Σάββατο, Μαρτίου 31, 2012

Βασικές ανάγκες


Χάρηκα πολύ, εχθές, Παρασκευή, που μπόρεσα πάλι να λάβω τροφή από το στόμα και όχι από το φριχτό «σωληνάκι». Υγρές, αλεσμένες τροφές πάλι και σούπες, μη φανταστείτε τίποτα ψητές πατάτες. Βοήθησε και εκείνο το τζελ που δρα αναλγητικά στο στόμα.

Η μικρή ανιψιά μου, της πρώτης δημοτικού, όταν της εξήγησαν πώς σιτίζομαι από τη γαστροστομία έκανε ένα πολύ εύστοχο σχόλιο «Α! Όπως τα μωρά στην κοιλιά στην μαμάς τους!».

Φαντασιώνομαι ανάλαφρους λουκουμάδες με χρυσή, τραγανή κρούστα, περιχυμένους με σιρόπι.

Γλύκανε και ο καιρός.

Σάββατο, Μαρτίου 24, 2012

Ο δυσάρεστος ασθενής


Και για κάτι σημαντικό, κάντε κλικ εδώ.

Κυριακή, Μαρτίου 18, 2012

Επιστροφή (επιτέλους)


Η τελευταία περίοδος νοσηλείας μου διήρκεσε πολύ περισσότερο από ό,τι περίμενα. Κάποια προβλήματα σε εξετάσεις και να πώς οι 3-4 μέρες νοσηλείας γίνονται δύο εβδομάδες και βάλε. Η κατάσταση στη γλώσσα εξελίσσεται καλά (οι τελευταίες μαγνητικές έδειξαν «σχεδόν πλήρη υποχώρηση»), αλλά νοιώθω απίστευτα καταβεβλημένος από τις θεραπείες (χημειο- και ακτινο-) και τις όλες διαδικασίες. Έχω αρχίσει να βλέπω τους ιατρούς μου κάπως σαν βασανιστές. Με ενοχλούν όλο και περισσότερα στη συμπεριφορά τους. Δεν ξέρω καν ποιες από τις εντυπώσεις μου είναι αιτιολογημένες. Αυτό που θέλω είναι να τελειώνω και να μην τους ξαναδώ.

Πιο πολύ με ενοχλεί η γαστροστομία που μου έκαναν. Αναγκαίο μου είπαν να γίνει προληπτικά, πριν να εμφανιστούν τυχόν παρενέργειες από τις ακτινοβολίες που θα εμποδίζουν τη σίτιση. Στη δική μου περίπτωση ήταν μάλλον περισσότερο επώδυνη από ό,τι συνήθως. Μου την παρουσίασαν ως σχετικά ανώδυνη διαδικασία αλλά τις πρώτες δύο μέρες ένοιωθα σαν να τραβούσαν να εντόσθιά μου μέσα από αυτή την τρυπούλα. Με ενοχλεί ακόμη και κατά διαστήματα με πονά, δέκα ημέρες μετά. Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι νοιώθω αυτό το σωληνάκι που κρέμεται από μια τρύπα στο στομάχι μου σαν μια παραβίαση της σωματικής μου ακεραιότητας και κατά φαντασία περιορισμό της ελευθερίας μου. Δεν μπορώ πλέον να φαντασιώνομαι ότι τα παρατάω όλα και «παίρνω τα βουνά» χωρίς προηγουμένως να περάσω από ένα γαστρεντερολόγο για να μου το αφαιρέσει.

Freeeeeeeeeeeeeeedoooooooooooooooom!