Δευτέρα, Νοεμβρίου 30, 2009

Τι να κάνεις...

... όταν αγαπάς και το λιοντάρι και την αντιλόπη;

Παρασκευή, Νοεμβρίου 27, 2009

Χριστουγεννιάτικο μπαζάρ για τα αδέσποτα

Και φέτος, το Stray.Gr διοργανώνει χριστουγεννιάτικο μπαζάρ για τα αδέσποτα, στις 13 Δεκεμβρίου, στο χώρο Thission Lofts, Πειραιώς 123, Αθήνα. Σίγουρα θα περάσω από εκεί, ελπίζω και εσείς.
.
- Για να κάνουμε και εμείς γιορτές!

Δευτέρα, Νοεμβρίου 23, 2009

Indymedia

- Τα στοιχεία σας!

Με τις περισσότερες θέσεις το Indymedia, δεν συμφωνώ ιδεολογικά. Το Indymedia, το ελληνικό που ξέρω περισσότερο, δεν το θεωρώ πηγή αμερόληπτης ή έστω αξιόπιστης πληροφόρησης. Το μεγαλύτερο μέρος των άρθρων του στερούνται αντικειμενικότητας, είναι γεμάτα με εμπάθεια, παρουσιάζουν τα γεγονότα από τη μία μόνο πλευρά. Ωστόσο, είναι περίπου το μόνο μέρος στο οποίο θα βρεις αυτή την «άλλη» πλευρά των πραγμάτων. Το Indymedia το διαβάζω συχνά, αφού περιδιαβώ στους επίσημους ειδησεογραφικούς τύπους, των portal των μεγαλοεκδοτών. Ξέρω ότι με ένα κριτικό μάτι μπορείς να ξεχωρίσεις το 5-10% των ειδήσεων που μετά από μερικές μέρες θα δεις να εμφανίζονται και στα ψευτο-αντικειμενικά τηλεοπτικά κανάλια της χυδαιότητας και της χειραγώγησης (των καταδικασμένων αμετάκλητα σε φυλάκιση καναλαρχών που σουλατσάρουν σε κοσμικές εκδηλώσεις), όταν πλέον θα έχουν φουσκώσει τόσο, ώστε να μην χωρούν κάτω από το χαλί, όταν πλέον θα έχει βουίξει το ανεξάρτητο Διαδίκτυο, τα ιστολόγια, οι διάφορες άλλες πλατφόρμες δικτύωσης, οι ανεξάρτητοι ιστότοποι.

Δεν ξέρω πώς έφτασε στο σημείο να πάρει τόση δημοσιότητα η υπόθεση Κούνεβα, αλλά, εγώ τουλάχιστον, για πρώτη φορά από το Indymedia την πληροφορήθηκα, όταν για τα άλλα μέσα της σειράς ή δεν υπήρχε ή ήταν απλώς μια ασήμαντη ξένη που μάλλον της επιτέθηκε ο φίλος της ή τρέχα γύρευε τώρα σε τι ήταν μπλεγμένη. Το Indymedia επίσης είναι το μέρος όπου πολλές φορές δημοσιεύονται για πρώτη φορά περιστατικά αστυνομικής βίας και κατάχρησης εξουσίας, παρουσιάζεται η άσχημη πραγματικότητα σε πολλούς χώρους εργασίας, ακούγονται οι αφιλτράριστες μαρτυρίες του δρόμου που αλλού αποσιωπούνται.

Πρόσφατα, στα πλαίσια αυτής της νέας Ιεράς Συμμαχίας κατά των ελευθεριών που διαμορφώνεται διεθνώς και με την εκστρατεία κατά της ανωνυμίας/ψευδωνυμίας και της ελευθερίας της έκφρασης (ναι, όταν υπάρχει τόση ασυμμετρία πόρων και μέσων μεταξύ του ισχυρού εργοδότη/επιχείρησης/εξουσίας/κράτους, κατάργηση της ανωνυμίας ισούται με καταδίωξη της αντίθετης άποψης) και εναντίον των ανεξάρτητων και εναλλακτικών μέσων, είδαμε τη δικαιοσύνη να στρέφεται εναντίον της πρυτανείας του ΕΜΠ λόγω της φιλοξενίας του ιστοτόπου του Indymedia στους εξυπηρετητές του ιδρύματος. Η δίωξη αυτή ακολουθεί σχετικές καταγγελίες του Λαϊκίστικου Απολυταρχικού Ομοφοβικού Σχηματισμού που εκπροσωπείται στη Βουλή και είχαν γίνει το περασμένο καλοκαίρι. Το πιθανότερο είναι ότι αυτή η υπόθεση θα ξεφουσκώσει, όπως τόσες άλλες διεθνώς και ότι πρόκειται για άλλη μια προσπάθεια της εξουσίας να διερευνήσει τα όριά της και το πόση πίεση μπορεί να ασκήσει.

Τα δικαιώματα και οι ελευθερίες δύσκολα καταργούνται από τη μία στιγμή στην άλλη. Ροκανίζονται όμως σιγά - σιγά από τα τρωκτικά, με τις κατάλληλες συγκυρίες, μετά από μια τρομοκρατική επίθεση που μουδιάζει τα αντανακλαστικά της κοινωνίας, μετά από μια δραπέτευση από τον Κορυδαλλό που με στέλνει τώρα να δηλώνω το καρτοκινητό μου τηλέφωνο για να το σώσω. Διαβάζω τις ειδήσεις και ακούω κάθε μέρα το ροκάνισμα, χρατς, χρουτς, χρατς, δουλεύουν υπογείως οι τυφλοπόντικες (ζητώ συγγνώμη από τα ζώα) που προσπαθούν να υπονομεύσουν τις ελευθερίες, που πιστεύουν ότι όταν η κοινωνία αρχίζει να στρέφεται εναντίον του συστήματος, τότε πρέπει να μπαίνουν οι γύψοι. Σήμερα, έχουν τελειοποιήσει τις μεθόδους τους. Δουλεύουν διακριτικά, υποβάλλουν μηνύσεις, γνωμοδοτούν, ασκούν διώξεις, προτάσσουν την ασφάλεια, βολιδοσκοπούν αντιδράσεις. Δεν πειράζει αν προηγηθούν δέκα αποτυχίες, κάποια στιγμή θα καταφέρουν να ανοίξουν άλλη μια τρυπούλα στο πουκάμισο των ελευθεριών και των δικαιωμάτων μας. Έτσι, τρυπούλα την τρυπούλα, κάποια στιγμή δεν θα τολμάς να το φορέσεις του πουκαμισάκι.

Κάποτε, ο χαφιές και ο χωροφύλακας έκανε παρέα στον ψιλικατζή για να μαθαίνει και να βλέπει τη εφημερίδα αγοράζει ο καθένας. Σήμερα, ζητάει να μάθει τα IP αυτών που επισκέπτονται το Indymedia και απαγορεύει μάλιστα να γίνει και αναφορά σε αυτό του το αίτημα. Τι πειράζει που σήμερα αποτυγχάνει; Κάποια στιγμή θα του περάσει. Ομοίως, κάποιοι παραπονιούνται στην Ελλάδα για την ανωνυμία των ιστολογίων. Πώς θα βρεις αυτόν που παρανόμως δημοσίευσε μια δημοσκόπηση που προοριζόταν μόνο για τους αρχόντους και τους προεστούς; Πώς θα βρεις τον ασήμαντο που ενοχλεί; Πώς θα βρεις τον αλήτη που έθαψε τόσο τεκμηριωμένα την ταινιάρα της Οχετών A.E. να τον σαπίσεις στη μήνυση; (Δεν πειράζει και αν δικαιωθεί στο τέλος, θα έχει τιμωρηθεί αρκετά.)

Ίσως να έχουν δίκιο, είναι δυνατόν ο καθένας να γράφει ό,τι θέλει;

Ε λοιπόν, όσο εσείς θα είσαστε μπάτσοι, εμείς θα είμαστε Απάτσι!
.
Αφορμή το πολύ καλό άρθρο του Greek Rider, εδώ.

Περισσότερα στοιχεία για το Indymedia, εδώ και εδώ.

Πέμπτη, Νοεμβρίου 19, 2009

Εθισμοί

Με πλησίασε κρατώντας αγκαλιά ένα μπλε τετράδιο. «Καλησπέρα σας, σας τρόμαξα;» «Όχι, καθόλου.» (Το περίμενα ότι θα με πλησίαζε από τότε που την είδα, από πολλά μέτρα μακριά.) «Ξέρετε, είμαι μαθήτρια, πηγαίνω σε φροντιστήριο (Στην πλατεία Κάνιγγος γαρ) και χρειάζομαι μερικά ψιλά για να τηλεφωνήσω στο σπίτι μου, μήπως θα μπορούσατε να με βοηθήσετε;» (Τα σημάδια του εθισμού παντού, και στο παραμορφωμένο της πρόσωπο) «Λυπάμαι, δεν έχω». Υποθέτω ότι καθώς αρκετοί προσφέρονται πλέον να βοηθήσουν σε είδος, αγοράζοντας φαγητό, και όχι προσφέροντας χρήματα, ένα πρεζόνι πρέπει να είναι ευρηματικό στις μέρες μας για να εξασφαλίσει τα προς τη δόση του.

Απέκτησα νωρίτερα μια φιάλη Beaujolais Nouveau, τρίτη Πέμπτη του Νοεμβρίου γαρ. Η ζωή είναι ένα ταξίδι πόνου και όλοι προσπαθούν να βρουν τα παυσίπονά τους, τους εθισμούς τους. Απολαμβάνω και εγώ τη ρουμπινί δόση μου, με το φρουτώδες άρωμα που μου θυμίζει μπανάνα. Είμαστε όλοι πρεζόνια, ακόμη και αν πιστεύουμε το αντίθετο, εθισμένοι σε πολλά αυτού του κόσμου, άλλοτε αποδεκτά από τους άλλους και άλλοτε όχι. Εξαίρεση οι ελάχιστες αυτές ψυχές που έχουν αφήσει κάτω το σάκο με όλες τις πέτρες, τους Βούδες, και αυτοί δεν θα σήκωναν ποτέ το δάχτυλο, δεν θα κοιτούσαν ποτέ υποτιμητικά ένα πρεζόνι. Πιείτε λοιπόν άφοβα!

Le Beaujolais Nouveau est arrivé!

Τρίτη, Νοεμβρίου 17, 2009

Εδώ Πολυτεχνείο...

...εκεί Πολυτεχνείο, πού είν' το Πολυτεχνείο;

Να είναι άραγε στους φοιτητές που τρώνε ξύλο στα αμφιθέατρα και στις βιβλιοθήκες, όχι από χωροφύλακες και παρακρατικούς, αλλά οργανωμένους κομματικούς στρατούς γενιτσάρων εξωκοινοβουλευτικών παρατάξεων και κοινοβουλευτικών κομμάτων, συμπεριλαμβανομένων και των δύο κομμάτων εξουσίας; Να είναι στο φόβο του φοιτητή κάθε φορά που εισέρχεται στο πανεπιστημιακό άσυλο των παρανόμων, των μικροεγκληματιών, των βιαστών, των μικροπωλητών, των κάθε λογής εξω/ενδοπανεπιστημιακών τρελαμένων και αφιονισμένων φονταμενταλιστών κάθε είδους; Να είναι στο ματσό περιβάλλον ελεύθερης ανταλλαγής κλωτσομπουνιδίων; Να είναι στο κτίσιμο των γραφείων των καθηγητών, στις απειλές και στις επιθέσεις; Να είναι στην ελευθερία κάποιων να τρομοκρατούν και να φιμώνουν, να καταλαμβάνουν και να οικειοποιούνται, και ας είναι και εξωπανεπιστημιακοί; Να είναι στα εργαστήρια κατασκευής μολότοφ; Να είναι στη βρωμιά, στα πτυχία χωρίς αντίκρισμα; Να είναι στους αιώνιους φοιτητές;

Στη μεταπολίτευση, μέχρι έφηβος, θυμάμαι ότι πήγαινα στο Πολυτεχνείο με συγγενείς ή φίλους. Σήμερα, τέτοιες μέρες, αποφεύγω να περάσω και από την περιοχή. Με ενοχλούν οι στομφώδεις, ξύλινες ανακοινώσεις των νεολερών που σε κάνουν να νοιώθεις κρατούμενος σε κομουνιστικό στρατόπεδο αναμόρφωσης, οι στριγκές ντουντούκες που τρίζουν και τσιρίζουν γδέρνοντας τα αυτιά στην προσπάθεια να εκπέμψουν επαναστατικά εμβατήρια, τα κοριτσάκια-κράχτες και τα λερά αγοράκια της ΚΝΕ που προσπαθούν να σου πασάρουν κουπόνια και το Ριζοσπάστη κάθε πέντε μέτρα, με ύφος οπαδών θρησκευτικής αίρεσης που έχουν υποστεί πλύση εγκεφάλου. Με ενοχλεί η βρωμιά και τα πανό από μουσαμά που κρέμονται παντού. Με ενοχλεί αυτό το πανηγυράκι της βρωμιάς, των κρωξιμάτων, της μιζέριας.

.
Το μόνο μέρος στο οποίο μπορώ να βρω λίγο Πολυτεχνείο, να έλθω λίγο σε επαφή με εκείνα τα γεγονότα, με εκείνη την ατμόσφαιρα, είναι κάποιες παιδικές αναμνήσεις. Είχα γράψει για κάποιες από αυτές, πέρυσι, εδώ.

Δευτέρα, Νοεμβρίου 16, 2009

Άλλη μια πληγή της πόλης

Άμουσοι μουσικοί του δρόμου, με ενισχυτές, ηχεία, ακόμη και με εξοπλισμό καραόκε, για να βασανίζουν και συνοδεία ορχήστρας.

Πέμπτη, Νοεμβρίου 12, 2009

Η ηθική των ζώων

Στο Βήμα της προηγούμενης Κυριακής υπήρχε αυτό το ωραίο άρθρο σχετικά με τη συμπεριφορά που εκδηλώνουν τα ζώα και η οποία είναι ενδεικτική ότι αυτά ή τουλάχιστον κάποια από αυτά έχουν μια ηθική αντίληψη. Ζώα που βοηθούν τους αδύναμους, ζώα που καταλαβαίνουν πότε αδικούνται, ζώα που παραμερίζουν το δικό τους, ατομικό όφελος για να μην βλάψουν κάποιο άλλο ζώο. Θυμήθηκα κάποιες ιστορίες που είχα αναφέρει εδώ, μεταξύ αυτών και την αυταπάρνηση με την οποία ένας σκύλος έσωσε από μια λεωφόρο ταχείας κυκλοφορίας έναν άλλο τραυματισμένο σκύλο.

Όπως αναφέρει και ο συγγραφέας του άρθρου, καλό θα ήταν να μη βιαστούν κάποιοι να τα βάλουν στην άκρη αυτά αποδίδοντάς τα σε κάποιους μηχανισμούς που αναπτύχθηκαν κατά την εξέλιξη και απλώς ωφελούν την ομάδα, διότι η απάντηση, με τη μορφή ερώτησης, ακολουθεί αυτόματα. Πιστεύετε ότι στη δική σας περίπτωση ισχύει κάτι άλλο; Μήπως θέλετε να πείτε ότι η ηθική του ανθρώπινου ζώου προέρχεται από κάποια «θεϊκή σπίθα», είναι κάποιας άλλης, ανώτερη, μεταφυσικής ποιότητας, ενώ η ηθική του ζώου είναι απλώς αποτέλεσμα εξελικτικής διαδικασίας, κάποιου ενστίκτου- κάτι που δεν ισχύει για εσάς;

Κάποτε αναρωτιόμουν πώς είναι να βλέπεις τον κόσμο μέσα από τα μάτια ενός ζώου. Δεν με προβληματίζει πια αυτό ιδιαίτερα. Η αντίληψή μας είναι η αντίληψη ενός ζώου. Είμαστε ζώα, οι ζωές μας και οι αντιλήψεις μας ορίζονται από τις ίδιες βασικές παραμέτρους, φόβο, επιθυμία για αναπαραγωγή, πείνα, ευχαρίστηση, συντροφικότητα και άλλα. Είμαστε άλλο ένα είδος του ζωικού βασιλείου και αν το κάναμε συνείδησή μας αυτό ίσως να είχαμε μια ελπίδα να γίνουμε κάτι καλύτερο από αυτό που είμαστε τώρα, ένα ξιπασμένο, καταστροφικό και αυτοκαταστροφικό ζώο.

Το να διαχωρίζεις το είδος σου από τα υπόλοιπα είδη τοποθετώντας το σε κάποιου είδους διαφορετικού, μεταφυσικού ή άλλου τύπου βάθρο ανωτερότητας έτσι, ώστε να συμπεριφέρεσαι στα άλλα είδη με σκληρότητα και χωρίς ηθική δεν είναι παρά η αρχή του καταστροφικού μονοπατιού που ακολουθεί στην ιστορία της η ανθρωπότητα. Είμαι άνθρωπος και είμαι εκλεκτός του θεού/ανώτερος, είμαι άνδρας και είμαι εκλεκτός του θεού/ανώτερος, είμαι Έλληνας/Γερμανός/Τούρκος/Εβραίος και είμαι εκλεκτός του θεού/ανώτερος και έχω δικαίωμα να εκμεταλλευθώ, να κακομεταχειριστώ, να χρησιμοποιήσω, να εξαφανίσω τους άλλους που έχουν λιγότερη θεϊκή φύση, που είναι κατώτεροι.
.
Στο κάτω, κάτω, αν έχεις δικαίωμα να κακομεταχειριστείς ένα ζώο επειδή δεν μιλάει τη γλώσσα σου, επειδή είναι διαφορετικό από εσένα, γιατί να μην έχεις δικαίωμα να κάνεις το ίδιο με έναν άνθρωπο που δεν μιλάει τη γλώσσα σου, που είναι διαφορετικός από εσένα; Η κατωτερότητα του άλλου είναι πάντα εύκολο να αποδειχθεί, κοίτα τον, είναι όντως γεμάτος ελαττώματα...

Κλείνοντας το άρθρο, ο αρθρογράφος παραδέχεται ότι, πράγματι, τα ζώα συμπεριφέρονται και με σκληρότητα, αλλά πάλι, κανένα από αυτά δεν έφτασε στο σημείο να δολοφονήσει δεκάδες εκατομμύρια άλλα μέλη του είδους του μέσα σε πέντε χρόνια.

Κυριακή, Νοεμβρίου 08, 2009

Ερωτόλογα

Περπατώ από πίσω τους, είναι ένα νέο ζευγάρι. Εκείνος σκύβει και της λέει στο αυτί, αλλά τόσο δυνατά που ακούω «Είσαι σκατοκέφαλη!» Εκείνη δεν μένει πίσω «Εσένα το κεφάλι είναι γεμάτο σκατά!» όσο πιο δυνατά μπορεί μέσα από τα δόντια, με φωνή βιτριόλι.

Τα ζευγαράκια στο δρόμο μου δημιουργούν διάθεση για σαρκασμό, ακόμη και αν κρατιούνται από το χεράκι και στάζουν σιρόπια ή μάλλον ιδιαίτερα τότε. Μερικές φορές αισθάνομαι απελπισία, είναι οι υπεύθυνοι που αυτή η αθλιότητα διαιωνίζεται. «Σταματήστε άφρονες, δεν ξέρετε τι κάνετε;!» μου έρχεται μερικές φορές να τους φωνάξω.

Ο έρωτας, αυτή η τόσο δημοφιλής και εύθραυστη υπαρξιακή κρεμάστρα. Ένα στήριγμα που πολύ σύντομα αφήνει όσους κρεμιούνται από αυτό να πέσουν στο κενό. Τι παράλογο, ένας άνθρωπος να αναζητά τη δικαίωση της ύπαρξής του σε έναν άλλο άνθρωπο. Αυτό που ξεκινάει μοιάζοντας μαγικό, ενώ είναι τόσο κοινότοπο, για να καταλήξει βαρετό, αποπνιχτικό, πολύ συχνά σχεδόν αηδιαστικό, απωθητικό, εξοργιστικό. Ένας χρυσαφί τενεκές. Ένα πλαστικό ποτηράκι που στην αρχή μοιάζει με το Άγιο Δισκοπότηρο. Η τάφρος όπου ακινητοποιείται το πνεύμα. Η χαύνωση. Η παγίδα που στήνουν από κοινού ζωή και θάνατος. Η αρχή του πόνου και του θανάτου. Αρχαίος τάφος.

Αρχαίος τάφος


Υ.Γ. Εμ... παρακαλούνται όσοι νομίζουν ότι θίγονται να είναι συγκρατημένοι στα σχόλιά τους.

Σάββατο, Νοεμβρίου 07, 2009

Αγγελίαν

Σκίτσον παραδοσιακόν, παλαιών αρχών, σοβαρόν, ευσταλές, ευειδές, ανδροπρεπές, αποζητεί γνωριμίαν με σοβαρήν, εμφανίσιμον νέαν, καλής οικογενείας, με σκοπόν τον πειραματισμόν εις το σεξ. Δεκταί και εξ επαρχίας.

Σμείωσις: Ζητείται συγγνώμη από τους επισκέπτας. Μας απείλησε ότι αν δεν το ανεβάζαμε θα μας έσπαζε τα παΐδια με τη μαγκούρα.

Τρίτη, Νοεμβρίου 03, 2009

Η εξουσία των «αντιεξουσιαστών»

Επεισόδια και πάλι στο Φλοράλ από κάποιους που, αυτή τη φορά, δεν φορούσαν στολή. Σε παρουσίαση βιβλίου, ομάδα ατόμων «του χώρου» εισέβαλε και πετώντας αυγά θέλησε να διακόψει την εκδήλωση, απαιτώντας την αποχώρηση της συγγραφέως, στην οποία μάλιστα υπέδειξαν εφεξής να κάνει τις παρουσιάσεις της στο Κολωνάκι. Αν καταλαβαίνω καλά, η συγγραφέας είναι επίσης κάτοικος Εξαρχείων και κατά το παρελθόν έχει δεχθεί απειλές, όπως ότι θα πάθει ό,τι έπαθε η Κούνεβα (τόσος αντιεξουσιασμός οι αντιεξουσιαστές) και άλλα νόστιμα.

Δεν περιμένω, ΑΠΑΙΤΩ από την Αριστερά, τους προοδευτικούς, τους γνήσιους αντιεξουσιαστές να πάρουν σαφή θέση και να δημιουργήσουν τον ίδιο σαματά, τουλάχιστον, με αυτό που είχαν δημιουργήσει όταν στο Φλοράλ είχαν εισβάλει ένστολοι πριν από μερικές μέρες.

Έχω ξαναπεί ότι οι αυθαιρεσίες της αστυνομίας δεν είναι συγκρίσιμες με τα έκτροπα μεμονωμένων ατόμων ή ομάδων, καθώς στη δεύτερη περίπτωση πρόκειται για εξορισμού παρανόμους των οποίων οι πράξεις εμπίπτουν στο ποινικό δίκαιο και δεν έχουν αντίστοιχο πολιτικό βάρος, δεν επηρεάζουν τη σχέση κάθε πολίτη με το κράτος και την εξουσία. Για αυτό το λόγο επέκρινα και όσους ζητούσαν δηλώσεις νομιμοφροσύνης από την Αριστερά όταν έγιναν τα επεισόδια του προηγούμενου Δεκεμβρίου. Ωστόσο, περιπτώσεις όπως η παραπάνω είναι σαφέστατα προσπάθειες μιας δράκας αληταράδων να εγκαθιδρύσουν τη δική τους ντε φάκτο απολυταρχική και τυραννική εξουσία σε μια περιοχή όπου και εγώ συχνάζω και αγαπώ για τα βιβλιοπωλεία της, τα καφέ της, το κλίμα της των πνευματικών και πολιτικών αναζητήσεων και τους ενδιαφέροντες ανθρώπους που μπορείς να συναντήσεις - και που δυστυχώς έχει και πολλά αρνητικά και θλιβερά. Δεν μπορώ να βλέπω να αντικαθίσταται η ελευθερία από την τρομοκρατία της κάθε ομάδας, δεν μπορώ τους κουκουλοφόρους, είτε φέρουν εθνόσημο είτε καίνε τη σημαία. Δεν αντέχω να βλέπω την ανοχή, τη διαφορετικότητα των απόψεων και το διάλογο που προκύπτει από αυτή να αντικαθίστανται από το φονταμενταλισμό, την εξουσία, την τρομοκρατία, τη βία, τη βλακεία των χουλιγκάνων.

Κακά τα ψέματα, φίλοι αριστεροί. Τρέμετε για το αυγό του φιδιού και το φασισμό, αλλά δεν βλέπετε τη δοκό στο μάτι σας. Στη μακαριότητά σας, δεν βλέπετε ότι το αυγό του φιδιού εκκολάπτεται στο δικό σας κόρφο. Δεν ήταν, ιδεολογικά, φασίστες αυτοί που οργάνωσαν τον ξυλοδαρμό καθηγητή την ώρα που έκανε δημόσια ομιλία (περίπτωση Πανούση), δεν ήταν φασίστες αυτοί που έκτισαν πρύτανη μέσα στο γραφείο του, δεν είναι φασίστες αυτοί που καλλιεργούν κλίμα τρομοκρατίας και βίας στα πανεπιστήμια, δεν είναι φασίστες αυτοί που χωρίς καμία νομιμοποίηση επιβάλλον την εξουσία και τη θέλησή τους στους άλλους σε τόσους χώρους με την πιο σκληρή αυταρχικότητα και την απειλή της βίας. Υποτάσσοντας τα πάντα, συνειδητά ή ασυνείδητα, στην επαναστατική σας ιδεολογία και τυφλωμένοι από τις σκοπιμότητες και την πίστη ότι ο σκοπός αγιάζει τα μέσα, σκάβετε το λάκκο όλων μας. Δεν ζούμε στον 19ο αιώνα και θα έπρεπε να είχατε διδαχθεί κάτι από την ιστορία. Για να νικήσεις, πρέπει πρώτα να κερδίσεις τα μυαλά και τις καρδιές των ανθρώπων. Αυτό είναι το αληθινό πεδίο της επανάστασης. Εάν αντιδράτε όταν φασίστες δέρνουν ανθρώπους για τις απόψεις τους, και πολύ σωστά, το ίδιο οφείλετε να κάνετε και όταν αναρχικοί/αριστεροί κάνουν το ίδιο. Οφείλουμε να αντιδρούμε όποτε κάποιος πέφτει θύμα βίας για τις απόψεις του και ιδεολογικές υποσημειώσεις δεν χωρούν.

Είναι ανάγκη να αντιδράσετε, να αποδοκιμάσετε και να τα ξεριζώσετε αυτά τα φαινόμενα, διαφορετικά θα είστε συνυπεύθυνοι για τις όποιες συνέπειες και για το αν κάποιοι χρησιμοποιήσουν αυτά τα φαινόμενα ως πάτημα για τον περιορισμό των ελευθεριών όλων μας και τη δική σας καταδίωξη.

Ως ελεύθερος πολίτης, αρνούμαι τα ψευτοδιλήμματα της ανοχής της αλητείας, της τρομοκρατίας και της βίας ανεξέλεγκτων ομάδων άλογων ανθρώπων ή της αποδοχής της αυταρχικής και ανεξέλεγκτης εξουσίας. Είναι ευθύνη του καθενός από εμάς να αρνηθούμε να εισέλθουμε σε αυτές τις συμπληγάδες και να αντιδράσουμε.
.
Την κλούβα και τα ΜΑΤ στην πλατεία μπορείς να τα αποσύρεις με μια διαταγή, από τον όχλο, όμως, πώς μπορείς να απαλλαγείς;

Υ.Γ. Το σκίτσο ξαναζεσταμένο, αλλά αφενός δεν είχα χρόνο και αφετέρου μου φάνηκε ταιριαστό.

Κυριακή, Νοεμβρίου 01, 2009

Παλιογκουρμέδες


- Γουστάρεις ρε σκατοκαρ*όλη;! Σου αρέσει ρε γ*μογκουρμεδιάρη;! Θα σου δώσω μια κλωτσιά στη σαπιοκοιλιά να σκάσεις ρε κ*λογκουρμέ!

Ένα αναγκαίο χαρακτηριστικό του ηθικού ανθρώπου είναι η ικανότητα διαχωρισμού αυτών που επιβάλλει η ανάγκη από αυτά που συνιστούν υπέρμετρη, μη αναγκαία σκληρότητα, με αποκλειστικό σκοπό την τέρψη.

Προσωπικά, δέχομαι ότι η κρεατοφαγία δύσκολα μπορεί να εγκαταλειφθεί εντελώς από όλους (θα μπορούσαμε να μην παρέχουμε κρέας ούτε στα παιδιά;), αν και φυσικά μπορεί να περιοριστεί σημαντικά, με μάλλον ευεργετικά αποτελέσματα για την υγεία μας, ενώ οι συνθήκες εκτροφής και θανάτωσης των ζώων μπορούν και πρέπει να βελτιωθούν δραματικά. Σίγουρα όμως δεν μπορώ να δεχθώ με κανένα τρόπο πρακτικές όπως αυτές που χρησιμοποιούνται στην παραγωγή του φουά γκρα, όπου οι χήνες ή πάπιες υφίστανται εξαναγκαστικό τάισμα με την εισαγωγή σωλήνα στον οισοφάγο τους ώστε το συκώτι τους να γίνει υπερτροφικό και να αποκτήσει τη σωστή υφή, για να ικανοποιήσει τις ευαίσθητες γευστικές παλέτες κάποιων συνανθρώπων μας. Αυτό όμως είναι το λιγότερο, πολλά άλλα διαρρέουν για τα μαρτύρια που υφίστανται αυτά τα πτηνά. Περισσότερες λεπτομέρειες θα βρείτε εδώ και, αν έχετε πολύ γερό στομάχι, δείτε αυτό το βίντεο.

Ένας ηθικός, ένας ελεύθερος άνθρωπος είναι καθ' όλα συνειδητός και εξετάζει κάθε πτυχή της ζωής του μη αποδεχόμενος τίποτε παθητικά. Ένας τέτοιος άνθρωπος προσπαθεί να ελαχιστοποιεί τον πόνο που προκαλεί το πέρασμά του από τον πλανήτη στους συνταξιδιώτες του, τα άλλα πλάσματα. Κατά πόσο μπορεί να είναι ηθικός ένας άνθρωπος που αποδέχεται αυτή τη μεταχείριση των ζώων, όχι για να τραφεί, αλλά για να απολαύσει μια λιχουδιά;

Χαιρετώ σας γκουρμεδιάρηδες του Διαδικτύου!

Υ.Γ.1. Αφιερώνεται στη γκουρμεδιάρα που για ένα διάστημα χρησιμοποιούσε το αβατάρ που της είχα φτιάξει.

Υ.Γ.2. Αφιερώνεται και σε ένα φίλο που, καθώς είναι εναντίον της σκυλοκατοχής (κατά το οπλοκατοχής), χρησιμοποίησε σήμερα, τσαντισμένος, καθώς είδε τον σκύλο της καφετέριας, το επιχείρημα ότι τα ζώα μολύνουν, επειδή χέζουν, και όταν του αντέταξα ότι οι άνθρωποι χέζουν πολύ περισσότερο, μου αντέταξε το ανυπέρβλητο επιχείρημα ότι τα σκατά των ανθρώπων υφίστανται, πλέον, επεξεργασία. Έμεινα άφωνος με τη λογική του. Συμφωνώ, έχει δίκιο, θα ήταν κέρδος για τον πλανήτη αν όλα τα ζώα που χέζουν εξαφανίζονταν, από τη στιγμή που έκαναν την πρώτη τους εμφάνιση στον πλανήτη μας, μερικά (δισ-)εκατομμύρια χρόνια πριν. Κάποιες φορές αναρωτιέσαι αν αξίζει να κάνεις το μα*άκα για να έχεις φίλους... μπα, με τίποτα.

Υ.Γ.3. Ο λόγος που κάνω τις αναφορές στα πλάσματα του Υ.Γ.1 και του Υ.Γ.2. είναι τα δύο διπλά ουισκάκια που μόλις ήπια. Δεν θα αφιέρωνα χρόνο διαφορετικά.

Υ.Γ.4. Η ζωή είναι πολύ μικρή για να κάνεις συμβιβασμούς. Λυπάμαι που πολλές φορές δεν μπορώ να κάνω τους ανθρώπους να καταλάβουν αυτά που καταλαβαίνω. Το θεωρώ δική μου αδυναμία και πιστεύω ότι με αυτό τον τρόπο αδικώ αυτούς και τον κόσμο. Ας είμαστε ειλικρινείς εδώ μέσα, ποιος δεν αισθάνεται έτσι: «Είμαι πολύ ενάρετος για αυτό το συφερτό που με περιβάλλει»; (αυτοειρωνικό αυτό).

Δεν θα δεχθώ κανένα σχόλια για τα παραπάνω υστερόγραφα.