Πέμπτη, Απριλίου 28, 2011

Βγαλμένα από την καθημερινότητα (με το τσιγκέλι)

Το περιφρονημένο φανάρι

Πράσινο είναι το φανάρι, στων πεζών τη διάβαση, πίσω απ’ τη στροφή
Οι οδηγοί, κι αν το θωρούνε, εντελώς απαξιούνε, σημασία δεν του δίνουν την παραμικρή
Πάτησαν προχθές μια θεία, τις προάλλες μια γιαγιά και τον περασμένο μήνα, ένα κοιλαρά

*

Πάει να περάσει ο Στράτος, χαλαρά και σαν πασάς, αφού πράσινο ανάβει, να, το βλέπει καθαρά
Μα από τη γωνία στρίβει γκαζωμένο ένα καγιέν, στο τιμόνι μια ξανθιά, που ήταν καλοπαντρεμένη στης Εκάλης τα στενά
Πού είσαι τώρα, ρε συ Στράτο, να γραφτείς στο συνδικάτο; Πάγωσες σαν τον λαγό
(Και μια γκόμενα σε βρίζει που της χάλασες, πω πω πω, το καπώ και ωρύεται, φωνάζει «μα τι ζώο ήταν αυτό»;)

*

Ζωή σε λόγου μας παιδιά, κι αν βρεθείτε στη στροφή, να το ξέρετε καλά, κάλιο με κόκκινο και σβέλτα, παρά με πράσινο και αργά, δεν αστειεύονται ούτε τα οχήματα τα λαϊκά
Και αν δεν σας άρεσε που παραβίασα τους νόμους της ποιήσεως μετά πολλής οιήσεως, πάρτε πίσω τα λεφτά.

Τέλος

(μέχρι το επόμενο θύμα, και το επόμενο θύμα, και το επόμενο θύμα, και το επόμενο θύμα, και το επόμενο θύμα, και το επόμενο θύμα, και το επόμενο θύμα, και το επόμενο θύμα, και το επόμενο θύμα, και το επόμενο θύμα, και το επόμενο θύμα, και το επόμενο θύμα, και το επόμενο θύμα, και το επόμενο θύμα, και το επόμενο θύμα, και το επόμενο θύμα...)

Σάββατο, Απριλίου 23, 2011

Κυκλοφόρησε σε ντιβιντί! Ζητήστε το!

ΠΟΛΥ ΧΟΝΤΡΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΠΕΘΑΝΕΙ (DIE FAT)

Υπόθεσις:

Ο σκληροτράχηλος αντιπρόεδρος Τεό Πάνχοντρος ετοιμάζεται να πετάξει από το αεροδρόμιο Ελ Μπενίτο για να συναντήσει τη σέξι σύζυγό του και να εορτάσει το Πάσχα σε στρατόπεδο όπου τον περιμένει ένα κοπάδι σουβλιστά αρνιά (για την πάρτη του - οι φαντάροι θα φάνε τη χθεσινή μαγειρίτσα). Κάποιοι όμως έχουν άλλα σχέδια.

Μια ομάδα τρομοκρατών, Κερατιώτες, μέλη του κινήματος «δεν πληρώνω» και γαλάζιοι συνδικαληστές, υποκινούμενοι από τον διεθνή αρχιτρομοκράτη Τσίπ Ρα, ετοιμάζονται να καταλάβουν το αεροδρόμιο. Θα μπορέσουν να σταθούν ανάμεσα στον Πάνχοντρο και στα σουβλιστά ή είναι αυτό το μεγαλύτερο λάθος της ζωής τους; Θα ακολουθήσει μια επική αναμέτρηση που όμοιά της δεν έχετε ξαναδεί στις οθόνες σας.

Το τέλος θα σας αφήσει άφωνους (προσοχή, ακολουθεί spoiler): ο σκληροτράχηλος Τεό Πάνχοντρος καταδιώκει το αεροπλάνο των τρομοκρατών με τον αρχηγό τους Τσιπ Ρα καθώς επιχειρούν να διαφύγουν. Μη έχοντας άλλο τρόπο για να τους σταματήσει, ανάβει μια μολότωφ από το άγιο φως που έχει φτάσει πριν από λίγο στο αεροδρόμιο με τιμές αρχηγού κράτους για να μοιραστεί σε όλη τη χώρα (άλλα κερατιάτικα έξοδα αυτά για τον φορολογούμενο) και την πετάει μέσα στον κινητήρα του σκάφους των τρομοκρατών κάνοντάς τους παρανάλωμα του αγίου φωτός!

Μη χάσετε το Sequel! ΠΟΛΥ ΧΟΝΤΡΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΠΕΘΑΝΕΙ 2 (DIE FATTER)

Κυριακή, Απριλίου 17, 2011

Τελικά, άνθρωπος δάγκωσε άνθρωπο

Με αφορμή δαγκωμένη σύζυγο φίλου.

Τα σκυλιά δεν είναι από τη φύση τους επιθετικά. Όταν ένας σκύλος δαγκώνει φαινομενικά χωρίς λόγο ένα άνθρωπο, αυτό συνήθως συμβαίνει διότι ο σκύλος έχει προηγουμένως υποστεί τη βία κάποιου άλλου ανθρώπου. Μπορεί να έχει δαρθεί, να του έχουν πετάξει πέτρες, να τον έχουν κυνηγήσει, να του έχουν φερθεί με σαδισμό. Το αποτέλεσμα είναι ένα ψυχικά τραυματισμένο ζώο. Ναι, και τα ζώα έχουν ψυχή ή, αν προτιμάτε, ψυχολογία. Όταν γίνονται δέκτες μίσους αντί αγάπης, όταν λαμβάνουν βία αντί για φροντίδα, όταν τους αρνούνται το σεβασμό ή έστω την ανοχή, οι συνέπειες για τον ψυχισμό και τη συμπεριφορά τους είναι αντίστοιχες με αυτές που υφίστανται οι άνθρωποι.

Φυσικά, άνθρωποι που δεν αγαπούν τα ζώα δεν ασχολούνται με τέτοιες λεπτομέρειες. Αρχίζουν αμέσως τις κραυγές και τις διαμαρτυρίες. Για ορισμένους, φταίνε οι φιλόζωοι που εμποδίζουν την εφαρμογή των δραστικών λύσεων που θα τους απάλλασσαν από το πρόβλημα. Κάποιος από την παρέα θυμήθηκε πόσο σιχαίνεται το σπίτι εκείνης της συγγενής του που έχει σκύλο ή γάτα που αφήνουν τρίχες… Όμως, η αλήθεια παραμένει ότι δεν δάγκωσε ο σκύλος, άνθρωπος δάγκωσε. Ο άνθρωπος που «δάγκωσε» τον σκύλο έκανε τον σκύλο να δαγκώσει εμάς. Δεν στρεφόμαστε όμως εναντίον του αρχικού υπαίτιου, δεν αγανακτούμε με αυτούς που παρατάνε στο δρόμο και συμπεριφέρονται με σκληρότητα στα ζώα, αγανακτούμε με το ζώο που μας δάγκωσε «χωρίς λόγο», ίσως από φόβο ή τρέλα. Οι άνθρωποι σπέρνουμε αλόγιστα βία και μετά απορούμε όταν ένα μέρος της επιστρέφει πίσω… αδιόρθωτοι μαγιατίδες.

Κανένας δεν τα σκέφτεται αυτά και όλοι τα βάζουν με τον φουκαρά τον σκύλο ζητώντας την εξόντωσή του ξεχνώντας ότι πρόκειται για συναισθανόμενο ον, μη αναγνωρίζοντάς του κανένα δικαίωμα σε μια δίκαιη δίκη, κανένα δικαίωμα γενικά, κανένα δικαίωμα ύπαρξης.

Φυσικά, όλοι μιλάνε για τα αδέσποτα που είναι όντως πρόβλημα, με υπαιτιότητα των ανθρώπων, αλλά ας βγούμε λίγο από αυτό το στενό πλαίσιο. Ας σκεφτούμε την άγρια φύση και χώρες όπου δεν υπάρχει πρόβλημα αδέσποτων σκύλων/γατιών, αλλά πρόβλημα τίγρεων και λεόντων. Τι θα άλλαζε στις απόψεις της παρέας αν μεταφερόμαστε σε κάποιο χωριό της Ινδίας ή της Αφρικής; Μήπως δεν θα ζητούσαν τότε την εξόντωση όλων των αγριμιών; Μήπως δεν έχουμε φτάσει πολύ κοντά σε αυτό τον «στόχο»; Μήπως πάμπολλα είδη δεν έχουν εξαφανιστεί ήδη και συνεχίζουν να εξαφανίζονται από προσώπου Γης; Μήπως οι αγρότες σήμερα σε ορισμένες περιοχές της χώρας μας, όπου έχουν απομείνει ελάχιστα αγρίμια, δεν απαιτούν το ελεύθερο για να τα εξοντώνουν; Δεν αντιμετωπίζουν με εχθρότητα τους «οικολόγους», προφέροντας τη λέξη με τόση αηδία; Δεν μιλούν πάλι για το υπέρτερο συμφέρον των ανθρώπων; Εξαφανίστε λοιπόν κάθε είδους ζώου που δεν σερβίρεται.

Μοιάζει μάταιο μερικές φορές να μιλάς για δικαιώματα των ζώων, για ευθύνες των ανθρώπων απέναντι σε αυτά, για το πόσα πολλά τους παίρνουμε και πόσα λίγα τους δίνουμε. Μοιάζει μάταιο να λες ότι δεν μπορούμε να εξαπλωνόμαστε συνέχεια, να τους αφαιρούμε διαρκώς χώρο, να τα στριμώχνουμε όλο και περισσότερο, όταν οι άνθρωποι πιστεύουν ότι θα πρέπει να υπάρχουν μόνο σε κλουβιά και σε αποδοτικές φάρμες ή στην κατάψυξή τους. Λησμονούν βέβαια ότι ό,τι και να κάνεις στη φύση, αυτή θα βρει ένα τρόπο να σου το επιστρέψει πίσω, ότι μας συμπεριφέρεται όπως της συμπεριφερόμαστε και ότι η σκληροκαρδία, διότι ο ορισμός της σκληροκαρδίας είναι να χωρίζεις τον κόσμο σε ομόκεντρους κύκλους, είναι το χειρότερο και το πιο ύπουλο δηλητήριο, καθώς δηλητηριάζει την ψυχή, στρεβλώνει την αντίληψή μας για τον κόσμο και τελικά τον μετατρέπει στην κόλαση που νομίζαμε ότι είναι.

Τετάρτη, Απριλίου 13, 2011

Συναπαντήματα

Την Κυριακή βγήκα μια βόλτα στη λιακάδα. Τον είδα να τραβάει με την κάμερα σε δρόμο του Μοναστηρακίου. Τον πλησίασα και πιάσαμε την κουβέντα. Ήταν καμεραμάν από κάποιο μακρινό πλανήτη, ειδικευμένος στα ντοκιμαντέρ της άγριας φύσης. Συνεργαζόταν με τη Διαστρική Πλανητογραφική Εταιρεία και μάζευε υλικό για τη ζωή στη Γη, ιδιαίτερα για τους ανθρώπους. «Πολύ παλαβιάρικο είδος,» μου είπε, «κάτι τέτοια πουλάνε, θα προβληθεί σε καλή ώρα και θα πληρωθώ καλά». Καθώς χωρίζαμε τον ρώτησα πώς και δεν προσελκύει την προσοχή και άλλων ανθρώπων με την εμφάνισή του. «Εγώ απορώ πώς και με είδατε εσείς», μου είπε, «υποτίθεται ότι είμαι αόρατος για τους ανθρώπους». Το πρόσωπό του φωτίστηκε:

«Και εσείς ούφο!»

Πέμπτη, Απριλίου 07, 2011

Σημαντική ανακοίνωσις για φιλόζωους και φιλότεχνους


(Κάντε κλικ στην εικόνα.)

Οι παρακάτω μου δήλωσαν ότι φιλοδοξούν να εκθέσουν στο Λούβρο.