Κυριακή, Ιουλίου 30, 2006

Έξυπνες βόμβες, ανόητοι άνθρωποι

Έξυπνες βόμβες + Ανόητοι ηγέτες = Συνδυασμός που σκοτώνει (αθώους)

Πιστεύω ότι το Ισραήλ διέπραξε ένα μεγάλο λάθος με αυτή την επίθεση εναντίον του Λιβάνου. Όχι μόνο από ηθική ή ανθρωπιστική άποψη, αλλά, ίσως το χειρότερο για το ίδιο, από πολιτική, ακόμη και στρατιωτική άποψη. Όχι, δεν έχω σκοπό να παραστήσω το στρατηγό του καναπέ, όπως κάτι απίθανοι τύποι που εμφανίζονται σε μικρά τηλεοπτικά κανάλια. Απλώς αναρωτιέμαι, ποιο αποτέλεσμα αυτής της σύγκρουσης και με ποιο κόστος θα μπορούσε πλέον να θεωρηθεί επιτυχία για το Ισραήλ; Νομίζω ότι πρόκειται για μια περίπτωση αυτο-εγκλωβισμού σε μια αδιέξοδη κατάσταση, που ήδη έχει κάνει την ηγεσία αυτής της χώρας να αναζητά κάποια αποδεκτή διέξοδο, ενώ συνεχίζεται η απαράδεκτη σφαγή τόσων ανθρώπων.

Η Χεζμπολάχ, δημιούργημα της κατοχής του Λιβάνου από το Ισραήλ, σήμερα, ξανά χάρη στις προσπάθειες του Ισραήλ, με τους αδιάκριτους βομβαρδισμούς και τη συστηματική ερείπωση της χώρας, καταφέρνει το αδιανόητο, να κερδίσει την, πρόσκαιρη έστω, συμπάθεια ακόμη και των Χριστιανών του Λιβάνου και το θαυμασμό όλων των Αράβων. Δεν θα ήταν καλύτερα για το Ισραήλ να διαπραγματευθεί εξαρχής την ανταλλαγή αιχμαλώτων*, όπως έχει ήδη κάνει σε άλλες περιπτώσεις, έστω πλήττοντας παράλληλα και επιλεγμένους στόχους της Χεζμπολάχ στον νότιο Λίβανο ή με κάποια άλλα στοχευμένα και ανάλογα αντίποινα; Υπήρχε αποτελεσματικότερος τρόπος από αυτό που γίνεται σήμερα για να εξασφαλιστεί ότι θα υπάρξει άλλη μια γενιά τρομοκρατών, άλλη μια γενιά μίσους, άλλα αθώα θύματα και από τις δύο πλευρές; Ας υποθέσουμε ότι το Ισραήλ θα καταφέρει να δημιουργήσει μια πραγματική ζώνη ασφαλείας (ακόμη και αυτό μοιάζει απίθανο πλέον), τι άλλο θα είναι αυτή παρά πεδίο βολής για τους εχθρούς του με τους στρατιώτες του να είναι οι στόχοι; Ποιος θα δημιουργήσει τη ζώνη ασφαλείας που θα προστατεύει τη ζώνη ασφαλείας; Ακόμη και το Ισραήλ θα εξακολουθήσει να πλήττεται, σε αυτή την περίπτωση με καλύτερα "μοντέλα" πυραύλων.

Αν υπάρχει κάτι (αν εξακολουθεί να υπάρχει μετά από αυτά τα γεγονότα) που μπορεί να εξασφαλίσει την ασφάλεια των Ισραηλινών πολιτών, αυτό είναι η προώθηση της ειρηνευτικής διαδικασίας με σεβασμό των δικαιωμάτων των Παλαιστινίων. Αντί αυτού, οι Παλαιστίνιοι ζουν υπό καθεστώς τρόμου, εξαθλίωσης και τυραννίας και ο Λίβανος, μια χώρα με φιλοαμερικανική κυβέρνηση που πάσχιζε να αποτινάξει τις επιρροές της Συρίας υπενθυμίζω, που είχε αρχίσει να ορθοποδίζει και να βρίσκει τον παλιό καλό εαυτό της, μια από τις πιο δημοκρατικές και κοσμοπολίτικες χώρες της Μέσης Ανατολής, μετατρέπεται ξανά σε ερείπια, πεδίο συγκρούσεων, και πηγή αστάθειας και απειλών. Αν η πρόσφατη πορεία του Λιβάνου συνεχιζόταν, είναι πολύ πιθανό η Χεζμπολάχ να έχανε σταδιακά την επιρροή της, τώρα όμως;

Νομίζω ότι κάποιοι έκαναν πολύ κακούς υπολογισμούς.
---------------------------------------------------------------------

* Το Ισραήλ έχει περίπου 10.000 Άραβες κρατούμενους στις φυλακές του, μεταξύ αυτών 1.000 γυναίκες και παιδιά - ένα αναγνωρισμένο κράτος δεν κάνει ποτέ απαγωγές.

Υ.Γ. 1 Πολλά πρόσφατα post και σχόλια με διαφορετικές απόψεις για το θέμα θα βρείτε στο blog του Μαύρου Γάτου.

Υ.Γ. 2 Αφορμή για αυτό το post υπήρξε ο βομβαρδισμός των Ισραηλινών που είχε ως αποτέλεσμα να χάσουν τη ζωή τους πολλά παιδιά και άλλοι άμαχοι. Ένα περιστατικό που ακολουθεί τη σφαγή των παρατηρητών του ΟΗΕ (αναρωτιέμαι σε ποια άλλη χώρα θα είχαν συγχωρεθεί όλα αυτά). Αυτό που προέχει είναι η άμεση κατάπαυση του πυρός και σε δεύτερη φάση η προώθηση της ειρηνευτικής διαδικασίας, της μόνης πραγματικής λύσης για την περιοχή.

Τετάρτη, Ιουλίου 26, 2006

Διαφήμιση από το έτος 2025

Είσαι φανατικός gamer;
Είσαι οπαδός των FPS*
Μοιράζεσαι τις αξίες και τα ιδανικά των ΗΠΑ;
Έχεις σύνδεση USHB (Ultra-Super-Hyper-Broadband);

ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΠΟΥ ΠΕΡΙΜΕΝΕΣ!

Χρησιμοποίησε τις ικανότητές σου!
Δείξε τους τι αξίζεις και πολέμησε για τη δημοκρατία και την ελευθερία από την άνεση του σπιτιού σου!!!

Όλη η συγκίνηση, όλη η δράση της πραγματικής μάχης, χωρίς κανένα κίνδυνο!

Τι χρειάζεσαι για να γίνεις REAL VIRTUAL WARRIOR;
  1. Συμπλήρωσε την ηλεκτρονική αίτηση.
  2. Λάβε μέρος στα online δοκιμαστικά.
  3. Αφού λάβεις την έγκριση, κατέθεσε εγγύηση $5.000 ή €5.000 (επιστρέφεται μετά τη συμπλήρωση 10.000 Kill points) και θα σου σταλούν οι κωδικοί.
  4. Είσαι έτοιμος! Συνδέσου στο http://realvirtualwarrior.mil και GIVE 'EM HELL!!!


Δυνατότητες:

  • Αναβαθμίσεις οπλισμού μετά από κάθε 15.000 kill points
  • Δυνατότητα εξατομίκευσης (customization) του ρομπομαχητή σου, με το δικό σου στυλ και σχήμα βαψίματος μετά από 20.000 kill points.
  • Επιλογή από 6 θέατρα συγκρούσεων στη Μέση Ανατολή, στην Άπω Ανατολή, στις Πρώην Σοβιετικές Δημοκρατίες και στη Λατινική Αμερική.
  • Μετά τη συμπλήρωση 50.000 kill points, δυνατότητα αντικατάστασης του ρομπομαχητή σου ακόμη και σε περίπτωση καταστροφής του.
  • Συμπλήρωσε 100.000 kill points και απόκτησε τη δυνατότητα ελέγχου ενός ρόμπο-άρματος μάχης!
  • Συμπλήρωσε 150.000 kill points και απόκτησε τη δυνατότητα ελέγχου ενός ρομπο-Gunship (επιθετικού ελικοπτέρου) ή ρομπο-μαχητικού αεροσκάφους!!!

ΓΙΝΕ ΗΡΩΑΣ! ΚΕΡΔΙΣΕ ΤΗΝ ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΤΩΝ ΗΠΑ!
Οι δέκα κορυφαίοι REAL VIRTUAL WARRIORs θα παρασημοφορηθούν από τον Πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών, θα παρακαθίσουν ως επίσημοι προσκεκλημένοι σε δείπνο στον Λευκό Οίκο και θα φιλοξενηθούν στο ράντσο του Προέδρου για 10 ημέρες!

Μετά τη συμπλήρωση 10.000 kill points, οι REAL VIRTUAL WARRIORs κερδίζουν $1.000 ή €1.000 ευρώ για κάθε 2.500 kill points!!!
Ενδεικτικός κατάλογος kill points:
1 μαχητής του εχθρού - confirmed kill = 500 kill points
1 μαχητής του εχθρού - probable kill = 200 kill points
1 εχθρικό θωρακισμένο ή/και οπλισμένο όχημα = 2000 kill points
1 τυπικό εχθρικό άρμα μάχης = 6000 kill points
1 άμαχος - με παράλληλη εξόντωση εχθρικών μονάδων = - 100 kill points
1 άμαχος - χωρίς παράλληλη εξόντωση εχθρικών μονάδων = - 150 kill points

Εξόντωσε τους τρομοκράτες και τους εχθρούς της ελευθερίας! Δες τον τρόμο στα μάτια τους καθώς αντικρύζουν τον ρομπομαχητή σου στην οθόνη του υπολογιστή σου!

You can touch them, but they can't!!!

ΒΙΑΣΤΕΙΤΕ! Προς το παρόν διατίθενται στο κοινό μόνο 3.000 ρομπομαχητές!

http://realvirtualwarrior.mil

Όριο ηλικίας: 21

Προειδοποίηση: Το σύστημα παρακολουθείται αδιάλειπτα, απόπειρα να πληγούν δυνάμεις ή συμφέροντα των ΗΠΑ δεν είναι δυνατές λόγω των εξελιγμένων συστημάτων ελέγχου, πάραυτα, κάθε τέτοια απόπειρα διώκεται.
---------------------------------------------------------------------
* FPS = First Person Shooter ή παιχνίδι βολών πρώτου προσώπου (όπως Quake, Halo κ.λπ.)

Κυριακή, Ιουλίου 23, 2006

Ο πλανήτης της ενοχής

Στον πλανήτη της ενοχής όλοι εθεωρούντο ένοχοι για τα πάντα μέχρι αποδείξεως του εναντίου. Σχεδόν όλος ο πλανήτης εθεωρείτο μια απέραντη φυλακή και όλοι οι κάτοικοι ισοβίτες. Εάν απεδεικνύετο ότι κάποιος ήτο αθώος δια κάτι, του επεδικάζετο μια περίοδος ελευθερίας την οποία θα έπρεπε να "εκτίσει" στα κελιά της ελευθερίας, τους μόνους χώρους που εθεωρούντο ελεύθεροι στον πλανήτη. Όλοι εφοβούντο να μην αποδειχθούν αθώοι για κάτι πραγματικά σημαντικό, οπότε κινδύνευαν να εγκλειστούν σε ισόβια ελευθερία.

Χαζό post, ε;

Πέμπτη, Ιουλίου 20, 2006

Ο κ. Ευθυμίου

Δεν ξέρω αν έχετε δει τη διαφήμιση. Ο κος Ευθυμίου στέκεται χαμογελαστός μπροστά στο αφεντικό του, που από τον τόνο παραίτησης στην ομιλία του μοιάζει να έχει συνηθίσει με την ανοησία του, και ζητά μπόνους. "Αν δεν μου δώσετε εσείς μπόνους κ. διευθυντά, θα μου δώσω εγώ" (ή κάπως έτσι) καταλήγει με ένα ακόμη μεγαλύτερο χαμόγελο θριάμβου ο μικρόνους κ. Ευθυμίου, εννοώντας ότι θα αρχίσει τα ψώνια με την πιστωτική του κάρτα. Η πρώτη μου σκέψη όταν είδα αυτήν τη διαφήμιση ήταν, μα είναι δυνατόν αυτό να αποτελεί διαφήμιση; Αυτό είναι το νοητικό επίπεδο που θεωρεί η τράπεζα ότι έχουν οι πελάτες της και τολμά να τους το δείχνει; Βέβαια, διαφημιστής λανθάνων αλήθειας λέγει. Ποιος άνθρωπος με στοιχειώδη νοημοσύνη θα θεωρούσε ότι το να πνιγεί στο χρέος με άχρηστες αγορές, επιβαρύνοντας τον εαυτό του με τους υπέρογκους τόκους μιας πιστωτικής κάρτας και μετατρέποντας τον εαυτό του σε δουλοπάροικο βελτιώνει τη ζωή του; Αναρωτιέμαι πόσοι κύριοι ή κυρίες Ευθυμίου υπάρχουν εκεί έξω. Μάλλον αρκετοί. Ο κ. Ευθυμίου διεκδικεί από το αφεντικό του και "κερδίζει" τελικά το δικαίωμα να βάλει ακόμη μεγαλύτερο ζυγό στον αυχένα του.

Οι συνειρμοί ξετυλίγονται. Τον φαντάζομαι σαν τον ιδανικό πολίτη για το κράτος και τους πολιτικούς, για τους διαφημιστές, για τις τράπεζες, για τα καταστήματα, για τους τηλεοπτικούς παραγωγούς. Ο πάντα χαμογελαστός κ. Ευθυμίου, ο ανυποψίαστος κ. Ευθυμίου, πορευόμενος εν πλήρη μακαριότητι, πειθήνιος, προπάντων "καλό παιδί" (τι τραγικό αλήθεια να σε θεωρούν "καλό παιδί" στα σαράντα σου), ο "κοτόπουλο προς ξεπουπούλιασμα" κ. Ευθυμίου, ο καταναλωτής κ. Ευθυμίου που ποτέ δεν θα πάρει τίποτα από τη ζωή παρά μόνο το περιτύλιγμα. Ο χαρούμενος δεσμώτης στη σκοτεινή σπηλιά κ. Ευθυμίου που μαγεύεται από τις σκιές που του προβάλλουν οι τσαρλατάνοι και οικτίρει όσους δεν μπορούν να συνηθίσουν στο σκοτάδι πιστεύοντας ότι "...ουκ άξιον ουδέ πειράσθαι άνω ιέναι..." (δεν αξίζει τον κόπο ούτε να δοκιμάσει κάποιος να βγει στην επιφάνεια - Πλάτων πολιτεία, βιβλίο Ζ). Ο κ. Ευθυμίου που χαμογελάει ηλίθια απολαμβάνοντας το γεύμα του μετά το γραφείο, βλέποντας καμένα πτώματα παιδιών στην καινούρια τηλεόραση πλάσμα που αγόρασε με την πιστωτική του.

Βέβαια, θα μου πεις εμείς οι "έξυπνοι" τι κάνουμε; Μήπως κάποιος μας την έχει φέρει; Μήπως νομίζουμε ότι είμαστε κάτι άλλο, ενώ στην πραγματικότητα είμαστε κύριοι Ευθυμίου; Τρέχω στον καθρέπτη!

Κυριακή, Ιουλίου 16, 2006

Όταν ρίχνουν κουτουλιές τα κράτη...

...πληρώνουν αυτοί που δεν φταίνε.

Τρίτη, Ιουλίου 11, 2006

Βρίζε ευλογημένε! Βρίζε!

Κατ' αρχήν, να εξομολογηθώ ότι δεν ήμουν ποτέ φίλος του ποδοσφαίρου. Όταν ήμουν παιδί, το μουσικό θέμα της "Αθλητικής Κυριακής" ήταν ό,τι πιο καταθλιπτικό υπήρχε μέσα στην εβδομάδα. Το μόνο που σήμαινε για εμένα ήταν το ψυχορράγημα του σαββατοκύριακου. Πολύ αργότερα άρχισα να βλέπω περιστασιακά κάποιους αγώνες σε μεγάλες διοργανώσεις, όπως το Μουντιάλ.

Πολλοί έγραψαν για το επεισόδιο μεταξύ του Ζιντάν και του Ματεράτσι που είχε ως αποτέλεσμα την αποβολή του πρώτου. Ως κάποιος όμως που δεν έχει ιδιαίτερη σχέση με το ποδόσφαιρο, θα πω κάτι που νομίζω ότι οι ποδοσφαιρόφιλοι ίσως να δίσταζαν να παραδεχθούν, ότι πολυτιμότερος παίκτης του αγώνα αποδείχθηκε ο Ματεράτσι! Με μερικές λέξεις κατάφερε να πετάξει εκτός αγώνα τον ικανότερο παίκτη της Γαλλίας, μειώνοντας δραματικά τις πιθανότητές της να βάλει κάποιο άλλο γκολ και μάλλον επηρεάζοντας θετικά και τις πιθανότητες της Ιταλίας στα πέναλτι. Αυτό το κάτι παραπάνω που έδωσε τη νίκη στην Ιταλία δεν ήταν τελικά η τεχνική υπεροχή, η μεγαλύτερη προσπάθεια ή η καλύτερη στρατηγική, σε σύγκριση με τη Γαλλία, αλλά μερικά "γαλλικά" από τον "βρωμόστομο" Ματεράτσι που έκαναν τον μεγάλο παίκτη να χάσει την αυτοκυριαρχία του στον κολοφώνα τη δόξας του (ανεξάρτητα από το αν αυτό του κόστισε ή του απέφερε, τελικά, συμπάθεια).

Ηθικές ή άλλες κρίσεις για τη συμπεριφορά και των δύο παικτών δεν θα κάνω, νομίζω ότι είστε ικανοί για αυτές μόνοι σας.

Μου θύμισε αυτή η υπόθεση ένα ανέκδοτο που είχα ακούσει παλιά. Ένας καπετάνιος γύρευε πλήρωμα για το καΐκι του. Μάζεψε τελικά 3-4 άτομα που όλοι ισχυρίζονταν ότι ήταν κορυφαίοι σε έναν τομέα της ναυτοσύνης (άλλος στην πλοήγηση, άλλος στο τιμόνι, άλλος στα πανιά), πήρε και ένα ναύτη που δεν ήξερε να κάνει τίποτα παρά μόνο να βρίζει, εξαναγκασμένος από το υπόλοιπο τσούρμο που αλλιώς δεν δεχόταν να σαλπάρει γιατί όλοι ήταν αχώριστοι φίλοι και δουλεύανε πάντα μαζί. Αφού ξανοίχτηκαν μεσοπέλαγα όμως, πέφτουνε σε μια μεγάλη τρικυμία. Φωνάζει ο καπετάνιος το τσούρμο να δείξει ο καθένας τις φοβερές ικανότητές του για να γλιτώσουν το χαμό και, για να μην μακρηγορώ, αποδείχθηκαν με τη σειρά όλοι σκάρτοι. Στρέφεται λοιπόν απελπισμένος ο καπετάνιος στον "υβριστή" και του λέει "Βρίζε ευλογημένε! Βρίζε! Μόνο εσύ ξέρεις να κάνεις κάτι χρήσιμο εδώ πέρα!"

Να λοιπόν που κάποιες φορές μερικές βλαστήμιες αποτελούν όχι μόνο έναν χυδαίο τρόπο εκτόνωσης, αλλά και το μέσο για μια μεγάλη επιτυχία. Πιστεύω ότι σύσσωμη η αθλητική και πολιτική ηγεσία της Ιταλίας πρέπει να τιμήσει τον Ματεράτσι, ενδεχομένως με κάποια ειδική διάκριση. Πώς συμβιβάζεται να εορτάζεις τη νίκη και να μην τιμάς τον πρωταγωνιστή της; Ή θα τιμάς και τα δύο ή θα ντρέπεσαι και για τα δύο. Ας μην ντρεπόμαστε να τιμάμε τους ήρωες που μας αξίζουν (εντάξει, ξέρω ότι εδώ χωρά πολλή μεγάλη συζήτηση περί σχέσης αιτίου-αιτιατού, πρόθεσης και ευθύνης του κάθε παίκτη, αλλά είπα να σας κεντρίσω λίγο).

Πέμπτη, Ιουλίου 06, 2006

Μεταφραστικές διαφωνίες


Διεφώνησαν δι' εν λεπτόν μεταφραστικόν ζήτημα και, ως ανεμένετο, ηκολούθησε ανταλλαγή επιχειρημάτων.

Βασισμένο σε μια ιδέα για σκίτσο της Artanis (εικονίζεται να απολαμβάνει ένα παγωτό) για τους Cyrusgeo και Π (οι διαφωνούντες). Είναι αυτή μια καλή ευκαιρία να σας θυμίσω την ποιητική ιστοσυνάτηση στο blog Gravity and the Wind (όπου φιλοξενείται και ο Π, μη έχων ιστολόγιον ο ίδιος).

Τρίτη, Ιουλίου 04, 2006

Παραπομπές

Δύο πολύ ενδιαφέροντα κείμενα γύρω από τα τεκταινόμενα στο χώρο της παιδείας.

Το ένα έχει τίτλο "Λογοκρισία και Φασισμός" και το άλλο "Ο ΦΑΣΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΧΑΒΑΛΕ (ΠΕΡΙ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΤΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ)"

Σάββατο, Ιουλίου 01, 2006

Βασανισμένοι άγγελοι

Κάποιοι σταυρώνονται πολύ νωρίς, μόλις στα τέσσερά τους χρόνια.

Το στερνό το χτένισμα
Με τα χρυσά τα χτένια
Πάρτε απ' τη μανούλα σας,
Μαλλάκια μεταξένια

Μήπως και του Χάροντα,
Καθώς θα σε κοιτάξη,
Του φανής αχάιδευτο
Και σε παραπετάξη!
.....................................................
Στο ταξίδι που σε πάει
Ο μαύρος καβαλάρης,
Κοίταξε απ' το χέρι του
Τίποτε να μην πάρης,

Κι α διψάσης, μην το πιής
Από τον κάτου κόσμο
Το νερό της αρνησιάς,
Φτωχό κομμένο δυόσμο!


(Από το ποίημα "Τάφος" του Κωστή Παλαμά, διατήρησα την αρχική ορθογραφία, αλλά δεν έχω πολυτονικό σύστημα στον υπολογιστή μου.)

Για εσένα βέβαια δεν ισχύουν αυτά. Εσύ τι πήρες από τη μητέρα σου και τον εραστή της; Την καύτρα του τσιγάρου στο μικρό κορμί σου και τον ξυλοδαρμό... Εσένα σε πετάξανε οι άνθρωποι και σε σπάσανε σαν πλαστικό παιχνίδι. Μια σύντομη ζωή ατόφια κόλαση. Δυστυχώς, δεν είσαι μόνο αχάιδευτο, μα εγώ λέω ότι ο Χάροντας λυπάται αυτούς που βασανίζουν οι άνθρωποι και θα είναι ευλογία για εσένα το νερό της αρνησιάς.

Ειλικρινά, εκεί που πηγαίνεις τώρα, δεν ξέρω ποιος θεός θα μπορέσει να βαστάξει την κρίση του βλέμματός σου για τον κόσμο που έπλασε. Πώς θα σου δικαιολογηθεί; Θα αρχίσει να ψελλίζει με χαμηλωμένο βλέμμα περί ελευθερίας της βούλησης και άλλα τινά για τα οποία έπρεπε να πληρώσεις εσύ; Θα σου πει ότι είσαι ένοχο για το προπατορικό αμάρτημα; Θα σου δώσει την καλύτερη θέση στον παράδεισο για να σε αποζημιώσει για το μίσος και την ασχήμια που εισέπραξες αντί για το χάδι από την ίδια σου τη μητέρα; Θα σου δώσει μια αληθινή μητέρα; Τουλάχιστον, ο Χριστός και όταν τον σταυρώνανε, ήξερε ότι είχε μαζί του την αγάπη και το δάκρυ της μητέρας Του. Θα σου δώσει πίσω τα φτηνά πλαστικά παιχνίδια που άφησες πίσω σου και στα οποία μάλλον θα αναζητούσες παρηγοριά και λησμονιά; Θα κάνει πάλι ένα το κεφαλάκι σου; Θα σου γιάνει την ψυχή;

Αυτός ο κόσμος θα έπρεπε να είχε ήδη καταρρεύσει από την οδύνη και την αδικία που έχει συσσωρευτεί πάνω του.

Λένε ότι ο Θεός δημιούργησε τον κόσμο από αγάπη.
Μερικές φορές σκέπτομαι ότι αν ο Θεός αγαπούσε τα πλάσματά του, θα κατέστρεφε αυτό τον κόσμο.