Παρασκευή, Σεπτεμβρίου 30, 2011

Το ροκ του φορολογούμενου


Να μελοποιηθεί σε στυλ grundge.

In the bank I paid the tax, I paid the fucking tax, in the bank,
I am Greek, I owe the world the air I breathe, every single cell in me,
I owe to the bank, I owe to the state,
I owe for the glory of Hellas,
Kiss my ass,
Kiss my ass,
Kiss my ass,

They said it on the TV,
I lived on borrowed money,
On borrowed time,
A borrowed life,
I’ve got to give them back,
And buy a new jeep,
It is my sacred duty,
.
Christine Lagarde, take it easy on the tan,
Please don’t talk us down,
Dominique Stross Kan, please don’t screw our sorry ass,
Please don’t screw our sorry ass,
Please don’t screw our sorry ass,
We’ re just some worthless prats,

Will pay what’s due to the EU,
The square is empty, we submit now, we all know,
What we must do,
What we must pay,
What we must say,
EU, EU, I owe you,
EU, EU, I owe you,
EU, EU, I owe you,
IMF, IMF,
I am falling
I am fading,
I am faking,

Please don’t hit me,
I’ll pay,
The fascist police shall see to it,
They just put a cocktail molotov in my bag, it looks convincing to the judge,
See you in hell,
Bankrupt country,
Bankrupt nation,
Now I go in hibernation.
Pray to Goldman Sachs for our salvation.

Τετάρτη, Σεπτεμβρίου 28, 2011

Ποίηση, καλύτερη από αναλύσεις


Οι εργάτες φωνάζουν για ψωμί.
Οι έμποροι φωνάζουν για αγορές.
Οι άνεργοι πεινούσαν. Τώρα
πεινάνε και όσοι εργάζονται…

Αυτοί που αρπάνε το φαΐ από το τραπέζι
κηρύχνουν τη λιτότητα.
Αυτοί που παίρνουν όλα τα δοσίματα,
ζητάν θυσίες.
Οι χορτάτοι μιλάν στους πεινασμένους
για τις μεγάλες εποχές που θα ‘ρθουν.
Αυτοί που τη χώρα σέρνουνε στην άβυσσο
λεν πως η τέχνη να κυβερνάς το λαό είναι πάρα πολύ δύσκολη…

Όχι, δεν τα έγραψε κάποιος δικός μας σήμερα, τα έγραψε ο Μπέρτολτ Μπρεχτ τη δεκαετία του 1930. Μεταφέρω ένα μικρό δείγμα εδώ σε μετάφραση του Μάριου Πλωρίτη. Αναζητήστε τα. Τα έχω σε μια έκδοση του 1978, εκδόσεις Θεμέλιο.

Θα έπρεπε να χαίρονται που τους πετάνε μόνο αβγά, ακόμη.

Κυριακή, Σεπτεμβρίου 25, 2011

Στίγματα


Περπατούσε στην Πατησίων,
Αδύνατος και βασανισμένος,
Από τα χέρια του έσταζε αίμα,
Από τα πόδια του έσταζε αίμα,
Το κορμί του όλο πληγές,
Σταυρώθηκε για τη δόση του,
Ο πρεζάκιας.

Τετάρτη, Σεπτεμβρίου 21, 2011

Αυτοδυναμούλης


Και μέσα σε όλα τα άλλα μας προέκυψε άλλος ένας αυτοδυναμούλης και των καθαρών λύσεων (σαν αυτές που μας φτάσανε στα σημερινά μεγαλεία). Πρέπει να κυβερνήσει και αυτό το παιδί. Το συγκεκριμένο στρουμφ θεωρείται πάντως ιδιαιτέρως επικίνδυνο, καθώς έχει ακραίες και μαξιμαλιστικές θέσεις σε θέματα μετανάστευσης και εξωτερικής πολιτικής που ΛΑ(ΟΣ)ϊκίζουν, ενώ περιστοιχίζεται από κύκλους και δίκτυα που αποτελούνται από το είδους του ανθρώπου που ο λαός αποκαλεί με τον άκομψο όρο «λεβεντομαλάκας».

Λα λα αυτοδυναμία λα αυτοδυναμία λαλαλαλαλα αυτοδυναμία λαλαλα λαλα αυτοδυναμία λαλα αυτοδυναμία λαλαλαλαλα καθαρές λύσεις.

ΠΑΣΟΚΟΝΕΟΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, με μπλε και πράσινα μηδενικά.

Κυριακή, Σεπτεμβρίου 18, 2011

Αχ, βρε Δήμητρα…

 
Έκανα την Κυριακάτικη, απογευματινή βόλτα μου, για να χωνέψω μετά το φαγοπότι στο σπίτι των γονιών μου. Στην Κοραή με πλησίασε μια εξαιρετικά αδύνατη, πολύ μικροκαμωμένη και καταπονημένη γυναίκα. Αρκετά εύγλωττη και επικοινωνιακή, σε αντίθεση με τα πρεζόνια που συνήθως συναντώ να επαιτούν, μου ζήτησε να της πάρω κάτι να φάει. Μου συστήθηκε με το όνομά της και με ρώτησε το δικό μου. Ζήτησε την άδειά μου να μου μιλάει στον ενικό. Περπατήσαμε μαζί ως το κοντινότερο περίπτερο και στη διαδρομή μου είπε ότι ήταν σε πρόγραμμα μεθαδόνης, με διαβεβαίωσε ότι δεν έκανε πλέον χρήση, κάτι όχι εντελώς απίθανο με δεδομένη τη συμπεριφορά και τον τρόπο ομιλίας της, αλλά ήταν άστεγη. Επωφελήθηκα και της έκανα και εγώ κάποιες ερωτήσεις. Φτάνοντας στο περίπτερο, το αίτημα για φαγητό άλλαξε σε δύο πακέτα τσιγάρα και ένα μπουκαλάκι πορτοκαλάδα.

Της αγόρασα αυτά που ήθελε και τη ρώτησα αν η ουσία στην οποία είχε εθιστεί ήταν η ηρωίνη. Μου απάντησε καταφατικά και μετά τη ρώτησα πώς γίνεται όταν βλέπεις παντού γύρω σου πώς καταντάει αυτή η ουσία τους ανθρώπους να αποφασίσεις να γίνεις ο ίδιος χρήστης. Μήπως βλέποντας αυτή την εξαθλίωση, τους ακρωτηριασμένους από τη γάγγραινα, τα ζόμπι (δεν χρησιμοποίησα αυτή τη λέξη) σκέφτεσαι «α, να, θέλω και εγώ να γίνω σαν και αυτούς, σίγουρα αυτό είναι καλή ιδέα»; Γέλασε και μου απάντησε ότι ξεκίνησε παλιά να κάνει χρήση (έχουμε, όπως μου είπε, την ίδια ηλικία, αν και φαινόταν μεγαλύτερη λόγω των καταχρήσεων και των κακουχιών) και είναι από επαρχιακή πόλη, είχε σε μεγάλο βαθμό άγνοια, ήταν πάντα πνεύμα αντίδρασης, «αν της έλεγαν να καθίσει έτσι στο ποδήλατο, εκείνη καθόταν αλλιώς», και παρασυρόταν από τους έρωτές της. Εκείνος που της γνώρισε τον κόσμο των ναρκωτικών ήταν ένας από τους πρώτους έρωτές της που και ο ίδιος ήταν εθισμένος. Παρεμπιπτόντως, είχε παντρευτεί και είχε χωρίσει. Μου είπε ότι γενικά τα πρεζόνια λένε πολλές ιστορίες για το πώς ξεκίνησαν, πολλές φορές ψεύτικες και κάποιες  φορές αληθινές.

Μιλήσαμε κάποια ώρα και φάνηκε ότι το ήθελε αυτό. Αρκετά καταφερτζού, θα ήταν θαυμάσια πωλητής ή ικανή σε κάποιο επάγγελμα με απαιτήσεις διαπροσωπικής επικοινωνίας. Παρά τη ζημιά που είχε πάθει μου φάνηκε αρκετά ευφυής και συγκροτημένη. Είπαμε διάφορα, ακόμη και θέματα που άπτονταν της πολιτικής. Μου είπε ότι το νέο νομοσχέδιο για τα ναρκωτικά θα βοηθήσει πολύ κόσμο. Καθώς χωρίζαμε την ευχήθηκα καλή τύχη.
Βρε, τη Δήμητρα… τη συνομήλική μου.

Η φωτογραφία παρακάτω, αιώρα ψηλά, στην Αιόλου, από τη σημερινή μου βόλτα.

Παρασκευή, Σεπτεμβρίου 16, 2011

Πιγκουίνος

- Ε, λοιπόν, ναι, θεωρώ την αφαίρεση των χρυσών οδόντων δίκαιο και αναλογικό φορολογικό μέτρο. Δεν μπορείς να δηλώνεις άπορος και άνευ περιουσιακών στοιχείων και να κρύβεις πολύτιμα μέταλλα στη στοματική σου κοιλότητα… να έχεις ουσιαστικά ένα χρυσορυχείο στο στόμα σου και το κράτος να αδυνατεί να πληρώσει μισθούς και συντάξεις. Οφείλεις και εσύ να συμβάλεις διά του χρυσού οδόντος σου. Μήπως δεν θα μπορείς να φας επειδή θα σου λείπει ένα δοντάκι; Δεν είναι πιο σημαντική η προσπάθεια που καταβάλλουμε για τη σωτηρία της πατρίδας; Έχω άδικο; Κάνω κάποιο λάθος; Σας ερωτώ.

Τρίτη, Σεπτεμβρίου 13, 2011

Γκριν Γκόμπλιν


Εντάξει, ξεχνάμε το κάλεσμα της προηγούμενης ανάρτησης καθώς δεν είδα ανταπόκριση. Το καταλαβαίνω, η κοινωνία βράζει από θυμό, αλλά δεν έχει διέξοδο. Πολυδιασπασμένη και με τη μία ομάδα να μισεί την άλλη. Να δούμε που θα μας οδηγήσουν όλα αυτά.

Οι κυβερνώντες άρχισαν τις πατριωτικές κορώνες. Πώς το έλεγε ο Samuel Johnson; Ο πατριωτισμός είναι το τελευταίο καταφύγιο του απατεώνα (patriotism is the last refuge of a scoundrel). Θα έλεγα ότι στη συγκεκριμένη περίπτωση τον πατριωτισμό (των άλλων) επικαλούνται οι ανίκανοι, οι άχρηστοι, οι διεφθαρμένοι, οι τελειωμένοι. Τι κάνατε κύριοι τα τελευταία δύο χρόνια που κυβερνούσατε; Με ποιο δικαίωμα εξακολουθείτε να κυβερνάτε έχοντας επιδείξει τέτοια ανικανότητα; Τι μέτρα λάβατε πέρα από τα φορομπηχτικά; Ποιες αλλαγές και μεταρρυθμίσεις κάνατε; Μόνο να επιβάλετε φόρους ξέρετε. Φόρους άδικους, φόρους καθολικούς, τους οποίους δεν ξέρετε πώς να εισπράξετε, αλλά και η κοινωνία αδυνατεί να καταβάλει πλέον. Με αυτό τον τρόπο καταστρέφετε ακόμη περισσότερο τη χώρα, φέρνετε το χάος και μας οδηγείτε σε αδιέξοδο. Μπορεί να μη γίνεται επανάσταση, αλλά έρχεται ένας σιωπηρός και μελαγχολικός θάνατος. Μπορεί να μην καταστραφούμε από τη φωτιά, αλλά θα καταστραφούμε από το ψύχος, μπορεί να μην καταστραφούμε με μια έκρηξη, αλλά σβήνουμε από παράλυση. Σε επόμενο χρόνο, η βία, με τη μία μορφή ή την άλλη, θα επικρατήσει πριν να δημιουργηθεί η διάδοχος κατάσταση, καθώς θα υπάρχει ένα μεγάλο κενό και αγώνας για επικράτηση.

Βέβαια, τίποτα από αυτά δεν καταλαβαίνετε ή δεν θέλετε να παραδεχθείτε καθώς το μόνο που υπάρχει για εσάς είναι η προσκόλλησή σας στην εξουσία, είστε σαν τα στρείδια κολλημένα στην πέτρα, είστε φαιδροί και γελοίοι, αλλά τι να πεις και για αυτούς που σας ψήφιζαν τόσο καιρό; Δεν πρόκειται για ψηφοφόρους και πολίτες, αλλά για πελάτες σας. Θυμάμαι ακόμη τον προϊστάμενο της τελευταίας επιχείρησης όπου εργάστηκα, πριν να γίνω ελεύθερος επαγγελματίας, που μας προέτρεπε να ψηφίσουμε Σημίτη… για να ανέβει πάλι το χρηματιστήριο. Οι αξιόπιστες λύσεις, η πασοκονεοδημοκρατία. Όποιος τολμούσε να πει πριν από μόλις λίγα χρόνια ότι βρισκόμαστε σε μια αδιέξοδη πορεία που μας οδηγεί με διακόσια χιλιόμετρα πάνω στον τοίχο γινόταν στόχος ειρωνικών σχολίων. Ακόμη και στις τελευταίες εκλογές όλοι περίμεναν τη σωτηρία από τον Γιωργάκη. Πρέπει να πούμε πάντως ότι Κωστάκης και Γιωργάκης κατάφεραν να κάνουν τον Σημιταρά να μοιάζει με γίγαντα της πολιτικής. Αυτό και αν είναι κατόρθωμα.

Δεν μου ήλθε ακόμη η ειδοποίηση για το τέλος επιτηδεύματος και την εισφορά κοινωνικής αλληλεγγύης, αλλά την είδα στο taxisnet. Αισθάνθηκα να ανακατεύεται στο στομάχι μου. Κάτι αντιδρούσε πολύ βαθιά μέσα μου. Ένα αίσθημα βαθιάς αδικίας και θυμού. Είναι μια βάρβαρη ληστεία μετά βιασμού αυτό που υφιστάμεθα. Πού να έλθει και ο λογαριασμός της ΔΕΗ με το χαράτσι επειδή έχεις ένα σπίτι για να μένεις. Είσαι φτωχός; Εξαθλιωμένος; Δεν με ενδιαφέρει, θα πληρώσει φόρο επειδή συμβαίνει να μένεις σε ένα ιδιόκτητο δυαράκι, γκαρσονιέρα. Αλλά σκέφτομαι και επιχειρήσεις που βασίζονται σε μεγάλα ακίνητα, όπως τα ξενοδοχεία. Αυτό σίγουρα θα ωφελήσει την οικονομία.

Να μη θίξουμε τα κακώς κείμενα, οπότε τι κάνουμε; Φόροι, τέλη, χαράτσια σε όσους παράγουν, σε όσους εργάζονται, σε όσους πληρώνουν. Σφάζουν την αγελάδα για να φάνε ό,τι κρέας της έχει απομείνει. Αύριο το πρωί όμως ποιον θα αρμέξουν; Ο Γιωργάκης ο ανίκανος που ήδη μία φορά έριξε την πετσέτα για να την μαζέψει πάλι θα έπρεπε να παραιτηθεί αμέσως λόγω αποδεδειγμένης ανικανότητας. Το ίδιο ισχύει για τον «ευφυή» και ευφραδή Ευάγγελο. Πόσο λίγοι αποδεικνύονται όλοι οι «κατάλληλοί μας» όταν περνούν από τη δοκιμασία της πραγματικότητας.

Αντιλαμβάνομαι ότι στα σκαριά βρίσκεται κίνημα «δεν πληρώνω» για τα χαράτσια. Φυσικά, πολλοί δεν θα πληρώσουν από ανάγκη. Τα αισθήματά μου είναι τέτοια που και εγώ δεν ξέρω τι θα κάνω. Δεν είναι τόσο ένας επιφανειακός θυμός όσο κάτι βαθύτερο. Ένα αίσθημα ότι σε εξευτελίζουν και σε ταπεινώνουν και απαιτούν να υποκλίνεσαι κιόλας και μπροστά τους. Άκουσα στο ραδιόφωνο ότι υπάλληλοι εφοριών λένε ψιθυριστά στους διαμαρτυρόμενους πολίτες ότι και αυτοί δεν μπορούν να πληρώσουν. Αυτό και αν είναι κατόρθωμα του πολιτικού κατεστημένου μας. Να απονομιμοποιήσουν πλήρως τα κράτος.

Δεν ξέρω τι μας περιμένει, αλλά προτείνω σιγά-σιγά να μετατρέπετε τις καταθέσεις σας σε κονσέρβες και ξηρά τροφή, ίσως και κάνα μπουκαλάκι νερό, ποτέ δεν ξέρεις… ίσως να ανθίσει και καμιά μαύρη αγορά, πολλές ευκαιρίες για όσους έχουν πλούτο σε είδος.

Αφήστε άθλιοι πολιτικοί μας τις κορώνες, δεν μπορείτε και δεν θέλουμε να μας σώσετε εσείς. Όσοι δεν είστε διεφθαρμένοι είστε αποδεδειγμένα άχρηστοι και ανίκανοι. Λέτε ότι περνάτε δύσκολα και κάνετε θυσίες για να μας σώσετε. Κουβαλάτε λέει σταυρό. Γιατί; Σας υποχρεώνει κανένας να μας εξουσιάζετε; Είστε διάδοχοι κάποιας κληρονομικής μοναρχίας; Είστε βασιλείς; Δεν υπάρχουν άλλοι ικανότεροι από εσάς; Δεν καταλαβαίνετε ότι όσο μιλάτε τόσο τρέφετε την οργή εναντίον σας; Θέλετε να φάτε ξύλο ή χειρότερα;

ΟΥΣΤ ΑΛΗΤΕΣ!

Δευτέρα, Σεπτεμβρίου 12, 2011

Κάλεσμα σε συγκέντρωση «Πάρτε τα πίσω!!!»


Εχθές το βράδυ, εν θερμώ μετά την ανακοίνωση για τα νέα «έκτακτα» «έκτακτα» μέτρα, είχα ανεβάσει το παρακάτω και μετά  το κατέβασα, περιμένω τις απόψεις σας, αν το στηρίξετε, αν βρει ανταπόκριση, θα είμαι και εγώ εκεί:

Σήμερα, άλλο ένα χαράτσι έρχεται να προστεθεί στα διάφορα έκτακτα και τακτικά φοροεισπρακτικά μέτρα, προκειμένου να μην αγγίξει κανένας το σάπιο κομματικό και πελατειακό κατεστημένο και το βαθύ κράτος της πασοκονεοδημοκρατίας. Μετά από τις εισφορές αλληλεγγύης (σε ποιους;) και τα τέλη επιτηδεύματος (πρώτα πληρώνεις και μετά έχεις το δικαίωμα να δουλεύεις), μετά από τα άλλα φορομπηχτικά μέτρα και τις ψευτοαπελευθερώσεις επαγγελμάτων, έρχεται και η υποχρέωση να πληρώνουμε νοίκι στο κράτος επειδή έχουμε ένα σπίτι να μένουμε. Είναι η σταγόνα που ξεχειλίζει το ποτήρι. Άνθρωποι άνεργοι, φτωχοί, μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, όσοι έχουν μια ιδιόκτητη γκαρσονιέρα για να στεγάσουν τη μιζέρια τους, καλούνται να καταβάλουν νοίκι για την ιδιοκτησία τους.

ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ!

Αν η χώρα ήταν επιχείρηση, το διοικητικό συμβούλιο που θα την είχε οδηγήσει σε αυτά τα χάλια θα είχε οδηγηθεί στον εισαγγελέα ή, τουλάχιστον, θα είχε εκδιωχθεί λόγω ανικανότητας. Σε αντιδιαστολή, την Ελλάδα την κυβερνούν και εμφανίζονται σαν σωτήρες της οι ίδιοι που την οδήγησαν στην καταστροφή, οι διεφθαρμένοι και οι ανίκανοι. Πιστεύω ότι υπήρχαν χρονικά περιθώρια για να αποφευχθούν τα χειρότερα όταν ανέλαβε αυτή η κυβέρνηση, αλλά που αδράνησε για δύο χρόνια προσπαθώντας να προστατεύση το κεκτημένο πελατειακό κράτος. Τώρα απομένει η διαχειριση της καταστροφής.

ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ!

Την ίδια στιγμή, ο Όλι Ρεν, Ευρωπαίος Επίτροπος Οικονομικών Υποθέσεων, εκφράζει ικανοποίηση για τα μέτρα. Πιστεύω ότι όλοι ξέρουν ότι αυτό που γίνεται είναι μια ξεδιάντροπη ληστεία των Ελλήνων. Γνωρίζουν ότι τα μέτρα είναι λάθος. Γνωρίζουν ότι δεν έχουν καμία προοπτική, ότι είναι απλώς φοροεισπρακτικού χαρακτήρα και σκοτώνουν την αγελάδα που δίνει το γάλα (την οικονομία), με αποτέλεσμα ακόμη μεγαλύτερο έλειμμα και χρέος.  Φως δεν υπάρχει στο τούνελ, αλλά προσπαθούν, παρατείνοντας το μαρτύριό μας, να αρπάξουν ότι μπορούν από τις τσέπες μας πριν να μας εγκαταλείψουν στην εξαθλίωση. Αυτή δεν είναι η Ευρώπη που θέλουμε και δεν μας ενδιαφέρει να ανήκουμε σε αυτή την Ευρώπη!

ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ!

Τα πρόσφατα φορομπηχτικά μέτρα καταπατούν την πιο βασική αρχή της φορολογίας σε ένα κράτος δικαίου: ότι πληρώνει ο καθένας ανάλογα με τις δυνατότητές του και όχι από αυτά που του είναι αναγκαία για την επιβίωσή του. Και όμως, τα πρόσφατα μέτρα δεν κάνουν καμία διάκριση, είναι καθολικά και εξοντωτικά, είναι κάτι σαν φόρος για το δικαίωμά μας να αναπνέουμε. Η ψευτοδιάκριση περί ανέργων δεν πείθει. Είναι απαράδεκτο ότι ενας άνεργος πρέπει να αποδεικνύει ότι είναι ανεργος και είναι απαράδεκτο ότι ένας ημιαπασχολούμενος ή ένας φτωχός μισθωτός οικογενειάρχης μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας θα πρέπει να επιβαρυνθεί με αυτά τα μέτρα.

ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ!

Προτείνω:
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΣΤΙΣ 17 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ, ΣΑΒΒΑΤΟ, ΣΤΙΣ 7 ΤΟ ΒΡΑΔΥ.

Κεντρικό σύνθημα: Πάρτε τα φορομπηχτικά μέτρα πίσω! Όχι στη ληστεία!

Κάποιες προτάσεις για βασικό αίτημα και επιμέρους αιτήματα:

Οριστική αποχώρηση/παραίτηση από την πολιτική σκηνή όλου του πολιτικού δυναμικού που υπηρέτησε με οποιαδήποτε ιδιότητα στις κυβερνήσεις της μεταπολίτευσης με μια μεταβατική περίοδο υπηρεσιακής κυβέρνησης τεχνοκρατών που θα στηριχθεί από τις δύο μεγάλες παρατάξεις, αλλά χωρίς ουσιαστική εμπλοκή στο έργο της, με καθορισμένη αποστολή και εντολή:

  1. Διαχείριση μιας γενναίας περικοπής του χρέους. Χρεοκοπία; Ναι, χρεοκοπία! Όπως γράφω και παραπάνω, νομίζω ότι όποιο περιθώριο υπήρχε για κάτι καλύτερο κατασπαταλήθηκε από την αδράνεια και ανικανότητα των κυβερνόντων.
  2. Διαχείριση των διαπραγματεύσεων με τις χώρες του ευρώ για την παραμονή μας ή όχι σε αυτό. Το αίτημα της άμεσης μη αναγνώρισης μέρους του χρέους είναι αδιαπραγμάτευτο. Αν μας θέλουν στο ευρώ, θα πρέπει να δεχθούν και την περικοπή του χρέους, διαφορετικά, διαπραγμάτευση και διευθετήσεις για την όσο γίνεται πιο ομαλή έξοδό μας.
  3. Εξορθολογισμός του δημοσίου, εγκαθίδρυση αξιοκρατίας, συνέχιση όσων μέτρων είναι στη σωστή κατεύθυνση, όπως του μεγαλύτερου μέρους των μέτρων για την ανώτατη παιδεία.
  4. Ριζική αναθεώρηση της τοπικής αυτοδιοίκηση που δεν είναι παρά μια εστία διαφθοράς και σπατάλης. Είχαμε ένα διεφθαρμένο και αναποτελεσματικό κράτος, με την τοπική αυτοδιοίκηση όλα τα κακά του υψώθηκαν στο τετράγωνο. Θέλουμε ενιαία λογοδοσία και όχι ένα τένις ευθυνών από τον ένα φορέα στον άλλο. Χίλιες φορές καλύτερα διορισμένοι από την κεντρική διοίκηση δήμαρχοι με κάποιας μορφή συμμετοχής των πολιτών, ίσως διατήρηση της εκλογής δημοτικών συμβούλων, αλλά χωρίς παρατάξεις και χωρίς κόμματα. Δηλαδή, κατάργηση της τοπικής αυτοδιοίκησης όπως την ξέρουμε.
  5. Κατάργηση της γραφειοκρατίας και απλοποίηση. Καθολικά και ιδίως στην άσκηση επαγγελμάτων, με μοναδικές εξαιρέσεις τις περιπτώσεις όπου απαιτούνται ειδικά προσόντα που επηρεάζουν την ασφάλεια προσώπων. Κάθε ενήλικος θα πρέπει ανά πάσα στιγμή να μπορεί να εργαστεί ελευθέρως ως ελεύθερος επαγγελματίας και να έχει ένα απλό τρόπο να δηλώνει τα εισοδήματά του.
  6. Αντί για γελοιότητες όπως οι ποινές διαπόμπευσης και δημοσιοποίησης οφειλετών και άλλες ανοησίες, διαφάνεια στη διαχείριση του κράτους. Να ξέρει ο κάθε ενδιαφερόμενος πώς διαχειρίζεται το κάθε υπουργείο τα κονδύλιά του και τις επιδόσεις του διαχρονικά. Επιβράβευση όσων διοικήσεων επιτυγχάνουν μη αύξηση ή και μείωση των εξόδων των υπηρεσιών τους, σε συνάρτηση με τις παρεχόμενες υπηρεσίες και την αποτελεσματικότητα. Παράλληλος ανεξάρτητος μηχανισμός εποπτείας της δημόσιας διοίκησης. Τέρμα οι παντοδύναμοι υπουργοί. Κάθε υπουργός θα λογοδοτεί σε αρχιελεγκτή του αντίστοιχου μηχανισμού ελέγχου του υπουργείου του ο οποίος θα είναι τεχνοκράτης. «Πολιτοκεντρική» οργάνωση της δημόσιας διοίκησης, κατά την πελατοκεντρική οργάνωση των επιχειρήσεων. Βασικός στόχος κάθε υπηρεσίας είναι η εξυπηρέτηση του πολίτη και αυτός θα είναι άξονας της οργάνωσής της.
  7. Δικαιοσύνη με αναλογικότητα σε όλα. Τέρμα στα ψευτοδρακόντεια μέτρα της ατιμωρησίας των ισχυρών και της εξόντωσης των αδυνάτων. Επιείκεια στο σφάλμα και αυστηρότητα στην πρόθεση.
  8. Όλα υπό συζήτηση, όλες οι προτάσεις στο τραπέζι. Θέλουμε να τα αλλάξουμε όλα. Τέρμα στην κυρίαρχη αντίληψη του «να μην αλλάξει τίποτα».


Θα είμαι παρών στη συγκέντρωση αν μέχρι την προτεινόμενη ημερομηνία διαπιστώσω επαρκή ανταπόκριση, στήριξη, προώθηση και προοπτικές επιτυχίας. Διαδώστε το, χρησιμοποιήστε αυτό το υλικό όπως θέλετε. Μια συγκέντρωση των 400 ή των 1000 ατόμων δεν θα με ενδιέφερε και θα τη θεωρούσα απόδειξη ότι είμαστε άξιοι της μοίρας μας (θα δω από τη γωνίτσα). Οι εγκάθετοι μπαχαλάκηδες που υποκινούνται από ασφαλίτες δεν κάνουν παρά τη βρώμικη δουλειά του παρακράτους, να τρομοκρατούν τους πολίτες, προτάσεις για περιφρούρηση δεκτές.

Εσείς που μας κυβερνάτε μας οδηγείτε στην καταστροφή και πουθενά αλλού! 

Μας αφαιμάζετε μέχρι θανάτου προς όφελος των πιστωτών μας και μας βάζετε να πληρώνουμε τα δικά σας λάθη.

Να φύγετε, να πάτε αλλού!

Σάββατο, Σεπτεμβρίου 10, 2011

Τετάρτη, Σεπτεμβρίου 07, 2011

Παππούς reloaded


Είδα πάλι πριν από 2-3 μέρες τον ηλικιωμένο για τον οποίο είχα γράψει εδώ. Τον χαιρέτισα και του είπα ότι είχα κάνει μια μικρή έρευνα και είχα μάθει για αυτό τον οργανισμό και του εξήγησα για την υπηρεσία «κόκκινου κουμπιού» για άμεση βοήθεια σε ηλικιωμένους. Του είπα ότι είμαι διατεθειμένος να τον βοηθήσω αν χρειαστεί κάτι, αλλά σε περίπτωση ανάγκης, εκτός του ότι μπορεί να απουσιάζω, είναι άγνωστο και αν θα είναι σε θέση να ειδοποιήσει οποιονδήποτε, ενώ θα ήταν πολύ πιο εύκολο να πατήσει το κουμπί αυτό που κρέμεται από το λαιμό του για να έλθει εξειδικευμένη βοήθεια. Του είπα αν θέλει να επικοινωνήσω εγώ για λογαριασμό του, για τη διαδικασία. Με ευχαρίστησε θερμά, μου είπε ότι του το ανέφεραν και άλλοι, αλλά, τελικά, αποφάσισε ότι ακόμη δεν έχει ανάγκη από τέτοια πράγματα, το γερόντιο των ενενήντα πέντε (95) ετών. Μάλλον ξαναπήρε τα πάνω του. Κατάλαβες φίλε μου;

Μερικές φορές βέβαια δεν είναι η βοήθεια που είναι σημαντική, αλλά το να νοιώθει κάποιος ότι υπάρχουν σε αυτό τον κόσμο άνθρωποι που θα ήταν διατεθειμένοι να τον βοηθήσουν (αυτά δεν ισχύουν για εμένα, λέμε). Αυτό θα ήθελε ο γεροντάκος μέσα στη μοναξιά του… All we need is love.

Σάββατο, Σεπτεμβρίου 03, 2011

Ο μηχανόβιος


Κόλλησε το έψιλον εν Δελφοίς πάνω στο κράνος της μηχανής
Στους δρόμους βγήκε να δώσει τη μάχη της εποχής
Τι κρίμα που δεν διάβασε και λίγο αρχαία τραγωδία
Δεν θα τον έδερνε τώρα… η συμβολολατρεία.

Με αφορμή αναβάτη μηχανής που είδα σε έναν από τους περιπάτους μου.