Ο κ. Ευθυμίου

Δεν ξέρω αν έχετε δει τη διαφήμιση. Ο κος Ευθυμίου στέκεται χαμογελαστός μπροστά στο αφεντικό του, που από τον τόνο παραίτησης στην ομιλία του μοιάζει να έχει συνηθίσει με την ανοησία του, και ζητά μπόνους. "Αν δεν μου δώσετε εσείς μπόνους κ. διευθυντά, θα μου δώσω εγώ" (ή κάπως έτσι) καταλήγει με ένα ακόμη μεγαλύτερο χαμόγελο θριάμβου ο μικρόνους κ. Ευθυμίου, εννοώντας ότι θα αρχίσει τα ψώνια με την πιστωτική του κάρτα. Η πρώτη μου σκέψη όταν είδα αυτήν τη διαφήμιση ήταν, μα είναι δυνατόν αυτό να αποτελεί διαφήμιση; Αυτό είναι το νοητικό επίπεδο που θεωρεί η τράπεζα ότι έχουν οι πελάτες της και τολμά να τους το δείχνει; Βέβαια, διαφημιστής λανθάνων αλήθειας λέγει. Ποιος άνθρωπος με στοιχειώδη νοημοσύνη θα θεωρούσε ότι το να πνιγεί στο χρέος με άχρηστες αγορές, επιβαρύνοντας τον εαυτό του με τους υπέρογκους τόκους μιας πιστωτικής κάρτας και μετατρέποντας τον εαυτό του σε δουλοπάροικο βελτιώνει τη ζωή του; Αναρωτιέμαι πόσοι κύριοι ή κυρίες Ευθυμίου υπάρχουν εκεί έξω. Μάλλον αρκετοί. Ο κ. Ευθυμίου διεκδικεί από το αφεντικό του και "κερδίζει" τελικά το δικαίωμα να βάλει ακόμη μεγαλύτερο ζυγό στον αυχένα του.

Οι συνειρμοί ξετυλίγονται. Τον φαντάζομαι σαν τον ιδανικό πολίτη για το κράτος και τους πολιτικούς, για τους διαφημιστές, για τις τράπεζες, για τα καταστήματα, για τους τηλεοπτικούς παραγωγούς. Ο πάντα χαμογελαστός κ. Ευθυμίου, ο ανυποψίαστος κ. Ευθυμίου, πορευόμενος εν πλήρη μακαριότητι, πειθήνιος, προπάντων "καλό παιδί" (τι τραγικό αλήθεια να σε θεωρούν "καλό παιδί" στα σαράντα σου), ο "κοτόπουλο προς ξεπουπούλιασμα" κ. Ευθυμίου, ο καταναλωτής κ. Ευθυμίου που ποτέ δεν θα πάρει τίποτα από τη ζωή παρά μόνο το περιτύλιγμα. Ο χαρούμενος δεσμώτης στη σκοτεινή σπηλιά κ. Ευθυμίου που μαγεύεται από τις σκιές που του προβάλλουν οι τσαρλατάνοι και οικτίρει όσους δεν μπορούν να συνηθίσουν στο σκοτάδι πιστεύοντας ότι "...ουκ άξιον ουδέ πειράσθαι άνω ιέναι..." (δεν αξίζει τον κόπο ούτε να δοκιμάσει κάποιος να βγει στην επιφάνεια - Πλάτων πολιτεία, βιβλίο Ζ). Ο κ. Ευθυμίου που χαμογελάει ηλίθια απολαμβάνοντας το γεύμα του μετά το γραφείο, βλέποντας καμένα πτώματα παιδιών στην καινούρια τηλεόραση πλάσμα που αγόρασε με την πιστωτική του.

Βέβαια, θα μου πεις εμείς οι "έξυπνοι" τι κάνουμε; Μήπως κάποιος μας την έχει φέρει; Μήπως νομίζουμε ότι είμαστε κάτι άλλο, ενώ στην πραγματικότητα είμαστε κύριοι Ευθυμίου; Τρέχω στον καθρέπτη!