Σάββατο, Μαρτίου 29, 2008
Κρεμασμένα CD
.
Τι συνήθεια και αυτή με τα CD, τι πειράζει να καθαρίζω πού και πού όταν τα πουλιά μου προσφέρουν σκηνές όπως οι παρακάτω;
..
Βρώμικη καθαριότητα ονομάζω τη στάση του τσιμεντανθρώπου που αποστρέφεται τη φύση και τα πλάσματά της, επικαλούμενος της καθαριότητα, κλείνοντας τα μάτια στην πραγματικότητα ότι δεν υπάρχει μεγαλύτερη βρωμιά από τη δική του, ότι με τη στάση του έχει γεμίσει τον κόσμο με σκληρότητα και ασχήμια και έχει μετατρέψει τη φύση σε σκουπιδότοπο και αφοδευτήριό του. Δυστυχώς, πολλοί άνθρωποι γύρω μας είναι τσιμεντάθρωποι, οι χειρότεροι από αυτούς δηλητηριάζουν τα ζώα και τα πουλιά δολοφονώντας τα (κυριολεκτώ, ο δόλος συνίσταται στην προσφορά δηλητηριασμένης τροφής) με φρικτούς πόνους. Σε αυτούς, εύχομαι να γευθούν τις φόλες τους και να γίνουν πίσσα τα κόκαλά τους. Υποκρισία, το υπ’ αριθμόν ένα γνώρισμα του σύγχρονου ανθρώπου.
Τετάρτη, Μαρτίου 26, 2008
Ανταπόκριση περιπάτου - Άνθρωποι κρεμάστρες
Αλλά να που κάποιες φορές οι διαφημίσεις λένε την αλήθεια, και ας παραπονιέται ο Yellow Kid. Σε μια βιτρίνα, άνθρωποι - κρεμάστρες. Πόσοι άνθρωποι-κρεμάστρες για σινιέ ρούχα και, ίσως το χειρότερο, για άλλα, λιγότερο απτά πράγματα, κυκλοφορούν στην πόλη; Άνθρωποι χωρίς περιεχόμενο που αναζητούν μια άλλη κρεμάστρα, το ιδανικό τους ταίρι, το μόνο εύκολο να βρεις, perfect match, όπως γράφει η αφίσα. Κρεμάστρες με υπερχρεωμένες πιστωτικές κάρτες. Όλα για ένα πουκάμισο αδειανό.
.
Αφίσα από πολυκατάστημα.
Σε κάποια στροφή σηκώνεται ένας δυνατός αέρας, ήχοι από τέντες που κυματίζουν φτάνουν στα αυτιά μου, έχω μια απόκοσμη αίσθηση, βλέπω τα πάντα γύρω μου σαν για πρώτη φορά. Πέθανα και βρίσκομαι στην κόλαση, η οργή και το μίσος για αυτό που με περιβάλλει γιγαντώνονται μέσα μου, αποκτούν γεύση και υλική υπόσταση, εκρήγνυμαι με δύναμη μεγατόνων, φωτιά καταπίνει την άσχημη πόλη και στη θέση της μένει ένας κρατήρας που καπνίζει.
Δευτέρα, Μαρτίου 24, 2008
Αθάνατη ελληνική ψυχή
Εικόνα οθόνης από το World of Warcraft, ο χαρακτήρας μου σε γρύπα.
Παρασκευή, Μαρτίου 21, 2008
Τρίτη, Μαρτίου 18, 2008
Αίμα στην στέγη του κόσμου
Πόσο ξεφτιλισμένη υπόθεση είναι αυτοί οι Ολυμπιακοί Αγώνες. Αν είχαμε ηθικό ανάστημα, αν όπως κατά την αρχαιότητα ήμαστε ηγήτορες και όχι ακόλουθοι, θα τους αποκηρύσσαμε, θα διακόπταμε τη συμμετοχή μας και θα θεσπίζαμε τους δικούς μας Ολυμπιακούς, πολύ πιο σεμνούς και συμμαζεμένους, εκτός πολιτικών σκοπιμοτήτων, μακριά από αυτή τη βρώμικη υπόθεση που λέγεται επαγγελματικός αθλητισμός, με τους αθλητές - σάιμποργκ. Αλλά ας μην ξεφύγω από το θέμα. Αν κάναμε μια σύγκριση με την υπόθεση της Κύπρου θα δείχναμε περισσότερη κατανόηση. Αλλά ποιος να ασχοληθεί με το Θιβέτ στην αριστεροκρατούμενη Ελλάδα. Αν δεν εμπλέκονται οι Αμερικανοί, δεν πουλάει. Οικονομικός γίγαντας βέβαια πια η Κίνα, μια αναδυόμενη υπερδύναμη, και ποιος να τολμήσει να την εκνευρίσει... οι μπλόγκερς ίσως...
Με τα ρούχα αιματωμένα,
Ξέρω ότι έβγαινες κρυφά
Να γυρεύεις εις τα ξένα
Άλλα χέρια δυνατά.
Μοναχή τον δρόμο επήρες,
Εξανάλθες μοναχή·
Δεν είν' εύκολες οι θύρες
Εάν η χρεία τες κουρταλή.
...
Η φωτογραφία από τα φοιτητικά χρόνια μου στην Αγγλία, όταν συμμετείχα σε μια ομάδα του πανεπιστημίου για την υποστήριξη του Θιβέτ, με την κάρτα μέλους και κάποια έντυπα.
.
Η σημαία του Θιβέτ, όπως είχε χρησιμοποιηθεί στις αρχές του 20ου αιώνα (από Wikipedia)
This blog supports the struggle of the Tibetan People.
Κυριακή, Μαρτίου 16, 2008
Μου λέτε να γράψω για τους συνδικαλιστές
Συνδικαλιστές, από τότε που είδα για πρώτη φορά τις φάτσες σας στην τηλεόραση, παιδί ακόμη, σας περιφρόνησα. Σας θυμάμαι για δεκαετίες να τραμπουκίζετε, να ξεβρακώνετε συναδέλφους σας, να εξευτελίζετε, να προπηλακίζετε, απολαμβάνοντας ασυλία. Πάντα όταν κάνετε δηλώσεις, με προσπάθεια πολλή, γουρλώνετε τα μάτια, φουσκώνετε τα μούτρα, μοιάζετε να προσπαθείτε να θυμηθείτε την πόρνη που σας κορόιδευε εκείνο το βράδυ γιατί δεν μπορούσατε να κάνετε αυτό για το οποίο πληρώσατε, για να πάρετε το ύφος του «θα σας πάρει όλους ο διάολος αν δεν κάνετε αυτό που θέλουμε», και μετά, εκεί που περιμένω να αμολήσετε ένα ρέψιμο ή μια πορδή γιατί φουσκώσατε από εκείνα τα σουβλάκια και τις μπίρες, να αρχίζετε με αδεξιότητα που θυμίζει παιδί σε σχολική παράσταση να απαγγέλλετε τα ξύλινα συνθήματά σας. Ιδανικά, συνοδευόμενα από μπάκα, ατημέλητη εμφάνιση, πολλές τρίχες, για να φαίνεται ότι είστε και άνδρες, παιδιά της εργατιάς, και όχι φλώροι. Το ρεύμα μπορείτε να μου το κόβετε και να μην μου επιτρέπετε να εργάζομαι για να βιοπορίζομαι, κάτι που εσείς δεν αντιλαμβάνεστε με τη μονιμότητά σας, αλλά ένα πράγμα δεν μπορείτε να κάνετε, να με κάνετε να σας υποστηρίξω ή να αισθανθώ την παραμικρή συμπάθεια για εσάς και τους σκοπούς σας. Θα εύχομαι να βρεθεί αυτός που θα σπάσει στη ράχη σας μερικές μαγκούρες για να σας συνετίσει, αδιαφορώντας για το πολιτικό κόστος... ποιο πολιτικό κόστος αλήθεια; Ας βρεθεί κάποιος να συμμαζέψει αυτό το ελεεινό κράτος και τους αργόμισθους ή υποαπασχολούμενους προνομιούχους του και μπορεί να είχαμε εκπλήξεις. Ποτέ δεν θα μπορέσω να ψηφίσω αριστερά και είστε ένας από τους βασικούς λόγους. Αρκετά ασχολήθηκα μαζί σας, σας εύχομαι το τελευτήσαι κακώς!
Η χώρα στενάζει κάτω από μια κατοχή, από ένα κράτος που κλέβει από τους πιο αδύνατους για να δίνει στους πιο δυνατούς, στους οργανωμένους και στους ημέτερους. Ένα εγκληματικό ψευδοκράτος. Ο μόνος λόγος για τον οποίο δεν έχουμε αντίσταση ή εμφύλιο είναι ότι σε κάθε οικογένεια σχεδόν θα υπάρχει και κάποιος ή κάποιοι που υπηρετούν σε αυτόν το στρατό κατοχής.
Αλήθεια, τι θα είχαμε να πούμε εμείς οι ελεύθεροι επαγγελματίες αν μιλούσαμε για ασφαλιστικό; Αν μιλούσαμε για τις αυθαίρετα καθορισμένες εισφορές στο ΤΕΒΕ έναντι ανύπαρκτων παροχών; Γεννά γυναίκα στο Δημόσιο και έχει δύο χρόνια άδεια και άλλες παροχές, γεννά γυναίκα-ελεύθερη επαγγελματίας, χάνει τις αποδοχές της εκ των πραγμάτων, παίρνει περίπου 700-800 ευρώ ή κάπου εκεί, εφάπαξ, και εξακολουθεί να πληρώνει πολλαπλάσιες εισφορές, χωρίς να μπορεί να εργαστεί άμεσα, λόγω του τοκετού και του μωρού, για να έχει έσοδα για να πληρώσει αυτές τις εισφορές! Να πάρει ο διάβολος αυτό το κράτος, αυτά τα ταμεία, αυτό τον εξευτελισμό! Παρασιτούν σε βάρος μας! Είμαστε δούλοι και ραγιάδες, όλοι οι ιδιωτικοί υπάλληλοι, όλοι οι επαγγελματίες, όλοι οι μικρομεσαίοι επιχειρηματίες, όλοι οι ευσυνείδητοι δημόσιοι υπάλληλοι (όσοι υπάρχουν)!
Παρασκευή, Μαρτίου 14, 2008
Τι να μας πεις...
.
Το εικονιζόμενο σκίτσο, δυστυχώς, με απέτρεψε την τελευταία στιγμή από τη δημοσίευση του πολυσέλιδου πονήματός μου περί του σκαιού ρόλου του συνδικαλισμού στη σύγχρονη Ελλάδα και τις (αντι-)αισθητικές παραμέτρους του.
Τρίτη, Μαρτίου 11, 2008
Οινοποσία
Δευτέρα, Μαρτίου 10, 2008
Χρειάζονται περισσότεροι για να γίνει καρναβάλι
Όταν έφτασα στην Πανεπιστημίου, εντύπωση που προξένησε το γεγονός ότι η κυκλοφορία των οχημάτων διεξαγόταν κανονικά. Μα καλά, σκέφτηκα, δεν διεκόπη η κυκλοφορία από τις χιλιάδες των μπλόγκερ και τους φίλους του που κατέβηκαν για να διαδηλώσουν υπέρ της ελευθερίας του λόγου στο Διαδίκτυο; Μαύρα φίδια άρχισαν να με ζώνουν. Φτάνοντας στα Προπύλαια, δεν υπήρχε καμία ένδειξη οποιασδήποτε διαδήλωσης των ιστολόγων. Μετά από λίγο, πρόσεξα μια ομάδα 5-6 ατόμων, κάποια από τα οποία φορούσαν μάσκες, και ένα πλακάτ με κάποιο σύνθημα για τα ΜΜΕ. Φρικτή απογοήτευση. Μετά από λίγο αφίχθη και ο SWK με την μικρή κόρη του που περίμενε καρναβάλι. Δεν μίλησα σε κανέναν από τα λιγοστά άτομα που είχαν συγκεντρωθεί. Κατά τις 9:35, σηκωθήκαμε και φύγαμε. Άλλο ένα μείον προστέθηκε στην ήδη αρνητική ατμόσφαιρα αυτών των ημερών. Τελικά, δεν φόρεσα καθόλου τη μάσκα που κρατούσα στο χέρι. Για να το θέσω αλλιώς, έμεινα με τη μάσκα στο χέρι.
Οι άνθρωποι αυτοί ήσαν μια κάποια λύσις.
«Κίνημα των μπλόγκερς», ας καγχάσω!
Παρασκευή, Μαρτίου 07, 2008
Σφαγή
Όταν ήμουν παιδί, πηγαίναμε οικογενειακώς για διακοπές στο χωριό. Στο χωριό, το κρέας δεν ήταν από το σούπερμαρκετ, δεν έβγαινε από πλαστικές συσκευασίες, το κρέας που έτρωγαν όλοι, και εμείς τα παιδιά, ήταν από τα ζώα. Από μικρός αγαπούσα τα ζώα, αλλά θεωρούσα ότι από τη στιγμή που η τροφή είναι απαραίτητη (τότε που δεν ήξερα καν για χορτοφαγία), έπρεπε να αποδεχθώ και αυτό που έπρεπε να γίνει. Στο παιδικό μυαλό μου, δεν θα μπορούσα να αποστρέφομαι την πράξη, αλλά να γεύομαι το αποτέλεσμά της. Η αγάπη μου για τα ζώα ήταν ένα πράγμα, η σφαγή, για να γεμίσει το πιάτο, κάτι άλλο. Το θέαμα με μαγνήτιζε, δεν το απολάμβανα, αλλά το ένοιωθα σαν κάτι τόσο παράξενο, μια ιεροτελεστία που με έκανε να αισθάνομαι δέος και με τραβούσε με μια ακατανίκητη δύναμη. Όποτε καταλάβαινα ότι θα συμβεί, έτρεχα κοντά, από πίσω και η μικρότερη αδελφή μου, και ας ανησυχούσε κάποια φορά η μητέρα μου και ας έλεγε ότι μικρά παιδιά δεν έπρεπε να βλέπουν τέτοια πράγματα. Θυμάμαι τη διαδικασία, θυμάμαι τα πρόβατα και τα κατσίκια. Τα ακινητοποιούσαν και μετά έβαζαν το μεγάλο μαχαίρι στο λαιμό τους. Μερικοί σπασμοί, ο μεγάλος πίδακας του αίματος, το αίμα, με την ιδιαίτερη, μεταλλική οσμή του να ανακατεύεται με το χώμα. Σε αυτό το σημείο λυπόμουν για το ζώο, αλλά όλα τέλειωναν πολύ γρήγορα.
Στο νεκρό ζώο γινόταν μια τομή, στα πόδια, πάνω από τον αστράγαλο, φυσούσαν μέσα και το δέρμα φούσκωνε, το μαχαίρι το άνοιγε, το ζώο κρεμιόταν από το τσιγκέλι και η δορά τραβιόταν και αφαιρούνταν σταδιακά, με τη βοήθεια του μαχαιριού και τραβώντας, σαν ένα ένδυμα, αποκαλύπτοντας το λίπος και τους μύες, ενώ το λιγοστό αίμα που είχε απομείνει συνέχιζε να στάζει. Το ζώο, εκτός από κρέας, έχει και εντόσθια, στομάχι, καρδιά, έντερα, όλα όσα έχει και ο άνθρωπος. Μια τομή στο κοιλιακό τοίχωμα και, όπως κρεμόταν το ζώο, αυτά χύνονταν έξω, τουλάχιστον τα έντερα και το στομάχι. Σε αυτό το στάδιο η οσμή έπαιρνε τα ηνία από τις άλλες αισθήσεις. Η έντονη μυρωδιά των σπλάχνων ανακατεμένη με την οσμή των περιττωμάτων μου έφερνε αναγούλα. Φυσικά, τα έντερα μαζεύονταν σε μια λεκάνη για να καθαριστούν και να γίνουν διάφορα εδέσματα, κοκορέτσι, πατσάς, σούπες και άλλα. Τα υπόλοιπα όργανα, καρδιά, συκώτι και άλλα, αφαιρούνταν και αυτά και διαλέγονταν όσα από αυτά μπορούσαν να μαγειρευτούν. Από το λαιμό νομίζω έβγαιναν τα «γλυκούδια», αυτά που «μόνο οι χασάπηδες τρώνε». Το κεφάλι κοβόταν και μαγειρευόταν και αυτό, για το μυαλό και τη γλώσσα (που ποτέ δεν μπόρεσα να δοκιμάσω, και μόνο η σκέψη του να δαγκώσω τη γλώσσα με αναστάτωνε και με αναστατώνει ακόμη), «φάτε μυαλουδάκι», μας έλεγαν, «για να βάλετε και εσείς μυαλό». Αυτά την εποχή της αθωότητας, πολύ πριν από την αρρώστια των τρελών αγελάδων βέβαια.
Αποφεύγω το κρέας σήμερα, αλλά δεν είμαι χορτοφάγος, ίσως να γινόμουν, σίγουρα είμαι υπέρ του περιορισμού της κατανάλωσής του από τους ενηλίκους, αλλά εξακολουθώ να τρώω από το φαγητό της οικογένειάς μου στην οποία δεν θέλω να επιβάλλω τις δικές μου επιλογές. Ωστόσο, ποτέ δεν αγόρασα κρέας ή αλλαντικά για το δικό μου σπίτι. Χωρίς να εξιδανικεύω τίποτε, σκέφτομαι πάντως ότι τα ζώα εκείνα, πριν να σφαγιαστούν, ζούσαν καλύτερα και σίγουρα πιο φυσικά από ό,τι τα ζώα τα κομμάτια των οποίων πωλούνται σε πλαστικές συσκευασίες στα ψυγεία και αγοράζουν με χαριτωμένες κινήσεις και υπόκρουση ελαφρών ασμάτων οι καταναλωτές με τα καροτσάκια και τις πιστωτικές, που δεν θα άντεχαν ποτέ ένα θέαμα όπως αυτό που περιέγραψα παραπάνω. Υποκρισία, η αρετή της εποχής. Όλα είναι ΟΚ αρκεί να είναι αποστειρωμένα και τακτοποιημένα σε σακουλάκια. Θυμάμαι το βλέμμα των ζώων του χωριού και πόσο όμορφα ήταν τα μικρά τους. Έχετε δει μικρά κατσικάκια, αρνάκια ή γουρουνάκια; Αγανακτώ εναντίον της τάξης αυτού του κόσμου όταν σκέφτομαι πόσο ανυπεράσπιστα είναι τα ζώα απέναντι στην αυθαιρεσία και τη σκληρότητα του ανθρώπου. Πώς υπομένουν τη μοίρα που τους επιφυλάσσουμε στις «κτηνοτροφικές μονάδες». Ευγνωμονώ τα ζώα που το κορμί τους έγινε κορμί μου, ζωή για ζωή. Αγαπώ τα ζώα και θεωρώ ότι η ανθρωπότητα τους οφείλει ένα μεγάλο χρέος. Οφείλουμε να δείχνουμε σεβασμό σε κάθε πλάσμα, να δίνουμε περισσότερη ζωή από όση αφαιρούμε, να αφαιρούμε περισσότερο πόνο από όσο προσθέτουμε. Ακόμη και αν δεν ενστερνιζόμαστε τη χορτοφαγία, αυτό δεν σημαίνει ότι τα ζώα είναι "προϊόντα" ή ότι η ζωή τους και τα ίδια δεν αξίζουν σεβασμό.
Πέρα από αυτά, δεν μπορώ να διώξω τη σκέψη ότι αυτός είναι ένας κόσμος της ατέλειας και του φόνου, μια κόλαση που κατοικείται από κολασμένους που έχουν παραφρονήσει τόσο ώστε να φοβούνται κάποια άλλη, φανταστική κόλαση.
Τι μένει τελικά; Ένας μεγάλος λεκές αίματος. Θυμάμαι πολλές φορές να τον παρατηρώ σκεφτικός εκείνα τα χρόνια.
Σκέφτομαι ότι κάθε συνταγή μαγειρικής κρέατος, για να είναι ολοκληρωμένη, πρέπει να ξεκινάει από την αρχή, παίρνουμε ένα μικρό αρνάκι γάλακτος από τη μητέρα του... Κρυβόμαστε συνεχώς από τη φρίκη της ύπαρξης, αποστρέφοντας το βλέμμα του νου από πάνω της. Ποιος έδεσε τη ζωή μας με τόσους θανάτους;
Γιατί τα γράφω αυτά, ίσως διότι προσπαθώ λίγο να με καταλάβω και ένας από τους τρόπους είναι να γίνομαι αναγνώστης του εαυτού μου.
Τετάρτη, Μαρτίου 05, 2008
Ευτυχώς, έχω Internet
Κυριακή, Μαρτίου 02, 2008
9 Μαρτίου, 9 το βράδυ, στα Προπύλαια
Περισσότερες πληροφορίες, εδώ. Δελτίο τύπου, εδώ.
Θα συμμετάσχω διότι:
1. Βασικά δικαιώματα, όπως η ελευθερία του λόγου, δεν είναι δυνατόν να περιστέλλονται προληπτικά, αυτό αφορά όλους τους πολίτες αυτής της χώρας. Τυχόν σοβαρά αδικήματα που διαπράττονται πρέπει να τιμωρούνται, όπως σε κάθε άλλη περίσταση, εκ των υστέρων και όχι με θυσία υπέρτερων αγαθών.
2. Η νομοθεσία περί δυσφήμισης και συναφών αδικημάτων πρέπει να εξορθολογιστεί ώστε να αποκλείεται η κατάχρησή της για τη δίωξη της αντίπαλης άποψης ή αξιολογικών κρίσεων, έστω και αν αυτές είναι αιχμηρές.
3. Η ψευδωνυμία ή ανωνυμία είναι απολύτως θεμιτή επιλογή κάθε χρήστη του Διαδικτύου. Αντίθετα με τα συμβατικά μέσα, στο Διαδίκτυο, και ιδιαίτερα στα ιστολόγια, το βάρος των γραφομένων κάθε χρήστη δεν είναι δεδομένο άλλα οικοδομείται με κάθε κείμενο, με κάθε λέξη.
4. Είναι απαράδεκτο και ειρωνικό οι εκμαυλιστές των ΜΜΕ να εμφανίζονται ως κήνσορες των ιστολογίων.
5. Πρέπει να αντιδράσουμε σε αυτό το γαϊτανάκι της βλακείας που έχει στηθεί με προφανή στόχο να ανακτήσουν τα παραδοσιακά ΜΜΕ τον παραδοσιακό απόλυτο έλεγχό τους στο δημόσιο λόγο, υπηρετώντας ποικίλες σκοπιμότητες, και επαναφέροντάς μας στον παραδοσιακό παθητικό ρόλο που επιθυμούν οι διάφορες εξουσίες να έχουν οι πολίτες.
6. Όσα ακούγονται τελευταία δείχνουν την πλήρη άγνοια που έχουν οι διαμορφωτές πολιτικής για τη φύση του Διαδικτύου και τα ιστολόγια, όπως και τον αυτοματισμό των αντιδράσεών τους με βάση την επικαιρότητα που διαμορφώνουν και την πίεση που ασκούν τα κίτρινα ιδιωτικά τηλεοπτικά κανάλια μέσα από το ριάλιτι των ειδήσεων των οκτώμισι, πλην του ΣΚΑΙ. Μια εξαίρεση πολιτικού που με εξέπληξε, εδώ, δεν θα μπορούσα να τα πω καλύτερα.
7. Στη χώρα μας είχαμε ήδη απαράδεκτα περιστατικά εναντίον της ελευθερίας στο Διαδίκτυο, όπως τη δίωξη aggregator για την ύπαρξη ενός υπερσυνδέσμου σε σατιρικό ιστολόγιο (υπόθεση blogme.gr).
Μας αφορά όλους, ιστολόγους και μη. Αντιδρούμε πολιτισμένα, με χιούμορ και με δημιουργικότητα. Τους δείχνουμε ότι η κοινωνία των πολιτών τους αφήνει πλέον πίσω και καλά θα κάνουν, οι λειτουργοί και των τεσσάρων εξουσιών που κάθε άλλο παρά ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις της κοινωνίας, να κοιτάξουν να διορθώσουν τα δικά τους σφάλματα, τις δικές τους ελλείψεις και τις δικές τους κακοήθειες.