Σάββατο, Μαρτίου 29, 2008

Κρεμασμένα CD

Όταν ο Αντώνιος ανήρτησε CD στο μπαλκόνι του για να μην κουτσουλούν εκεί τα πτηνά, δεν μπορούσε να φανταστεί ότι αυτά θα προέβαιναν σε τόσο σκληρά αντίποινα.
.
Τι συνήθεια και αυτή με τα CD, τι πειράζει να καθαρίζω πού και πού όταν τα πουλιά μου προσφέρουν σκηνές όπως οι παρακάτω;
..

Βρώμικη καθαριότητα ονομάζω τη στάση του τσιμεντανθρώπου που αποστρέφεται τη φύση και τα πλάσματά της, επικαλούμενος της καθαριότητα, κλείνοντας τα μάτια στην πραγματικότητα ότι δεν υπάρχει μεγαλύτερη βρωμιά από τη δική του, ότι με τη στάση του έχει γεμίσει τον κόσμο με σκληρότητα και ασχήμια και έχει μετατρέψει τη φύση σε σκουπιδότοπο και αφοδευτήριό του. Δυστυχώς, πολλοί άνθρωποι γύρω μας είναι τσιμεντάθρωποι, οι χειρότεροι από αυτούς δηλητηριάζουν τα ζώα και τα πουλιά δολοφονώντας τα (κυριολεκτώ, ο δόλος συνίσταται στην προσφορά δηλητηριασμένης τροφής) με φρικτούς πόνους. Σε αυτούς, εύχομαι να γευθούν τις φόλες τους και να γίνουν πίσσα τα κόκαλά τους. Υποκρισία, το υπ’ αριθμόν ένα γνώρισμα του σύγχρονου ανθρώπου.

Τετάρτη, Μαρτίου 26, 2008

Ανταπόκριση περιπάτου - Άνθρωποι κρεμάστρες

Δύο ώρες περπάτησα εχθές, 25η Μαρτίου, μετά το φαγητό, και ένα πρόσωπο που να δω με συμπάθεια ή τουλάχιστον να μην μου είναι απεχθές δεν είδα σε όλη την Αθήνα. Παντού είχα την αίσθηση της απειλής. Θυμάμαι ομάδες νεαρών αλλοδαπών, μοιράκια αμέρικαν στάιλ, που χαχάνιζαν με την αυτοπεποίθηση που έχουν τα σκυλιά στην αγέλη, κουτοπόνηρα, μοχθηρά πρόσωπα, ανθρώπους που κυκλοφορούσαν με αθλητικές φόρμες και λουστρίνια ή με αθλητικά παπούτσια και κοστούμια, αυτοκίνητα που εξέπεμπαν κακόηχη «μουσική» και μπάσα στη διαπασών, φωνές, λαρυγγισμούς, αμετροέπεια, κάποιο ναύτη με επίσημη στολή και λευκούς ιμάντες και γάντια, μάλλον απομεινάρι της παρέλασης, δύο βαμμένα υπερβολικά και προκλητικα κορίτσια που με κοίταξαν λοξά καθώς με προσπέρασαν, ίσως πόρνες... ή μαθήτριες λυκείου. Παντού χυδαιότητα και βαρβαρότητα, μια πόλη εχθρική. Κάποιοι είχαν προσπαθήσει να συγκρατήσουν την έφοδο του πόνου αφήνοντας σε γωνίες τάπερ με νερό και τροφή για τα δυστυχισμένα αδέσποτα. Πέρασα από τους δρόμους, τις γωνίες και τις ρημαγμένες, σκοτεινές στοές, από όπου περνούσα μικρός, τότε που ήταν στις δόξες τους, ολόφωτες και με φροντισμένα καταστήματα. Το κατάστημα που πωλούσε πιάνα ήταν ρημαγμένο. Εκεί που φιγουράριζαν πιάνα με ουρά και όργανα σε βελούδινες θήκες ήταν ένα παλιό πλυντήριο, ανάμεσα σε άλλα σκουπίδια. Στη μαρκίζα φαινόταν ακόμη το ίχνος από τα γράμματα του ονόματος του καταστήματος. Πέρασα και από το φτιασιδωμένο κέντρο με τα πολυτελή καταστήματα. Αν έχεις γεμάτο πορτοφόλι και μπαίνεις σε αυτά, ίσως να βρεις λίγη λήθη στην κατανάλωση. Όταν τα καταστήματα είναι κλειστά, όπως αυτή τη μέρα, όλα καλύπτονται από ένα πέπλο μελαγχολίας και μιζέριας, ακόμη και για τους καταναλωτές, ιδίως για αυτούς.

Αλλά να που κάποιες φορές οι διαφημίσεις λένε την αλήθεια, και ας παραπονιέται ο Yellow Kid. Σε μια βιτρίνα, άνθρωποι - κρεμάστρες. Πόσοι άνθρωποι-κρεμάστρες για σινιέ ρούχα και, ίσως το χειρότερο, για άλλα, λιγότερο απτά πράγματα, κυκλοφορούν στην πόλη; Άνθρωποι χωρίς περιεχόμενο που αναζητούν μια άλλη κρεμάστρα, το ιδανικό τους ταίρι, το μόνο εύκολο να βρεις, perfect match, όπως γράφει η αφίσα. Κρεμάστρες με υπερχρεωμένες πιστωτικές κάρτες. Όλα για ένα πουκάμισο αδειανό.
.

Αφίσα από πολυκατάστημα.


Σε κάποια στροφή σηκώνεται ένας δυνατός αέρας, ήχοι από τέντες που κυματίζουν φτάνουν στα αυτιά μου, έχω μια απόκοσμη αίσθηση, βλέπω τα πάντα γύρω μου σαν για πρώτη φορά. Πέθανα και βρίσκομαι στην κόλαση, η οργή και το μίσος για αυτό που με περιβάλλει γιγαντώνονται μέσα μου, αποκτούν γεύση και υλική υπόσταση, εκρήγνυμαι με δύναμη μεγατόνων, φωτιά καταπίνει την άσχημη πόλη και στη θέση της μένει ένας κρατήρας που καπνίζει.

Δευτέρα, Μαρτίου 24, 2008

Αθάνατη ελληνική ψυχή

Η μάχη ήταν αμφίρροπη και μαινόταν για πολύ ώρα. Από παντού εκκλήσεις για βοήθεια, για ενισχύσεις, για άμυνα, για επίθεση. Πότε νικούσαν αυτοί, πότε εμείς. Παντού ακουγόταν η κλαγγή των όπλων και άστραφταν ξόρκια. Ο αέρας γέμιζε από τις οιμωγές των πολεμιστών που ξεψυχούσαν και άγριους αλαλαγμούς. Μα να! Επιτέλους η πλάστιγγα γέρνει αποφασιστικά προς το μέρος μας. Οι μαχητές, από όλη την Ευρώπη, θριαμβολογούν στα Αγγλικά, όταν κάποιος αφήνει μια κραυγή στη μελωδική γλώσσα των Δαναών:

PALI PIRATE TA @@ MAS M**NIA!!!
.

Εικόνα οθόνης από το World of Warcraft, ο χαρακτήρας μου σε γρύπα.

Παρασκευή, Μαρτίου 21, 2008

Τρίτη, Μαρτίου 18, 2008

Αίμα στην στέγη του κόσμου

Πληροφορίες για το Θιβέτ, μια ανεξάρτητη χώρα που δέχθηκε μια βάρβαρη εισβολή από την Κίνα το 1949-50 και την πρόσφατη, πολύνεκρη εξέγερση των Θιβετιανών εναντίον της κινεζικής κατοχής, μπορείτε να βρείτε παντού. Θα σταθώ μόνο στην είδηση για τη διαμαρτυρία των Θιβετιανών στην Ολυμπία και τη δήλωση του δημάρχου της, όπως μεταφέρεται από το in.gr: «Ο δήμαρχος της Αρχαίας Ολυμπίας Γ. Αηδόνης καταδίκασε την ενέργεια της ομάδας των Θιβετιανών και χαρακτήρισε την πράξη τους προσβολή για την Αρχαία Ολυμπία, τονίζοντας ότι η περιοχή είναι χώρος σύνθεσης και όχι αντιπαράθεσης.» Πρόκειται για χαρακτηριστικό παράδειγμα αναποδογυρίσματος κάθε ηθικής αξίας. Προσβολή μια ειρηνική διαμαρτυρία των καταπιεσμένων που δεν παρεμπόδισε εξάλλου κάποια άλλη εκδήλωση και τιμή η παράδοση της φλόγας στα χέρια βάρβαρων τυράννων και εισβολέων κάτω από πλαστικά δέντρα, μιας και τα αληθινά τα κάψαμε. Την ανάγκη την καταλαβαίνω, αλλά τουλάχιστον σε αυτό που κάνουμε από φόβο μπροστά στον δυνατό, ας μην φτάνουμε στα άκρα, εκτός αν ο δήμαρχος πιστεύει πραγματικά αυτά που είπε, οπότε θα καταδίκαζε και κάθε διαμαρτυρία αν, για παράδειγμα, σε κάποιους επόμενους Ολυμπιακούς Αγώνες συμμετάσχουν επίσημα τα κατεχόμενα στην Κύπρο ως Βόρεια Κύπρος. Ίσως βέβαια τότε να μην έδινε ούτε τη φλόγα, ξεχνώντας ότι "η περιοχή είναι χώρος σύνθεσης και όχι αντιπαράθεσης". Ας είχε επικαλεστεί άλλο πρόσχημα ο δήμαρχος, όπως την προστασία του χώρου (εδώ γελάνε, ναι, αυτόν που δεν προστατέψαμε και αφήσαμε να καεί εμείς οι ίδιοι, οι μεγάλοι προστάτες του, τη δάδα φοβηθήκανε, τι ειρωνία. Αλήθεια, θυμάται κάποιος τους κουκουέδες να κρεμάνε πανό από την Ακρόπολη;)

Πόσο ξεφτιλισμένη υπόθεση είναι αυτοί οι Ολυμπιακοί Αγώνες. Αν είχαμε ηθικό ανάστημα, αν όπως κατά την αρχαιότητα ήμαστε ηγήτορες και όχι ακόλουθοι, θα τους αποκηρύσσαμε, θα διακόπταμε τη συμμετοχή μας και θα θεσπίζαμε τους δικούς μας Ολυμπιακούς, πολύ πιο σεμνούς και συμμαζεμένους, εκτός πολιτικών σκοπιμοτήτων, μακριά από αυτή τη βρώμικη υπόθεση που λέγεται επαγγελματικός αθλητισμός, με τους αθλητές - σάιμποργκ. Αλλά ας μην ξεφύγω από το θέμα. Αν κάναμε μια σύγκριση με την υπόθεση της Κύπρου θα δείχναμε περισσότερη κατανόηση. Αλλά ποιος να ασχοληθεί με το Θιβέτ στην αριστεροκρατούμενη Ελλάδα. Αν δεν εμπλέκονται οι Αμερικανοί, δεν πουλάει. Οικονομικός γίγαντας βέβαια πια η Κίνα, μια αναδυόμενη υπερδύναμη, και ποιος να τολμήσει να την εκνευρίσει... οι μπλόγκερς ίσως...

.....

Με τα ρούχα αιματωμένα,
Ξέρω ότι έβγαινες κρυφά
Να γυρεύεις εις τα ξένα
Άλλα χέρια δυνατά.

Μοναχή τον δρόμο επήρες,
Εξανάλθες μοναχή·
Δεν είν' εύκολες οι θύρες
Εάν η χρεία τες κουρταλή.
...

Η φωτογραφία από τα φοιτητικά χρόνια μου στην Αγγλία, όταν συμμετείχα σε μια ομάδα του πανεπιστημίου για την υποστήριξη του Θιβέτ, με την κάρτα μέλους και κάποια έντυπα.

.
Η σημαία του Θιβέτ, όπως είχε χρησιμοποιηθεί στις αρχές του 20ου αιώνα (από Wikipedia)

This blog supports the struggle of the Tibetan People.

Κυριακή, Μαρτίου 16, 2008

Μου λέτε να γράψω για τους συνδικαλιστές

Μπερζέρκος του ιστολογίου μετά από διακοπή ρεύματος λόγω απεργίας
.
Προσοχή, ακολουθεί ανάρτηση που μπορεί να θίξει αριστερές ευαισθησίες.
.
Μου λέτε να γράψω για τους συνδικαλιστές που απεργούν, τι να γράψω που δεν το ξέρετε ήδη; Να γράψω για τους επαγγελματίες συνδικαλΗστές που δεν περνούν ούτε μια ώρα στην υπηρεσία όπου υποτίθεται ότι εργάζονται; Να γράψω ότι αποτελούν προϊόν του υδροκέφαλου κράτους-λεβιάθαν και των ψευτο-ιδιωτικοποιημένων ΔΕΚΟ; Να γράψω ότι αποτελούν νόσημα και καρκίνωμα; Να γράψω ότι υπερασπίζονται τα συμφέροντα προνομιούχων συντεχνιών; Να γράψω ότι τους λιγότερο ευνοημένους εργαζομένους του ιδιωτικού τομέα και τους ελεύθερους επαγγελματίες είναι που πλήττουν με τις απεργίες τους και κρατούν ομήρους με το πιστόλι στο κεφάλι; Να γράψω για την πλήρη αδιαφορία τους για κάθε ουσιαστικό θέμα που αφορά την εργασία και είναι πέραν των σκοπιμοτήτων τους; Να γράψω για τα ισχυρά συνδικάτα των τραπεζών που ανέχονται την πρακτική του να κρύβουν οι τράπεζες τους εργαζόμενους που απασχολούν με παράνομους όρους όταν ειδοποιούνται τηλεφωνικά ότι θα τις επισκεφθεί επιθεώρηση εργασίας; Να γράψω ότι το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι η προάσπιση στενών συντεχνιακών και κομματικών συμφερόντων; Να γράψω για το πώς εξαργυρώνουν τους «αγώνες» τους με βουλευτικές θέσεις και άλλα ανταλλάγματα; Να γράψω για τη διαπλοκή τους με λογής-λογής συμφέροντα; Να γράψω για τις αργοσμισθίες τους; Να γράψω ότι αποτελούν ένα στρατό κατοχής; Να γράψω για τους τραμπουκισμούς τους; Να γράψω για το ότι επιδιώκουν να ασκούν πολιτική εξουσία, να συνδιοικούν επιχειρήσεις και να έχουν λόγο στην οικονομική πολιτική πέραν κάθε λογικής και θεμιτού συνδικαλιστικού δικαιώματος; Να γράψω ότι ο διακοπτάκιας συνδικαλιστής που χρησιμοποιεί τα εργαλεία της εργασίας του για να εκβιάζει το κοινωνικό σύνολο και να επιβάλει τη θέλησή του λίγο διαφέρει από τον στρατιωτικό που χρησιμοποιεί τα όπλα που του εμπιστεύθηκε η πολιτεία για τον ίδιο σκοπό; Να γράψω για το πώς καταδικάζουν την οικονομία σε απαρχαιωμένες δομές και σε τέλμα; Να γράψω ακόμη για την αισθητική τους και τον ξύλινο λόγο τους; Να γράψω για την ανηθικότητα και την αχρειότητά τους; Να γράψω ότι στην πραγματικότητα υποστηρίζουν σχέσεις εργασίας που αποχαυνώνουν τον άνθρωπο και τον κάνουν παθητικό; Να γράψω ότι σε πολλές περιπτώσεις αποτελούν σαφώς μαφίες και εγκληματικές συμμορίες που ούτε τα προσχήματα δεν τηρούν; Τι θέλετε να γράψω που δεν το γνωρίζετε ήδη;

Συνδικαλιστές, από τότε που είδα για πρώτη φορά τις φάτσες σας στην τηλεόραση, παιδί ακόμη, σας περιφρόνησα. Σας θυμάμαι για δεκαετίες να τραμπουκίζετε, να ξεβρακώνετε συναδέλφους σας, να εξευτελίζετε, να προπηλακίζετε, απολαμβάνοντας ασυλία. Πάντα όταν κάνετε δηλώσεις, με προσπάθεια πολλή, γουρλώνετε τα μάτια, φουσκώνετε τα μούτρα, μοιάζετε να προσπαθείτε να θυμηθείτε την πόρνη που σας κορόιδευε εκείνο το βράδυ γιατί δεν μπορούσατε να κάνετε αυτό για το οποίο πληρώσατε, για να πάρετε το ύφος του «θα σας πάρει όλους ο διάολος αν δεν κάνετε αυτό που θέλουμε», και μετά, εκεί που περιμένω να αμολήσετε ένα ρέψιμο ή μια πορδή γιατί φουσκώσατε από εκείνα τα σουβλάκια και τις μπίρες, να αρχίζετε με αδεξιότητα που θυμίζει παιδί σε σχολική παράσταση να απαγγέλλετε τα ξύλινα συνθήματά σας. Ιδανικά, συνοδευόμενα από μπάκα, ατημέλητη εμφάνιση, πολλές τρίχες, για να φαίνεται ότι είστε και άνδρες, παιδιά της εργατιάς, και όχι φλώροι. Το ρεύμα μπορείτε να μου το κόβετε και να μην μου επιτρέπετε να εργάζομαι για να βιοπορίζομαι, κάτι που εσείς δεν αντιλαμβάνεστε με τη μονιμότητά σας, αλλά ένα πράγμα δεν μπορείτε να κάνετε, να με κάνετε να σας υποστηρίξω ή να αισθανθώ την παραμικρή συμπάθεια για εσάς και τους σκοπούς σας. Θα εύχομαι να βρεθεί αυτός που θα σπάσει στη ράχη σας μερικές μαγκούρες για να σας συνετίσει, αδιαφορώντας για το πολιτικό κόστος... ποιο πολιτικό κόστος αλήθεια; Ας βρεθεί κάποιος να συμμαζέψει αυτό το ελεεινό κράτος και τους αργόμισθους ή υποαπασχολούμενους προνομιούχους του και μπορεί να είχαμε εκπλήξεις. Ποτέ δεν θα μπορέσω να ψηφίσω αριστερά και είστε ένας από τους βασικούς λόγους. Αρκετά ασχολήθηκα μαζί σας, σας εύχομαι το τελευτήσαι κακώς!

Η χώρα στενάζει κάτω από μια κατοχή, από ένα κράτος που κλέβει από τους πιο αδύνατους για να δίνει στους πιο δυνατούς, στους οργανωμένους και στους ημέτερους. Ένα εγκληματικό ψευδοκράτος. Ο μόνος λόγος για τον οποίο δεν έχουμε αντίσταση ή εμφύλιο είναι ότι σε κάθε οικογένεια σχεδόν θα υπάρχει και κάποιος ή κάποιοι που υπηρετούν σε αυτόν το στρατό κατοχής.

Αλήθεια, τι θα είχαμε να πούμε εμείς οι ελεύθεροι επαγγελματίες αν μιλούσαμε για ασφαλιστικό; Αν μιλούσαμε για τις αυθαίρετα καθορισμένες εισφορές στο ΤΕΒΕ έναντι ανύπαρκτων παροχών; Γεννά γυναίκα στο Δημόσιο και έχει δύο χρόνια άδεια και άλλες παροχές, γεννά γυναίκα-ελεύθερη επαγγελματίας, χάνει τις αποδοχές της εκ των πραγμάτων, παίρνει περίπου 700-800 ευρώ ή κάπου εκεί, εφάπαξ, και εξακολουθεί να πληρώνει πολλαπλάσιες εισφορές, χωρίς να μπορεί να εργαστεί άμεσα, λόγω του τοκετού και του μωρού, για να έχει έσοδα για να πληρώσει αυτές τις εισφορές! Να πάρει ο διάβολος αυτό το κράτος, αυτά τα ταμεία, αυτό τον εξευτελισμό! Παρασιτούν σε βάρος μας! Είμαστε δούλοι και ραγιάδες, όλοι οι ιδιωτικοί υπάλληλοι, όλοι οι επαγγελματίες, όλοι οι μικρομεσαίοι επιχειρηματίες, όλοι οι ευσυνείδητοι δημόσιοι υπάλληλοι (όσοι υπάρχουν)!

Παρασκευή, Μαρτίου 14, 2008

Τι να μας πεις...

- Τι να μας πεις βρε Περαστικέ, για συνδικαλοστρατούς και συνδικαληστές, άσε τον κόσμο ήσυχο στα στροβιλίσματα και στα βουρλίσματά του!
.
Το εικονιζόμενο σκίτσο, δυστυχώς, με απέτρεψε την τελευταία στιγμή από τη δημοσίευση του πολυσέλιδου πονήματός μου περί του σκαιού ρόλου του συνδικαλισμού στη σύγχρονη Ελλάδα και τις (αντι-)αισθητικές παραμέτρους του.

Τρίτη, Μαρτίου 11, 2008

Οινοποσία

Η μικρή μύγα κάθεται στο χείλος του ποτηριού και πίνει το κρασάκι που έχει μείνει εκεί από τις γουλιές μου. Περιμένω να ξεδιψάσει και όταν καταλαβαίνω ότι παρασυρμένη από τη μέθη κινδυνεύει να πνιγεί, κουνώ απαλά το χέρι και την κάνω να πετάξει μακριά. Κοιτάω το ποτήρι και σκέφτομαι "πού να ήξερε τι βρώμικο ον ήπιε πριν από το ίδιο ποτήρι".

Δευτέρα, Μαρτίου 10, 2008

Χρειάζονται περισσότεροι για να γίνει καρναβάλι

Η φράση του τίτλου ανήκει στην κόρη του φίλου μου, του SWK.
.
Τι περιμένουμε στα Προπύλαια συναθροισμένοι;
Είναι οι μπλόγκερς να φθάσουν σήμερα.

Όταν έφτασα στην Πανεπιστημίου, εντύπωση που προξένησε το γεγονός ότι η κυκλοφορία των οχημάτων διεξαγόταν κανονικά. Μα καλά, σκέφτηκα, δεν διεκόπη η κυκλοφορία από τις χιλιάδες των μπλόγκερ και τους φίλους του που κατέβηκαν για να διαδηλώσουν υπέρ της ελευθερίας του λόγου στο Διαδίκτυο; Μαύρα φίδια άρχισαν να με ζώνουν. Φτάνοντας στα Προπύλαια, δεν υπήρχε καμία ένδειξη οποιασδήποτε διαδήλωσης των ιστολόγων. Μετά από λίγο, πρόσεξα μια ομάδα 5-6 ατόμων, κάποια από τα οποία φορούσαν μάσκες, και ένα πλακάτ με κάποιο σύνθημα για τα ΜΜΕ. Φρικτή απογοήτευση. Μετά από λίγο αφίχθη και ο SWK με την μικρή κόρη του που περίμενε καρναβάλι. Δεν μίλησα σε κανέναν από τα λιγοστά άτομα που είχαν συγκεντρωθεί. Κατά τις 9:35, σηκωθήκαμε και φύγαμε. Άλλο ένα μείον προστέθηκε στην ήδη αρνητική ατμόσφαιρα αυτών των ημερών. Τελικά, δεν φόρεσα καθόλου τη μάσκα που κρατούσα στο χέρι. Για να το θέσω αλλιώς, έμεινα με τη μάσκα στο χέρι.
.
Γιατί ενύχτωσε κ' οι μπλόγκερς δεν ήλθαν.
...
Και τώρα τι θα γένουμε χωρίς μπλόγκερς;
Οι άνθρωποι αυτοί ήσαν μια κάποια λύσις.

«Κίνημα των μπλόγκερς», ας καγχάσω!
.

Παρασκευή, Μαρτίου 07, 2008

Σφαγή

Προσοχή, όχι για ευαίσθητους/όχι για αναίσθητους.

Όταν ήμουν παιδί, πηγαίναμε οικογενειακώς για διακοπές στο χωριό. Στο χωριό, το κρέας δεν ήταν από το σούπερμαρκετ, δεν έβγαινε από πλαστικές συσκευασίες, το κρέας που έτρωγαν όλοι, και εμείς τα παιδιά, ήταν από τα ζώα. Από μικρός αγαπούσα τα ζώα, αλλά θεωρούσα ότι από τη στιγμή που η τροφή είναι απαραίτητη (τότε που δεν ήξερα καν για χορτοφαγία), έπρεπε να αποδεχθώ και αυτό που έπρεπε να γίνει. Στο παιδικό μυαλό μου, δεν θα μπορούσα να αποστρέφομαι την πράξη, αλλά να γεύομαι το αποτέλεσμά της. Η αγάπη μου για τα ζώα ήταν ένα πράγμα, η σφαγή, για να γεμίσει το πιάτο, κάτι άλλο. Το θέαμα με μαγνήτιζε, δεν το απολάμβανα, αλλά το ένοιωθα σαν κάτι τόσο παράξενο, μια ιεροτελεστία που με έκανε να αισθάνομαι δέος και με τραβούσε με μια ακατανίκητη δύναμη. Όποτε καταλάβαινα ότι θα συμβεί, έτρεχα κοντά, από πίσω και η μικρότερη αδελφή μου, και ας ανησυχούσε κάποια φορά η μητέρα μου και ας έλεγε ότι μικρά παιδιά δεν έπρεπε να βλέπουν τέτοια πράγματα. Θυμάμαι τη διαδικασία, θυμάμαι τα πρόβατα και τα κατσίκια. Τα ακινητοποιούσαν και μετά έβαζαν το μεγάλο μαχαίρι στο λαιμό τους. Μερικοί σπασμοί, ο μεγάλος πίδακας του αίματος, το αίμα, με την ιδιαίτερη, μεταλλική οσμή του να ανακατεύεται με το χώμα. Σε αυτό το σημείο λυπόμουν για το ζώο, αλλά όλα τέλειωναν πολύ γρήγορα.

Στο νεκρό ζώο γινόταν μια τομή, στα πόδια, πάνω από τον αστράγαλο, φυσούσαν μέσα και το δέρμα φούσκωνε, το μαχαίρι το άνοιγε, το ζώο κρεμιόταν από το τσιγκέλι και η δορά τραβιόταν και αφαιρούνταν σταδιακά, με τη βοήθεια του μαχαιριού και τραβώντας, σαν ένα ένδυμα, αποκαλύπτοντας το λίπος και τους μύες, ενώ το λιγοστό αίμα που είχε απομείνει συνέχιζε να στάζει. Το ζώο, εκτός από κρέας, έχει και εντόσθια, στομάχι, καρδιά, έντερα, όλα όσα έχει και ο άνθρωπος. Μια τομή στο κοιλιακό τοίχωμα και, όπως κρεμόταν το ζώο, αυτά χύνονταν έξω, τουλάχιστον τα έντερα και το στομάχι. Σε αυτό το στάδιο η οσμή έπαιρνε τα ηνία από τις άλλες αισθήσεις. Η έντονη μυρωδιά των σπλάχνων ανακατεμένη με την οσμή των περιττωμάτων μου έφερνε αναγούλα. Φυσικά, τα έντερα μαζεύονταν σε μια λεκάνη για να καθαριστούν και να γίνουν διάφορα εδέσματα, κοκορέτσι, πατσάς, σούπες και άλλα. Τα υπόλοιπα όργανα, καρδιά, συκώτι και άλλα, αφαιρούνταν και αυτά και διαλέγονταν όσα από αυτά μπορούσαν να μαγειρευτούν. Από το λαιμό νομίζω έβγαιναν τα «γλυκούδια», αυτά που «μόνο οι χασάπηδες τρώνε». Το κεφάλι κοβόταν και μαγειρευόταν και αυτό, για το μυαλό και τη γλώσσα (που ποτέ δεν μπόρεσα να δοκιμάσω, και μόνο η σκέψη του να δαγκώσω τη γλώσσα με αναστάτωνε και με αναστατώνει ακόμη), «φάτε μυαλουδάκι», μας έλεγαν, «για να βάλετε και εσείς μυαλό». Αυτά την εποχή της αθωότητας, πολύ πριν από την αρρώστια των τρελών αγελάδων βέβαια.

Αποφεύγω το κρέας σήμερα, αλλά δεν είμαι χορτοφάγος, ίσως να γινόμουν, σίγουρα είμαι υπέρ του περιορισμού της κατανάλωσής του από τους ενηλίκους, αλλά εξακολουθώ να τρώω από το φαγητό της οικογένειάς μου στην οποία δεν θέλω να επιβάλλω τις δικές μου επιλογές. Ωστόσο, ποτέ δεν αγόρασα κρέας ή αλλαντικά για το δικό μου σπίτι. Χωρίς να εξιδανικεύω τίποτε, σκέφτομαι πάντως ότι τα ζώα εκείνα, πριν να σφαγιαστούν, ζούσαν καλύτερα και σίγουρα πιο φυσικά από ό,τι τα ζώα τα κομμάτια των οποίων πωλούνται σε πλαστικές συσκευασίες στα ψυγεία και αγοράζουν με χαριτωμένες κινήσεις και υπόκρουση ελαφρών ασμάτων οι καταναλωτές με τα καροτσάκια και τις πιστωτικές, που δεν θα άντεχαν ποτέ ένα θέαμα όπως αυτό που περιέγραψα παραπάνω. Υποκρισία, η αρετή της εποχής. Όλα είναι ΟΚ αρκεί να είναι αποστειρωμένα και τακτοποιημένα σε σακουλάκια. Θυμάμαι το βλέμμα των ζώων του χωριού και πόσο όμορφα ήταν τα μικρά τους. Έχετε δει μικρά κατσικάκια, αρνάκια ή γουρουνάκια; Αγανακτώ εναντίον της τάξης αυτού του κόσμου όταν σκέφτομαι πόσο ανυπεράσπιστα είναι τα ζώα απέναντι στην αυθαιρεσία και τη σκληρότητα του ανθρώπου. Πώς υπομένουν τη μοίρα που τους επιφυλάσσουμε στις «κτηνοτροφικές μονάδες». Ευγνωμονώ τα ζώα που το κορμί τους έγινε κορμί μου, ζωή για ζωή. Αγαπώ τα ζώα και θεωρώ ότι η ανθρωπότητα τους οφείλει ένα μεγάλο χρέος. Οφείλουμε να δείχνουμε σεβασμό σε κάθε πλάσμα, να δίνουμε περισσότερη ζωή από όση αφαιρούμε, να αφαιρούμε περισσότερο πόνο από όσο προσθέτουμε. Ακόμη και αν δεν ενστερνιζόμαστε τη χορτοφαγία, αυτό δεν σημαίνει ότι τα ζώα είναι "προϊόντα" ή ότι η ζωή τους και τα ίδια δεν αξίζουν σεβασμό.

Πέρα από αυτά, δεν μπορώ να διώξω τη σκέψη ότι αυτός είναι ένας κόσμος της ατέλειας και του φόνου, μια κόλαση που κατοικείται από κολασμένους που έχουν παραφρονήσει τόσο ώστε να φοβούνται κάποια άλλη, φανταστική κόλαση.

Τι μένει τελικά; Ένας μεγάλος λεκές αίματος. Θυμάμαι πολλές φορές να τον παρατηρώ σκεφτικός εκείνα τα χρόνια.

Σκέφτομαι ότι κάθε συνταγή μαγειρικής κρέατος, για να είναι ολοκληρωμένη, πρέπει να ξεκινάει από την αρχή, παίρνουμε ένα μικρό αρνάκι γάλακτος από τη μητέρα του... Κρυβόμαστε συνεχώς από τη φρίκη της ύπαρξης, αποστρέφοντας το βλέμμα του νου από πάνω της. Ποιος έδεσε τη ζωή μας με τόσους θανάτους;

Γιατί τα γράφω αυτά, ίσως διότι προσπαθώ λίγο να με καταλάβω και ένας από τους τρόπους είναι να γίνομαι αναγνώστης του εαυτού μου.

The horror! the horror!
(Heart of Darkness, Joseph Conrad)

Τετάρτη, Μαρτίου 05, 2008

Ευτυχώς, έχω Internet

Εχθές, τη νύχτα, έβρεχε καταρρακτωδώς, στον ύπνο μου, έβρεχε για μέρες, οι τοίχοι είχαν αρχίσει να σαπίζουν, η υγρασία εισχωρούσε από παντού, στο μπάνιο έσταζε. Ανησυχία. Το πρωί ξύπνησα με δυσφορία, μετά το πρωινό, διαπίστωσα ότι το τηλέφωνο δεν λειτουργούσε, πανικός, είμαι ελεύθερος επαγγελματίας, το τηλέφωνο είναι ένα από τα βασικά εργαλεία μου. Καλώ τον ΟΤΕ, βλάβη στο δίκτυο, η αποκατάστασή της μπορεί να απαιτήσει μία ή δύο ημέρες, τι να πω στην τηλεφωνήτρια, δεν έχει νόημα, μιλώ με ένα γρανάζι μιας ΔΕΚΟ, με το λέπι ενός Λεβιάθαν. Ευτυχώς, έχω Internet. Θέλω να υποβάλω τη φορολογική μου δήλωση, θέλω να τελειώνω με αυτό. Μια εντολή αγοράς έχει καθυστερήσει από έναν πελάτη, τους είχα γράψει εχθές, μου είχαν απαντήσει ότι το σύστημά τους άλλαξε, την εντολή, μου έγραψαν, θα τη βρω στο site τους για να την κατεβάσω, δεν υπάρχει ούτε εκεί, τους ξαναγράφω, τους ζητώ να ελέγξουν, δεν αντέχω την ασυνεννοησία, αυτό θα έπρεπε να το γνώριζαν. Έχουν και απαιτήσεις για έκδοση της απόδειξης σε συγκεκριμένες ημερομηνίες, οι ημερομηνίες έχουν παρέλθει, αλλά δεν έχω την εντολή με το ποσό, πρέπει να κόψω αποδείξεις και σε άλλους πελάτες, τα νεύρα μου τεντώνονται. Μου απαντούν εν τέλει ότι πράγματι υπάρχει πρόβλημα στο σύστημά τους, μου στέλνουν την εντολή μέσω email. Προσπαθώ να οργανώσω τις εργασίες της ημέρας. Πηγαίνω στο μπάνιο, κτυπά το κινητό, δεν το προλαβαίνω, επιστρέφω στο μπάνιο, το κινητό ξανακτυπά, τρέχω, το προλαβαίνω στο τσακ, ένας πελάτης, θέλουν να προτείνουν ένα έργο, θα μου το στείλουν να το δω. Μου αναφέρουν τον αριθμό των λέξεων, διαπιστώνω ότι το έργο είναι ένα ξινό κείμενο και επιπλέον υπάρχουν λέξεις σε εικόνες, που δεν μετρώνται και άρα ο αριθμός των λέξεων που μου ανέφεραν δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα, στέλνω μήνυμα, ζητάω μεγάλη προθεσμία, φοβάμαι προβλήματα και στο Internet, αν πιεστώ για οτιδήποτε θα εκραγώ. Οι ειδήσεις στο ραδιόφωνο με καταθλίβουν, η χώρα στο έλεος των συνδικαλοστρατών, οργανωμένες μαφίες και διακοπτάκηδες που εκβιάζουν, οι στρατοί των κομμάτων της αριστεράς. Καλά που έχω Internet, το σημαντικότερο εργαλείο της εργασίας μου. Ο πελάτης απαντάει, ευτυχώς οι εικόνες δεν χρειάζεται να μεταφραστούν, ευτυχώς και η εξωπραγματική προθεσμία που ζητώ γίνεται αποδεκτή, κάτι καλό. Είμαι αποφασισμένος να ξεμπερδεύω με τη φορολογική δήλωση, η θέα του φακέλου με τα έντυπα με καταθλίβει. Συνδέομαι και αρχίζω να συμπληρώνω τις φόρμες στο Internet. Δεν εμπιστεύομαι κανέναν, ούτε το λογιστή μου, τα ελέγχω όλα, ευτυχώς, πιάνω ένα λάθος, αντί να συμπληρώσει ένα κελί, έχει συμπληρώσει το από πάνω του, το λάθος είναι προφανές, οι εισφορές μου στο ΤΕΒΕ έχουν καταχωριστεί ως έξοδα νοσηλείας. Επιβεβαιώνω συγκρίνοντας και με την περυσινή δήλωση. Βρίζω με λέξεις που κανένας δεν με έχει ακούσει να χρησιμοποιώ, δεν είμαι σίγουρος αν τις εκστόμισα ή αν τις είπα από μέσα μου, δεν υπάρχει κανένας να με ακούσει στο σπίτι. Να που και το Internet εμφανίζει προβλήματα, όπως περίμενα, διακοπές, άλλες βρισιές, αδιευκρίνιστο αν τις εκστόμισα και αυτές. Με τα πολλά, καταφέρνω να καταχωρίσω τις φόρμες. Ευτυχώς, οι διακοπές στο Internet σταματούν. Καταφέρνω την τελευταία στιγμή να αποφύγω άλλο ένα λάθος, το μήνυμα επιβεβαίωσης με ρωτά αν το ποσό των εσόδων στο Ε1 έχει ληφθεί από το έντυπο Ε3, εννοεί αυτόματα; Βλέπω μια επιλογή άκυρο, την πατώ για να επιστρέψω στη φόρμα να ελέγξω, μεγάλο λάθος, το άκυρο σημαίνει ότι ακυρώνεται η αυτόματη περαίωση χωρίς έλεγχο, το συνειδητοποιώ και ακυρώνω την υποβολή. Έπρεπε να επιλέξω «Ναι», επαναλαμβάνω τη διαδικασία, τα καταφέρνω. Άλλο ένα βάρος φεύγει, ακολουθούν εκτυπώσεις, αντίγραφα ασφαλείας, τα γνωστά, ταξινομήσεις εγγράφων σε φακέλους και ντοσιέ. Έχει φτάσει μεσημέρι, διάλειμμα για φαγητό, ξανά στο γραφείο. Πρέπει να κόψω την απόδειξη για την εντολή αγοράς που μου έχουν στείλει, αθροίζω και υπολογίζω τα ποσά, καθαρό ποσό, ΦΠΑ, παρακράτηση φόρου, πληρωτέο, συνολικό ποσό, ξανά και ξανά, προσθέσεις, διαιρέσεις, πολλαπλασιασμοί, αφαιρέσεις, μέχρι να πειστώ ότι δεν έχω κάνει λάθος, ξέρω ότι ποτέ δεν θα αισθάνομαι εντελώς ικανοποιημένος, εντελώς ασφαλής, απλώς κάποια στιγμή οι συνεχείς επαναλήψεις με εξαντλούν. Ετοιμάζω την απόδειξη, την επιστολή, το φάκελο. Ο Πελάτης έχει αλλάξει διεύθυνση, ξέχασα να αναφέρω παραπάνω ότι τηλεφώνησα από το κινητό μου για να επιβεβαιώσω την νέα διεύθυνση πριν να ολοκληρώσω τη συμπλήρωση της απόδειξης παροχής υπηρεσιών. Ετοιμάζω το φάκελο, γράφω τις διευθύνσεις, θα βγω σε μερικές ώρες να στείλω την επιστολή ως συστημένη και επείγουσα από το κεντρικό ταχυδρομείο που είναι ανοικτό το βράδυ, θα περπατήσω και λίγο με αυτή την ευκαιρία. Συμπληρώνω το φύλλο excel όπου παρακολουθώ τη διαδικασία πληρωμών για τον συγκεκριμένο πελάτη. Κάπως ηρεμώ, τα πράγματα έχουν τεθεί υπό έλεγχο. Βγαίνω το απόγευμα, στέλνω την επιστολή, ακόμη δεν έχω σταθερό τηλέφωνο, τουλάχιστον έχω Internet. Όλα μοιάζουν τώρα ασήμαντα, αλλά και η ίδια η ζωή μοιάζει ένα άθροισμα από ασημαντότητες, ένα κυνήγι φασμάτων, ένα ελαττωματικό παιχνίδι που ξεχαρβαλώνεται με το παραμικρό, όπου τίποτε δεν λειτουργεί όπως περιγράφεται στο φυλλάδιο οδηγιών, μια άνοστη μασημένη τσίχλα που συνεχίζω να μασώ από συνήθεια. Ευτυχώς, έχω Internet.
.
Μην ξεχάσετε. Για όσους φοβούνται ότι το να διαδηλώσουν καρναβαλικά τους γελοιοποιεί, υπενθυμίζω ότι ένας νομάρχης έκανε δηλώσεις για το μακεδονικό στα κανάλια ντυμένος Ζορό... ΟΚ, μπορεί να έχετε κάποιο δίκιο.
.

Κυριακή, Μαρτίου 02, 2008

9 Μαρτίου, 9 το βράδυ, στα Προπύλαια

- Τι κάνουμε τώρα; Ταμπουρώθηκε στο μπλογκ του και αρνείται να βγει!


Περισσότερες πληροφορίες, εδώ. Δελτίο τύπου, εδώ.

Θα συμμετάσχω διότι:

1. Βασικά δικαιώματα, όπως η ελευθερία του λόγου, δεν είναι δυνατόν να περιστέλλονται προληπτικά, αυτό αφορά όλους τους πολίτες αυτής της χώρας. Τυχόν σοβαρά αδικήματα που διαπράττονται πρέπει να τιμωρούνται, όπως σε κάθε άλλη περίσταση, εκ των υστέρων και όχι με θυσία υπέρτερων αγαθών.

2. Η νομοθεσία περί δυσφήμισης και συναφών αδικημάτων πρέπει να εξορθολογιστεί ώστε να αποκλείεται η κατάχρησή της για τη δίωξη της αντίπαλης άποψης ή αξιολογικών κρίσεων, έστω και αν αυτές είναι αιχμηρές.

3. Η ψευδωνυμία ή ανωνυμία είναι απολύτως θεμιτή επιλογή κάθε χρήστη του Διαδικτύου. Αντίθετα με τα συμβατικά μέσα, στο Διαδίκτυο, και ιδιαίτερα στα ιστολόγια, το βάρος των γραφομένων κάθε χρήστη δεν είναι δεδομένο άλλα οικοδομείται με κάθε κείμενο, με κάθε λέξη.

4. Είναι απαράδεκτο και ειρωνικό οι εκμαυλιστές των ΜΜΕ να εμφανίζονται ως κήνσορες των ιστολογίων.

5. Πρέπει να αντιδράσουμε σε αυτό το γαϊτανάκι της βλακείας που έχει στηθεί με προφανή στόχο να ανακτήσουν τα παραδοσιακά ΜΜΕ τον παραδοσιακό απόλυτο έλεγχό τους στο δημόσιο λόγο, υπηρετώντας ποικίλες σκοπιμότητες, και επαναφέροντάς μας στον παραδοσιακό παθητικό ρόλο που επιθυμούν οι διάφορες εξουσίες να έχουν οι πολίτες.

6. Όσα ακούγονται τελευταία δείχνουν την πλήρη άγνοια που έχουν οι διαμορφωτές πολιτικής για τη φύση του Διαδικτύου και τα ιστολόγια, όπως και τον αυτοματισμό των αντιδράσεών τους με βάση την επικαιρότητα που διαμορφώνουν και την πίεση που ασκούν τα κίτρινα ιδιωτικά τηλεοπτικά κανάλια μέσα από το ριάλιτι των ειδήσεων των οκτώμισι, πλην του ΣΚΑΙ. Μια εξαίρεση πολιτικού που με εξέπληξε, εδώ, δεν θα μπορούσα να τα πω καλύτερα.

7. Στη χώρα μας είχαμε ήδη απαράδεκτα περιστατικά εναντίον της ελευθερίας στο Διαδίκτυο, όπως τη δίωξη aggregator για την ύπαρξη ενός υπερσυνδέσμου σε σατιρικό ιστολόγιο (υπόθεση blogme.gr).

Μας αφορά όλους, ιστολόγους και μη. Αντιδρούμε πολιτισμένα, με χιούμορ και με δημιουργικότητα. Τους δείχνουμε ότι η κοινωνία των πολιτών τους αφήνει πλέον πίσω και καλά θα κάνουν, οι λειτουργοί και των τεσσάρων εξουσιών που κάθε άλλο παρά ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις της κοινωνίας, να κοιτάξουν να διορθώσουν τα δικά τους σφάλματα, τις δικές τους ελλείψεις και τις δικές τους κακοήθειες.