Παρασκευή, Ιουλίου 29, 2011

Από τον γέροντα του ιστολογίου


Εμ… ήλθε στο ιστολόγιο και ήταν ενοχλητικός. Αναγκάστηκα, για να φύγει, να δεχθώ να μου υπαγορεύσει και να αναρτήσω τα παρακάτω.

Αυτό που έχει γίνει κατανοητό στη φιλοσοφία της Άπω Ανατολής από την αρχαιότητα, αλλά ίσως και σε κάποιες φιλοσοφικές σχολές της αρχαίας Ελλάδας και του ελληνορωμαϊκού κόσμου, και που ακόμη δεν λέει να εννοήσει ο σύγχρονος δυτικός άνθρωπος, εμποτισμένος από τον Χριστιανισμό και τον ωφελιμισμό, την ενοχή και τον υπολογισμό, είναι ότι για να υπερβείς το θυμό, πρέπει να αγκαλιάσεις το θυμό, για να υπερβείς τη λύπη, πρέπει να αγκαλιάσεις τη λύπη, για να υπερβείς τον φθόνο, πρέπει να αγκαλιάσεις τον φθόνο και, γενικά, για να υπερβείς τα πάθη και το πάθος, πρέπει πρώτα να τα αποδεχτείς, όχι ως κάτι εξωτερικό από εσένα, ως αμαρτία, εκδήλωση κάποιου κακού/σατανά που σε επηρεάζει, ατέλεια, ελάττωμα, εμπόδιο στο υψηλό πεπρωμένο σου, αλλά ως κάτι που είσαι εσύ ο ίδιος, ως ένα αντικειμενικό στοιχείο της πραγματικότητας, ως ένα φυσικό φαινόμενο, κάτι σαν τη βροχή.

Με άλλα λόγια, όποιος τρώγεται και ασχολείται με τα πρέπει και το τι είναι σωστό και τι λάθος, όποιος υψηπετεί κρίνοντας και κατακρίνοντας και σκεπτόμενος «αυτό δεν είμαι εγώ, γιατί το έκανα;», σπάει τα μούτρα του και όποιος δεν κοιτάει χαμηλά, πατάει λάσπες και σκατά. Αντιθέτως, όποιος καταδέχεται να κοιτάει χαμηλά, όποιος μαθαίνει να προσγειώνεται, αυτός μπορεί κάτι καλύτερο και, τουλάχιστον, διατηρεί καθαρά τα παπούτσια του. Για να το πούμε και με χριστιανική φρασεολογία, ο ταπεινών εαυτόν υψωθήσεται.

Το σημαντικό είναι πάντα η αποδοχή, όχι η θέληση, και όποιος ορκίζεται ότι δεν θα ξαναδείρει τη γυναίκα του και τα παιδιά του ή δεν θα ξαναμεθύσει ή δεν θα ξαναοργιστεί, αυτός είναι καταδικασμένος να επιστρέφει μοιραία στα ίδια. Όποιος αρνείται ότι είναι ψάρι, θα τσιμπάει πάντα στο ίδιο αγκίστρι. Όταν αποδέχεσαι και παρατηρείς, τότε έρχεται η αποταύτιση, νοιώθεις κάποια πράγματα να ξεκολλάνε από πάνω σου σχεδόν με φυσικό τρόπο, σαν να τραβιέται ένα τσιρότο, σηκώνοντας και λίγες τρίχες. Όσο παλεύεις και βάζεις δύναμη, όσο σπαρταράς στην άρνηση και στην άμυνα, τροφοδοτείς με ενέργεια αυτό με το οποίο παλεύεις. Είναι κάπως σαν τις πολεμικές τέχνες, το θέμα είναι να αξιοποιήσεις την ενέργεια του πράγματος που παλεύεις και αυτό συνήθως σημαίνει να κάνεις κάτι διαφορετικό από αυτό που είναι η πρώτη σου αντίδραση και μοιάζει αυτονόητο. Αντί να σπρώξεις, να τραβήξεις, αντί να κτυπήσεις, να κάνεις στην άκρη.

Αυτό που νομίζουμε ότι είμαστε, δεν είμαστε. Όσο έξυπνοι και αν νομίζουμε ότι είμαστε ή όντως είμαστε, δεν είμαστε παρά σκυλιά του Παυλώφ που τους παίζει το καμπανάκι ο κόσμος/ο κάθε ηλίθιος και τους τρέχουν τα σάλια, όπου σάλια η κάθε αντίδραση, εσωτερική ή εξωτερική. Πόσες φορές ένας βλάκας σας έκλεψε το μυαλό και σας ανάγκασε να τον σκέπτεστε για μια ολόκληρη μέρα ή μέρες, ασχημαίνοντας τη ζωή σας και παραβλέποντας άλλα ωραιότερα και σημαντικότερα πράγματα;

Η προσωπικότητα, όσα πιστεύουμε, οι σκέψεις μας, τα συναισθήματά μας, οι συνειδητές και ασυνείδητες αντιδράσεις μας, η ταυτότητά μας και όσα την απαρτίζουν, δεν είναι παρά μια κρούστα πάνω σε μια κενή σφαίρα καθαρής συνειδητότητας και σιωπής που είναι κοινή πάντων, είναι η μοναδικότητα που γέννησε τα πάντα.

Μία υποχρέωση έχεις σε αυτόν τον κόσμο, να αγαπήσεις τον εαυτό σου. Μπορεί όλος ο κόσμος να είναι εναντίον σου, να σε κυνηγάει και να θέλει να σε φυλακίσει ή εξοντώσει και να έχει και δίκιο. Και πάλι, εσύ οφείλεις να αγαπήσεις τον εαυτό σου και ας είσαι σφαγέας, μαζικός δολοφόνος, βιαστής. Μόνο αν αγαπήσεις τον εαυτό σου θα σταματήσεις να είσαι αυτά τα πράγματα και θα αγαπήσεις τους άλλους. Αντί να αυτοκτονήσεις, βρες το θάρρος να αγαπήσεις τον εαυτό σου, την αθωότητα πίσω από τα φαινόμενα, και ας κάνει ο κόσμος ό,τι νομίζει, ας πάει να κουρεύεται. Όλοι έχουμε ένα θεό που κοιμάται μέσα στην κοιλιά μας.

Το να αγαπάς τον εαυτό σου δεν έχει σχέση με τον εγωισμό. Ο εγωισμός είναι ακριβώς το αντίθετο, είναι το να απαρνιέσαι τον εαυτό σου και να τον βλέπεις σαν ένα εργαλείο. Ο εγωιστής μισεί τον εαυτό του (και τους άλλους) γιατί δεν είναι αυτό που θα «έπρεπε να είναι», δεν έχει τη θέση που θα έπρεπε να έχει, δεν έχει αποδοχή μέσα του, ούτε για τον εαυτό του ούτε για κανέναν. Ο εγωισμός είναι η εσωτερίκευση των στρεβλώσεων με τις οποίες φορτώνεσαι από τα βιώματά σου, από την κοινωνία. Ο εγωιστής νομίζει ότι πάει ψηλά, αλλά στην πραγματικότητα γίνεται εργαλείο και παίγνιο… ποιανού; Των άλλων εγωιστών ηλιθίων που νομίζουν ότι εξουσιάζουν, των στρεβλών αντιλήψεων που κυριαρχούν.

Αρνήσου κάθε σκοπό, αυτό δεν σημαίνει αδράνεια, ο ήλιος δεν έχει σκοπό όταν λάμπει, αν και κάποια αστεία ανθρωποειδή πλάσματα πάνω σε ένα μικρό πλανήτη νομίζουν ότι λάμπει για αυτά. Άφησε το γίγνεσθαι να απορρέει αβίαστα από το είναι. Με άλλα λόγια, πράττε από αγάπη, όχι γιατί θέλεις εκείνη την προαγωγή και να αποδείξεις πόσο ανώτερος είσαι. Μας μαθαίνουν την αδυναμία για δύναμη, Λάμψε, φωτίσου και φώτισε, γίνου άστρο.

Υπάρχει μια βουδιστική ιστοριούλα, δεν ξέρω αν τη θυμάμαι καλά. Πήγε κάποιος να επισκεφτεί έναν πνευματικό δάσκαλο και εκείνος του υπέδειξε να καθίσει σε μια θέση με την επιγραφή «Βούδας». Ο επισκέπτης, από σεβασμό και ταπεινοφροσύνη, τινάχθηκε πάνω μόλις το αντιλήφθηκε. «Γιατί δεν κάθεσαι;» τον ρώτησε ο δάσκαλος. «Μα… δάσκαλε, εδώ γράφει ότι αυτή η θέση είναι για τον Βούδα, εγώ δεν είμαι Bούδας ακόμη,» απάντησε ο επισκέπτης. «Γιατί; Τι σε εμποδίζει;» Αντιγύρισε ο δάσκαλος κοιτάζοντάς τον επίμονα στα μάτια.

Επιλέγουμε να είμαστε αυτό που είμαστε κάθε στιγμή, γοητευμένοι από τερτίπια και σκιές. Με ένα ανοιγοκλείσιμο τον βλεφάρων μπορούμε να επιλέξουμε να είμαστε θεοί. Αρκεί μια στιγμή, μία στιγμή μόνο που θα ακούσεις την καρδιά αντί για τον νου και θα κάνεις το αδιανόητο.

Σάββατο, Ιουλίου 23, 2011

Υπουργείο Οικονομικών και Εκβιασμών


- Φιλαράκο, από τον Μπένυ τον Μπάκα ερχόμαστε, καλό λέει θα ήταν να ξανασκεφτείς το θεματάκι με την περαίωση, αλλιώς θα ξαναπεράσουμε σε μερικές μερούλες για έλεγχο, και αυτό δεν θα ήταν τόσο καλό, αν μας εννοείς.

Είχα γράψει για την αθλιότητα της περαίωσης το περασμένο Φθινόπωρο, εδώ και εδώ. Φαίνεται ότι τα «κακά παιδιά» επαγγελματίες που δεν συμμορφωθήκαμε ήμασταν πολλά, οπότε το υπουργείο οικονομικών και εκβιασμών αποφάσισε να επανέλθει δριμύτερο, μπας και εκβιάσει κάνα ευρώ παραπάνω. Η είδηση εδώ, και εδώ. Ξανά λοιπόν σημείωμα περαίωσης τον Αύγουστο και αυτή τη φορά, για να μπει λίγος φόβος θεού στους απείθαρχους, το σημείωμα της περαίωσης θα συνοδεύεται από την ειδοποίηση για έλεγχο, για να χεστούμε από το φόβο μας και να πάμε σαν καλά παιδιά να σκάσουμε το παραδάκι στον προστάτη μας, το κράτος.

Η απορία μου είναι το σόι έλεγχος θα είναι αυτός και τι περιεχόμενο έχει αυτή η απειλή όταν οι ελεγκτικοί μηχανισμοί του κράτους είναι τόσο ανεπαρκείς. Θα ελέγξουν στα σοβαρά εκατοντάδες χιλιάδες επαγγελματίες και μάλιστα εντός ημερών, αν δεν υποκύψουν στον εκβιασμό; Το πράγμα θα είναι αυτός ο φορολογικός έλεγχος-εξπρές; Ακούγοντας σε μια άλλη είδηση ότι το κράτος θα συνεργαστεί με ιδιωτικές εταιρείες για την είσπραξη των οφειλών προς αυτό, σκέφτομαι μήπως έχουν σκοπό να κάνουν κάτι παρόμοιο και για τους ελέγχους. Καθώς αυτή η υπόθεση της περαίωσης μου θυμίζει κυκλώματα εκβιαστών και νονών της νύχτας, ίσως να κάνουν καμία ΣΔΙΤ με τον Βάγκο τον Σουγιά και τον Σούλη τον Λοστό. θα ήταν αυτός ένας αποτελεσματικός τρόπος. Θα παίρνουν τα καλόπαιδα σβάρνα τα μαγαζιά και τα γραφεία και θα υποδεικνύουν «φιλικά» στους επαγγελματίες ότι καλό θα ήταν να πληρώσουν την προστασ… συγγνώμη, την περαίωση.

Εν τω μεταξύ (χωρίς ταξί), περιμένω ακόμη την επιστροφή φόρου, μήπως πρέπει να στείλω τίποτα καλόπαιδα να κάνουν έλεγχο στο Υπουργείο Οικονομικών; μεγάλο θράσος αυτό, να σου κρατάνε την επιστροφή φόρου που είναι δικά σου λεφτά και μετά να σου ζητάνε να τους πληρώσεις και περαίωση.

Σε κάθε περίπτωση, σκέφτομαι να τους δώσω αυτά που τους έδωσα και την προηγούμενη φορά, έτσι, από περιέργεια, για να δω πώς είναι να σε ελέγχουνε.

Δευτέρα, Ιουλίου 18, 2011

Ένας ήσυχος άνθρωπος


- Ορίστε και η απόδειξη για τα κοινόχρηστα. Πριν από λίγο λέγαμε με τη Σούλα, καλέ, τι ήσυχος κύριος που είστε. Τίποτα δεν ακούγεται από το διαμέρισμά σας.

Πήγα να πληρώσω τα κοινόχρηστα τις προάλλες. Η διαχειρίστρια σχολίασε τι ήσυχος και τυπικός που είμαι. Πήγα να τις πω ότι οι άνθρωποι που είναι ήσυχοι και υπερβολικά διακριτικοί μερικές φορές έχουν πράγματα να κρύψουν και ενίοτε θεωρούνται ύποπτοι. Προτίμησα να μην το κάνω. Ώρα είναι να με πάρουν στα σοβαρά και να έχω μπλεξίματα.

Κυριακή, Ιουλίου 10, 2011

ΠΑΣΟΚ εναντίον ζώων και φιλόζωων

- Συριζαίοι;
- Φιλόζωοι, κ. υπουργέ.

Παραθέτω την παρακάτω ανακοίνωση χωρίς περιττά σχόλια, μπορείτε να τη βρείτε και στον ιστότοπο του stray.gr:

ΚΟΙΝΗ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΩΝ 3 ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΩΝ ΦΙΛΟΖΩΙΚΩΝ ΦΟΡΕΩΝ
.
Το  πολυδιαφημιζόμενο νομοσχέδιο για « την προστασία των ζώων από την εκμετάλλευση ή τη χρησιμοποίηση με κερδοσκοπικό σκοπό »  που εκπονήθηκε από τη διεύθυνση κτηνιατρικής του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων((ΥΑΑΤ) απεδείχθη όχι απλώς κατώτερο των εξαγγελιών του υπουργείου  περί εκσυγχρονισμού του υπάρχοντος νομικού πλαισίου για πληρέστερη και αποτελεσματικότερη προστασία των ζώων, αλλά ευδιακρίτως αντίθετο με αυτή.
.
Στη μετά τη διαβούλευση εκδοχή ενός ήδη επιπόλαιου και προβληματικού σχεδίου νόμου , έχουν αφαιρεθεί βασικά σημεία του, που είχαν αρχικά χρησιμοποιηθεί ως «κράχτες» στην παραπλανητική επικοινωνιακή πολιτική του Υπουργείου.
.
Η ψήφιση αυτού του νομοσχεδίου θα στείλει στο δρόμο αμέτρητα κατοικίδια  που θα προστεθούν στα ήδη υπάρχοντα αδέσποτα , ενώ κάθε χρόνο εκατοντάδες χιλιάδες άλλα θα προκύπτουν από την απελευθέρωση της ερασιτεχνικής εκτροφής  και το ανεξέλεγκτο εμπόριο. Οι φιλοζωϊκές οργανώσεις που εδώ και χρόνια αναπληρώνουν την προκλητική απουσία της πολιτείας,  επωμιζόμενοι  το κόστος   διάσωσης,εμβολιασμού,στείρωσης και  ανεύρεσης οικογενειών στα αδέσποτα, ακινητοποιούνται μέσω φωτογραφικών διατάξεων που ποινικοποιούν και τιμωρούν κάθε στάδιο της δράσης τους με εξουθενωτικές κυρώσεις και πρόστιμα. Καθίσταται επομένως πρόδηλο, ότι η ψήφιση του νομοσχεδίου αυτού ως έχει, θα σηματοδοτήσει το τέλος  του εθελοντισμού και την επιστροφή της νομοθεσίας στη δεκαετία του 1960.

Οι παρατηρήσεις και προτάσεις των φιλοζωϊκών φορέων στην υποτιθέμενη διαβούλευση αγνοήθηκαν, αφού σκοπός του νομοσχεδίου αυτού δεν ήταν ποτέ η διαμόρφωση μιας σύγχρονης νομοθεσίας ανταποκρινόμενης στις ανάγκες των ζώων και της Κοινωνίας, αλλά αποκλειστικά  η οικονομική ενίσχυση συντεχνιακών συμφερόντων εντός και εκτός του ΥΑΑΤ, εις βάρος τόσο των ζώων όσο και του κοινωνικού συνόλου.
.
Σε περίοδο οικονομικής ύφεσης , περιορίζεται δραματικά η δυνατότητα  χρηματοδότησης των προγραμμάτων εμβολιασμού και στειρώσεων των αδέσποτων. Η εσκεμμένη επιλογή -προκειμένου να ευνοηθούν οικονομικά ορισμένοι- να αυξηθεί ο πληθυσμός των ζώων (εντατική εκτροφή και εμπόριο),  θα επιφέρει γεωμετρική αύξηση αυτών που καταλήγουν στο δρόμο. Η επιλογή αυτή είναι άκρως ανεύθυνη κοινωνικά και επικίνδυνη υγειονομικά, τόσο για τα ζώα όσο και για τους ανθρώπους.
.
Η κάκιστη διαχείρηση του θέματως των ζώων συντροφιάς στην οποία χρωστάμε την κατάταξη μας στις υπανάπτυκτες χώρες , συνιστά πολιτική ευθύνη των μέχρι σήμερα υπουργών του συγκεκριμένου υπουργείου.
.
Ενδεικτικές των θλιβερών επιλογών  τους αλλά και της πρόθεσης εμπαιγμού των πολιτών είναι οι διατάξεις περί αναγκαστικής και αποκλειστικής μεταφοράς των αδέσποτων ζώων που περισυλλέγονται σε Δημοτικά κτηνιατρεία και καταφύγια τα οποία δεν υπάρχουν , ή η ανέφικτη πρόβλεψη της περισυλλογής των αναρίθμητων αδέσποτων γατών για να σημανθούν ηλεκτρονικά...
.
 Αυτό που χρειαζόταν ήταν να υιοθετήσουμε μία σύγχρονη στρατηγική για τα ζώα συντροφιάς,  με κοινή λογική και με ηθική, όπως γίνεται στην υπόλοιπη Ευρώπη. Όλες οι προτάσεις και επισημάνσεις των φιλοζωϊκών φορέων συνέκλιναν προς αυτή την κατεύθυνση. Αγνοήθηκαν προκλητικά, όπως και τα αποτελέσματα της Δημόσιας διαβούλευσης, από μία ομάδα υπαλλήλων οι οποίοι –σε πλήρη απομόνωση από τον υπόλοιπο κόσμο- παρασέρνουν τη χώρα σε τριτοκοσμικές πρακτικές και μοντέλα διαχείρισης.
.
Καλούμε τον Πρωθυπουργό και τους Βουλευτές όλων των κομμάτων να ενεργήσουν υπεύθυνα για την τροποποίηση του παρόντος νομοσχεδίου και να ανταποκριθούν στην απαίτηση των πολιτών να γυρίσει επιτέλους η Χώρα τους σελίδα στον τομέα της προστασίας των ζώων ώστε να ανακτήσει το χαμένο έδαφος που την χωρίζει από τις υπόλοιπες Ευρώπαϊκές χώρες.
.
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΦΙΛΟΖΩΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ
ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΦΙΛΟΖΩΙΚΗ ΚΑΙ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ
ΖΩΟΦΙΛΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ ΑΤΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΣΑΡΩΝΙΚΟΥ
.
Ενημέρωση 13/7: Ουπς, κάνανε λάθος λένε τώρα: εδώ, εδώ.

Παρασκευή, Ιουλίου 08, 2011

Νομιμοποιείν δια του πληρώνειν


Μετά τις ρυθμίσειςγια τα αυθαίρετα, έρχεται και η ρύθμιση για το κάπνισμα. Αν πληρώνει ο μαγαζάτορας, όλη η επιχειρηματολογία περί υγείας εργαζομένων και πελατών στην οποία βασίστηκε η απαγόρευση του καπνίσματος γίνεται… καπνός. Και ποιος πιστεύει εδώ που τα λέμε ότι εφεξής θα εφαρμόζεται ο νόμος και σε χώρους μικρότερου εμβαδού από αυτό που αναφέρεται στη ρύθμιση ή όταν δεν έχει πληρώσει ο καταστηματάρχης. Μήπως θα γίνονται τώρα έφοδοι στις καφετέριες, σαν αυτές που δεν γίνονταν πριν*; Όσο για το πράσινο όραμα της κυβέρνησης και του πράσινου, κομψού και γυμνασμένου κυρίου τίποτα που μας κυβερνά, αποδείχθηκε πράσινα άλογα. Το Υπουργείο Περιβάλλοντος αποδεικνύεται ότι είναι, ιδίως μετά την ανάληψή του από τον πρώην Υπουργό Οικονομικών, Υπουργείο Εμπορίας του Περιβάλλοντος (ο άνθρωπος προφανώς ακόμη θεωρεί - και σίγουρα του έχει ανατεθεί - ως αρμοδιότητά του τα έσοδα και όχι το περιβάλλον). Όλα γίνονται τελικά για να βρεθούν μερικά λεφτά. Όλα εξαγοράζονται.

Γιατί ασχολούμαι με πράγματα γνωστά; Διότι κάποιοι νόμιζαν ότι με την κρίση θα βάζαμε μυαλό. Ότι επιτέλους θα καταλαβαίναμε ότι με το να αγνοείς το μακροπρόθεσμο σπέρνεις τους σπόρους για τις αυριανές μεγάλες κρίσεις. Ότι θα καταλαβαίναμε ότι μέχρι τώρα πορευόμαστε στραβά. Αντιθέτως, βλέπω να κυριαρχεί η ίδια ακριβώς λογική που μας οδήγησε σε αυτή την κατάντια και μάλιστα ακόμη πιο ενισχυμένη. Διαπιστώνω την κυριαρχία του βραχυπρόθεσμου και του ό,τι αρπάξουμε σήμερα και για αύριο βλέπουμε. Όλα αυτά με την ευλογία των Ευρωπαίων εταίρων μας, των οποίων όμως τα κράτη αλλιώς λειτουργούν.

Τελικά, απλώς δανειστές είναι οι άνθρωποι και αυτό που φοβούνται είναι να μην πυροδοτήσουμε τη δική τους κρίση. Το αν εμείς θα μπαλώσουμε τις τρύπες μας καταστρέφοντας τα περιβάλλον μας, την υγεία μας ή κάνοντας εμπόριο ναρκωτικών, βρεφών και γυναικών, λίγο τους απασχολεί, αρκεί να μην ενοχλήσει τους δικούς τους ψηφοφόρους. Το πιο αποκαρδιωτικό είναι ότι εμείς οι ίδιοι δεν μαθαίνουμε τίποτα. Σίγουρα θα ακούσετε πολλούς να λένε: «σε τέτοιους καιρούς, ρε φίλε, το περιβάλλον θα μας απασχολεί; Άσε να τα βολέψουμε τώρα και μετά βλέπουμε.» Χωρίς να καταλαβαίνουν ότι με αυτή ακριβώς τη «μέθοδο» φτάσαμε εδώ, δια του βολέματος την σήμερον και δια του βλέπουμε δια την αύριον, με το να θεωρούμε όλες τις αξίες χρηματικές και εξαγοράσιμες. Σίγουρη συνταγή αδιεξόδου αυτή.

Θυμήθηκα τον πρώην δήμαρχο Αθηναίων, τον Πριόνη τον Α΄, να κάνει δηλώσεις στην τηλεόραση υπερασπιζόμενος τις καταπατήσεις του Πανελληνίου, του γνωστού καναλάρχη και καταδικασμένου οριστικά σε φυλάκιση αρχικαταπατητή (που νομίζω ποτέ δεν είδε κελί από μέσα), στο Πεδίο του Άρεως. Η λογική του ήταν «ακαταμάχητη» και έθετε ξεδιάντροπα το ερώτημα του γιατί να επέμβει ο δήμος, όταν έχει τόσο καλά έσοδα από τα πρόστιμα. Αφού τα πρόστιμα εξοφλούνται, δεν τίθεται θέμα άρσης της παρανομίας. Αυτή είναι η λογική με την οποία λειτουργούν σχεδόν όλοι οι άθλιοι θεσμοί μας. Κυνήγα τον φτωχό και φίλα τον πισινό του πλουσίου και ισχυρού.

Μακάρι να είχαμε μείνει μόνο στο «ό,τι είναι νόμιμο είναι και ηθικό». Έχουμε πάει παραπέρα προ πολλού. Τώρα, η αρχή μας, με τη βούλα και με το νόμο, είναι το «ό,τι είναι πληρωμένο είναι και νόμιμο και ηθικό», κοινώς:
όποιος έχει να πληρώσει κάνει ό,τι γουστάρει και λογαριασμό δεν δίνει.

Συντελέστηκε μεγάλη πρόοδος στην Ελλάδα τα τελευταία 30 χρόνια. Από το «αν το δηλώσεις μπορείς να το σώσεις» της δεκαετίας του 1980, που τέλος πάντων είχε μια επίφαση κοινωνικής λογικής, φτάσαμε στο «αν το πληρώσεις μπορείς να το σώσεις» του 2011, που έχει μια απροκάλυπτα εισπρακτική λογική και κλείνει ξεδιάντροπα το μάτι σε διάφορα συμφέροντα.

* Μη με παρεξηγείτε, έχω φίλους και φίλες καπνιστές/καπνίστριες και η κατάσταση με βολεύει, αλλά σκέφτομαι τις συνθήκες εργασίας ενός σερβιτόρου σε ένα κλειστό χώρο καπνιζόντων, χαρά στα πνευμόνια τους.

Δευτέρα, Ιουλίου 04, 2011

Μάνα αγανακτισμένη


Εχθές ήταν ένα γλυκό και δροσερό καλοκαιρινό βραδάκι. Καθόμαστε με τη φίλη μου, τη Χ, στα Starbucks και πίναμε χυμούς και παγωμένα τσάγια, είχε πάρει επίσης ένα μάφιν και εγώ ένα σοκολατογλυκό με καραμέλα. «Λείπω αρκετά από το σπίτι, τώρα και με την πλατεία,» είπε, «τα παιδιά μου παραπονούνται, είναι ανήσυχα και τα ζώα». Την κοίταξα και της είπα: «Θα δώσω κάνα πενηντάευρο σε δυο ματατζήδες να σε κάνουν μαύρη στο ξύλο και να σε προσαγάγουν στο σπίτι σου». Με έβρισε γελώντας. Λίγο αργότερα τη συνόδευα στη Σταδίου, προς την πλατεία. Πλήθος λαού ερχόταν από την αντίθετη κατεύθυνση. Μια κοπέλα μας είπε ότι πέσανε πάλι χημικά. «Πρέπει να πάω», μου είπε κοιτώντας με στα μάτια, ενώ μας προσπερνούσαν τα πανικοβλημένα πλήθη. Ένοιωσα ότι έπαιζα σε σκηνή αποχωρισμού παρωδίας πολεμικής ταινίας. «Καταλαβαίνω» της είπα, την αγκάλιασα, τη φίλησα και της είπα «Με τη νίκη, θα σου πλέξω καμιά κάλτσα».

Σάββατο, Ιουλίου 02, 2011

Πάρτε το! Μεγάλη ευκαιρία!


Βγήκα την περασμένη Κυριακή το βράδυ μια βόλτα για να ξεσκάσω και παραλίγο να σκάσω. Στουρνάρη και Πατησίων, δίπλα στον Παπασωτηρίου που έχει κλείσει, ένα μικρό γατάκι. Υπέθεσα ότι κάποιος θα το παράτησε. Σε μικρή απόσταση πρεζόνια και αστυνόμοι, έκανα κάποια τηλέφωνα μήπως κανόνιζα κάτι. Όλοι οι φιλόζωοι γνωστοί μου τίγκα στα γατάκια, η εποχή βλέπετε και κάτι «ωραίοι» τύποι που δεν θέλουν να στερήσουν το δικαίωμα στο σεξ των γατιών τους, αλλά δεν έχουν κανένα πρόβλημα να πετάνε τον καρπό αυτών των συνευρέσεων στο δρόμο, μπροστά στα σπίτια και στις αυλές άλλων, ενίοτε και στα σκουπίδια. Ωραίοι άνθρωποι… Κάποια στιγμή κοιτάω και το γατάκι είχε εξαφανιστεί. Όλη την ώρα απείχα μόλις λίγα μέτρα, ήταν μικρό για να κινηθεί με ταχύτητα, υπήρχαν δύο σωλήνες εξαερισμού, δεν ξέρω αν μπήκε εκεί μέσα… θα ήταν κάπως δύσκολο. Ξαναπέρασα μετά από ώρα, πάλι άφαντο.

Πέρασα τις επόμενες μέρες μία ή δύο φορές από το σημείο χωρίς να τύχει να το δω. Εχθές όμως το είδα πάλι, ζαρωμένο πίσω από τους σωλήνες, να παρακολουθεί μόνο του την χαοτική κίνηση της πόλης. Κάποιοι είχαν αφήσει ένα μπωλάκι με νερό και στην εφημερίδα δίπλα πρέπει να υπήρχε κάποια τροφή, δεν ξέρω πόσο κατάλληλη. Το γατάκι είναι πολύ μικρό για να επιβιώσει μόνο του στο δρόμο. Η υπόθεση μου θυμίζει τον Λάρι μου, αλλά για πολλούς λόγους είναι δύσκολο να πάρω και δεύτερη γάτα στο σπίτι (υπάρχει και το θέμα του πώς θα δεχόταν ο Λάρι ένα γατάκι στο σπίτι). Απευθύνω έκκληση λοιπόν σε όποιο έχει φιλοζωικά αισθήματα, σε όποιον μπορεί να πάρει ένα γατάκι και ενδεχομένως μένει στην ευρύτερη περιοχή ή περνάει από εκεί, να έχει το νου του και να το πάρει όταν το δει.

Σε αυτή τη φωτογραφεία βλέπετε το σημείο που είναι το γατάκι.

Εδώ λεπτομέρεια, με το γατάκι. Η φωτογραφία είναι λίγο κουνημένη και μακρινή, δεν ήθελα να πλησιάσω πολύ και να το τρομάξω. Ήδη, όπως βλέπετε, προσπαθεί να κρυφτεί.

Δεν θέλω εξυπνάδες και συμβουλές. Αν κάποιος μπορεί να του προσφέρει τη φροντίδα που χρειάζεται, μιας και κάποιος καλός συνάνθρωπός μας (λέτε να είναι και αγανακτισμένος πολίτης;) του στέρησε τη μητέρα του, ας το κάνει και, αν θέλει, μπορεί να ενημερώσει στα σχόλια.

Ας το πάρει κάποιος έστω και προσωρινά και, μετά, ας το προωθήσει για υιοθεσία μέσω και διαφόρων σχετικών ιστοσελίδων και σωματείων.

Ενημέρωση 1/7, ώρα 17:00 : πέρασα και σήμερα, με μια κοσερβούλα στην τσάντα δια παν ενδεχόμενο, αλλά το μικρό ήταν πάλι άφαντο. Δεν ξέρω τι μπορεί να σημαίνει αυτό, όποιος ενδιαφέρεται, ας έχει το νου του. Δεν αποκλείεται να εμφανιστεί πάλι.

Ενημέρωση 3/7 : Πέρασα δύο φορές από το σημείο. Δεν ήταν εκεί. Κανένα ίχνος. Έχω μια μικρή ελπίδα να βρήκε τη φροντίδα και την αγάπη που του αξίζει. Ας έχουμε όμως πάλι το νου μας. Γενικά, ας έχουμε το νου μας όπου και αν περπατάμε.

Παρασκευή, Ιουλίου 01, 2011

ΕΛΑΣ ντελίβερι

- Η γκλομπιά που παραγγείλατε!

Οι άλλοι διαδηλώνουν και εσύ στην καφετέρια; Βαρέθηκες οι φίλοι σου να σε λένε απολιτίκ, σταρχιδιστή, αδιάφορο; Θες και εσύ να νοιώσεις λίγο αγωνιστής, χωρίς να ξεβολευτείς πολύ και να τραβιέσαι στις διαδηλώσεις;

Τώρα, υπάρχει λύσις! Δοκίμασε τη νέα υπηρεσία της ελληνικής αστυνομίας: ΕΛΑΣ ΝΤΕΛΙΒΕΡΙ!

Αφού δεν πάς εσύ στην πλατεία, ερχόμαστε εμείς και σε βρίσκουμε:

στην καφετέρια...

στη σουβλακερί….

ακόμη και στο μανάβικο που ψωνίζεις…

Τα παιδιά με τα παπάκια έρχονται στο χώρο σου για καταστολή όπως την θέλεις!

Κάλεσε στο ΧΧΧ ΧΧΧΧΧΧΧ1 για απλή καταστολή (στάνταρ βρωμόξυλο και μπινελίκια).
Κάλεσε στο ΧΧΧ ΧΧΧΧΧΧΧ2 για καταστολή με κρότου/λάμψεις.
Κάλεσε στο ΧΧΧ ΧΧΧΧΧΧΧ3 για καταστολή με δακρυγόνα.
Κάλεσε στο ΧΧΧ ΧΧΧΧΧΧΧ4 για καταστολή με απ’ όλα και πάτημα στη μούρη με την αρβύλα έξτρα!

Εσύ ακόμη να γευτείς την αστυνομική βία; Δεν υπάρχει καμία δικαιολογία πλέον!

Στα σοβαρά τώρα, με πονάει να βλέπω έτσι πληγιασμένη την ήδη άσχημη πόλη. Ποτέ δεν κατάλαβα τη λογική της καταστροφής και τι επιτυγχάνεται με αυτό το είδος της τελετουργικής βίας στο οποίο επιδίδονται κάποιοι ανεγκέφαλοι. Δεν έχω επίσης καμία κατανόηση για την τυφλή και εκδικητικού χαρακτήρα αστυνομική βία. Δεν έπρεπε να υποστούν αυτή τη μεταχείριση οι πολίτες που διαδήλωναν αυτές τις μέρες, μεταξύ αυτών και μια στενή φίλη μου, που μου αφηγήθηκε την απαράδεκτη μεταχείριση του κόσμου από τα όργανα της αταξίας.

Πέρασα σήμερα έξω από το Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων, μου φάνηκε ότι έχουν σπάσει τη μύτη του αγάλματος του Κωστή Παλαμά. Μήπως για πυρομαχικά;