Κυριακή, Απριλίου 29, 2007

Αναφορά από το Πεδίον του Άρεως

Στο προηγούμενο post σάς ανακοίνωσα ότι σήμερα, Κυριακή 29 Απριλίου, επρόκειτο να γίνει εκείνη η δενδροφύτευση-διαμαρτυρία στο Πεδίον του Άρεως. Γενικά, αποφεύγω τις μαζικές συγκεντρώσεις, διαδηλώσεις κ.λπ. Φταίει ίσως για αυτό και ο μισανθρωπισμός μου. Πάντα πίστευα ότι σε κάτι τέτοια ο άνθρωπος χάνει μέρος της ατομικότητας, της ανεξαρτησίας, της αξιοπρέπειας και γενικότερα της υπόστασής του ως λογικού, ηθικού και πνευματικού όντος (ξέχασα κάτι;). Ωστόσο, λίγο η αγανάκτησή μου που έχει φτάσει στο κόκκινο, λίγο το γεγονός ότι χρησιμοποιώ το χώρο του Άλσους για να τρέχω, ίσως και ο φόβος ότι θα μετάνιωνα και θα είχα τύψεις αν δεν έκανα επιτέλους κάτι πέραν του να γράφω post για όσα απαράδεκτα συμβαίνουν, με έκαναν να πάρω τη μεγάλη απόφαση.

Στις 11 το πρωί λοιπόν ήμουν στο άγαλμα του Κωνσταντίνου. Ο κόσμος ήταν αρκετός, περισσότερος ίσως από ό,τι περίμενα. Η υπόθεση είχε προωθηθεί αρκετά από το ραδιόφωνο και την τηλεόραση του ΣΚΑΪ. Αστυνομία αυτή τη φορά δεν υπήρχε πουθενά. Κάποια στιγμή, οι διοργανωτές ανακοίνωσαν ότι είχαν εντοπίσει στο πλήθος μια υπαστυνόμο του τμήματος Κυψέλης με πολιτικά (την ανέφεραν ονομαστικά), την οποία παρακάλεσαν είτε να προχωρήσει μπροστά, ομολογώντας τη μεταμέλειά της για τα επεισόδια της προηγούμενης Κυριακής (αν είναι δυνατόν) είτε να αποχωρήσει. Υποθέτω ότι αποχώρησε. Το ετερογενές πλήθος που συγκεντρώθηκε με έπεισε ότι πολλοί είχαν πάει εκεί όπως εγώ, χωρίς καμία κομματική ή πολιτική ταυτότητα. Υπήρχαν ηλικιωμένοι κύριοι με τα κυριακάτικα κοστούμια τους, στολισμένες μεσόκοπες κυρίες και γιαγιάδες πού, από κάποιες συνομιλίες, κατάλαβα ότι ορισμένες είχαν έλθει από την εκκλησία, οικογένειες με τα παιδιά τους, σκυλάκια που είχαν φέρει αφεντικά τους, νεαροί και μικρές παρέες. Υπήρχε μια παρουσία στελεχών της αυτοδιοίκησης, κυρίως αριστερών κομμάτων, ήταν και ο υποψήφιος δήμαρχος του Συνασπισμού, Αλέξης Τσίπρας. Ελπίζω να μη διαβρώθηκε ο συντηρητικός χαρακτήρας μου.

Μετά από κάποιες ομιλίες και χαιρετισμούς, πήραμε την άγουσα για το χώρο της δενδροφύτευσης, μπροστά από την παράνομη και τσιμεντοστρωμένη είσοδο του Πανελληνίου εντός του πάρκου, κάποιοι με τα δεντράκια, τα υλικά και τα εργαλεία κηπουρικής. Η όλη ατμόσφαιρα ήταν ευχάριστη και κάποιος θα μπορούσε να θεωρήσει ότι επρόκειτο για κάποιο πλήθος που πάει να παρακολουθήσει κάποια υπαίθρια πολιτιστική εκδήλωση. Ενδεικτικό είναι ότι παρά τις φιλότιμες προσπάθειες των επικεφαλής με τη ντουντούκα, ελάχιστοι ήταν αυτοί που σποραδικά επαναλάμβαναν κάποιο σύνθημα. Ούτε ΜΑΤ ούτε δακρυγόνα αυτή τη φορά, επικρατούσε μια χαρούμενη ατμόσφαιρα, με συζητήσεις, απολαμβάνοντας το ευχάριστο περιβάλλον του άλσους. Τα τσιμέντα ξηλώθηκαν και τα δένδρα φυτεύτηκαν και ποτίστηκαν ενώ εκφωνούνταν ομιλίες από τους διοργανωτές και όποιον άλλον ήθελε να πάρει το λόγο από ό,τι κατάλαβα. Υπήρχαν και ένας ή δύο αρκετά απολαυστικοί τύποι, κάτοικοι της περιοχής. Κάποια στιγμή, έκανε την εμφάνισή του και κάποιος διαφωνών, ο οποίος ήταν αρκετά προκλητικός και ενεπλάκη σε αρκετά έντονες συζητήσεις. Κάποια στιγμή, ενώ βρισκόταν σε μικρή απόσταση από εμένα, έφτασε στο σημείο να πει ότι όλοι οι συμμετέχοντες ήταν «κομματικοί». Φυσικά, αυτό με εξόργισε και μιλώντας του σε υψηλό τόνο, αλλά πάντα ευγενικά και τυπικά, τον διόρθωσα, όπως και πολλοί άλλοι που αισθάνθηκαν ότι θίγονταν. Η αλήθεια είναι ότι αυτό το περιστατικό με έκανε να χαρώ, καθώς το γεγονός ότι κάποιος εξέφραζε, με όποιο τρόπο, τη διαφωνία του μέσα στο πλήθος χωρίς να προπηλακίζεται ήταν μία ακόμη επιβεβαίωση ότι εκεί ήταν μια συγκέντρωση πολιτών και όχι όχλος ή χούλιγκανς.

Στο βάθος του μονοπατιού υπήρχαν μερικές κάμερες τηλεοπτικών συνεργείων. Ορισμένοι παράγοντες της αυτοδιοίκησης έδιναν εκεί συνεντεύξεις και κάποια στιγμή άκουσα και από εκεί να ανεβαίνουν οι τόνοι ενώ κάποιοι κινήθηκαν προς τα εκεί. Δεν κατάλαβα τι ακριβώς γινόταν, αλλά μάλλον κάποιο μέλος παράταξης (μήπως του ΠΑΣΟΚ;) της νομαρχιακής αυτοδιοίκησης, του φορέα που άφησε ανυπεράσπιστο το πάρκο, έδινε συνέντευξη προσπαθώντας να προβληθεί με θετικό τρόπο εκμεταλλευόμενος την εκδήλωση, γεγονός που έκανε πολλούς που τον γνώριζαν να σπεύσουν για να τον «κράξουν».

Παρέμεινα στο χώρο μέχρι να ολοκληρωθεί η δενδροφύτευση και η εκδήλωση, οπότε και αποχώρησα για να παρευρεθώ στο κυριακάτικο τραπέζι της οικογένειάς μου. Αποχωρώντας, είδα ένα παρκαρισμένο, μοναχικό περιπολικό σε αρκετή απόσταση από την εκδήλωση. Ένοιωσα καλά για την απόφασή μου να πάω εκεί.

Η είδηση, εδώ, προηγούμενο σχετικό κείμενό μου, εδώ.

Υ.Γ. Ελπίζω τα δενδράκια να παραμείνουν εκεί και να μην τολμήσει να τα αγγίξει κάποιος. Θα περνάω από μπροστά τους καθώς θα κάνω τους γύρους μου, τρέχοντας στο πάρκο. Ελπίζω να τα βλέπω ψηλά και δυνατά δένδρα σε μερικά χρόνια και να θυμάμαι αυτή την Κυριακή, που σηκώθηκα για λίγο από την οθόνη του υπολογιστή μου.

Υ.Γ. 2. Λέτε η είδηση να αναφέρθηκε από τον ΑΝΤ1; (χε χε) Ενημερώστε με αν συνέβη αυτό.

Πέμπτη, Απριλίου 26, 2007

Πρόταση ιστολογίου - Ενημέρωση με ανακοινώσεις

- Ω τον αγαπητό! Είμαι ο γιατρός που θα σας εγχειρίσει!
-
Επισκεφθείτε το ιστολόγιο malpractice. Αξίζει να του αφιερώσετε χρόνο.

Θα καταλάβετε γιατί στην Ελλάδα δεν πρέπει να αρρωστήσετε, αλλά θα χάσετε και κάθε ψευδαίσθηση που τυχόν σας έχει απομείνει για τη χώρα στην οποία ζείτε.
-
Θα το επαναλάβω ξανά, στην Ελλάδα, είναι οι καλές εξαιρέσεις που χαλούν την εικόνα (της φαυλότητας).
-
Ανακοινώσεις
Πληροφορούμαι από τον Αθήναιο ότι σήμερα, στις 6 το απόγευμα, θα γίνει διαμαρτυρία έξω από την πρεσβεία της Αιγύπτου για την υπόθεση του φυλακισμένου Αιγύπτιου ιστολόγου Kareem Amer. Περισσότερα εδώ.
-
Επίσης, το πρωί της Κυριακής, ώρα 11, θα συναντηθούν κάτοικοι της περιοχής του Πεδίου του Άρεως στο άγαλμα του Κωνσταντίνου και θα ακολουθήσει δενδροφύτευση. Ενδέχεται να συμμετάσχουν και τα ΜΑΤ, τόσες μολότωφ τρώνε από τους αναρχικούς, κάπου θα πρέπει να βρουν του χεριού τους για να ξεσπάσουν οι άνθρωποι. Πάντως, αν τυχόν παράνομες αστυνομικές δυνάμεις (από αυτές που προστατεύουν τους νονούς της νύκτας και δεν εκτελούν δικαστικές αποφάσεις που αντιβαίνουν στα συμφέροντα των ισχυρών) προβούν σε βίαιες πράξεις και επεισόδια, προτείνω οι κάτοικοι να καλέσουν τους αναρχικούς.

Τρίτη, Απριλίου 24, 2007

"Τρελοί" και "λογικοί"

- Μου θυμίζετε εκείνον τον αντιπαθητικόν, τον Γκρουσί!
.
Θα έλεγον ότι, αν υφίσταται κάποιο καθολικόν κριτήριον το οποίο χρησιμοποιούμεν ινά κατατάξωμεν τινά εις τους «λογικούς» ή εις τους «παράφρονας», ούτο είναι η ικανότις του να εξοφλεί κάθε μήναν τους λογαριασμούς του. Εάν ημπορεί, σχεδόν ό,τι και να κάμει, ούτος χαρακτηρίζεται απλώς εκκεντρικός, εάν αδυνατεί, αρκεί το παραμικρόν ολίσθημα ώστε ούτος να χαρακτηριστεί "μουρλός", «παλαβός», ή "δια τα σίδερα".

Παρασκευή, Απριλίου 20, 2007

Η ποινικοποίηση της ιστορίας

Σκίτσο οδηγείται στη φυλακή επειδή αμφισβήτησε την επίσημη ιστορία του ιστολογίου Περαστικός.

Διάβασα πρόσφατα την είδηση ότι στην ΕΕ εξετάζεται το ενδεχόμενο να καταστεί ποινικά κολάσιμη σε όλες τις χώρες-μέλη η άρνηση του Ολοκαυτώματος. Για άλλη μια φορά αισθάνομαι την ανάγκη να πω ότι αυτό θα ήταν ένα μεγάλο λάθος. Καμία ιστορική ή άλλη επιστημονική αλήθεια δεν είναι δυνατόν να προστατεύεται βάσει νομοθεσίας. Η απαγόρευση της αμφισβήτησης ενός γεγονότος το υποβιβάζει από τεκμηριωμένη πραγματικότητα σε θρησκευτική πίστη και δόγμα και το καθιστά μάλλον περισσότερο εύθραυστο και ευάλωτο σε επιθέσεις, για να μην πούμε ότι οι αμφισβητίες του μεταβάλλονται ανέλπιστα στα μάτια πολλών από περιθωριακοί σε μάρτυρες της ελευθερίας του λόγου.

Όσο και αν κατανοεί κάποιος τους φόβους που ωθούν σε αυτή την απόφαση, το σκεπτικό ότι όποιος αρνείται το Ολοκαύτωμα είναι εξορισμού έτοιμος και διατεθειμένος να επαναλάβει παρόμοιες πράξεις ή ότι θέλει να προβεί σε ή να ενθαρρύνει πράξεις βίας εναντίον ομάδων ανθρώπων δεν μπορεί να γίνει αποδεκτό, ακόμη και αν ισχύει για ορισμένη ομάδα ανθρώπων. Ας μην ξεχνάμε ότι παρόμοιος τρόπος σκέψης βρίσκεται πίσω από κάθε ολοκληρωτισμό. Πόσοι άνθρωποι έχουν διωχθεί ή οδηγηθεί σε ψυχιατρεία επειδή αμφισβήτησαν τις μεγάλες αυταπόδεικτες/εθνικές/καθεστωτικές αλήθειες; Η ελευθερία του λόγου δεν επιδέχεται τέτοιους συμβιβασμούς και εξαιρέσεις.

Κάθε επιστημονική αλήθεια αντλεί την αξία της και το κύρος της ως τέτοιας από τη δυνατότητα της εσαεί αμφισβήτησης και επανεπιβεβαίωσής της. Κάθε καταναγκασμός και απαγόρευση της αμφισβήτησης ενός γεγονότος, προδιαθέτει πολλούς αρνητικά προς αυτό και δίνει και την καλύτερη τροφή σε θεωρίες συνομωσίας. Επίσης, με ενοχλεί το πολιτικό παιχνίδι, η σχετικοποίηση και η μεταβολή σε μετρήσιμο μέγεθος των γενοκτονιών και εθνοκαθάρσεων. Τόσα θύματα οι Εβραίοι, τόσα οι Αρμένιοι, τόσα οι Ινδιάνοι της Βορείου Αμερικής (να και μια γενοκτονία που οδήγησε στον σχεδόν ολοκληρωτικό αφανισμό ενός λαού, με εκτοπίσεις, με πορείες θανάτου, με λιμοκτονίες και ασθένειες που κατάντησε να γίνει φολκλόρ).

Με όσα ακούμε τελευταία, ώρα είναι να δούμε και κάποια πρόταση περί απαγόρευσης της αμφισβήτησης της ύπαρξης του κρυφού σχολειού, αλλά για αυτό το θέμα ενδεχομένως σε επόμενο post...

Υ.Γ. Το «κατέβασμα» των θυμάτων κάτω από ποιο αριθμό θα συνιστά αμφισβήτηση του Ολοκαυτώματος;

Σάββατο, Απριλίου 14, 2007

Η καθαρίστρια

Επέρασε και η κυρία Σούλα, το σκίτσο που καθαρίζει το ιστολόγιο, και διεμαρτυρήθη δια την έκταση ορισμένων ποστ. "Εγώ θα τα σφουγγαρίζω όλα αυτά;" είπε.
-
Μεταξύ μας, νομίζω ότι θέλει αύξηση.

Τετάρτη, Απριλίου 11, 2007

Ξανά για το ασφαλιστικό - Μια θεωρητική προσέγγιση

2030, οικοδομή, δέκα χρόνια πριν από τη σύνταξη.
-
Προσοχή, ακολουθεί ποστ βαρύ και τεχνοκρατικό.

Με αφορμή τα πρόσφατα γεγονότα στα ταμεία, αλλά και την άρνηση του κράτους και όλων των φορέων και κοινωνικών εταίρων να ασχοληθούν με το ασφαλιστικό ζήτημα (έρχονται και εκλογές), επανέρχομαι με μια πρόταση που νομίζω ότι θα έπρεπε να εξεταστεί και είχα αναφέρει και εδώ.

Λαμβάνοντας υπόψη:

1. Το γεγονός ότι πλέον τα ταμεία (τουλάχιστον τα περισσότερα) αδυνατούν να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους με ίδιους πόρους, χωρίς ενίσχυση από το κράτος.

2. Τις αδικίες που προκύπτουν σε βάρος ομάδων ασφαλισμένων από το υπάρχον σύστημα, όπως, ενδεικτικά, α) η χρηματοδότηση των προνομιούχων ταμείων από τους φόρους όσων είναι ασφαλισμένοι σε άλλα, μη προνομιούχα ταμεία), β) η μη αναλογικότητα προς το εισόδημα των εισφορών των ελεύθερων επαγγελματιών και άλλες διαφορές στον καθορισμό των εισφορών, της σύνταξης και των άλλων υπηρεσιών από ταμείο σε ταμείο.

3. Την απαράδεκτη de facto αποδοχή, με βάση το υπάρχον σύστημα, ότι ένας ηλικιωμένος που δεν έχει συγκεντρώσει αρκετά ένσημα πρέπει να αφεθεί να λιμοκτονήσει και την στάση μου υπέρ της αρχής ότι όλοι οι μη ικανοί προς εργασία και όσοι έχουν συμπληρώσει ένα όριο ηλικίας δικαιούνται να λαμβάνουν αξιοπρεπή σύνταξη.

4. Την κακοδιαχείριση των ταμείων και της κατασπατάλησης πόρων για τη διατήρηση μιας υπέρογκης γραφειοκρατίας·

5. Την ανικανότητα του συστήματος να ανταποκριθεί στις μελλοντικές του υποχρεώσεις έναντι των νεότερων ασφαλισμένων (η αντίληψη που φαίνεται να επικρατεί είναι να σώσουμε ό,τι μπορούμε για όσους πρόκειται να συνταξιοδοτηθούν βραχυπρόθεσμα και μεσοπρόθεσμα - αποφεύγοντας και το όποιο πολιτικό κόστος - και «έχει ο Θεός» για τους νέους ασφαλισμένους)

Προτείνω τα εξής:

1. Πλήρη χρηματοδότηση του ασφαλιστικού συστήματος από τη φορολογία, με αντίστοιχη κατάργηση του συνόλου των εισφορών εργοδοτών και εργαζομένων και εξασφάλιση των απαιτούμενων πόρων από αντίστοιχη αύξηση των φόρων. Αυτό θα έχει τουλάχιστον τα εξής αποτελέσματα: α) εξάλειψη ενός πολύ μεγάλου μέρους της γραφειοκρατίας που βασανίζει επιχειρήσεις, επαγγελματίες και ασφαλισμένους, τονώνοντας και την επιχειρηματικότητα, β) περιορισμό της εισφοροδιαφυγής (αυτό βασίζεται στην υπόθεση ότι η εισφοροδιαφυγή είναι μεγαλύτερη της φοροδιαφυγής), γ) κατάργηση της αδικίας των διαφορετικών τρόπων υπολογισμού των εισφορών.

2. Ως συνέπεια και του σημείου (1), κατάργηση όλων των ταμείων και δημιουργία ενός, ενιαίου φορέα που θα παρέχει τις συντάξεις και θα διαχειρίζεται και την υγειονομική κάλυψη, αντί των ταμείων, από τους πόρους που θα προέρχονται από τη φορολογία. Πέραν το προφανούς οφέλους, της ισότιμης αντιμετώπισης όλων των ασφαλισμένων (ο όρος «ασφαλισμένοι» δεν θα έχει πλέον ιδιαίτερο νόημα, αφού δεν θα υπάρχουν «μη ασφαλισμένοι» ή ασφαλισμένοι υπό διαφορετικά καθεστώτα και όρους), αυτό θα μειώσει δραστικά το κόστος διαχείρισης του συστήματος. Με αυτό τον τρόπο επιτυγχάνονται οικονομίες κλίμακας, καθώς με την ενιαία διαχείριση όλου του συστήματος καταργείται το κόστος της παράλληλης διατήρησης διαφορετικών συστημάτων διαχείρισης, ελέγχου, είσπραξης κ.λπ. Ο φορέας ο οποίος θα δημιουργηθεί θα είναι, από τη στιγμή που το όλο σύστημα εντάσσεται στη φορολογία, μάλλον δημόσιος ή θα υπόκειται σε έλεγχο από το δημόσιο με κάποιας μορφής ανεξαρτησία.

Με την ένταξη όλου του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης στο Δημόσιο και με την άμεση χρηματοδότησή του από τον κρατικό προϋπολογισμό, λύνονται σε κάποιο βαθμό τα θέματα διαχείρισης των πόρων των ταμείων (τέτοιοι δεν θα υφίστανται). Το κράτος οφείλει να καλύπτει κάθε χρόνο το κόστος των συντάξεων όπως και κάθε άλλη κρατική δαπάνη (φυσικά, υπάρχει ένα άλλο μεγάλο ζήτημα, αυτό του απαρχαιωμένου συστήματος κατάρτισης των εθνικών προϋπολογισμών και γενικότερα της ανάγκης αναδιοργάνωσης της δημοσιονομικής διαχείρισης, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα).

3. Μια ίδια για όλους και επαρκής σύνταξη η οποία θα χορηγείται μετά τη συμπλήρωση ενός καθορισμένου ορίου ηλικίας και την απόσυρση από την αγορά εργασίας (με μοναδική εξαίρεση τη χορήγησή της νωρίτερα σε συγκεκριμένες κατηγορίες ανθυγιεινών επαγγελμάτων), ανεξαρτήτων χρόνου εργασίας, ενσήμων (τα οποία καταργούνται έτσι και αλλιώς) ή άλλων παραγόντων. Η σύνταξη και η στήριξη του ανίκανου προς εργασία γενικότερα είναι κοινωνικό αγαθό, δεν πρέπει να έχει ανταποδοτικό χαρακτήρα. Έτσι και αλλιώς, με τις υπάρχουσες συνθήκες, η λειτουργία του συστήματος σε ανταποδοτική βάση είναι αδύνατη. Αυτό το οποίο εφαρμόζεται σήμερα είναι ότι οι προηγούμενες γενιές συνταξιούχων χρηματοδοτούνται από τους σημερινούς εργαζόμενους, οι οποίοι αντιμετωπίζουν ένα ζοφερό μέλλον, καθώς καθίσταται όλο και πιο φανερό ότι οι επόμενες γενιές που θα κληθούν να χρηματοδοτήσουν τις δικές τους συντάξεις θα αδυνατούν να ανταποκριθούν. Το αποτέλεσμα είναι όλες αυτές οι ρυθμίσεις που μετακυλύουν το πρόβλημα στους νέους εργαζόμενους (όπου το πολιτικό κόστος είναι μικρότερο - ο εικοσάρης δεν σκέφτεται τη σύνταξή του και δεν αντιδρά), τα δικαιώματα των οποίων μειώνονται διαρκώς. Οι πολίτες και οι επιχειρήσεις πρέπει να χρηματοδοτούν την κοινή σύνταξη, ο κάθε ένας σύμφωνα με τις δυνατότητές του. Φυσικά, κανένας δεν εμποδίζει κάποιον ο οποίος εργάζεται και έχει υψηλές αποδοχές και επιθυμεί υψηλότερη σύνταξη να μετάσχει παράλληλα σε κάποιο ιδιωτικό συνταξιοδοτικό πρόγραμμα.

Επίλογος:
Φυσικά, για όλα αυτά απαιτείται να γίνουν οι σχετικές μελέτες με βάση τα πραγματικά στοιχεία. Ωστόσο, πιστεύω ότι αυτή είναι μια προσέγγιση που πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπόψη, αλλά η οποία κατανοώ ότι θίγει πολλά συμφέροντα, υπαρκτά (γραφειοκρατών, παντοειδών στελεχών και λοιπών παρασίτων), αλλά και ανύπαρκτα (φόβος ορισμένων τάξεων εργαζομένων για απώλεια προνομίων - τα οποία έτσι και αλλιώς δεν νομίζω ότι θα διατηρήσουν). Τα παραπάνω είναι μια απλή, αλλά απολύτως πρακτική προσέγγιση, δεν υπάρχει τίποτα το ουτοπικό. Επίσης, τίποτα από τα παραπάνω δεν αντιβαίνει στους κανόνες της ελεύθερης οικονομίας, η κοινωνική ασφάλιση είναι θέμα εκτός της αγοράς. Θα έλεγα μάλιστα ότι με την παραπάνω προσέγγιση καταργούνται πολλές στρεβλώσεις και διακρίσεις σε βάρος ορισμένων επιχειρήσεων ή δραστηριοτήτων και, για τους λόγους που προανέφερα, οι επιχειρήσεις απαλλάσσονται από μεγάλο μέρος της γραφειοκρατίας και τονώνεται η επιχειρηματικότητα.

Το μεγάλο ερώτημα είναι εάν οι τελικοί πόροι που μπορούν να προκύψουν - από μια σε λογικά πλαίσια αύξηση της φορολογίας συν τον περιορισμό του κόστους (άμεσο και έμμεσο) από την κατάργηση της γραφειοκρατίας, μείον τις εισφορές που θα καταργηθούν - μπορούν να εξασφαλίσουν μια «επαρκή και καθολική» σύνταξη. Αυτό πρέπει να διερευνηθεί.

Τρίτη, Απριλίου 10, 2007

Διάσωσις 2

Οι Αλόνσο και Φρήντριχ, πάντα πιστοί στο καθήκον.

Σάββατο, Απριλίου 07, 2007

Διάσωσις

Οι Αλόνσο και Φρήντριχ, τραυματιοφορείς του ιστολογίου, ξαναχτυπούν.

Δευτέρα, Απριλίου 02, 2007

Όταν η αστυνομία υπερασπίζεται την παρανομία

Αυτούς τι να τους κάνουμε κύριε διοικητά;
-
Σε αυτό τον τόπο δεν σε αφήνουν να αγιάσεις. Ήθελα να ασχοληθώ με άλλα θέματα, πέραν της πολιτικής, ενδεχομένως, να ανεβάσω ένα κειμενάκι για τον «Ιππότη της Αφροδίτης» (Ulrich Von Lichtenstein). Δυστυχώς, απέτυχα.

Εχθές, Κυριακή 2 Απριλίου, κάτοικοι της περιοχής του Πεδίου του Άρεως οργάνωσαν συμβολική δενδροφύτευση στο άλσος για να διαμαρτυρηθούν για τις αυθαιρεσίες και τις καταπατήσεις του Πανελλήνιου Γυμναστικού Συλλόγου, για τις οποίες έχουν εκδοθεί πέντε (5) πρωτόκολλα κατεδάφισης της πολεοδομίας και τα οποία, τι έκπληξη, ποτέ δεν εκτελέστηκαν. Το αποτέλεσμα ήταν να βρεθούν αντιμέτωποι με ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις (οι οποίες βρέθηκαν εκεί με εντολή ποιου;) και να πραγματοποιηθούν τρεις συλλήψεις εγκληματικών στοιχείων που ήταν αποφασισμένα να φυτέψουν μικρά και απαίσια δεντράκια μπροστά στην παράνομη είσοδο του Πανελληνίου που υπάρχει εντός του πάρκου. Οι συλληφθέντες οδηγήθηκαν στο Αυτόφωρο και αφέθηκαν ελεύθεροι, αλλά εκκρεμεί σε βάρος τους μια κατηγορία για την οποία θα διεξαχθεί προανάκριση. Καλά να πάθουν, αφού ζούμε σε κράτος δικαίου και κανένας δεν επιτρέπεται να παρανομεί και να κάνει ό,τι θέλει σε δημόσιους χώρους, εκτός εάν έχει αρκετά χρήματα και επιρροή.

Ελέγχονται λοιπόν όλα από τους ισχυρούς; Κάποια στιγμή φάνηκε πως όχι. Ο Μίνως Κυριακού, ναι, ο Πρόεδρος του Πανελληνίου και καναλάρχης του ΑΝΤ1, ο οποίος φαίνεται ότι έχει μια προτίμηση στις πολεοδομικές παραβάσεις, καταδικάστηκε σχετικά πρόσφατα σε μη εξαγοράσιμη, άμεσα εκτελεστή ποινή φυλάκισης 48 μηνών* και χρηματικό πρόστιμο για παράνομες κατασκευές στο εξοχικό του. Αισθανθήκατε τώρα ότι ζείτε σε μια πολιτεία όπου διατηρείται ένα επίπεδο ευνομίας και όλοι κρίνονται λίγο ή πολύ με τα ίδια μέτρα και σταθμά; Γελαστήκατε! Τα αδέκαστα αστυνομικά όργανα, αυτά που οδηγούν στο αυτόφωρο κάθε διαμαρτυρόμενο για παρανομίες πολίτη και κάθε ιδιοκτήτη μηχανής αναζήτησης που παρέχει συνδέσμους σε ιστολόγους που σατιρίζουν τηλεβιβλιοπώλες-αρλουμπολόγους, δεν εκτέλεσαν την απόφαση. Ο ΔΕ ΜΑΣΑΜΕ ΡΕ περιγράφει αναλυτικά την υπόθεση εδώ. Αναφορά και στην Καθημερινή, εδώ (προσέξτε ότι η καλή εφημερίδα δεν αναφέρει όνομα) και στο skai.gr, εδώ. Βεβαίως, μη ρωτήσετε γιατί αυτό το «ζουμερό» θέμα δεν προβλήθηκε ιδιαίτερα από τα ΜΜΕ, εκτός εάν θέλετε να σας αποκαλέσουν αφελή (ακόμη και στο Internet δυσκολεύθηκα να βρω αναφορές εκτός των ιστολογίων).

Θέτω λοιπόν τα εξής τρία (ρητορικά) ερωτήματα:
  1. Έχουμε αστυνομία ή έχουμε απλώς μια δημόσια υπηρεσία σεκιουριτάδων που είναι ανίκανη να προστατέψει τους πολίτες, αλλά σπεύδει να υπερασπίσει τα συμφέροντα και να κάνει τα θελήματα των ισχυρών;
    -
  2. Υπάρχει ισονομία και ισοπολιτεία ή ισχύει ότι «δεν είμσατε όλοι ίσα και όμοια»;
    -
  3. Έχουμε δημοκρατία ή έχουμε απλώς ένα κοινοβουλευτικό καθεστώς (η έμφαση στη λέξη «καθεστώς») που βασίζεται στις πελατειακές σχέσεις και στη στήριξη οργανωμένων συμφερόντων;

Δημοκρατία, ως γνωστόν, δεν είναι μόνο εκλογές κάθε τέσσερα χρόνια, αλλά και η εξασφάλιση ορισμένων ελάχιστων προϋποθέσεων, όπως η ισονομία και ισοπολιτεία, η ανεξαρτησία των εξουσιών, η ελευθερίας της έκφρασης, ο σεβασμός των ατομικών δικαιωμάτων κ.λπ.. Με τρόμο διαπιστώνω το πόσο σαθρές μοιάζουν μερικές φορές αυτές οι προϋποθέσεις στη χώρα μας.

* Η προοπτική να οδηγηθεί οποιοσδήποτε άνθρωπος στις ελληνικές φυλακές μου δημιουργεί αισθήματα αποτροπιασμού.

Mêlée


Mêlée: μια ανοργάνωτη συμπλοκή μεταξύ δύο ομάδων, κατά τον Μεσαίωνα, τέτοιου είδους συμπλοκές αποτελούσαν μέρος των τουρνουά, παράλληλα με τις κονταρομαχίες.

Αναφέρομαι στο πρόσφατο γεγονός της συμπλοκής των «φιλάθλων» που κατέληξε στο φόνο ενός εξ’ αυτών. Το πρωί του Σαββάτου, στον τηλεοπτικό σταθμό του ΣΚΑΪ, κάποιος παρομοίασε το γεγονός και παρόμοια γεγονότα στην Ευρώπη με την ταινία "Fight club», αρκετά επιτυχημένα ως προς κάποιες παραμέτρους. Όταν άκουσα την είδηση για πρώτη φορά, εμένα μου ήλθε στο νου μια άλλη κινηματογραφική ταινία, «Οι Συμμορίες της Νέας Υόρκης». Το θέμα είναι ότι όταν αναφερόμαστε στους συμμετέχοντες σε αυτές τις συμπλοκές (και όχι σε αθώους περαστικούς ή περίοικους που πλήρωσαν ακριβά την ατυχία τους) δεν υπάρχει πραγματικά κανένας αθώος. Δεν μιλάμε καν για αντίπαλες ομάδες ανθρώπων που έτυχε να βρεθούν μαζί σε ένα γήπεδο και έχασαν την ψυχραιμία τους λόγω μιας σημαντικής ή ασήμαντης αφορμής, κάποιου σφυρίγματος πέναλτι ή επειδή για οποιαδήποτε άλλη αιτία τα πνεύματα οξύνθηκαν κατά τη διάρκεια ενός αγώνα. Πρόκειται για ανθρώπους που οργανώθηκαν και ξεκίνησαν προγραμματισμένα με αποκλειστικό σκοπό να συναντηθούν και να ανοίξουν ο ένας το κεφάλι του άλλου ή χειρότερα. Όσοι βρέθηκαν σε εκείνον το δρόμο ήταν έτοιμοι ακριβώς για αυτόν τον σκοπό.

Οι συμβατικές αναλύσεις που αναζητούν την εξήγηση τέτοιων φαινομένων αποκλειστικά ή κυρίως στην ανεργία και την περιθωριοποίηση αμφισβητούνται. Φαίνεται ότι πάρα πολλοί από αυτούς τους ανθρώπους δεν είναι ούτε περιθωριοποιημένοι ούτε άνεργοι. Είναι άνθρωποι που είναι εθισμένοι στη βία και, κάποιοι από αυτούς, κάνουν χρήση "μαλακών" ναρκωτικών που τους βοηθούν να βρεθούν στην «κατάλληλη διάθεση». Όταν λοιπόν στάθηκε αδύνατον να συναντηθούν για να συμπλακούν στα ποδοσφαιρικά γήπεδα, κανόνισαν να συναντηθούν με αφορμή έναν αγώνα βόλεϊ γυναικών (και αυτό ούτε καν μέσα στο γήπεδο). Εάν δεν υπήρχε και αυτή η αφορμή, δεν μπορώ να φανταστώ τι άλλο θα έβρισκαν - ενδεχομένως κάποια εκδήλωση καλλιτεχνικού πατινάζ;

Χρόνο για μακροσκελείς αναλύσεις δεν έχω, θα προχωρήσω λοιπόν αμέσως στο βασικότερο ερώτημα. Πώς θα προστατευτούν όλοι οι αθώοι που τυχαίνει να ζουν ή να έχουν τις περιουσίες τους ή απλώς περνούν από εκεί όπου αποφασίζουν εκδηλώσουν τα φιλάνθρωπα συναισθήματά τους αυτά τα μπουμπούκια της κοινωνίας μας; Η λύση είναι απλή. Θέλουν να σκοτωθούν μεταξύ τους; Ας τους κάνουμε το χατίρι! Γιατί να τους εμποδίσουμε; Τι δουλειά έχουμε να μπλεκόμαστε στα πόδια συναινούντων ενηλίκων; (Στην πλειονότητά τους νομίζω ότι έχουν συμπληρώσει τα 18.) Ας καθοριστούν ένα ή δύο απόμερα σημεία και ας τους παραχωρηθούν για να εκτονώνονται με όποιον τρόπο νομίζουν! Εάν μπορούν να συμφωνήσουν σε κάποιους κανόνες για να αποφεύγονται οι θανάσιμοι τραυματισμοί, έχει καλώς. Θα μπορούσαν μάλιστα να πληρώνουν αυτές οι ομάδες και από την τσέπη τους για να έχουν κάποιο ασθενοφόρο πλησίον για τους σοβαρά τραυματισμένους. Ωστόσο, για να εκδηλώσω και εγώ τα δικά μου φιλάνθρωπα συναισθήματα, θα προτιμούσα τους επιζώντες να περίμενε στην έξοδο κάποιο πολυβόλο, κάτι που θα συνέβαλε σημαντικά στη βελτίωση της κοινωνίας μας.

Καλό Μήνα.