Mêlée

Mêlée: μια ανοργάνωτη συμπλοκή μεταξύ δύο ομάδων, κατά τον Μεσαίωνα, τέτοιου είδους συμπλοκές αποτελούσαν μέρος των τουρνουά, παράλληλα με τις κονταρομαχίες.

Αναφέρομαι στο πρόσφατο γεγονός της συμπλοκής των «φιλάθλων» που κατέληξε στο φόνο ενός εξ’ αυτών. Το πρωί του Σαββάτου, στον τηλεοπτικό σταθμό του ΣΚΑΪ, κάποιος παρομοίασε το γεγονός και παρόμοια γεγονότα στην Ευρώπη με την ταινία "Fight club», αρκετά επιτυχημένα ως προς κάποιες παραμέτρους. Όταν άκουσα την είδηση για πρώτη φορά, εμένα μου ήλθε στο νου μια άλλη κινηματογραφική ταινία, «Οι Συμμορίες της Νέας Υόρκης». Το θέμα είναι ότι όταν αναφερόμαστε στους συμμετέχοντες σε αυτές τις συμπλοκές (και όχι σε αθώους περαστικούς ή περίοικους που πλήρωσαν ακριβά την ατυχία τους) δεν υπάρχει πραγματικά κανένας αθώος. Δεν μιλάμε καν για αντίπαλες ομάδες ανθρώπων που έτυχε να βρεθούν μαζί σε ένα γήπεδο και έχασαν την ψυχραιμία τους λόγω μιας σημαντικής ή ασήμαντης αφορμής, κάποιου σφυρίγματος πέναλτι ή επειδή για οποιαδήποτε άλλη αιτία τα πνεύματα οξύνθηκαν κατά τη διάρκεια ενός αγώνα. Πρόκειται για ανθρώπους που οργανώθηκαν και ξεκίνησαν προγραμματισμένα με αποκλειστικό σκοπό να συναντηθούν και να ανοίξουν ο ένας το κεφάλι του άλλου ή χειρότερα. Όσοι βρέθηκαν σε εκείνον το δρόμο ήταν έτοιμοι ακριβώς για αυτόν τον σκοπό.

Οι συμβατικές αναλύσεις που αναζητούν την εξήγηση τέτοιων φαινομένων αποκλειστικά ή κυρίως στην ανεργία και την περιθωριοποίηση αμφισβητούνται. Φαίνεται ότι πάρα πολλοί από αυτούς τους ανθρώπους δεν είναι ούτε περιθωριοποιημένοι ούτε άνεργοι. Είναι άνθρωποι που είναι εθισμένοι στη βία και, κάποιοι από αυτούς, κάνουν χρήση "μαλακών" ναρκωτικών που τους βοηθούν να βρεθούν στην «κατάλληλη διάθεση». Όταν λοιπόν στάθηκε αδύνατον να συναντηθούν για να συμπλακούν στα ποδοσφαιρικά γήπεδα, κανόνισαν να συναντηθούν με αφορμή έναν αγώνα βόλεϊ γυναικών (και αυτό ούτε καν μέσα στο γήπεδο). Εάν δεν υπήρχε και αυτή η αφορμή, δεν μπορώ να φανταστώ τι άλλο θα έβρισκαν - ενδεχομένως κάποια εκδήλωση καλλιτεχνικού πατινάζ;

Χρόνο για μακροσκελείς αναλύσεις δεν έχω, θα προχωρήσω λοιπόν αμέσως στο βασικότερο ερώτημα. Πώς θα προστατευτούν όλοι οι αθώοι που τυχαίνει να ζουν ή να έχουν τις περιουσίες τους ή απλώς περνούν από εκεί όπου αποφασίζουν εκδηλώσουν τα φιλάνθρωπα συναισθήματά τους αυτά τα μπουμπούκια της κοινωνίας μας; Η λύση είναι απλή. Θέλουν να σκοτωθούν μεταξύ τους; Ας τους κάνουμε το χατίρι! Γιατί να τους εμποδίσουμε; Τι δουλειά έχουμε να μπλεκόμαστε στα πόδια συναινούντων ενηλίκων; (Στην πλειονότητά τους νομίζω ότι έχουν συμπληρώσει τα 18.) Ας καθοριστούν ένα ή δύο απόμερα σημεία και ας τους παραχωρηθούν για να εκτονώνονται με όποιον τρόπο νομίζουν! Εάν μπορούν να συμφωνήσουν σε κάποιους κανόνες για να αποφεύγονται οι θανάσιμοι τραυματισμοί, έχει καλώς. Θα μπορούσαν μάλιστα να πληρώνουν αυτές οι ομάδες και από την τσέπη τους για να έχουν κάποιο ασθενοφόρο πλησίον για τους σοβαρά τραυματισμένους. Ωστόσο, για να εκδηλώσω και εγώ τα δικά μου φιλάνθρωπα συναισθήματα, θα προτιμούσα τους επιζώντες να περίμενε στην έξοδο κάποιο πολυβόλο, κάτι που θα συνέβαλε σημαντικά στη βελτίωση της κοινωνίας μας.

Καλό Μήνα.