Κυριακή, Απριλίου 29, 2012

Εφορευτική επιτροπή for ever + Ενημέρωση 30/4


Ίσως να θυμούνται κάποιοι ότι το 2010 είχα διοριστεί αναπληρωματικό μέλος εφορευτικής επιτροπής. Την εμπειρία μου είχα περιγράψει εδώ και εδώ. Κατά διαβολική σύμπτωση, καθώς τα μέλη των εφορευτικών επιτροπών υποτίθεται ότι κληρώνονται τυχαία, την προηγούμενη εβδομάδα βρήκα στην είσοδο της πολυκατοικίας μου … το μαντέψατε, την ειδοποίηση για το διορισμό μου ως αναπληρωματικό μέλος εφορευτικής επιτροπής για τις βουλευτικές εκλογές στις 6 Μαΐου του 2012.

Στο έγγραφο υπάρχουν οι συνηθισμένες απειλές περί φυλάκισης τουλάχιστον 3 μηνών, αιώνιας καταδίκης στο επέκεινα και οι κατάρες του Φαραώ για όποιον δεν συμμορφωθεί και δεν παρουσιαστεί για να εκτελέσει τα ιερά καθήκοντά του απέναντι στη δημοκρατία και στην πατρίδα. Το γεγονός ότι άλλες πολιτισμένες χώρες δεν έχουν τέτοιες απαιτήσεις από τους πολίτες δεν σημαίνει τίποτα, καθώς τη δημοκρατία την εφηύραμε εμείς και οι άλλοι δεν ξέρουν την τύφλα τους. Έτσι, έχουμε υπερβολικά αυστηρούς νόμους που κανένας δεν τολμάει να επιβάλει και κανένας δεν σέβεται.

Από το έγγραφο απουσιάζουν περιττές πληροφορίες, όπως το τι πρέπει να κάνει ή πού να απευθυνθεί κάποιος, ο οποίος, π.χ. όπως εγώ, αντιμετωπίζει σοβαρό πρόβλημα υγείας ή έχει άλλο κώλυμα και αδυνατεί να εκτελέσει την καταναγκαστική εργασία, συγγνώμη, ήθελα να πω τα ιερά καθήκοντά του έναντι της δημοκρατίας. Απουσιάζει επίσης οποιοδήποτε τηλέφωνο επικοινωνίας.

Την προηγούμενη εβδομάδα ζήτησα και πήρα ένα χαρτί από το νοσοκομείο που πιστοποιεί την κατάσταση της υγείας μου. Υποθέτω ότι θα μπορούσα από Δευτέρα να τηλεφωνήσω στο Πρωτοδικείο, σε τηλέφωνο που βρήκα στην ιστοσελίδα του και να ζητήσω πληροφορίες. Από την άλλη, με βάση την εμπειρία μου της τελευταίας φοράς, όπου ουσιαστικά ήμουν το μόνο μέλος της εφορευτικής επιτροπής που εμφανίστηκε, ίσως να ήταν καλύτερα, για να μην ταλαιπωρηθώ και μπλέξω, αφού σε αυτή τη χώρα η ευθεία οδός της αρετής μόνο σε μπλεξίματα οδηγεί, απλώς να «γράψω» νόμους, «ιερά καθήκοντα», κράτος, απειλές και εισαγγελείς και να μην εμφανιστώ.

ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ 30/4

Αποφάσισα τελικά να ακολουθήσω τον ευθύ δρόμο της αρετής. Τηλεφώνησα σήμερα το πρωί στην εισαγγελία πρωτοδικών και εξήγησα την κατάσταση. Μου είπαν να στείλω κάποιον δικό μου με τη βεβαίωση του νοσοκομείου και το διορισμό μου. Πήγε ο πατέρας μου, κράτησαν το χαρτί του διορισμού και είπαν να θεωρήσω ότι δεν ισχύει. Όλα, λοιπόν, όπως φαίνεται, τακτοποιήθηκαν. Κανονικά, βέβαια, από τη στιγμή που είμαι ασθενής μας είπε κάποιος, πολύ λογικά, ότι θα όφειλαν αυτοί να στείλουν κάποιον να παραλάβει τα χαρτιά, όπως έστειλαν και αστυνομικό για να τα επιδώσει, αλλά τέλος πάντων. Από την άλλη, εξακολουθώ να φοβάμαι λίγο να πάω να ψηφίσω, μοιάζει πολύ καλό για να είναι αληθινό. Έχω μάθει στη δυσπιστία απέναντι σε οτιδήποτε αφορά στο κράτος και τη γραφειοκρατία. Ίσως να πάω αργά το απόγευμα έχοντας και πάλι μαζί μου τη βεβαίωση του νοσοκομείου που δεν κράτησαν στο πρωτοδικείο.

Είναι λίγο μαγική η λέξη «καρκινοπαθής». 

Κυριακή, Απριλίου 22, 2012

Κάτι σαν τέλος


- Απολύομαι, ψαρούκλες, τα μαλλιά μου κάνω μπούκλες!

Την Τετάρτη που πέρασε τελείωσα και τις ακτινοβολίες. Όλες πλέον οι θεραπευτικές διαδικασίες ολοκληρώθηκαν. Απομένει η περίοδος κατά την οποία θα πρέπει να κάνω υπομονή μέχρι να αποκατασταθούν οι παρενέργειες. Το πρόσωπό μου και ο λαιμός μου έχουν κοκκινίσει και ξεφλουδίσει, σαν να το έχω παρακάνει με την ηλιοθεραπεία, δεν μιλάω καθαρά και το στόμα μου εξακολουθεί να είναι σαν πεδίο μάχης, σιτίζομαι από το «σωληνάκι». Ωστόσο, μέρα με τη μέρα, κάτι νοιώθω να αλλάζει προς το καλύτερο. Ακόμη κουράζομαι γρήγορα και μένω πολλές ώρες στο κρεβάτι, καθώς ο ύπνος μου δεν είναι συνεχόμενος. Παίρνω αντιβιοτικά, χρησιμοποιώ πολλές στοματικές πλύσεις και, φυσικά, κρέμες για το πρόσωπο. Εννοείται ότι η ιατρική παρακολούθηση συνεχίζεται. Την επόμενη Τετάρτη είναι το επόμενο ραντεβού.

Μία ημέρα πριν να ολοκληρώσω τις ακτινοβολίες, την περασμένη Τρίτη, το μηχάνημα παρουσίασε ξανά βλάβη. Ευτυχώς, με έβαλαν πάλι σε κάποιο άλλο. Καλά που πρόλαβα και τέλειωσα, σκέφτηκα κάπως εγωιστικά. Εν τω μεταξύ, ο καρκίνος κάνει θραύση και αναρωτιέμαι σε ποια θέση προτεραιότητας βρίσκεται η ανανέωση του σχετικού εξοπλισμού των δημόσιων νοσοκομείων. Για πόσο καιρό θα μπορεί να λειτουργεί ένα από τα κορυφαία δημόσια αντικαρκινικά νοσοκομεία με μηχανήματα που εμφανίζουν βλάβες κάθε λίγες μέρες, για να μην πω μέρα παρά μέρα; Χωρίς αντικατάσταση του εξοπλισμού του, σε λίγο το δημόσιο νοσοκομείο δεν θα μπορεί να παρέχει θεραπεία, αλλά θα έχει, υποθέτω, «υγιή» προϋπολογισμό. Παράλληλα ακούμε για αναξιοποίητα μηχανήματα σε νοσοκομεία χωρίς κατάλληλο προσωπικό…

Σάββατο, Απριλίου 14, 2012

Περί του κυρίου με το δρεπάνι


Μα, γιατί τόση αντίδραση στον κύριο με το δρεπάνι του προηγούμενου σκίτσου; Προσωπικά, ποτέ δεν τον είδα ως απειλή ή εχθρό. Θέλω να απαλλαγώ από την ασθένεια και από τον πόνο, όχι από το θάνατο.

Πώς μπορείτε να ξεχνάτε ότι ζωή και θάνατος είναι ένα νόμισμα; Πώς μπορείτε να ξεχνάτε ότι ο θάνατος είναι κάτι πολύ περισσότερο από αναπόφευκτη κατάληξη της ζωής, ότι είναι προϋπόθεση για την έναρξή της; Χωρίς θάνατο, δεν μπορεί να υπάρξει γέννηση. Σας τρομάζει η λέξη «θάνατος»; Δοκιμάστε τη λέξη «αλλαγή». Περιλαμβάνει τόσο το θάνατο όσο και τη γέννηση.

Πώς μπορεί να γεμίσει η αίθουσα του θεάτρου με νέους θεατές αν δεν αποχωρήσουν οι προηγούμενοι; Τόσος εγωισμός;

Υπάρχει μεγαλύτερος ελευθερωτής από τον κύριο με το δρεπάνι; Αθανασία; Μα δεν είναι αυτή μια άλλη λέξη για αιώνια καταδίκη; Να παραμένεις στην ίδια σάρκινη και ατομική φυλακή μιας μικρής, φοβισμένης και κατασκευασμένης από εξωτερικές επιδράσεις προσωπικότητας εις τους αιώνας των αιώνων; Έχει διαβάσει κανένας τον μύθο του σπηλαίου του Πλάτωνα;

Θυμήθηκα ξανά ένα βασικό λόγο δεν μπορώ να συμβιβαστώ με τον Χριστιανισμό, πέρα από τις όποιες λογικές του αντιφάσεις. Είναι ο δυισμός του. Όχι μόνο ο δυισμός ως προς το καλό και το κακό, αλλά ο ακόμη βαθύτερος και κατά πολύ πιο εσφαλμένος δυισμός και διαχωρισμός μεταξύ ζωής και θανάτου. Αυτή η εμμονή στο να διατυμπανίζεται ως μόνιμο αυτό που είναι εξ ορισμού ένα παροδικό φαινόμενο, μορφή, εκδήλωση: το σώμα. Πάσχα, ανάσταση, «ο θρίαμβος της ζωής επί του θανάτου». Μα, θρίαμβος της ζωής επί του θανάτου είναι αναίρεση της ίδιας της ζωής, για τους λόγους που ανέφερα παραπάνω.

Όπου υπάρχει ζωή και γέννηση υπάρχει θάνατος και το αντίστροφο. Ξεχνάμε ότι όταν βλέπουμε ένα πτώμα σε αποσύνθεση δεν αντικρίζουμε μόνο μια εικόνα θανάτου, αλλά ταυτόχρονα μια εικόνα ζωής. Το πτώμα αποσυντίθεται διότι αναρίθμητα ορατά και αόρατα πλάσματα αντλούν ζωή από αυτό και εκκινούν μια αλυσίδα που καταλήγει κάποια στιγμή και στη γέννηση ενός άλλου ανθρώπου.

Άρρωστη και διεστραμμένη είναι η στάση ζωής που αρνείται το θάνατο. Άρρωστη και διεστραμμένη είναι κάθε κουβέντα περί «θριάμβου» του ενός πάνω στο άλλο και καμία ποσότητα τόμων με θεολογισμούς δεν μπορεί να το αλλάξει αυτό.

Δεν θέλω να στενοχωρήσω κανέναν, αλλά μη μου ζητάτε να εξορίσω από το ιστολόγιο τον κύριο με το δρεπάνι. Δεν θα το κάνω. Δεν είμαι κάποιο παράδειγμα δύναμης. Στη διάρκεια αυτής της περιπέτειας δεν δίστασα να χύσω δάκρυα και να σπαράξω. Ωστόσο, ποτέ, μα ποτέ δεν θα

ΥΠΟ ----------
φέρω

και δεν θα αποστρέψω το βλέμμα από τη μεγάλη άβυσσο, από το μεγάλο κενό στο οποίο αιωρείται η ύπαρξη και που, για εμένα, είναι και η μεγάλη παρηγοριά και εκεί που πρέπει να ταξιδέψει κάθε άνθρωπος, αν θέλει να αποκτήσει πνευματική υπόσταση και έρμα. Σε αυτό το ταξίδι, ποιος ξέρει, μπορεί να ανακαλύψει κάποιος, για τον εαυτό του, ότι το κουκούτσι της συνείδησης, το Είμαι, δεν είναι ιδιότητα του κύματος, αλλά του ωκεανού και συνεπώς ανεξάρτητο της γέννησης και του θανάτου.

Είστε όλοι ευπρόσδεκτοι και αγαπητοί και το εννοώ, εκτιμώ επίσης τη στήριξή σας σε όλη τη διάρκεια της περιπέτειάς μου, αλλά δεν μπορώ να γίνω κάτι άλλο. Τους κάβους τους έχω λύσει προ πολλού.

Σας αγαπώ,
αλλά δεν

ΥΠΟ --------
χωρώ.

Είναι πολύ λυπηρό ότι ο πολιτισμός μας τρέχει πανικόβλητος μπροστά στον θάνατο.

Πάω τώρα να βάλω κρέμα στο πρόσωπό μου, γιατί με έχουν τρελάνει στη φαγούρα τα εγκαύματα της ακτινοβολίας. Την ιδέα του θανάτου την αντέχω, τη φαγούρα, όχι!

Τρίτη, Απριλίου 10, 2012

Δυσλειτουργίες


Την περασμένη Παρασκευή, πήγα στο μηχάνημα για να κάνω τις ακτινοβολίες μου νωρίτερα, καθώς η ακτινοβολία έπρεπε να συνδυαστεί με το φάρμακο της χημειοθεραπείας που μόλις είχα λάβει. Περίμενα στο χώρο αναμονής να τελειώσει ο προηγούμενος ασθενής, όταν κατάλαβα ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. Μερικά τρεξίματα πέρα - δώθε και η διαπίστωση, βλάβη. Το διπλανό μηχάνημα, όπου θα μπορούσε να γίνει η θεραπεία, είναι επίσης προβληματικό. Δεν λειτουργεί στις χαμηλές ενέργειες που χρειάζομαι, επίσης λόγω βλάβης. Το τρίτο μηχάνημα είναι για άλλες χρήσεις και ακατάλληλο. Περίμενα να λυθεί το πρόβλημα, ενώ οι ασθενείς που περίμεναν αυξάνονταν. Όπως μας είπε και το προσωπικό, όλα τα μηχανήματα έχουν υπερβεί κατά πολύ τη διάρκεια ζωής τους και εμφανίζουν συχνά βλάβες.

Με τα πολλά, έκανα τη θεραπεία μου με καθυστέρηση ωρών, σε ένα τέταρτο μηχάνημα που έμοιαζε παλαιότερο και δεν είχα δει να χρησιμοποιείται άλλη φορά. Ήταν ακατάλληλο για πολλούς από τους ασθενείς και σε πολλούς από αυτούς δόθηκε η οδηγία να αποχωρήσουν. Απλώς δεν θα έκαναν την θεραπεία τους. «Και να σε αφήσω εκεί να ψήνεσαι σαν μπριζόλα κυρία μου δεν γίνεται τίποτα» είπε ένας γιατρός με το ιδιόρρυθμο στιλ του σε μια ασθενή.

Αρκετοί από τους ασθενείς έρχονται ακόμη και από την επαρχία. Μια κυρία είχε έλθει από την Κρήτη. Μας είπε ότι εκεί έχουν καινούρια μηχανήματα, αλλά δεν υπάρχει ικανό ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό για να τα χειριστεί και αυτά μένουν σε αχρηστία ή περίπου έτσι. Άλλοι ανέφεραν ότι στον ιδιωτικό τομέα το κόστος της αντίστοιχης θεραπείας είναι μερικές χιλιάδες ευρώ, ωστόσο, πολλοί είπαν ότι είχαν κακή πείρα από τα ιδιωτικά θεραπευτικά κέντρα και, μετά από αποτυχημένες θεραπείας, είχαν επιλέξει συνειδητά το δημόσιο νοσοκομείο λόγω της ποιότητας του προσωπικού του. Μια ιστορία που έχω ακούσει πολλές φορές. Τα δημόσια νοσοκομεία τα κρατάει όρθια το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό. Αμοιβή χειριστή μηχανήματος: 480 ευρώ μετά τις αναδρομικές κρατήσεις και αναμένεται να μειωθεί και άλλο.

Οι πολιτικοί δεν ασχολούνται με τέτοια πεζά ζητήματα, της καθημερινότητας, έχουν θέματα υψηλής πολιτικής, όπως οι εκλογές, και η ιστορική αποστολή τους. Αν ασχοληθεί ο πολιτικός με το αντικαρκινικό νοσοκομείο, ποιος θα ασχοληθεί με την Ιστορία κύριες και κύριοι; Καθείς με τον πόνο του θα μου πεις και εξάλλου οι καρκινοπαθείς είναι πολυδάπανοι και καλό είναι να λιγοστεύουν ή να εξαναγκαστούν κάποια στιγμή να κατευθυνθούν στον ιδιωτικό τομέα.

Μου έμειναν τρεις ακτινοβολίες, τρεις ημέρες, με τη σημερινή. Μερικές φορές νοιώθω τυχερός που δεν αρρώστησα μερικούς μήνες αργότερα. Ποια θα είναι η κατάσταση τότε;

Υ.Γ. Εξακολουθώ να υποφέρω από τις παρενέργειες. Ελπίζω η υγεία μου να αρχίσει να αποκαθίσταται με σχετικά γρήγορους ρυθμούς μετά το πέρας της θεραπείας. Βασανίζομαι.

Υ.Γ. 2. Ευχαριστώ θερμά «το καναρίνι» όπως μου είπε η ευγενική γιατρός που με βρήκε στο νοσοκομείο (Άρχονταςτων Καναρινιών;), για το ωραίο δωράκι (μα, πώς με βρήκες, θηρίο;) Ευχαριστώ επίσης τις Μαρία, Δήμητρα, Βικτώρια και Νατάσα από εκείνη την εταιρεία που είχα συνεργαστεί για το ωραίο φυτό και τις ευχές τους (δεν μου δώσατε στοιχεία επικοινωνίας για να σας ευχαριστήσω κατ’ ιδίαν, κυρίες μου, για αυτό σας ευχαριστώ από εδώ).

Update:  Τελικά, θα κάνω και την Τρίτη και την Τετάρτη της επόμενης εβδομάδες δύο ακόμη ακτινοβολίες, μου είπαν σήμερα.