Παρασκευή, Ιανουαρίου 28, 2011

Η άλλη πλευρά

Αλλά μια χώρα δεν πρέπει να ελέγχει τα σύνορά της; Μια κοινωνία και μια οικονομία δεν έχουν όρια στον αριθμό των μεταναστών που μπορούν να ενσωματώσουν ομαλά σε ένα δεδομένο χρονικό διάστημα; Ακόμη και αν αυτά τα όρια δεν μπορούν να καθοριστούν με ακρίβεια, η υπέρβασή τους δεν καθίσταται προφανής; Αν οι νεοεισερχόμενοι είναι φορείς μιας ριζικά διαφορετικής, φονταμενταλιστικής κουλτούρας, απολυταρχικών πολιτικών αρχών και αξιών δεν δημιουργείται σοβαρό πρόβλημα; Δεν οδηγούμαστε στη γκετοποίηση, στη σύγκρουση ή στην επιβολή των αξιών των νεοεισερχομένων σε περιοχές ή αναγκάζοντας το σύνολο σε υποχωρήσεις και συμβιβασμούς σε θέματα ελευθεριών και δικαιωμάτων; Μπορεί να γίνεται ανεκτή η καταπάτηση αυτών των ελευθεριών στο εσωτερικό αυτών των κοινοτήτων χωρίς να διασπάται και να πλήττεται το κοινωνικό κεκτημένο; Και τα θύματα αυτών των καταπατήσεων; Το ότι κάποιος είναι φτωχός και πεινασμένος σήμερα σημαίνει ότι έχει και καλές προθέσεις ή ότι δεν θα προσπαθήσει να μας φορτώσει τα δικά του «ιερά και όσια»; (Λες και δεν μας έφταναν οι εγχώριοι ορθόδοξοι ταλιμπάν.) Αυτά τα ερωτήματα δεν αρέσουν σε πολλούς.

.

Δεν μπορείς να ζητάς από έναν άνθρωπο να γίνει θυσία στο βωμό του ιδεαλισμού σου. Δεν μπορείς να εθελοτυφλείς και να παραπέμπεις κάποιον που βλέπει τη γειτονιά του να γκετοποιείται, για τα όποια τρέχοντα και πιεστικά προβλήματα ασφάλειας και ομαλής κοινωνικής συμβίωσης, στην επίλυση των μεγάλων ζητημάτων της εποχής. Η πραγματικότητα είναι ότι αυτή η χώρα βουλιάζει κάτω από μια συνεχή ροή εκατοντάδων χιλιάδων εξαθλιωμένων ατόμων που είναι ανεπιθύμητα εκεί από όπου προέρχονται και ανεπιθύμητα εκεί όπου κατευθύνονται, με αποτέλεσμα η Ελλάδα να μετατρέπεται ολόκληρη σε μια no man’s land, κάτι σαν ένα τερματικό σταθμό αεροδρομίου γεμάτο με εγκλωβισμένους ταξιδιώτες όταν απεργούν οι αερογραμμές, αλλά στο χειρότερο. Αυτό οφείλεται σε συρράξεις και προβλήματα που δημιούργησαν οι καλοί μας σύμμαχοι, αλλά δεν είναι μόνο πολιτικό το θέμα, οφείλεται και στο γενικότερο πρόβλημα του υπερπληθυσμού. Όσοι οικολόγοι το θίγουν αυτό χαρακτηρίζονται από ορισμένους ναζί, αλλά είναι μια πραγματικότητα. Η μοίρα της Ελλάδας σήμερα είναι η μοίρα του πλανήτη αύριο.

.

Δυστυχώς, για κάποιο μυστηριώδη λόγο, τα περισσότερα ανθρώπινα πλάσματα νοιώθουν μια υπαρξιακή έλξη στο να προβούν στην αποτρόπαιη πράξη της αναπαραγωγής τους μέχρι ο πλανήτης αυτός να μοιάζει με σβώλο τροφής που έχει καλυφθεί εντελώς από μυρμήγκια, μόνο που αντί για μυρμήγκια θα καλύπτεται από ανθρώπινα πλάσματα που θα έχουν οδηγήσει στην εξαφάνιση κάθε άλλο πλάσμα. Ίσως η τροφή τότε να προέρχεται από υπόγειες εγκαταστάσεις όπου θα εκτρέφονται και θα καλλιεργούνται μεταλλαγμένα ζώα και φυτά, ειδικά προσαρμοσμένα μόνο για την παραγωγή τροφής… Δεν ξέρω αν και τότε κάποιοι θα προσπαθούν να πείσουν την τρελαμένη από το συνωστισμό ανθρωπότητα ότι «όλοι χωράμε». Υπερβάλλω; Σίγουρα. Εξάλλου, πιστεύω ότι, πολύ νωρίτερα, η παραφροσύνη που φέρνει ο συνωστισμός και η εξαφάνιση των ανοικτών οριζόντων θα μας έχει οδηγήσει σε ένα δολοφονικό παροξυσμό πολέμων με θρησκευτικά, οικονομικά, πολιτικά ή όποια άλλα προσχήματα. Όπως και να έχει, δεν θα ήθελα να προσεγγίσουμε μια τέτοια κατάσταση περισσότερο από το σημείο που ήδη βρισκόμαστε τώρα. Είμαστε ήδη υπερβολικά πολλοί!

.

Μοιάζει να αντιφάσκω με την προηγούμενη ανάρτησή μου; Ίσως επειδή η ατομική στάση είναι ένα πράγμα, αλλά το να αποφευχθεί η βία και ο φασισμός στην κοινωνία είναι κάτι άλλο, ίσως επειδή αναγκαίο συστατικό είναι αυτό της ευθύνης και του πραγματισμού πριν να φτάσουν τα προβλήματα στα άκρα, ίσως επειδή έχουμε ήδη εισέλθει στην εποχή των συμπληγάδων. Βλέπω τα βράχια να συγκλίνουν σκοτεινιάζοντας τη μέρα ενώ διάφοροι παλαβοί γύρω μου μαζεύονται στα δεξιά ή τα αριστερά του πλοίου, προτιμώντας τον ένα ή τον άλλο βράχο, μη καταλαβαίνοντας ότι όλοι μαζί θα συντριβούμε και από τα δύο βράχια. Η διέξοδος είναι μπροστά ή, ακόμη καλύτερα, προς τα πάνω, αλλά θα μπορέσει κάποτε η ανθρωπότητα να απαλλαγεί από τα βάρη της ιστορίας της; Θα απαλλαγεί από τα θρησκευτικά της σκουπίδια; Θα απαλλαγεί από τα ελαττωματικά αξιακά συστήματα, από την πλεονεξία, από την επιθυμία επιβολής και υποταγής του άλλου; Ίσως όταν η εποχή του κανιβαλισμού θα μας βυθίζει σε ακόμη μεγαλύτερη φρίκη.

.

Άκουγα έναν από τους καταληψίες λαθρομετανάστες της Νομικής να διαβεβαιώνει με προκλητικό ύφος ότι θα πεθάνουν από την απεργία πείνας αν δεν νομιμοποιηθούν. Κρίμα, σκέφτηκα σαρκάζοντας, που οι άνθρωποι αυτοί δεν είχαν την ίδια αποφασιστικότητα για να αγωνιστούν μέχρι θανάτου στις πατρίδες τους για δημοκρατία, δικαιοσύνη, γεμάτη κοιλιά. Υποθέτω ότι τελικά όλοι κάνουμε τον μάγκα όπου νομίζουμε ότι μας παίρνει. (Αργότερα έμαθα ότι δεν ήμουν ο μόνος που έκανες παρόμοιες σκέψεις.)

.

Από την άλλη, σκέφτομαι μετά πόσοι κοιλαράδες δυτικοί, ίσως και Έλληνες, έχουν υποβληθεί σε μεταμόσχευση οργάνων που προέρχονται από νεαρούς ή και παιδιά με πιο μελαμψό δέρμα και που είτε τα πώλησαν για λίγα ευρώ είτε τους αφαιρέθηκαν χωρίς να μπει κάποιος στον κόπο να ζητήσει τη συναίνεσή τους. Είπαμε, ζούμε στην εποχή του κανιβαλισμού και ακόμη χειρότερα. Σκέφτομαι ότι στους εκατοντάδες χιλιάδες που περνούν τα σύνορά μας αντιστοιχούν πολλοί εκατοντάδες χιλιάδες από τις ίδιες πατρίδες που έχουν σκοτωθεί σε συγκρούσεις και βομβαρδισμούς για να γεμίζουμε το αμάξι με βενζίνη. Όχι, κύριε Έλληνα, δεν έχεις το δικαίωμα να βγάζεις την ουρά σου απέξω ρίχνοντάς τα όλα στους ισχυρούς. Μπορεί να μην κρατάς το όπλο στα αδύναμα, υπερχρεωμένα χεράκια σου, αλλά είσαι τσιλιαδόρος στη ληστεία και καρπώνεσαι και εσύ κάποια από τα προϊόντα του εγκλήματος (και δεν βγάζω απέξω τον εαυτό μου). Σκέφτομαι και τον υπερήφανο Έλληνα αγρότη που χρησιμοποιεί τον λαθρομετανάστη για να του μαζέψει τη σοδειά με εξευτελιστική αμοιβή και παρέχοντας άθλιες συνθήκες διαβίωσης και μετά τον καταγγέλλει στις αρχές, για να μην του πληρώσει ούτε τα ψίχουλα που του υποσχέθηκε. Μπορείς μετά να κατηγορείς για θράσος τον λαθραίο που διαμαρτύρεται; Ας μην είμαστε λοιπόν «μαγιατίδες».

.

Έχουν κάποια χρησιμότητα αυτά που έγραψα παραπάνω; Ίσως καμία. Ίσως να προσπαθώ απλώς να βάλω σε τάξη σε κάποιες σκέψεις μου πάνω σε αυτό που δεν επιδέχεται τάξη. Ίσως να έχουν τεθεί ήδη σε κίνηση δυνάμεις που δεν μπορούμε να διαχειριστούμε, όχι μόνο εμείς, αλλά και ο κόσμος συνολικά, με δεδομένες τις υπάρχουσες (αν-)ισορροπίες και συσχετισμούς του. Είναι σαν να ζεις στην εποχή των μεγάλων μετακινήσεων των λαών, στο τέλος της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, και να σκέφτεσαι, έπαρχος κάποιας συνοριακής επαρχίας, αν πρέπει να δίνεις ή όχι και ποια δικαιώματα σε όσους περνούν τον Ρήνο… Εντάξει, κάτι θα προσπαθήσεις να κάνεις, αλλά… Υποψιάζομαι ότι ακόμη και οι όροι που χρησιμοποιούμε μιλώντας για το θέμα είναι λάθος.

.

Όπως και να έχει, δεν θα λογοκρίνω τη σκέψη μου προς χάριν της όποιας συνέπειας. Πιστεύω εξίσου και σε αυτά που έγραψα στην προηγούμενη ανάρτηση και σε αυτά που γράφω εδώ. Βλέποντας όλους να έχουν τόσες βεβαιότητες και παγιωμένες απόψεις, ίσως να χρειάζεται λίγη αβεβαιότητα και ασυνέπεια. Σίγουρα πάντως δεν θα μπω στα στρατόπεδά σας.

Σάββατο, Ιανουαρίου 22, 2011

Ο συνήθης φασισμός

Ο φασισμός κερδίζει έδαφος όταν πείθει ότι ο μόνος τρόπος για να επιβιώσεις, να προστατεύσεις τον εαυτό σου και τους δικούς σου, είναι να γίνεις παλιάνθρωπος. Να γίνεις, δηλαδή, δήμιος ή τουλάχιστον αδιάφορος για τον «άλλο». Ο φασισμός λέει στον φοβισμένο άνθρωπο ότι, για να σωθεί, πρέπει «να σπάσει αβγά» και εννοεί κεφάλια. Ο φασισμός διαιρεί τον κόσμο σε «εμείς» και σε «άλλους». Δεν αφήνει κανένα περιθώριο για άλλες λύσεις ή για την οποιαδήποτε μικρή παραχώρηση. Η λογική του είναι «ή μαζί μας ή εναντίον μας». Αν πεις «μια στιγμή, εντάξει, αλλά μήπως να δούμε πώς θα βοηθήσουμε λίγο και αυτούς», ή αν σε δουν να δίνεις ένα κομμάτι ψωμί, μια κουβέρτα, θέτεις εαυτόν στους «εναντίον μας».

.

Η ευσπλαχνία είναι αδυναμία, βλαπτική για την κοινωνία και απόδειξη κατωτερότητας και ο σημαντικότερος λόγος για αυτό είναι ότι αν οι φασίστες παραδεχθούν ότι αυτό που κάνεις είναι σωστό, τότε αυτομάτως είναι σαν να παραδέχονται ότι αυτός που βοηθάς είναι και αυτός «εμείς», οπότε αυτοί, που του επιτίθενται, που τον αντιμετωπίζουν σαν πράγμα, είναι παλιάνθρωποι. Όλο το οικοδόμημα καταρρέει. Ο οίκτος που δείχνεις είναι από μόνος του προσβολή για τους φασίστες. Αν μια μητέρα που είναι φασίστρια σε δει να βοηθάς τον ξενο/το πρεζόνι/το αδέσποτο σκυλί, θα θεωρήσει ότι με αυτή σου την πράξη επιτίθεσαι στα παιδιά της. Ο φασίστας δεν δέχεται ως λύση την ένταξη και ενσωμάτωση του άλλου, αλλά μόνο την εξόντωση ή εκδίωξή του και αυτό έχει να κάνει και με την αποστροφή του για την αλλαγή.

.

Ο φασισμός είναι εξαιρετικά λογικοφανής και απλοϊκός και για αυτό δεν δυσκολεύεται να πείσει αρκετούς σε περιόδους κρίσης και ριζικών ανακατατάξεων. Έχει μια ισχυρότατη εσωτερική λογική και συγκρότηση με βάση τον εγωισμό και την αποδοχή ότι το παρελθόν, αυτό που επικρατούσε ως τώρα, είναι η «φυσική τάξη». Η λογική του φασισμού είναι αυτή των κλειστών συστημάτων. Κατά τον φασισμό, μια κοινωνία σε κρίση είναι σαν μια βάρκα με ναυαγούς. Προκειμένου να μην εξαντληθούν τα τρόφιμα και το νερό, πρέπει να εντοπιστεί αυτός που μπορεί ευκολότερα να διαχωριστεί από τους άλλους με βάση κάποιο χαρακτηριστικό, αυτός που θα βαπτιστεί ξένος/ αντικοινωνικός/ μίασμα/ απειλή για τη βάρκα. Οι άλλοι ναυαγοί θα πρέπει τότε να συνασπιστούν εναντίον του και να τον πετάξουν στη θάλασσα.

.

Αν κάποιος φέρει αντιρρήσεις, ο φασίστας αρχικά θα του ζητήσει επίμονα να προτείνει άλλη λύση και, φυσικά, δεν θα δεχθεί ότι αντί να γίνεις δήμιος είναι προτιμότερο να βρεις ένα τρόπο να ψαρεύεις, να προσανατολιστείς προς την πλησιέστερη στεριά, ούτε και φυσικά να κάνεις κάποια οικονομία περιμένοντας ότι θα φανεί κάποιο πλοίο. Συμβιβασμοί για τα μιάσματα δεν γίνονται, η λύση πρέπει να είναι άμεση και εύκολη και η βάρκα δεν πρέπει να μετακινηθεί προς οποιαδήποτε κατεύθυνση. (Εξάλλου, άλλα πλοία και στεριές δεν υπάρχουν.) Αν αρνηθείς το έγκλημα ή προτείνεις εναλλακτική λύση, ο φασίστας θα σε περιγελάσει και θα πει ότι βάζεις σε κίνδυνο την ομάδα. Αν επιμείνεις, θα σε θέσει και εσένα εκτός των ορίων του «εμείς» και θα πει να πετάξουν και εσένα στη θάλασσα. Ο φασίστας ζει σε ένα εξαιρετικά κλειστό, πεπερασμένο κόσμο που λειτουργεί αποκλειστικά με επιλογές του τύπου «ή το Α ή το Β». Όλα τα άλλα είναι αερολογίες, μπούρδες, φαντασιοπληξίες.

.

Ο φασισμός, όπως αναφέρθηκε και παραπάνω, βασίζεται στην αποστροφή των ανθρώπων για την αλλαγή. Όταν προκύπτει ένα πρόβλημα, μια κρίση, οι περισσότεροι άνθρωποι δεν αναζητούν το νέο σημείο ισορροπίας, δεν εξετάζουν τη νέα κατάσταση για να αναζητήσουν τη διέξοδο της εξέλιξης, τις νέες ευκαιρίες, την καλύτερη δυνατή εκδοχή του μέλλοντος, αλλά πασχίζουν απεγνωσμένα να κρατήσουν αυτό που ήταν πριν, ακριβώς όπως το ήξεραν, το παρελθόν. Αυτό είναι κάτι φυσιολογικό μέχρι ένα σημείο, αλλά όποιος διαθέτει κάποια σοφία καταλαβαίνει ότι από ένα σημείο και πέρα η προσαρμογή και η αλλαγή είναι προτιμότερα, ότι αν συνεχίσει να προσπαθεί μάταια να υπερασπιστεί το παλιό, το κόστος θα είναι δυσανάλογα μεγάλο. Το παλιό όχι μόνο δεν θα σωθεί, αλλά και το μέλλον που θα γεννηθεί δεν θα είναι το καλύτερο, θα είναι ένα μέλλον παραμορφωμένο, δηλητηριασμένο.

.

Αν ένας άνθρωπος δεν θέλει να γίνει φασίστας, πρέπει να δέχεται την αλλαγή ως αναπόφευκτο συστατικό της ύπαρξης, πρέπει να αναγνωρίζει ότι κάθε αγώνας για να κρατήσεις το παρελθόν, όσο αγαπημένο και αν ήταν αυτό, είναι μάταιος. Αν ένας άνθρωπος δεν θέλει να γίνει φασίστας, πρέπει να εγκαταλείψει τους διαχωρισμούς, πρέπει να βλέπει τον εαυτό του στο πρόσωπο του άλλου, πρέπει να σκέφτεται τη μοίρα του αν ερχόταν αντιμέτωπος με αυτά που αντιμετώπισε ο άλλος και να είναι σεμνός για το ότι είχε την καλή τύχη να γεννηθεί από αυτή και όχι από την άλλη πλευρά της όποιας νοητής ή υπαρκτής διαχωριστικής γραμμής. Αν ένας άνθρωπος δεν θέλει να γίνει φασίστας, πρέπει να έχει πίστη, όχι σε θρησκείες και σε ιερά και όσια, αλλά πίστη στο αύριο, πίστη και επίγνωση ότι και αύριο θα ανατείλει ο ήλιος, πίστη ότι ο κόσμος είναι ανοικτός και θαυμαστός.

.

Σε τελική ανάλυση, φασισμός είναι να ανάγεις σε ιδεολογία και υπέρτατη αξία το γεμάτο ψυγείο σου ή/και το να αρπάζεις τη μερίδα του διπλανού σου και μετά να επαίρεσαι για το πόσο αξιότερος και ανώτερος είσαι, δείχνοντάς τον με περιφρόνηση να λιμοκτονεί.

Δευτέρα, Ιανουαρίου 17, 2011

Η ωραία υπάλληλος έχει σκύλο

…Ζήτησα διευκρινίσεις «Όταν λέτε περάσατε οικογενειακά, εννοείτε οικογενειακά με γονείς ή έχετε δική σας οικογένεια;»

«Όχι!», απάντησε η ωραία υπάλληλος με έμφαση, «Ούτε θέλω να παντρευτώ, δεν είναι καιροί αυτοί.»

«Δίκιο έχετε,» της είπα, «και εγώ, μόνο ένα γάτο έχω, παραπέρα δεν πάω».

Γέλασε η ωραία υπάλληλος και μου είπε «Και εγώ έχω σκύλο!».

Σηκώθηκε από το ταμείο να πάρει κάτι από άλλο γραφείο και είδα ότι δεν ήταν απλώς ωραία, ήταν ένας κορίτσαρος. Ψηλή, με κορμί-βασανιστήριο.

Δεν το περίμενα.

Στο ταμπελάκι της, στο ταμείο, έγραφε δύο μικρά ονόματα, ένα μυθολογικό, πανέμορφο, από Γ, όνομα αγάλματος και απολύτως ταιριαστό και είμαι σίγουρος ότι δεν χρειάζεται να πω άλλα για να καταλάβετε ποιο είναι, και ένα άλλο, συνηθισμένο.

«Έχω μια απορία.», «Ορίστε» απάντησε πρόθυμα, «Ποιο από τα δύο ονόματα χρησιμοποιείτε;»

«Το πρώτο!», «Και πολύ καλά κάνετε, όμορφο, μυθολογικό και, αν μου επιτρέπετε, απολύτως ταιριαστό!» «Σας ευχαριστώ! Αλλά δεν ήταν το πιο εύκολο όνομα όταν ήμουν μικρή, στο σχολείο!» (θα έτρωγε καζούρα).

«Αποζημιώνεστε όμως τώρα,» της είπα.

Μου απάντησε χαριτωμένα, αλλά η συναλλαγή, φευ, ολοκληρώθηκε.

Ευχηθήκαμε ξανά καλή χρονιά ο ένας στον άλλο και αποχώρησα.

*

Πήγα στην εφορία ευδιάθετος. «Ευτυχώς», απάντησα στη συνοφρυωμένη κυρία που με ρώτησε, κοιτάζοντας την ταυτότητά μου, «Άγαμος;»

*

Προηγούμενο επεισόδιο, εδώ.

Παρασκευή, Ιανουαρίου 14, 2011

Οι θεούσες

Μου κτύπησαν την πόρτα. Ήταν μια μεσόκοπη και μια μικρή. Μιλούσε η μεσόκοπη. Κάτι με ρώτησε, αν πιστεύω… για τον θεό. Κάτι τους είπα… ότι πιστεύω, αλλά όχι σε κάτι, ότι κάθε συζήτηση για τον θεό είναι άνευ νοήματος διότι αυτό που καλείται έτσι, το(ο) Παν ή το μεγάλο Τίποτα, το κοσμικό «είναι», είναι αδύνατο να προσεγγιστεί θεωρητικά, δογματικά, και μόνο σε ατομική βάση μπορεί να το αναζητήσει κάποιος, μέσα του, πέρα από το λόγο και τη γλώσσα, μέσα στη σιωπή, τη σιωπή της γλώσσας και του νου. Τους είπα ότι, συνεπώς, οι θρησκείες, ως περιεχόμενο, καθώς είναι λεκτικές κατασκευές, αφηγήσεις και δόγματα, είναι εξ ορισμού αδύνατον να προσφέρουν αυτό που υπόσχονται και ότι εξυπηρετούν κυρίως κοσμικούς σκοπούς και σκοπούς χειραγώγησης. Τέλος πάντων, όπως καταλάβατε, είχα κέφια. Κρίμα που η μεσόκοπη, αφού αρχικά σάστισε, πήρε άρον άρον τη μικρή και φύγανε πριν να ολοκληρώσω την «κατήχηση». Δεν έμαθα και τι ήταν, μάρτυρες του Ιεχωβά; Κάτι άλλο; Ποιος ξέρει…

.

Γυρνούσα σήμερα από το πέτσοπ (που δεν πουλά ζώα) με καλούδια για τον Λάρι. Στο πεζοδρόμιο, από την αντίθετη κατεύθυνση, ερχόταν μια γάτα. Με είδε και σταμάτησε. Έκανα στην άκρη και με μια υπόκλιση της έγνεψα να περάσει. Πέρασε υπερήφανα και χάθηκε στα στενά της Κυψέλης. Οι γάτες και οι γυναίκες έχουν προτεραιότητα.

.

Παιχνίδι: εντοπίστε τη γάτα στην παρακάτω εικόνα:

Κυριακή, Ιανουαρίου 09, 2011

21 Δεκεμβρίου 2012

- Τι περιμένουμε στις οθόνες μας εμπρός συναθροισμένοι;

Είναι οι εξωγήινοι να φθάσουν σήμερα.

-Γιατί μέσα στο κοινοβούλιο μια τέτοια απραξία;

Τι κάθοντ’ οι βουλευτές και δεν νομοθετούνε;

.

Γιατί οι εξωγήινοι θα φθάσουν σήμερα.

Τι νόμους πια θα κάμουν οι βουλευτές;

Οι εξωγήινοι σαν έλθουν θα νομοθετήσουν.

.

- Γιατί ο πρωθυπουργός μας τόσο πρωί σηκώθη,

και κάθεται στης πόλεως την πιο τρανή πλατεία

σ’ εξέδρα επάνω, επίσημος, φορώντας το πιο ακριβό κουστούμι;

.

Γιατί οι εξωγήινοι θα φθάσουν σήμερα.

Κι ο πρωθυπουργός περιμένει να δεχθεί

τον αρχηγό τους. Μάλιστα, ετοίμασε

για να τον δώσει μια πλακέτα. Εκεί

τον έγραψε τίτλους πολλούς κι ονόματα.

.

- Γιατί και ο πρόεδρος κ’ οι υπουργοί εβγήκαν

σήμερα με τα σμάρτφον, εφαρμογές γεμάτα·

γιατί μπλουτούθ εφόρεσαν με ελεκτρίκ φωτάκια,

και τάμπλετ με λαμπρές, γυαλιστερές οθόνες·

γιατί να πιάσουν σήμερα λάπτοπ πολυπύρηνα

με προγράμματα πολλά κ’ έκτακτα δικτυωμένα;

.

Γιατ΄οι εξωγήινοι θα φθάσουν σήμερα·

και τέτοια πράγματα των εξωγήινων κινούν το ενδιαφέρον.

.

- Γιατί κ’ οι άξιες τηλεπερσόνες μας δεν βγαίνουνε σαν πάντα

να πούνε τα κουτσομπολιά, να ξεκατινιαστούνε;

.

Γιατί οι εξωγήινοι θα φθάσουν σήμερα·

κι αυτοί δεν ξέρουν από πρωινάδικα και από παράθυρα δελτίων.

.

- Γιατί ν’ αρχίσει μονομιάς αυτή η ανησυχία

κ’ η σύγχυσις. (Τα πρόσωπα τι σοβαρά που εγίναν).

Γιατί σβήνουνε γρήγορα οι τηλεοράσεις και κλείνουν οι ενημερωτικές ιστοσελίδες,

κι όλοι γυρνούν στις δουλειές τους πολύ συλλογισμένοι;

.

Γιατί η ώρα πέρασε κ’ οι εξωγήινοι δεν ήλθαν.

Κ’ οι δορυφόροι στείλαν σήμα,

και δείξανε πως εξωγήινοι πια δεν υπάρχουν.

.

Και τώρα τι θα γένουμε χωρίς εξωγήινους.

Τα όντα αυτά ήσαν μια κάποια λύσις.

..

Μια προσφορά του τμήματος κακοποίησης λογοτεχνίας του ιστολογίου, με αφορμή αυτό.

Τετάρτη, Ιανουαρίου 05, 2011

Ένας κλασικός τεμπέλης

Μετά από μερικές μέρες ανάπαυσης, στις γιορτές, μου ήλθε δουλειά. Αν και αυτό είναι καλό, για την τσέπη μου, ομολογώ ότι μου κακοφάνηκε λίγο. Θα προτιμούσα να κάθομαι στον καναπέ ακούγοντας κλασική μουσική. Αναρωτήθηκα αν τελικά είμαι τεμπέλης, όχι ένας απλός τεμπέλης, αλλά ένας κλασικός τεμπέλης. Μπορεί…