδι που είναι ένα σπυρί σιταριού. Δεν είναι μόνο «εμπορεύματα» αυτά, δεν είναι απλώς «commodities» με τιμές που ανεβοκατεβαίνουν στα χρηματιστήρια, είναι αγαθά, αγαθά και άγια.

Είναι απογοητευτικό ότι ο αγρότης, που θα έπρεπε να τα συνειδητοποιεί αυτά περισσότερο από κάθε άλλον, συμπεριφέρεται με αυτό τον τρόπο και έχει τέτοιες αντιλήψεις. Τι είναι τα ζώα; Τι είναι τα φυτά; Εμπορεύματα, επιδοτήσεις, κιλά, τόνοι, χρήμα. Ίσως να έχουν πέσει και αυτοί σε μια παγίδα, να τους έχει επιβληθεί ένας αρρωστημένος τρόπος σκέψης. Ο άνθρωπος που έχει πρόσβαση στη γη και μπορεί να καλλιεργεί ο ίδιος την τροφή του, που μπορεί να παίρνει απευθείας από τη φύση τον πλούτο της, θα έπρεπε να είναι ο περισσότερο ελεύθερος και ο λιγότερο εξαρτημένος των ανθρώπων. Ο άνθρωπος αυτός γνωρίζει την ευγενικότερη τέχνη, μπορεί να ρυθμίσει τη ζωή του για να ζει με αυτάρκεια και ελάχιστες απαιτήσεις συναλλαγής. Δυστυχώς, οι μονοκαλλιέργειες, η αντίληψη των πάντων με όρους χρήματος, ο εθισμός στις παροχές, τους έχουν υποβιβάσει σε ζήτουλες, τους έχουν εξαχρειώσει και τους έχουν καταστήσει πιο εξαρτημένους από ένα υπάλληλο στην πόλη που δεν ξέρει τι είναι το φαγητό που τρώει.

Πρέπει η συγκομιδή να είναι μεγάλη... για να θαφτεί και να εισπραχθούν υψηλές επιδοτήσεις που θα γίνουν «μερτσεντέ» και θα κατατεθούν στο κωλάδικο ή θα γίνουν άλλα ευτελή. Τι εκμαυλισμός. Πρέπει το γάλα να χυθεί για να δειχθεί στις κάμερες η αποφασιστικότητα του αγρότη και να γίνουν με πιο ευνοϊκούς όρους οι διαπραγματεύσεις με τη γαλακτοβιομηχανία. Πρέπει να χρεωθεί ο αγρότης στην τράπεζα για λιπάσματα και χημικά. Ποιος αγρότης πονάει τη γη; Τη μισούν! Είναι η ξένη στο κορμί της οποίας ασχημονούν.

Δεν περιμένω, φυσικά, από τον αγρότη να ζει όπως ο Θορώ στη λίμνη Walden (που μια χαρά ζούσε) ούτε να στερεί από τα παιδιά του τις σύγχρονες ανέσεις. Είναι λανθασμένες όμως και οι κοντόφθαλμες αντιλήψεις και οι παρωπίδες που εγκλωβίζουν σε νοσηρές καταστάσεις που εν τέλει δεν διασφαλίζουν ούτε την οικονομική βιωσιμότητα. Δεν υπάρχουν μόνο οι επιδοτήσεις, δεν υπάρχουν μόνο οι μονοκαλλιέργειες, δεν υπάρχει μόνο η μεγάλη βιομηχανία, υπάρχουν και οι οργανικές καλλιέργειες, υπάρχει και η αναζήτηση για διαφορετικά προϊόντα ανώτερης ποιότητας, υπάρχει και το ξεβόλεμα και η αναζήτηση οδών πέραν των πεπατημένων και η επιθυμία για μια αξιοπρεπή ζωή χωρίς ούτε στερήσεις ούτε εξαρτήσεις.

Σίγουρα αρκετοί αγρότες μπορεί να μην έχουν τις γνώσεις ή την ευρύτητα πνεύματος για την αναζήτηση άλλων λύσεων και μιας ζωής σε ισορροπία με τη φύση, κάτι που θα έπρεπε να γνωρίζουν από μόνοι τους. Εδώ θα έπρεπε να παρέχεται καθοδήγηση από το κράτος, για να μάθουν οι άνθρωποι να «ψαρεύουν» και όχι να ζητιανεύουν «ψάρια». Φυσικά, όμως, όταν μαθαίνεις στον άλλο να είναι ανεξάρτητος δεν εξασφαλίζεις ψήφους, δεν συντηρείς το πελατειακό σύστημα της αχρειότητας. Πώς να αγοράσει ο πολιτικάντης βουλευτής της επαρχίας την ψήφο του συνειδητοποιημένου ανθρώπου που δεν έχει ανάγκη κανέναν Μαυρογιαλούρο να του τάζει τόσες αποζημιώσεις για το στρέμμα; Η εξάρτηση και ο εκμαυλισμός, η χυδαιότητα, είναι καλά πράγματα για το σύστημά μας, σε αυτά βασίζεται.

Όπως και να έχει, δεν αντέχω, η αισθητική μου δεν αντέχει, να βλέπω χυμένο γάλα. Υπάρχουν άλλοι, πιο δημιουργικοί και όχι λιγότερο αποτελεσματικοί τρόποι διαμαρτυρίας. Χαρίστε το στον κόσμο, όπως είδα μια φορά να γίνεται, αλλά ακόμη καλύτερα, αφήστε τις μητέρες να το δώσουν στα μικρά τους!

Εγκαταλείψτε την εκκλησία, προσκυνήστε στο χώμα, λατρέψτε στο δέντρο, αγκαλιάστε το ζώο, θεωρήστε ναό όλο το σύμπαν. Το σύνολο των πλασμάτων, το άπαν, είναι θεός και πιστοί μαζί.

Σάββατο, Αυγούστου 08, 2009

Ευτυχώς...

... που υπάρχει και το σκίτσο που πάει στο σουπερμάρκετ, διότι έπεσε πολλή δουλειά.
.
UPDATE: Αν μπορούσα να τους μάθω και να μεταφράζουν...

Τρίτη, Αυγούστου 04, 2009

Ιστορίες ζώων

Τις παρακάτω ιστορίες/συνδέσεις αφιερώνω σε όσους δικαιολογούν τη σκληρότητα ή την αδιαφορία απέναντι στα ζώα λέγοντας ότι αυτά «δεν καταλαβαίνουν», «δεν αισθάνονται».

Ιστορία 1η - Δεν εγκαταλείπεις ένα πεσμένο φίλο
Οι σκύλοι δεν δένονται μόνο με τον ιδιοκτήτη τους, δεν αναγνωρίζουν μόνο σχέσεις εξάρτησης. Τα ζώα είναι ικανά για αισθήματα που θωρούμε αποκλειστικότητά μας. Μπορούν να δρουν αλτρουιστικά και να βάζουν τη ζωή τους σε κίνδυνο για να βοηθήσουν κάποιο άλλο ζώο που έχει ανάγκη. Τα ζώα ΣΥΜΠΟΝΟΥΝ. Σε αυτό το βίντεο, ένα αυτοκίνητο κτυπάει ένα σκύλο σε δρόμο ταχείας κυκλοφορίας, ο φίλος του δεν τον εγκαταλείπει. Ρισκάροντας τη ζωή του, ελίσσεται ανάμεσα στα αυτοκίνητα και προσπαθεί να τραβήξει τον φίλο του σε ασφαλές σημείο. Η ιστορία είχε χάπι εντ, ίσως επειδή δεν διαδραματίστηκε στην Ελλάδα. Δεν ξέρω πόσοι άνθρωποι είναι ικανοί να ρισκάρουν τη ζωή τους για να σώσουν κάποιον άλλο του είδους τους. Δείτε το άφοβα.

Ιστορία 2η - Φροντίζεις αυτούς που σε χρειάζονται
Βρέθηκαν μαζί, αδέσποτα. Ήταν και είναι αχώριστα. Δεν τον αφήνει ποτέ από τα μάτια της και αυτός ακουμπάει πάνω της, βλέπετε, εκείνος δεν βλέπει, είναι τυφλός. Αυτό για όσους νομίζουν ότι τα σκυλιά είναι απλώς μηχανάκια που τα μαθαίνουμε να οδηγούν τυφλούς. Η ιστορία τους και φωτογραφία, εδώ. Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που θα επέλεγαν να περάσουν τη ζωή τους κοντά σε έναν ανάπηρο, σε κάποιον που τους χρειάζεται; Σίγουρα υπάρχουν αρκετοί που δεν θα το έκαναν. Ευτυχώς, οι πρωταγωνιστές της ιστορίας δεν ήταν αδέσποτα στην Ελλάδα. Μπορεί και να τα είχαν φολιάσει πριν να μάθει κανένας την ιστορία τους.

Ιστορία 3η - Ο κύριος Κάσπερ παίρνει τακτικά το λεωφορείο
Οι κουτές γάτες... Ο απίστευτος αυτός τύπος παίρνει τακτικά, μόνος του, το λεωφορείο και κάνει τις βόλτες του. Περιμένει στην ουρά, με την ουρά του, στη στάση του σπιτιού του, μαζί με τους άλλους επιβάτες, ανεβαίνει στο λεωφορείο, κάθεται στη θέση του και κατεβαίνει σε όποια στάση θέλει. Οι οδηγοί τον έχουν μάθει και μάλιστα, για να εξασφαλίζουν ότι όλοι είναι ενημερωμένοι και προσέχουν τον αξιοσέβαστο αυτόν επιβάτη έχουν βάλει ανακοίνωση στις τουαλέτες τους! Φυσικά και δεν είμαστε στην Ελλάδα (φαντάζεστε γάτα να μπαίνει σε ελληνικό λεωφορείο και τις πιθανές αντιδράσεις; Μάλλον δεν θα έμπαινε σε δεύτερο). Εδώ, το βίντεο είναι απολαυστικό.

Ιστορία 4η - Η δική μου ιστορία
Δεν είναι ίσως τόσο εντυπωσιακή όσο οι άλλες, αλλά συνέβη σε εμένα. Ήταν λίγος καιρός που είχα μετακομίσει σε αυτό το διαμέρισμα. Δεν είχα ταΐσει ούτε γνώριζα κάποια από τις γάτες της γειτονιάς. Μένω στον δεύτερο όροφο. Ένα βράδυ, καλοκαίρι πρέπει να ήταν, άκουσα ένα επίμονο νιαούρισμα έξω από την πόρτα του διαμερίσματος. Όταν άνοιξα την πόρτα, αντίκρισα μπροστά μου ένα γατούλι (δεν διέκρινα το φύλο του) να με κοιτάζει σαν να θέλει κάτι. Κατάλαβα, σίγουρα κάπως είχε μπει στην πολυκατοικία, ίσως ακολουθώντας κάποιον, και μετά η εξώπορτα θα έκλεισε εμποδίζοντάς το να βγει. Πήρα τα κλειδιά και κατέβηκα τις σκάλες με το γατί να με συνοδεύει, του άνοιξα την πόρτα και πετάχτηκε έξω. Τόσο κουτά ζώα οι γάτες... ίσως να τις θεωρούμε έτσι επειδή δεν μας καταδέχονται και πολύ. Μια απορία που έχω είναι πώς διάλεξε τη δική μου πόρτα, είχε δοκιμάσει άραγε προηγουμένως αλλού;

Δυστυχώς, τέτοιες ιστορίες από το εξωτερικό έρχονται σε έντονη αντίθεση με τη συμπεριφορά των ανθρώπων στη χώρα μας. Οι ιστορίες των ζώων στην Ελλάδα είναι συνήθως ιστορίες ανείπωτου πόνου, σαδισμού, αδιαφορίας, απερίγραπτης ανθρώπινης σκληρότητας. Η Ellinida έχει ανεβάσει μερικές τέτοιες ιστορίες, εδώ (Ερ. γιατί δεν συνελλήφθη αυτός που μοστράρει τη φάτσα του; Απ. διότι ζούμε στην Ελλάδα), εδώ, εδώ. Αν πονάτε τα ζώα και δεν έχετε γερή κράση, μην δείτε τα βίντεο. Αν πάλι έχετε κοιμισμένη συνείδηση, ίσως να χρειάζεστε ένα γερό ταρακούνημα. Αν είστε ένας από αυτούς που ζυγίζετε τα πάντα με το χρήμα και το όφελος, ίσως να πρέπει να προσέξετε ότι τα βίντεο αυτά κάνουν το γύρω του κόσμου. Ίσως να πρέπει να προσέξετε τους στίχους του τραγουδιού σε ένα από αυτά που αναφέρονται ρητά στη χώρα μας. Ίσως να πρέπει να σκεφθείτε πόσους τουρίστες, πόσα κενά δωμάτια, πόσο εθνικό προϊόν, πόσο τζίρο μας κοστίζει η αδιαφορία και ο σαδισμός απέναντι στα ζώα. Ίσως αυτό τουλάχιστον να το καταλαβαίνετε. Δεν υπάρχει χειρότερο είδος ανθρώπου από τον άνθρωπο που συμπεριφέρεται με βαναυσότητα σε ένα πλάσμα που είναι ανυπεράσπιστο απέναντί του και, δυστυχώς, το είδος αυτό ευδοκιμεί στη χώρα μας, στη χώρα των κομπλεξικών.

Τα ζώα είναι αισθανόμενα όντα, με επίγνωση της ύπαρξής τους, όπως και εμείς. Τα ζώα και καταλαβαίνουν και αισθάνονται. Σε κάποιους τομείς ίσως να καταλαβαίνουν λιγότερα, αλλού όμως μοιάζουν να καταλαβαίνουν πολύ περισσότερα από εμάς, ακόμη και σε πράγματα που κάποιοι θεωρούν αποκλειστικά ανθρώπινα. Αν τα προσέχαμε θα μπορούσαμε να πάρουμε και μαθήματα από αυτά... για να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι.

Υπενθυμίζω επίσης αυτό, για όσους μπορούν και θέλουν.

Σάββατο, Αυγούστου 01, 2009

Προεκλογικός εμβολιασμός

- Εμβολιάκι, κύριος;
- Ευχαριστώ, δεν θα πάρω.


Τι θα μοιράσουν λοιπόν, τι θα υποσχεθούν προεκλογικά; Μα, φυσικά, εμβόλια! Τρομοκρατήστε τους και μετά εμβολιάστε τους όλους! Να μη μείνει κανένας! Η είδηση εδώ, και εδώ. Πάλι καλά που, από ότι διαβάζω, ο εμβολιασμός δεν επιτρέπεται να είναι υποχρεωτικός, καθώς ο γράφων δεν έχει καμία απολύτως πρόθεση να εμβολιαστεί. Εν τω μεταξύ, ακόμη εμβόλιο δεν υπάρχει και ίσως να μην υπάρξει πριν από τον Νοέμβριο και οι αντενδείξεις του ή η επικινδυνότητα και τυχόν παρενέργειές του είναι, φυσικά, άγνωστες. Ωστόσο, η Ελλαδάρα πρωτοπορεί σε όλη την Ευρώπη και βιάζεται να τα χώσει γερά στις φαρμακοβιομηχανίες, ενώ άκουσα στις ειδήσεις του ΣΚΑΪ το πρωί ότι για την απόφαση αυτή εισπράξαμε τη δυσαρέσκεια των αρμόδιων οργάνων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, κάτι το οποίο δεν μπόρεσα, τουλάχιστον όσο έψαξα, να εντοπίσω και στην ιστοσελίδα του ΣΚΑΪ. Μπορεί να είμαστε ο τελευταίος τροχός της αμάξης παντού, αλλά θα είμαστε οι πρώτοι που θα εμβολιαστούμε! Ένας λόγος για να είμαστε υπερήφανοι.

Διαβάζω ότι στη σχετική συνεδρίαση προήδρευσε ο πρωθυπυργός.
- Πρωθυπουργέ, είμαστε χαμηλά στις δημοσκοπήσεις.
- Αβραμό, δώσε εμβόλια στο λαό!

Ναι, ξέρω τι κλίμα δημιουργείται και κάποιοι ίσως να σκέφτεστε ότι ίσως να ήμουν υπερβολικός εδώ. Σκεφθείτε όμως πώς θα ήταν αν κάποιος σας βομβάρδιζε καθημερινά για τους κινδύνους της «απλής» γρίπης (και αυτή μια τέτοια «απλή» γρίπη είναι) και εξέδιδε καθημερινά ανακοινωθέντα για το πόσες θέσεις έμειναν κενές λόγω απουσιών εξαιτίας γρίπης ή πόσα παιδάκια απουσίασαν από το σχολείο που πάει το παιδί σας λόγω ιώσεων. Ελπίζω τώρα να ηρεμήσατε λίγο.

Ε Λ Ε Ο Σ ! ! !

Κάντε έρωτα, όχι εμβόλιο... εκτός αν είναι εμβόλιο κατά του κουτόχορτου και του δικομματισμού (δεν παραβλέπουμε ότι αντί το ΠΑΣΟΚ να επιτεθεί στην τρομολαγνεία που καλλιεργεί η κυβέρνηση, πλειοδοτεί σε αυτήν).