Παρασκευή, Αυγούστου 31, 2007

Το μέτρημα των κουκιών

Όχι ΝΔ, όχι ΠΑΣΟΚ, όχι αποχή/άκυρο/λευκό, όχι σκουπίδια, όχι πλαστικά σε θάλασσες και ακτές,
ψηφίστε μικρά κόμματα!
- Άντε να τους μαντρώσεις τώρα.

Πολλοί ιστολόγοι έχουν επισημάνει τους λόγους για τους οποίους, όσοι πιστεύουν ότι τα δύο μεγάλα κόμματα πρέπει να υποστούν μια μείωση δύναμης και ότι το δικομματικό μας σύστημα έχει υπερβεί πλέον τα όριά του, πρέπει να ψηφίσουμε κάποιο μικρό κόμμα και όχι να απέχουμε ή να ρίξουμε άκυρη ή λευκή ψήφο.

Αισθάνομαι την ανάγκη να συνοψίσω και εγώ αυτούς τους λόγους, για όσους δεν τους έχουν αντιληφθεί ακόμη, και να επισημάνω και μια παγίδα που κρύβει το εκλογικό μας σύστημα.

1. Τα ποσοστά των κομμάτων που ανακοινώνονται δεν υπολογίζονται επί του συνόλου των εγγεγραμμένων στους εκλογικούς καταλόγους, αλλά επί του συνόλου των έγκυρων ψήφων.

2. Ποιες είναι οι έγκυροι ψήφοι; Είναι οι ψήφοι που έχουν λάβει τα κόμματα και μετρώνται κανονικά στα εκλογικά τους αποτελέσματα. Στις έγκυρες ψήφους ΔΕΝ περιλαμβάνονται τα λευκά και τα άκυρα και, φυσικά, όχι οι αποχές. Τι σημαίνει πρακτικά αυτό; Αν έχουμε 100 ψηφοφόρους και το πρώτο κόμμα λάβει 35 ψήφους, αν έχουμε 10 αποχές, 10 λευκά και 10 άκυρα (δηλαδή, όλα τα κόμματα έχουν λάβει 70 έγκυρες ψήφους), το ποσοστό του πρώτου κόμματος δεν είναι 35%, αλλά 50%!!! (τα ποσοστά των κομμάτων υπολογίζονται με βάση τις 70 έγκυρες ψήφους και όχι τους 100 εγγεγραμμένους ψηφοφόρους). Στις προηγούμενες εκλογές, η ΝΔ έγινε κυβέρνηση με ένα υψηλό ποσοστό της τάξης του 45,36%. Από τότε ακούμε πολλούς βουλευτές της να καυχώνται ότι τους εξέλεξε σχεδόν το ήμισυ του ελληνικού λαού. Αν δούμε όμως εδώ τα στοιχεία των προηγούμενων εκλογών (επιλέξτε αποτελέσματα εκλογών), θα διαπιστώσουμε ότι η ΝΔ είχε λάβει 3.359.058 ψήφους και οι εγγεγραμμένοι στους καταλόγους ήταν 9.897.626. Δηλαδή, αν οι ψήφοι υπολογίζονταν με τον τρόπο που νομίζουν κάποιοι που απέχουν ή ψηφίζουν λευκό/άκυρο, το ποσοστό της θα ήταν 33,9%!!! Δηλαδή, η ΝΔ έγινε κυβέρνηση με τις ψήφους του 1/3 του ελληνικού λαού (όσων είχαν δικαίωμα να ψηφίσουν), κάτι που σε μεγάλο μέρος το οφείλει σε όσους «συνειδητά» απείχαν ή έριξαν λευκό/άκυρο.

3. Η παγίδα! Ο βασικός τύπος με βάση τον οποίο υπολογίζεται η κατανομή των 260 από τις 300 έδρες στη βουλή (οι υπόλοιπες 40 είναι η «προίκα» του πρώτου κόμματος), για κάθε κόμμα που υπερβαίνει το 3% (το όριο εισόδου στη βουλή), είναι ο εξής:

Έδρες κόμματος Χ που υπερβαίνει το 3% = (ψήφοι που έλαβε το κόμμα Χ / σύνολο έγκυρων ψηφοδελτίων σχηματισμών που μετέχουν στην κατανομή εδρών) x 260

Το σημείο κλειδί είναι «...που μετέχουν στην κατανομή εδρών». Δηλαδή, όταν φτάνουμε στην κατανομή των εδρών, αν το κόμμα που ψηφίσατε δεν έπιασε το 3%, είναι σαν να ψηφίσατε λευκό, άκυρο ή να απείχατε. Καλό ε; Δηλαδή, το 45,36% της ΝΔ στις προηγούμενες εκλογές, για τον υπολογισμό των εδρών, διογκώνεται ακόμη περισσότερο (περίπου 48%), καθώς οι ψήφοι της διαιρούνται με ακόμη μικρότερο αριθμό ψήφων. Βεβαίως, ο εκλογικός νόμος δεν είναι τόσο απλός, υπάρχουν οι μονοεδρικές και άλλες διατάξεις του άρθρου 100 του προεδρικού διατάγματος 96/2007 που τροποποιούν κάπως τα αποτελέσματα, αλλά αυτή είναι η γενική ιδέα του εκλογικού μας συστήματος, όσοι ενδιαφέρεστε, μπορείτε να κατεβάσετε το προεδρικό διάταγμα που καθορίζει τα των εκλογών από εδώ (για τον τρόπο υπολογισμού των εδρών, δείτε τα άρθρα 99 και 100).

Συμπεράσματα:
Όπως είδατε, αν δεν θέλετε να είστε αόρατοι και δεν θέλετε να ενισχύσετε άθελά σας το πρώτο κόμμα, αυξάνοντας τις πιθανότητές του για αυτοδυναμία, και αν θέλετε να αποδυναμώσετε τα δύο μεγάλα κόμματα, δεν έχετε άλλη επιλογή από το να επιλέξετε κάποιο άλλο, μικρότερο κόμμα. Τώρα ως προς το σημείο 3 και τη συμμετοχή στην κατανομή των εδρών, αν κλίνετε προς τα αριστερά, η αλήθεια είναι ότι έχετε κάποιες επιλογές, καθώς υπάρχουν δύο μεγάλοι εναλλακτικοί σχηματισμοί που είναι βέβαιο ότι θα εισέλθουν στη βουλή. Ωστόσο, αν, όπως εγώ, δεν συμφωνείτε με αυτή την ιδεολογία και θα θέλατε να ψηφίσετε ένα σοβαρό, πραγματιστικό, προς το φιλελεύθερο κόμμα, την πατήσατε (προτιμώ να ψηφίσω ΣΥΡΙΖΑ παρά ΛΑΟΣ). Βεβαίως, υπάρχουν επιλογές μικρότερων κομμάτων (έχω κάνει τη δική μου επιλογή, που δεν πρόκειται να σας αποκαλύψω), που όμως είναι απίθανο να εισέλθουν στη βουλή. Ωστόσο, αυτό δεν είναι επιχείρημα για να απέχετε ή να ρίξετε λευκό/άκυρο. Η επιλογή οποιουδήποτε κόμματος σας καθιστά «ορατούς» στα αποτελέσματα, στα ποσοστά των κομμάτων. Κανένας δεν θα μπορεί να σας χρησιμοποιήσει για να φουσκώσει τα ποσοστά του και... πού ξέρετε, το απίθανο δεν είναι αδύνατον και σε κάθε περίπτωση θα μπορείτε να είστε ήσυχοι με τη συνείδησή σας. Εξάλλου, η δημοσκόπηση που μετράει είναι η κάλπη και με τόσο υψηλά επίπεδα αναποφάσιστων, όλα είναι στο παιχνίδι.

Υ.Γ. Παρακαλώ, αν έχω κάνει κάποιο λάθος ή σημαντική παράλειψη, διορθώστε με.

Τετάρτη, Αυγούστου 29, 2007

Η συγκέντρωση και ο κρετίνος

Για να είμαι ειλικρινής, δεν είχα αποφασίσει από την αρχή ότι θα πάω. Είχα πάει στη συγκέντρωση για την Πάρνηθα και θεωρούσα πλέον ότι άλλη μια σιωπηρή και άνευ διατυπωμένων αιτημάτων διαμαρτυρία δεν θα προσέφερε πολλά. Εξάλλου, οι εκλογές απέχουν πλέον μέρες και εκεί είναι που θα πρέπει να εκδηλωθεί, με ουσιαστικό τρόπο, η όποια διαμαρτυρία. Πάντως, την τελευταία στιγμή το αποφάσισα και φορώντας ένα μπλε μπλουζάκι, αλλά μαύρη βερμούδα και υποδήματα, ξεκίνησα.

Έφτασα αρκετά νωρίς, ενώ ο κόσμος μαζευόταν, η συντριπτική πλειονότητα με μαύρα ρούχα. Πολύ σύντομα η Πλατεία Συντάγματος κατακλύστηκε όλη, από την κάτω πλευρά μέχρι το μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτου και καλύπτοντας και τους πλαϊνούς δρόμους στο μεγαλύτερο μέρος τους. Λαμβάνοντας υπόψη ότι σε αυτή την περίπτωση δεν υπήρχαν λεωφορεία να κουβαλούν κόσμο από όλη την Ελλάδα, αλλά, αντίθετα, ανάλογες συγκεντρώσεις είχαν εξαγγελθεί και σε άλλα σημεία του λεκανοπεδίου (για αυτές ας ενημερώσουν άλλοι), σκέφτηκα ότι αυτή η συγκέντρωση υπερτερούσε σε ανταπόκριση από την προεκλογική συγκέντρωση ενός μεγάλου κόμματος.

Όπως και στην προηγούμενη συγκέντρωση, δεν υπήρχε καμία μαζικοποίηση, ούτε ακούστηκαν συνθήματα από τον βασικό όγκο της συγκέντρωσης. Υπήρχε μια ζωντανή ατμόσφαιρα που τη δημιουργούσαν παρέες, ζευγάρια, οικογένειες, παράξενοι, μοναχικοί τύποι που αναζητούσαν ωραία γυναικεία πόδια (εγώ) και άνθρωποι όλων των ηλικιών. Αποχώρησα περίπου στις 8:20 και εκ των υστέρων άκουσα ότι στο τέλος, λίγο αργότερα, ξέσπασαν κάποια μικροεπεισόδια.

Κάποια αρνητικά σημεία υπήρξαν. Λίγο πριν να αποχωρήσω, έκαναν την εμφάνισή τους στην πλατεία ορισμένα άτομα κάποιας αριστερής κίνησης με τον γνωστό, παραδοσιακό τρόπο, με ντουντούκες, πανό και συνθήματα. Ήταν λίγοι και έμαθα ότι όταν συνέχισαν προς τα πάνω στην πλατεία όπου έγιναν στόχος αποδοκιμασιών, αλλά δεν ήμουν μάρτυρας αυτών των συμβάντων. Αντίθετα, ήμουν μάρτυρας της αχαρακτήριστης συμπεριφοράς ενός συν-υπ-ανθρώπου μας ο οποίος φορούσε μαύρα ρούχα και είχε έλθει υποτίθεται και αυτός για να διαμαρτυρηθεί για την καταστροφή του περιβάλλοντος και τις πυρκαγιές.

Λίγο πριν να φύγω λοιπόν, βλέπω το εν λόγω άτομο, ώριμης ηλικίας και όχι κάποιο νεαρό, το οποίο συνοδευόταν από μια γυναίκα, να χαμηλώνει «διακριτικά» το χέρι του στο πλάι και να αφήνει να πέσει κάτω ένα τσαλακωμένο χαρτί, κοιτώντας αλλού. Πλησιάζω αμέσως, για να υποδείξω στον άνθρωπο την απώλεια του αντικειμένου του, «Συγγνώμη, σας έπεσε αυτό το χαρτί» (όλους πρέπει να τους αντιμετωπίζουμε με καλή πίστη, τουλάχιστον μέχρι να διαπιστώσουμε τις προθέσεις τους). Χαμογελάει, ίσως κάπως αμήχανα, «Όχι, δεν μου έπεσε, το έριξα» (επιβεβαιώθηκε, υπάνθρωπος). Χαμογελώ συγκαταβατικά «Και ήλθατε εδώ να διαμαρτυρηθείτε για τις πυρκαγιές, ε;». Μάλλον ενοχλείται, επιχειρεί ένα βλακώδη αντιπερισπασμό «Ναι, να σας πω, εμένα με ενοχλεί που ήλθαν αυτοί να με καπελώσουν» (αναφέρεται στην αριστερή ομάδα που προανέφερα). Τον κοιτάζω καλά «Αυτό» (του δείχνω το χαρτί και εννοώ τη συμπεριφορά του) «είναι αντίθετο προς τον σκοπό για τον οποίο μαζευτήκαμε εδώ». Δεν ξέρω αν έχει κοκκινίσει, είναι πολύ μαυρισμένος από τον ήλιο «Έχετε δίκιο» λέει και παίρνει τη γυναίκα και απομακρύνεται, εγκαταλείποντας το πειστήριο της αχρειότητάς του. Αισθάνομαι για λίγο μια βαθιά θλίψη, λες και δεν ξέρω την ποιότητα των ανθρώπων από τους οποίους απαρτίζεται η κοινωνία μας, λες και δεν το έχω πάρει απόφαση ότι είμαι ξένος, καταδικασμένος να ζω ανάμεσα σε πλάσματα με τα οποία έχω μια επιφανειακή ομοιότητα, ως προς τη φυσιολογία, και σχεδόν τίποτα άλλο κοινό.

Φεύγω βαρύς.

Να μην παραλείψω:

Όχι ΝΔ, όχι ΠΑΣΟΚ, όχι αποχή/άκυρο/λευκό, όχι σκουπίδια, όχι πλαστικά σε θάλασσες και ακτές,
ψηφίστε μικρά κόμματα!
.
Ενημέρωση (update): Δεν περίμενα ποτέ ότι σε έναν υπαίθριο χώρο, όπως η Πλατεία Συντάγματος, θα αισθανόμουν τόσες πολλές φορές να ασφυκτιώ από τον καπνό των τσιγάρων. Έλεος βρε παιδιά, κατεβήκατε να διαμαρτυρηθείτε για το κάψιμο των δασών και εσείς καίγατε τα πνευμόνια σας και τα πνευμόνια των άλλων. Παραλογισμός, τα αποκαΐδια είναι μέσα μας πριν να εμφανιστούν εκεί έξω.

Τρίτη, Αυγούστου 28, 2007

Πράσινοι ήλιοι και μπλε πυρσοί

Από τη μία ο πυρσός της Νέας Δημοκρατίας, από την άλλη ο καυτός ήλιος του ΠΑΣΟΚ, πώς να μην αρπάξει;


Ό,τι ήταν δάσος μένει δάσος; Χα χα χα χα χα χα, το άλλο με τον Τοτό το ξέρετε;

ΕΦΗΜΕΡΙΣ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ της Ελληνικής Δημοκρατίας, Τεύχος 4ο, Αρ. Φύλλου 337, 25 Ιουλίου 2007, ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ, Αριθ. 3220.
Κήρυξη ως αναδασωτέων των δασών και των δασικών εκτάσεων μπλα μπλα μπλα Ορεινού Όγκου Πάρνηθας μπλα μπλα μπλα
Β) Εξαιρούνται και δεν κηρύσσονται με την παρούσα απόφαση αναδασωτέες:
3) Οι εκτάσεις που στον χάρτη με διάγραμμα κλίμακας 1:20.000 που συνοδεύει την παρούσα, σημειώνονται με μπλε χρώμα και φέρουν τις ενδείξεις 1, 2, 3, 4, 5 και 6, οι οποίες βρίσκονται σε νόμιμη αλλαγή χρήσης και συγκεκριμένα, οι εκτάσεις με τις ενδείξεις 1, 2, 3, 4 και 5, συνολικού εμβαδού 62,59 στρ. ως εμπίπτουσες στις διατάξεις του άρθρου 3 του ν. 3139/2003 "Ρυθμίσεις για τα Καζίνα Πάρνηθας και Κέρκυρας και άλλες διατάξεις" (ΦΕΚ 100/τ.Α./30.4.2003) και η έκταση μπλα μπλα μπλα *

Η εν λόγω έκταση των 62,5 στρεμμάτων αφορά αποκλειστικά στο Καζίνο Πάρνηθας, το ΠΑΣΟΚ το ξεκίνησε (ν. 3139/2003) με την υποστήριξη της ΝΔ και η ΝΔ το ολοκληρώνει με την υποστήριξη του ΠΑΣΟΚ. Όταν εχθές σε τηλεοπτική, πολιτική συζήτηση το θέμα αναφέρθηκε από εκπρόσωπο μικρού κόμματος, οι εκπρόσωποι των δύο μεγάλων κομμάτων αίφνης ξέχασαν τις διαφωνίες τους, ενώθηκαν και με φωνασκίες, ειρωνείες και άλλους τρόπους προσπάθησαν να μη γίνει κατανοητό το τι ακριβώς έλεγε η εν λόγω ομιλήτρια, τέλος, απλώς το προσπέρασαν.

Θεωρώ ενδιαφέρον από σημειολογικής πλευράς και δηλωτικό των αξιών που διέπουν αυτή τη σάπια κοινωνία και πολιτικό σύστημα την πληθώρα μέσων που διατέθηκαν για τη διάσωση του Καζίνου Πάρνηθας (τα καζίνο είναι οι "Παρθενώνες" της εποχής μας), η οποία ολοκληρώθηκε με επιτυχία, καθώς και την καταδίωξη με ελικόπτερα και μεγάλες επίγειες δυνάμεις και τη σύλληψη των διαδηλωτών που έριξαν χρώμα στο καζίνο, σε αντιδιαστολή με τα πενιχρά μέσα που διατέθηκαν για τη διάσωση των μνημείων της Ολυμπίας, χωρίς να αποφευχθούν σημαντικότατες καταστροφές στο χώρο.

Α, να μην παραλείψω να αποκαλύψω τη μεγάλη συνομωσία των εμπρηστών: αρκεί μια βόλτα έξω από τα αστικά κέντρα για να διαπιστώσει κάποιος ότι πλάι σε όλους τους δρόμους και σε όλη την ύπαιθρο υπάρχουν διάσπαρτοι εμπρηστικοί μηχανισμοί και ότι οι εμπρηστές είναι σατανικά οργανωμένοι. Για να μη γίνουν αντιληπτοί, μάλιστα, δεν τοποθετούν ολόκληρους τους εμπρηστικούς μηχανισμούς, αλλά τους τοποθετούν τμηματικά. Τη μία φορά περνάει ο ένας και ρίχνει ένα δοχείο που περιείχε ένα εύφλεκτο υλικό, κάποιος άλλος πετάει ένα στουπί, άλλος ρίχνει μια σακούλα με σκουπίδια και κάποιος άλλος μπορεί να ρίχνει και την καυτή γόπα του. Όλα αυτά είναι μια βραδυφλεγής βόμβα (εκτός από την καυτή γόπα που δρα πιο άμεσα) που απλώς περιμένει τις κατάλληλες συνθήκες για να ενεργοποιηθεί, δεν συζητώ καν άλλες πιο τρανταχτές περιπτώσεις, όπως παράνομους και χωρίς επίβλεψη σκουπιδότοπους και χωματερές, να δείτε πόσοι δήμαρχοι είναι εμπρηστές.

Λοιπόν, εσείς πόσους εμπρηστές ξέρετε; Εγώ νομίζω ότι εμπρηστές είναι ένα μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού αυτής της χώρας. Πράγματι, ολόκληρη στρατιά. Φυσικά, σε αυτούς προστίθεται ο οικοπεδοφάγος, ο εργολάβος, ο συνεταιρισμός, ο βοσκός που θέλει βοσκοτόπια και τελευταίος ο χαχόλος/ τραμπούκος του ενός ή του άλλου κόμματος (ανάλογα με το ποιο είναι στην εξουσία και ποιο προσπαθεί να την υπονομεύσει), ο πυρομανής, ο παράφρων, ο τρελαμένος από τις κακουχίες ή απλώς κομπλεξικός μετανάστης (αν και αυτούς μάλλον τους περισσότερους τους βάζουν οι έλληνες αφεντικά τους, βλ. προηγούμενες περιπτώσεις) ή προσθέστε όποιον άλλον θέλετε. Τίποτα όμως από όλα αυτά δεν αναιρεί την ανοργανωσιά, την έλλειψη προετοιμασίας, την απουσία μέτρων δασοπροστασίας, τα παραθυράκια στη νομοθεσία, την έλλειψη δασολογίου και κτηματολογίου (κ. Λαλιώτη, νομίζετε ότι ξεχάσαμε το φιάσκο του κτηματολογίου που χρεοκόπησε λόγω κακοδιαχείρισης; Ενδεικτικά, εδώ. Το θράσος μερικών δεν έχει όρια.)

Λοιπόν, έχουμε και λέμε:

ΟΧΙ ΝΔ, ΟΧΙ ΠΑΣΟΚ, ΟΧΙ ΑΠΟΧΗ/ΛΕΥΚΟ/ΑΚΥΡΟ - ΨΗΦΙΣΤΕ ΜΙΚΡΑ ΚΟΜΜΑΤΑ!

Επίσης, επειδή ακούω συνέχεια τα ζώα που κάηκαν να αναφέρονται ως "περιουσιακά στοιχεία", θέλω να υπενθυμίσω ότι τα ζώα δεν είναι "περιουσιακά στοιχεία", είναι ζωντανά όντα, όπως και εμείς, και οι ζωές τους αξίζουν σεβασμού και προστασίας, και αυτό ισχύει ανεξαρτήτως του αν κάποιος είναι χορτοφάγος ή όχι!

*Για την ύπαρξη του ΦΕΚ έμαθα από εδώ.

Δευτέρα, Αυγούστου 27, 2007

Οργανωμένοι εμπρηστές / ανοργάνωτο κράτος;

Το ζήτημα δεν είναι πόσο οργανωμένοι είναι οι εμπρηστές, αλλά πόσο οργανωμένο (ανοργάνωτο) είναι το κράτος.


Τα όσα συμβαίνουν τις τελευταίες μέρες υπερβαίνουν τις εμπειρίες μου και τις γνώσεις μου, συνεπώς, δεν πρόκειται να ασχοληθώ με το ποιο ποσοστό των πρόσφατων πυρκαγιών, που ακόμη μαίνονται, οφείλονται σε εμπρησμό, σε αμέλεια ή σε άλλα αίτια. Ωστόσο, καθώς ολοκληρώνω την τέταρτη δεκαετία της ζωής μου, τα σενάρια συνομωσιών πίσω από κάθε μεγάλη πυρκαγιά δεν μου είναι κάτι πρωτόγνωρο. Θυμάμαι μικρός να φαντάζομαι μυστηριώδεις φιγούρες, ενσαρκώσεις του απόλυτου κακού, που υπακούοντας σε κελεύσματα κάποιων εχθρών δρούσαν ανεξέλεγκτα, πάντοτε ασύλληπτοι (αν εξαιρέσουμε κάποιες γιαγιάδες και δυσαρεστημένους/απολυμένους εποχικούς πυροσβέστες) εναντίον των αθώων και άσπιλων πολιτών αυτής της χώρας και του αγαθού κρατικού μηχανισμού που μαχόταν για να μας προστατεύσει. Τα σενάρια αυτά μάλιστα μεταλλάσσονταν κάθε φορά, ανάλογα με τις εγχώριες και διεθνείς εξελίξεις, ανάλογα με τα πρότυπα του εχθρού που κυριαρχούν κάθε φορά στο συλλογικό ασυνείδητο. Πρώτα ήταν ακροδεξιά κατάλοιπα της χούντας, μετά ήταν οι μυστικές υπηρεσίες γειτονικών χωρών, σήμερα οι πιθανοί εχθροί είναι πολλοί. Φανατικοί πασόκοι, αντιεξουσιαστές (δικές τους είναι οι βίλες που φυτρώνουν στα βουνά;), τρομοκράτες, ξένοι, πράκτορες ξένων υπηρεσιών ή όλοι αυτοί μαζί. Διάλεξε και πάρε ό,τι προτιμάς. Πάρε κόσμε εμπρηστές, οι «κακοί» έρχονται και παρέρχονται, όμως, η ανικανότητα και η έλλειψη σοβαρότητας παραμένουν.

Βρίσκεται σε εξέλιξη μια προσπάθεια να παρουσιαστεί η όλη κατάσταση σαν μια 11η Σεπτεμβρίου αλά ελληνικά. Το πρόβλημα είναι ότι όταν ως κυβέρνηση υιοθετείς αυτή τη στάση, πρέπει να είσαι σε θέση να παρουσιάσεις και συγκεκριμένες αποδείξεις και να κατονομάσεις με σαφή τρόπο τους ενόχους, αλλιώς, εμφανίζεσαι δύο φορές ανίκανος. Μία φορά για την ανικανότητά σου να αντιμετωπίσεις τις πυρκαγιές και άλλη μία φορά για την ανικανότητά σου να συλλάβεις κάποιους ή έστω κάποιον από όλη αυτή τη στρατιά των πρακτόρων που οργώνουν πάνω κάτω τη χώρα κατακαίοντάς την (εκτός της γιαγιάς και του βλαμμένου του χωριού). Επίσης, καθίστασαι και επικίνδυνος καθώς οι θεωρίες συνωμοσίας δεν δίνουν καλή σοδειά. Ακούμε πολλά για συλλήψεις υπόπτων, ας ελπίσουμε να μην πρόκειται πάλι για συνήθεις ύποπτους ή για άτομα «των οποίων η φάτσα δεν άρεσε στο όργανο» που θα κάνουν την κοινή γνώμη να ησυχάσει λίγο μέχρι να περάσει η μεγάλη μπόρα και να επιστρέψουμε πάλι σιγά- σιγά όλοι στην καθημερινότητα. Πάντως, για ένα μπορούμε να είμαστε σίγουροι, κανένας δεν θα συλλάβει κανέναν κρατικό ή τοπικό άρχοντα ή ιδιώτη ή καταπατητή που εγκληματεί κατά του φυσικού περιβάλλοντος και δημιουργεί ή επιτρέπει να δημιουργούνται οι προϋποθέσεις για αυτές τις πυρκαγιές (παράνομες χωματερές, μπάζα, ρύπανση, έλλειψη μέτρων πυροπροστασίας και δασοπροστασίας, μη καθαρισμός ξερών χόρτων, μη συμμόρφωση με τη νομοθεσία).

Οργανωμένοι εμπρησμοί ή όχι, το πρόβλημα της ανικανότητας στην αντιμετώπιση των πυρκαγιών παραμένει. Η πυρκαγιά, σε αντίθεση με ένα σεισμό ή μια έκρηξη ηφαιστείου, δεν έχει καθορισμένο μέγεθος και καταστροφικότητα. Ο τρόπος και η ταχύτητα αντίδρασης διαδραματίζουν καθοριστικό ρόλο στο πώς θα εξελιχθεί αυτή, στο αν θα κάψει δύο πουρνάρια ή έναν νομό. Το πόσο σημαντικό είναι αυτό φάνηκε κατά την περίοδο των Ολυμπιακών αγώνων και μια χρονιά πριν, όταν, προς στιγμήν, νομίσαμε ότι είχαμε πλέον απαλλαγεί από αυτό τον εφιάλτη. Προφανώς, εκείνη την περίοδο κάναμε κάποια πράγματα ή μας επεβλήθησαν κάποια πράγματα τα οποία είχαν το επιθυμητό αποτέλεσμα. Άκουσα σε κάποια ΜΜΕ ορισμένους να λένε ότι το κόστος τότε ήταν μεγάλο (-και δεν έμενε τίποτα για να φάμε εμείς - θα προσέθετα εγώ). Προφανώς, μπορούμε σήμερα να πούμε με βεβαιότητα ότι το κόστος δεν ήταν τόσο μεγάλο, συγκρινόμενο με το κόστος του γνωστού, κακού εαυτού μας.

Για το θέμα της Ολυμπίας, δεν μπορώ να βρω τρόπο να εκφράσω την αγανάκτησή μου. Δεν ξέρουμε ποιες ακριβώς ζημιές υπέστη ακόμη, ενώ το πρωί άκουσα στο ραδιόφωνο ότι άλλοι αρχαιολογικοί χώροι, ακόμη και της προϊστορικής περιόδου, έχουν καταστραφεί σε διάφορα σημεία. Μνημεία χιλιετιών που θα έπρεπε να παραδώσουμε στις γενιές των χιλιετιών που θα ακολουθήσουν. Οι πολιτικοί υπεύθυνοι για την προστασία τους θα έπρεπε να είχαν αλυσοδεθεί σε αυτά και ή να σωθούν ή να χαθούν μαζί τους!!! Η άποψή μου είναι ότι καμία απώλεια ανθρώπινης ζωής δεν θα μπορούσε ποτέ να αντιπαραβληθεί με τυχόν απώλεια αυτών των μνημείων. Οι άνθρωποι είθισται να δίνουν τη ζωή τους για την προστασία αυτών των μνημείων. Τι τα ήθελες τα βιβλία για το μπουσίντο υπουργέ; Δεν έγραφες καλύτερα τίποτα για το μπου-χε-σίντο; Τι να μας πουν οι δηλώσεις σου υπουργέ βαρβαρότητες που επαίρεσαι ότι επί υπουργίας σου δεν χάθηκαν (παρά γουρουνότριχα και με φθορές) τα μνημεία του ελληνισμού και όλης της ανθρωπότητας; Είναι δυνατόν αυτοί οι άνθρωποι να σταθούν αύριο σε ένα μπαλκόνι και να διεκδικήσουν το να ηγηθούν αυτού του λαού και, ακόμη χειρότερα, να υπάρχουν άνθρωποι που θα τους δώσουν την ψήφο τους; Φυσικά, δεν θεωρώ τους της αξιωματικής αντιπολίτευσης περισσότερο ικανούς ή λιγότερο διεφθαρμένους, αλλά, εν πάσει περιπτώσει, τώρα αυτοί μας κυβερνούν. Η θέση μου για τις εκλογές είναι γνωστή από τα προηγούμενα ποστ μου.

Τέλος πάντων, ελπίζω να πιαστούν αυτοί οι οργανωμένοι ή ανοργάνωτοι εμπρηστές, μαζί με τον πρακτορικό εξοπλισμό τους, τα τζιπ τους και να χυθεί άπλετο φως στην υπόθεση (ΒΟΝΤΑΦΟΟΟΟΟΟΟΟΟΝ - ΟΜΟΛΟΓΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ φωνάζει μια φωνή από το υπερπέραν), για να μπορούν όλοι οι ανευθυνοϋπεύθυνοι να συνεχίσουν να κοιμούνται ήσυχοι, αδιαφορώντας πλήρως για καθετί πέραν των μικροσυμφερόντων τους, των συμφερόντων των πελατών τους και των επόμενων εκλογών. Ας περιμένουμε λοιπόν να δούμε τους οργανωμένους εμπρηστές σιδηροδέσμιους να περιφέρονται σε κάρα (δέκτες τηλεοράσεων) μέσα από πόλεις και χωριά, θα είναι οι άνθρωποι αυτοί μια κάποια λύσις.

Μην παραλείψετε να πάτε εδώ.

Υ.Γ. Πρόταση για την τελετή παράδοσης της Ολυμπιακής φλόγας του χρόνου: Να τοποθετηθούν απομιμήσεις δέντρων από πυρίμαχο υλικό στη θέση όσων κάηκαν.

Παρασκευή, Αυγούστου 24, 2007

Δευτέρα, Αυγούστου 20, 2007

Beavis and Butt-Head Do Greece

- huh, heh, huh
- huh, huh, he, he
- hey, Butt-Head, you know what rimes with election?
- huh, uh, like what?
- he, he, erection, he, huh, huh, he
- huh, he, huh, that’s cool, he, huh, huh

Υ.Γ. Αν τους ξέρετε και τους νοσταλγείτε ή αν δεν τους ξέρετε και θέλετε να τους γνωρίσετε (με δική σας ευθύνη), εδώ και εδώ.
.
Ενημέρωση: οι πιο παρατηρητικοί ίσως να προσέξουν ότι έκανα κάποιες μικρές αλλαγές στο σκίτσο, κυρίως στον Κ.Κ., και το αναδημοσίευσα σήμερα, 22 Αυγούστου.

Κυριακή, Αυγούστου 19, 2007

Νυν υπέρ πάντων ο αγών - Κινητοποιηθείτε

Κινητοποιηθήκαμε για το blogme.gr,
Κινητοποιηθήκαμε για την Αμαλία,
Κινητοποιηθήκαμε για τις πυρκαγιές,
Κινητοποιηθήκαμε για πολλούς καθ’ όλα άξιους σκοπούς,

Τίποτα όμως από όλα αυτά δεν θα έχει ουσιαστικό περιεχόμενο αν συνεχίσουμε να αποδεχόμαστε παθητικά το συγκεκριμένο πολιτικό κατεστημένο που όχι μόνο δεν αντιμετωπίζει, αλλά υποθάλπει, χρησιμοποιεί και πολλές φορές ευθύνεται για τις κακοήθειες τις κοινωνίας μας και επωφελείται από αυτές. Πιο αναλυτικά είχα αναφερθεί σε αυτά τα θέματα σε αυτή την ανάρτηση.

Οι αρχηγοί των δύο μεγάλων κομμάτων εξακολουθούν να μιλούν για ισχυρές λαϊκές εντολές, εξακολουθούν να ζητούν αυτοδυναμίες για να εφαρμόσουν για άλλη μια φορά τα σωτήρια προγράμματά τους, να καταπολεμήσουν τη διαφθορά και τη διαπλοκή, να μας λυτρώσουν από όλα τα δεινά, αρκεί να «μην πάει χαμένη ούτε μία ψήφος», ενώ κόβουν και ράβουν τα εκλογικά συστήματα, εξασφαλίζοντας ότι οι ψήφοι που πάνε στα δύο κόμματα της εξουσίας είναι «πιο ίσες» από τις άλλες ψήφους. Κάποτε κυριαρχούσε η άποψη ότι οι αυτοδύναμες κυβερνήσεις είναι αναγκαίες, ενώ η ψήφος εκβιαζόταν και τα πρόβατα έμπαιναν στο μαντρί με το σκιάχτρο της ακυβερνησίας. Ωστόσο, σήμερα πρέπει να είναι πια προφανές σε κάθε σκεπτόμενο άνθρωπο ότι η κατάσταση έχει αντιστραφεί. Είναι επιτακτική ανάγκη για την κοινωνία και τη χώρα μας να τρωθεί η εκλογική δύναμη των δύο μεγάλων κομμάτων και το ιερό γκράαλ είναι η μη αυτοδυναμία την επομένη των εκλογών!

Είναι αναγκαίο να δοθεί ένα σήμα ότι σημαντικό μέρος της κοινωνίας έχει αρχίσει πλέον να υπερβαίνει το τρέχον πολιτικό κατεστημένο και να χειραφετείται από αυτό. Είναι αναγκαίο να περιοριστεί η αλαζονεία των μεγάλων. Είναι αναγκαίο να καταστεί σαφές ότι η οικογενειοκρατία, τα πολιτικά τζάκια με γαρνιτούρα από ολίγους μαϊντανούς δεν αρκούν πια! Είναι αναγκαίο να δοθεί ένα σήμα για την ανάδυση νέων, υγιών πολιτικών δυνάμεων. Τέλος, είναι προτιμότερο να προκύψει μια κυβέρνηση συνεργασίας μεταξύ των δύο μεγάλων κομμάτων, κάτι εξαιρετικά πιθανό σε περίπτωση μη αυτοδυναμίας, παρά να κυβερνηθούμε ξανά από ένα από τα δύο κόμματα με τον τρόπο που έχουμε γνωρίσει καλά πλέον.

Κάποιοι έχουν αρχίσει και ανασύρουν πάλι διάφορα σκιάχτρα από τη ναφθαλίνη για να θέσουν ψεύτικα, εκβιαστικά διλήμματα που δεν αντέχουν ούτε σε μια δεύτερη ματιά. Η ακυβερνησία δεν τρομάζει πολύ πια (όταν τα σημαντικότερα νομοσχέδια υπερψηφίζονται και από τα δύο μεγάλα κόμματα και η βασική ατζέντα είναι κοινή και για τα δύο) έτσι, τώρα, ο μπαμπούλας είναι τα μικρά κόμματα των ακραίων θέσεων. «Θέλετε να συνεργαστούμε με αυτούς;» μας λένε, «θέλετε να έχουν λόγο στη διακυβέρνηση της χώρας;», ψηφίστε εμάς, είμαστε ανίκανοι, διεφθαρμένοι, αλλά προωθούμε την ατζέντα που οδηγεί σε ένα καλύτερο αύριο, που θέτει η κοινή λογική, η ΕΕ, άλλοι διεθνείς οργανισμοί. Η απάντηση είναι άμεση, και ποιος σας υποχρεώνει κύριοι να συνεργαστείτε με ακραία κόμματα που θα σας επιβάλουν τις απόψεις τους; Συνεργαστείτε μεταξύ σας αφού είστε υπεύθυνα πολιτικά κόμματα που κόπτεστε για το μέλλον του τόπου! Η ατζέντα σας είναι περίπου ίδια, ο ανταγωνισμός σας εστιάζει στο ποιος είναι περισσότερο ικανός να την υλοποιήσει. Η συνεργασία αυτή θα σας απελευθερώσει από το μεγαλύτερο μέρος της πίεσης του «πολιτικού κόστους», αφού το άλλο κόμμα δεν θα καραδοκεί για να δρέψει τα οφέλη, και θα επιτρέψει επιτέλους την πραγματοποίηση των αναγκαίων μεταρρυθμίσεων πολύ καλύτερα από ότι θα μπορούσε μια μονοκομματική κυβέρνηση! Αν πάλι έχετε τη στήριξη ενός μικρότερου κόμματος, είμαι βέβαιος ότι αυτό θα γίνει σε κάποιο αυστηρά ελεγχόμενο πλαίσιο. Εξάλλου, αν ψάχνουμε για πολιτικούς με ακραίες θέσεις, αυτοί δεν λείπουν ήδη, από το κυβερνών κυρίως κόμμα, καθώς το αριστερό άκρο έχει ήδη εκπροσώπηση στη βουλή, χωρίς αυτό να αλλάζει τον βασικό άξονα της πολιτικής της ΝΔ.

Καλώ λοιπόν όλους τους ιστολόγους που ασχολούνται συστηματικά ή περιστασιακά με πολιτικά θέματα να στηρίξουν ατομικά, ή σχηματίζοντας ομάδες ή με όποιο τρόπο προτιμούν, μια προσπάθεια προώθησης του ακόλουθου βασικού μηνύματος:

ΨΗΦΙΣΤΕ ΚΑΠΟΙΟ ΜΙΚΡΟ ΚΟΜΜΑ*

Μην ψηφίσετε Νέα Δημοκρατία, μην ψηφίσετε ΠΑΣΟΚ
Όχι σε εκλογικό αποτέλεσμα αυτοδύναμης κυβέρνησης
Μην επιτρέψετε σε κανέναν να εκβιάσει την ψήφο σας

Σεμνοί και ταπεινοί δεν θα γίνουν από μόνοι τους, πρέπει να τους ταπεινώσουμε εμείς.

Κάναμε αρκετές δοκιμές της δύναμης των ιστολογίων, τώρα έφτασε η ώρα της μεγάλης μάχης. Ιδού πεδίον δόξης λαμπρό. Τα κυρίαρχα ΜΜΕ προωθούν την ατζέντα τους ανάλογα με του πού βρίσκονται τα συμφέροντα των ιδιοκτητών τους. Το ΛΑΟΣ, αν και εξωκοινοβουλευτικό κόμμα, προβάλλεται δυσανάλογα, είτε ως ανάχωμα για τη Νέα Δημοκρατία από το ΠΑΣΟΚ είτε ως μπαμπούλας σε σχέση με την προοπτική εισόδου στη βουλή ενός ακροδεξιού κόμματος ώστε οι ψηφοφόροι να τρομοκρατηθούν. Υπάρχουν άλλα μικρά κόμματα που θα μπορούσαμε να ψηφίσουμε με καθαρή συνείδηση, ανάλογα με τις πολιτικές μας απόψεις. Ας αντισταθούμε! Ας αντισταθούμε με το λόγο στα πλαστικά σημαιάκια! Οι εκλογές είναι ένας από τους λίγους τρόπους με τους οποίους μπορούμε να έχουμε κάποια αποτελέσματα, αρκεί να ψηφίζουμε με σκέψη, χωρίς φόβο, όπως αρμόζει σε ελεύθερους ανθρώπους και πολίτες. Νομίζουμε ότι ως ιστολόγοι μπορούμε να επιδράσουμε σημαντικά στο γίγνεσθαι της κοινωνίας και της πολιτικής; Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα.

Κανένας ο οποίος θα ψηφίσει ξανά Νέα Δημοκρατία ή ΠΑΣΟΚ δεν θα έχει το δικαίωμα να κλαίγεται ή να διαμαρτύρεται πάλι σαν μωρά παρθένος για την κατάντια του κράτους, για τις περιβαλλοντικές καταστροφές, για την αυθαιρεσία της εξουσίας, για την έλλειψη προστασίας, για τη διαπλοκή, για την αναξιοκρατία, για τη διαφθορά.

Προσπαθήστε και εσείς, μπορείτε να αναδημοσιεύσετε από αυτή την ανάρτηση ό,τι θέλετε, και το σκίτσο, ακόμη και χωρίς αναφορά της πηγής.

ΓΙΟΥΡΓΙΑ ΡΕ!!! ΠΑΡΤΕ ΤΟΥΣ ΦΑΛΑΓΓΙ!!!


Υ.Γ. Το παρόν ιστολόγιο τίθεται σε κατάσταση εκλογικής κινητοποίησης, οι άδειες των σκίτσων ανακαλούνται. Θα ακολουθήσουν και άλλες σχετικές αναρτήσεις μέχρι τις εκλογές.

*Εδώ έκανα μια διόρθωση, με βάση και όσα επισημάνθηκαν στα πρώτα δύο σχόλια. Πριν προέτρεπα και σε άκυρο, νομίζοντας ότι υπάρχει διαφορά στην καταμέτρηση μεταξύ λευκών και άκυρων. Κοιτάζοντας τον εκλογικό νόμο δεν διαπίστωσα κάποια διαφοροποίηση, συνεπώς, είναι πολύ καλύτερα να ψηφίσετε κάποιο μικρό κόμμα.

Τρίτη, Αυγούστου 14, 2007

Θεολογική φαντασία

Είχε βυθιστεί μέσα στον κόσμο του, όλα ήταν ακριβώς όπως πρέπει. Τα πλάσματα ζούσαν σε απόλυτη αρμονία, ο πόνος που μπορούσαν να αισθανθούν κυμαινόταν από μια απλή ενόχληση μέχρι το ισοδύναμο ενός έντονου μουδιάσματος, όπως όταν κάθεσαι πάνω στο πόδι σου για πολύ ώρα. Δεν υπήρχαν αρρώστιες, ακρωτηριασμοί, αναπηρίες, τα φυτά παρείχαν άφθονους καρπούς που ικανοποιούσαν την όρεξη όλων των πλασμάτων και όλοι έμοιαζαν να περνούν καλά, εφευρίσκοντας παιχνίδια και κάνοντας έρωτα για να περνούν τις μακριές ζωές τους. Τα πουλιά κελαηδούσαν με μελωδίες που δεν θα μπορούσε να φτάσει σε αρμονία και μεγαλείο ακόμη και η καλύτερη εκτέλεση του καλύτερου μουσικού έργου του κόσμου μας. Ασχήμια δεν υπήρχε, ακόμη και όταν κάποιο πλάσμα πέθαινε το σώμα του μετατρεπόταν σε χώμα που άνθιζε αμέσως, χωρίς το στάδιο της σήψης. «Καλά είναι έτσι, υπάρχουν μερικά προβληματάκια, αλλά σιγά, σιγά θα τα λύσω και αυτά» σκέφτηκε παρατηρώντας ένα καλοθρεμμένο νήπιο να λιάζεται δίπλα σε μια μικρή αρκούδα, ενώ και οι δύο απολάμβαναν μερικά γλυκά φρούτα και μέλι που στάλαζε από μια κυψέλη που βρισκόταν πάνω στο δέντρο όπου ακουμπούσαν. Πιο πέρα πρόσεξε έναν άδειο ωκεανό, «να θυμηθώ να κάνω να αναδυθούν μερικά νησιά εδώ» σκέφτηκε. Απολάμβανε το βουητό μέσα στο νου του που προερχόταν από κάθε σκέψη κάθε πλάσματος του κόσμου του, ώσπου ένα δυνατό τράνταγμα τον έκανε να επανέλθει μέσα στην τάξη.

Από πάνω του στεκόταν ο δάσκαλός του. «Άκουσε Λορόμπο, τα έχουμε ξαναπεί, αν θέλεις να αποφοιτήσεις με το δίπλωμα θεού Α΄ τάξης δεν πρέπει να είσαι τόσο μαλακός με τα πλάσματά σου!» Ο Λορόμπο κάτι πήγε να ψελίσει «Μα... ποιο είναι το νόημα να τα βασανίζω... τι θέλετε, να γίνω σαν τον Ιαχβέ εκεί πέρα που κάνει σαν να ευχαριστιέται με κάθε λοιμό και δυστυχία...» «Λορόμπο» τον έκοψε ο δάσκαλος «αν διάβαζες λίγο τα βιβλία σου θα ήξερες ότι σκοπός της ύπαρξης είναι η μάθηση, οι ψυχές φτάνουν στην κάθαρση μέσω των παθημάτων τους αποκτώντας αρετές όπως η υπομονή, η ευσπλαχνία, το θάρρος, υπερβαίνοντας τον εγωισμό τους, οδηγούμενες από τον έρωτα για το ανώτερο! Τα πλάσματά σου, ή μάλλον οι ψυχές τους που δεν είναι παρά αντανακλάσεις της δικής σου συνείδησης πρέπει να αποκτήσουν εμπειρίες που μπορούν να αποκτηθούν μόνο μέσα από τον πόνο και τη φθορά και τη συνεχή μάχη ενάντια σε αυτά. Στον κόσμο που έχεις φτιάξει, αμφιβάλλω αν έστω και σε έναν από τους γαλαξίες σου υπάρχει ένα πλάσμα που να αισθάνθηκε την ανάγκη να κάνει ένα μεροκάματο ή να βαρυστομάχιασε από το φαΐ που έφαγε μέχρι σκασμού! Τα πλάσματά σου πρέπει να πονέσουν για να εξελιχθούν μετά από πολλές μετενσαρκώσεις, ώστε να εξελιχθείς και εσύ ο ίδιος Λορόμπο!» Ο δάσκαλος έκλεισε τα μάτια του και βυθίστηκε για λίγο μέσα στον κόσμο του Λορόμπο. «Κοίτα χάλι» μουρμούρισε «ένα μάτσο από τεμπέληδες και καλοπερασάκηδες που δεν γνώρισαν τι θα πει ανάγκη... μα... τι βλέπω εκεί; παγωτόδεντρο;!». Ο δάσκαλος άνοιξε ξανά τα μάτια του κοιτώντας επιτιμητικά τον κακομοίρη τον Λορόμπο που τώρα είχε γίνει το κέντρο του ενδιαφέροντος όλων των άλλων μαθητευόμενων θεών μέσα στην τάξη.

Ο Λορόμπο αισθανόταν παγιδευμένος, σχεδόν θα ευχόταν να μην ήταν θεός, αλλά μόνο ένα από τα χονδρά σκαθάρια του κόσμου του. Κοίταξε τον δάσκαλό του, «θέλετε λοιπόν να κάνω τα πλάσματά μου να υποφέρουν και να κάνουν το ένα το άλλο να υποφέρει, θέλετε να σκοτώνονται και να σκοτώνουν, να βασανίζονται και να βασανίζουν, να βιάζονται και να βιάζουν, να πονούν και να προκαλούν πόνο, να υποφέρουν από αρρώστιες, να εξαρτάται η επιβίωση του ενός από το θάνατο του άλλου, ενώ και εγώ θα υποφέρω μαζί τους, θα αδικώ και θα αδικούμαι ταυτόχρονα, αποτελώντας τη συνείδηση της ύπαρξης κάθε πλάσματος, του θύτη και του θύματος.» «Είναι αναγκαίο Λορόμπο, πρέπει να μάθουν και να μάθεις και μόνο ο πόνος μαθαίνει. Κανένας βέβαια δεν μπορεί να σε υποχρεώσει να κάνεις οτιδήποτε, αλλά καθυστερείς την ίδια σου την εξέλιξη», είπε ο δάσκαλος μελαγχολικά.

Ο Λορόμπο έμεινε για λίγο με σκυμμένο το κεφάλι. «Απελθέτω απ΄εμού το ποτήριον... θα τους αφήσω να επιλέξουν οι ίδιοι αν θέλουν να μάθουν, ας αποφασίσουν οι ίδιοι αν αξίζει το τίμημα.» Ο δάσκαλος χαμογέλασε σαν να ήξερε ήδη την έκβαση της υπόθεσης. Ο Λορόμπο βυθίστηκε για άλλη μια φορά στον κόσμο του και έκανε να φυτρώσει ένα δένδρο με έναν ζουμερό, κόκκινο καρπό, το δένδρο της γνώσης, έβαλε και έναν πονηρό βάτραχο να προπαγανδίζει τα οφέλη της γνώσης, έναν βάτραχο που αργότερα κάποιοι αποκάλεσαν «βάτραχο του κακού», ενώ ο ίδιος κατέστησε σαφές στα πλάσματά του ότι η βρώση του καρπού θα σήμαινε γνώση, αλλά και πόνο, λέξη το περιεχόμενο της οποίας, αλίμονο, τα πλάσματά του δεν μπορούσαν ουσιαστικά να κατανοήσουν σε όλη του την έκταση. «Ας αποφασίσουν αυτοί για εμένα, ας αποφασίσουν με την ελεύθερη βούλησή τους αν θέλουν να γευθούν αυτό τον καρπό, αν έστω και ένας από αυτούς το αποφασίσει, θα πρέπει όλοι να ακολουθήσουν... και εγώ μαζί τους.»

Κυριακή, Αυγούστου 12, 2007

Αδιακρισία

- Μα καλά, δεν κτυπάτε πριν να μπείτε κάπου;

Πέμπτη, Αυγούστου 09, 2007

Σκάνδαλον

- Αμάν, άστραψε, οργή Θεού!
- Ω! Μα σεις είσθε κεραυνός αυτοκράτωρ!

Παπαράτσι του ιστολογίου, με ηρωικάς προσπαθείας, συλλαμβάνει με τον φακόν του τον αυτοκράτοραν Λέοντα ΣΤ΄ τον Σοφόν με τη Ζωήν Ζαούτζην, ερωμένη και μετέπειτα δεύτερη σύζυγον (εκ τεσσάρων*).


Ιστολόγιον Περαστικός, τα πιο φρέσκα νέα δια τα κοσμικά!
.
* Τεταρτογαμία με τις ευλογίες της εκκλησίας, αν και χρειάστηκε να αλλάξει πατριάρχης για να συμβεί αυτό. Μπορεί να παρομοιαστεί ο Λέων Στ΄, ως προς τους γάμους του και την κρίση που προέκυψε στην Εκκλησία με αφορμή αυτούς, με τον Ερρίκο τον Η' της Αγγλίας.
Καλή πηγή: ΓΑΜΟΙ, ΚΗΔΕΙΕΣ ΚΑΙ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΚΕΣ ΜΕΤΑΜΕΛΕΙΕΣ - Ο ΒΙΟΣ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΕΥΘΥΜΙΟΥ, ΥΠΟ ΑΝΩΝΥΜΟΥ ΜΟΝΑΧΟΥ, Εισαγωγή, μετάφραση, σχόλια: Άλέξανδρος Αλεξάκης, Εκδόσεις Κανάκη

Κυριακή, Αυγούστου 05, 2007

Πολύ κρυφό για να πεθάνει

«Είτε από αδιαφορία, είτε ως αρχή, η Υψηλή Πύλη ποτέ δεν εναντιώθηκε στην αναγέννηση των γραμμάτων στην Ελλάδα. Οι πιο πραγματικοί εχθροί σ' αυτή την ευτυχισμένη αποκατάσταση βρίσκονται μέσα στους κόλπους μας· κι αν οι προσπάθειές μας κατορθώσουν να δαμάσουν τις προκαταλήψεις ή την αδιαφορία αυτού του πανίσχυρου κλήρου, που αποτελεί σήμερα το πρώτο σώμα του ελληνικού έθνους, πολύ λίγα θα απομένουν να γίνουν προκειμένου για τους Τούρκους».
.
Νεόφυτος Βάμβας, λίγο πριν από την επανάσταση (Δάσκαλος του Γένους, 1770-1856).

Πηγή: Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, Εκδοτική Αθηνών, τόμος ΙΑ, ενότητα Η ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ, σελ. 308.*

Αυτό δεν θα προστεθεί στην αναθεωρημένη έκδοση του βιβλίου ιστορίας της Στ' δημοτικού;
-
* Το παραπάνω απόσπασμα είναι ενδεικτικό. Με ένα καταιγισμό στοιχείων, πηγών και αναλύσεων, στις ενότητες για της εκπαίδευση του υπόδουλου ελληνισμού, στους τόμους I΄ και ΙΑ΄, που φέρουν τον γενικό τίτλο Ο ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΥΠΟ ΞΕΝΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ, το βιβλίο δεν αφήνει κανένα περιθώριο για την ύπαρξη του κρυφού σχολειού, το οποίο αναφέρεται ως μύθος, ενώ αυτά που αναφέρονται για τις προσπάθειες ή μάλλον για την αμέλεια ή πολλές φορές και την εχθρότητα της εκκλησίας απέναντι στις προσπάθειες για να παρασχεθεί εκπαίδευση στους υπόδουλους Έλληνες, πέραν της εκκλησιαστικής/θρησκευτικής, κάθε άλλο παρά κολακευτικά είναι για αυτήν. Όσα έκανε ήταν λίγα. Αναρωτιέμαι πώς και δεν έκαψαν και αυτό το βιβλίο. Αλλά θα μου πεις, πού να κουβαλάς τόσο βαρείς τόμους και έπειτα πόσοι θα ανοίξουν ένα τέτοιο βιβλίο για να ενημερωθούν και σε ποια ηλικία;

Παρασκευή, Αυγούστου 03, 2007

Άνθρωποι κάτω από το χαλί

Το θέμα δεν είναι πώς μπαίνουν τα ναρκωτικά στις φυλακές, αλλά πώς είναι δυνατόν να αντέξει κάποιος στις ελληνικές φυλακές χωρίς ναρκωτικά.

Διαβάζοντας αυτή την είδηση, σκέφθηκα ότι τα ναρκωτικά στις φυλακές μάλλον δεν είναι μόνο θέμα διαφθοράς, αλλά και θέμα ανοχής. Με όσα έχω διαβάσει και ακούσει για τις φυλακές, πιστεύω ότι χωρίς τα ναρκωτικά το σύστημα θα είχε καταρρεύσει. Θα είχαμε συνεχείς εξεγέρσεις και πολλαπλάσιες αυτοκτονίες. Τα ναρκωτικά είναι μέρος του σωφρονιστικού συστήματος. Δεν αντέχω την υποκρισία και τις π***άνες-υπουργούς που παριστάνουν τις μωρές παρθένες.

Στην Ελλάδα υπερηφανευόμαστε πως έχουμε καταργήσει τη θανατική ποινή, αλλά είχαμε 250 θανάτους κρατουμένων μέσα σε ένα χρόνο, οι περισσότεροι... από πνευμονικό οίδημα. Η είδηση εδώ (αν δεν εμφανίζεται το άρθρο, αναζητήστε τον τίτλο "Στο ίδιο κελί με τον θάνατο" στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ).

Διαβάζω από την είδηση τις δηλώσεις του γενικού γραμματέα του Υπουργείου Δικαιοσύνης: «...«δεν είναι κάτι το οποίο έχει μια ιδιαίτερη έξαρση» ενώ αναφορικά με τους σωφρονιστικούς υπαλλήλους τόνισε ότι δεν έχει αποδειχθεί κάτι». Ανακοινώσεις όπως αυτή δεν αποτελούν μόνο προσβολή στον ανθρωπισμό και στη νοημοσύνη μας, αλλά είναι και κάτι άλλο, είναι ένα κλείσιμο του ματιού για να συνεχίσουμε να είμαστε συνένοχοι με την απάθειά μας, για να συνεχίσουμε να κάνουμε πως κοιτάμε αλλού και να μην ανακατευόμαστε εκεί που δεν πρέπει.

Εξάλλου, εσύ και εγώ δεν πρόκειται να μπούμε ποτέ στη φυλακή, εκεί είναι μόνο αποβράσματα, έτσι δεν είναι αναγνώστη;

Τετάρτη, Αυγούστου 01, 2007

Αναποτελεσματικότητα - Αποτελεσματικότητα

- Παραδόσου! Δεν έχει πουθενά να κρυφτείς κάθαρμα!

Αναποτελεσματικότητα:
Η Πάρνηθα καίγεται εν μέσω καταγγελιών για μη έγκαιρη κινητοποίηση, για έλλειψη επαρκών εναέριων μέσων, για γενική αναποτελεσματικότητα του κρατικού μηχανισμού, που κατορθώνει όμως, ομολογουμένως με τεράστιες προσπάθειες, να σώσει το καζίνο.

Αποτελεσματικότητα:
Διαδηλωτές με μηχανάκια ρίχνουν μπογιές στο καζίνο της Πάρνηθας και σε σταθμευμένα αυτοκίνητα που ήταν στο χώρο. Ο κρατικός μηχανισμός κινητοποιείται με πληθώρα εναέριων και επίγειων μέσων. Μετά από πολύωρη καταδίωξη, πραγματοποιούνται 27 συλλήψεις επικίνδυνων εγκληματιών (αλίμονο, να καίγεται η χώρα σα λαμπάδα, μπορούμε να το ανεχθούμε, αλλά να πέσει λίγη μπογιά στον τοίχο του στρατηγικού επενδυτή... αυτό θα ήταν εθνική καταστροφή). Για άλλη μια φορά ακολουθούν καταγγελίες για ξυλοδαρμούς μέσα στα κρατητήρια της αστυνομίας, κακομεταχείριση, άρνηση παροχής ιατρικής φροντίδας. Η είδηση εδώ και εδώ.

Συμπέρασμα:
Ο κρατικός μηχανισμός μοιάζει ανίκανος να προστατέψει το περιβάλλον και την ασφάλεια των πολιτών, αλλά είναι θαυμάσιος σεκιουριτάς/φουσκωτός ιδιωτικών συμφερόντων, κάτι που φαίνεται από τις ενέργειες τις αστυνομίας και σε περιστατικά όπως εκείνο στο Πεδίον του Άρεως.

Τα ΜΜΕ δεν πολυασχολήθηκαν με το θέμα των 27 και τη μεταχείριση που είχαν από τις αρχές, δυστυχώς, οι καταγγελίες δεν συνοδεύονταν από κάποιο ζουμερό βίντεο. Αναρωτιέμαι επίσης, υπήρξε κάποια απάντηση για το θέμα της εξαίρεσης από την αναδάσωση 62,5 στρεμμάτων που, όπως καταγγέλλεται, θα παραχωρηθούν για επεκτάσεις στο Καζίνο της Πάρνηθας; Ό,τι ήταν δάσος θα ξαναγίνει δάσος; ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ Πολύ καλό! Το άλλο με τον Τοτό το ξέρετε; Αλλά μωρέ τι να κάνουμε; Να γίνουμε σαν αυτούς του αλήτες που πετάνε μπογιές, οι άθλιοι, και βανδαλίζουν τους ναούς του τζόγου;

Το καζίνο στην Πάρνηθα, η Εκκλησία του μαμωνά στον Υμηττό και αλλού, όλοι θέλουν μερίδιο από τα καμένα. Όλα έχουν πωληθεί από καιρό, και εμείς μαζί, παθητικοί και ενεργούμενα, κακομοίρηδες και κουτοπόνηροι, αναπνέοντας τις στάχτες μας. Ποντάρω στο μαύρο.

Υ.Γ. Και μια παραπομπή σε σχέση με το προηγούμενο ποστ. Δανειστείτε και άλλο για να γίνετε Ευρωπαίοι!