Άκουσα για αυτή την είδηση πριν από μερικές μέρες και τον θυμήθηκα. Ήταν σε μια κοινωνική συγκέντρωση, πριν από μερικά χρόνια. Το έφερε η κουβέντα για τη δουλειά που έκανε ο καθένας, πήρε και εκείνος το λόγο. «Δουλεύω στο δήμο, υπάλληλος καθαριότητας, καθαρίζω μια πλατεία, δουλεύω έξω όλη τη μέρα, κάτω από τον ουρανό, ξέρω όλο τον κόσμο εκεί και όλοι με χαιρετούν.» Κάτι τέτοια μας είπε με γαλήνια φωνή, χαμογελώντας, ενώ τα μάτια του έλαμπαν, σαν να έβλεπε ένα πεσμένο φθινοπωρινό φύλλο ή ένα σπουργίτι να τσιμπά ένα ψίχουλο, και τον ζήλεψα. Δεν ήμουν ο μόνος. Σκέφτηκα για μια στιγμή τι καλά που θα ήταν να έχω και εγώ ένα καροτσάκι με σκούπες και μια όμορφη πλατειούλα να καθαρίζω. Αυτός ο άνθρωπος πρέπει να κάνει την καλύτερη δουλειά του κόσμου!
Δευτέρα, Ιανουαρίου 19, 2009
Η καλύτερη δουλειά του κόσμου
Άκουσα για αυτή την είδηση πριν από μερικές μέρες και τον θυμήθηκα. Ήταν σε μια κοινωνική συγκέντρωση, πριν από μερικά χρόνια. Το έφερε η κουβέντα για τη δουλειά που έκανε ο καθένας, πήρε και εκείνος το λόγο. «Δουλεύω στο δήμο, υπάλληλος καθαριότητας, καθαρίζω μια πλατεία, δουλεύω έξω όλη τη μέρα, κάτω από τον ουρανό, ξέρω όλο τον κόσμο εκεί και όλοι με χαιρετούν.» Κάτι τέτοια μας είπε με γαλήνια φωνή, χαμογελώντας, ενώ τα μάτια του έλαμπαν, σαν να έβλεπε ένα πεσμένο φθινοπωρινό φύλλο ή ένα σπουργίτι να τσιμπά ένα ψίχουλο, και τον ζήλεψα. Δεν ήμουν ο μόνος. Σκέφτηκα για μια στιγμή τι καλά που θα ήταν να έχω και εγώ ένα καροτσάκι με σκούπες και μια όμορφη πλατειούλα να καθαρίζω. Αυτός ο άνθρωπος πρέπει να κάνει την καλύτερη δουλειά του κόσμου!
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
17 σχόλια:
Συμφωνώ μαζί σου, αν και στην Αυστραλία επίσης δεν θα ήταν άσχημα.
Νομίζω ότι θα πρέπει να κάνεις σεμινάρια σε εμψύχωσης σε πολλούς.
Καλημέρα, Greek Rider. Για να είμαι ειλικρινής, μάλλον θα προτιμούσα και εγώ την Αυστραλία :) Σεμινάρια εμψύχωσης... ή απελπισίας!
@Greek Rider, συμφωνώ μαζί σου. Ο Περαστικός ειναι ιδανικος να εμψυχώνει, διακριτικά και αθόρυβα.
Απλά δεν θέλει να το παραδεχτεί ;-)
Ομορφο ποστ.
Καλημέρα, απο μία φίλη :-)
Καλημέρα Περαστικέ! Εγώ θα συμφωνήσω μαζί σου. Μια χαρά δουλειά είναι, είσαι έξω και δεν έχεις κανέναν πάνω από το κεφάλι σου. Ειδικά αν είσαι σε μια ήσυχη περιοχή, σε μια πλατεία ή σε ένα πάρκο.
Και νομίζω πως η αμοιβή τους είναι όση και σε πολλές άλλες δουλειές.
Όμορφο και το σκίτσο.
Και πάλι καλημέρα
:)
@Περαστικός η ουσία της απελπισίας είναι η εμψύχωση.
....βαλτος εισαι? σε ωραια στιγμη το διαβαζω...που να σπασουν οι τοιχοι του γραφειου και του μυαλου μου μαζι...
Φίλη, ευχαριστώ.
Librarian, καλησπέρα.
Greek Rider, ενδιαφέρον.
Exofthalmi, είδα την ανάρτησή σου.
Το εννοεις???
(Για μενα την ισοπεδωτικη και ισοπεδωμενη το καλυτερο επαγγελμα ολων των εποχων ειναι "εισοδηματιας")
Nelly, εγώ μεταφέρω την αίσθηση μιας στιγμής, αλλά εκείνος μου φάνηκε ειλικρινής σε όσα έλεγε. Υποθέτω, πάντως, ότι έχουν και οι εισοδηματίες τα βάσανά τους :-)
Ναι συμφωνώ,αλλά το μειονέκτημα είναι ότι με το καροτσάκι δεν πέφτουν εύκολα οι γκόμενες,εκτός κι αν είναι κάπως περιποιημένο και με τα κατάλληλα αξεσουάρ.
ευκολα λογια...
Resident, με το μεράκι πολλά γίνονται :)
iwakeim, τα λόγια έτσι είναι συνήθως.
Την καλύτερη την κάνω εγώ που κάθομαι αλλά δεν παίρνω δώρα, άδεια κι'επιδόματα γμτ, έτσι γιά να νοιώσω λίγο excitement.:))
Πράγματι, Ellinida :)
Ποιος μας εμποδιζει να γινουμε οδοκαθαριστες; (ΟΚ, οι μονιμες θεσεις στον Δημο Αθηναιων ειναι περιορισμενες, εννοω ενα αναλογο επαγγελμα).
Ποιος μας εμποδιζει να γινουμε παρατηρητες της αγριας ζωης σ' ενα απομονωμενο νησι του Αιγαιου; Βοηθοι ξυλοκοπου; "Ξενοδοχοι" σκυλων (καποιος που βγαζει σκυλια βολτα οταν δεν μπορει ο ιδιοκτητης τους);
Ολα αυτα - και μερικα αλλα - ειναι τιμια επαγγελματα, χωρις σκοτουρες, χωρις αγχος, χωρις να απαιτουν ιδιαιτερες ικανοτητες. Και ολα ειναι εξω, στην Φυση.
Εχουν μοναχα ενα "προβληματακι": με τα εσοδα απο αυτα τα επαγγελματα δεν μπορεις να μενεις σε μεζονετα στην Κηφησια, ουτε να φορας 12ποντες, ουτε να κανεις διακοπες στην Φλοριδα (USA).
Δεν νομιζω οτι ο συμπαθης οδοκαθαριστης εχει λιγοτερο αγχος απο εμενα. Το να πρεπει να τα βγαλει περα με 700-800 ευρω/μηνα στην Αθηνα του σημερα μονο αγχολυτικο δεν ειναι.
Εχω κανει τις επιλογες μου και ξερω γιατι μενω επαγγελματικα εδω που ειμαι. Παρα τα προβληματα (και ποιος δεν εχει προβληματα στην δουλεια του; ) επιλεγω να συνεχισω αυτο που κανω.
Παντως αν καποιος ενδιαφερεται *πραγματικα* να κανει μια δουλεια αναλογη με αυτην του οδοκαθαριστη, η με αυτην που εδωσε την αφορμη για το ποστ, ας επικοινωνησει μαζι μου. Εχω μερικες πολυ ωραιες προτασεις. ;-)
Yetanother_s, δεν ξέρω αν είναι κυρίως τα έσοδα, είναι και ο φόβος για την αλλαγή. Βέβαια, παρά τον τρόπο που μίλησε ο φίλος μας, διατηρώ τις επιφυλάξεις μου για το αν τα πράγματα είναι τόσο ρόδινα στη συγκεκριμένη περίπτωση που αναφέρω. Ωστόσο, με ενδιέφερε και μια άλλη παράμετρος, ότι πολλές φορές αυτό που μας κρατά διαρκώς δυσαρεστημένους είναι το ανικανοποίητο εγώ με την τρέλα του, που μας βασανίζει και δεν μας αφήνει να δούμε πιο καθαρά και απλά τα πράγματα. Αυτό που μας λείπει συνήθως είναι μια ανάλαφρη και γαληνεμένη ψυχή, όχι μια άλλη δουλειά. Πάντως, το σκέπτομαι κάποια στιγμή να το πάρω απόφαση και να ζήσω κάπως αλλιώς.
Περαστικε, το ερωτημα ειναι κατα ποσο μπορουμε να αλλαξουμε την ζωη μας. Τουλαχιστον την επαγγελματικη.
Πιστευω οτι σχεδον ολοι μας εχουμε *πολυ* μεγαλα περιθωρια. Αν εξαιρεσω τις ακραιες περιπτωσεις του να ειναι κανεις αναπηρος, ειτε εξαρτημενος απο αλλα ατομα, ειτε να ζηταει "αδυνατα" επαγγελματα (Προεδρος των ΗΠΑ π.χ. ), ολα τα υπολοιπα γινονται.
Αν δινεις μεγιστη αξια στο να δουλευεις κατω απο τον αττικο ουρανο, τοτε θα ζητησεις θεση οδοκαθαριστη. Αν δινεις μεγιστη αξια το να μενεις σε βιλλα στην Πολιτεια, τοτε θα ζητησεις θεση διευθυντη (πλουσιας) ΕΠΕ.
Αυτα ως προς το τι θα ζητησεις. Το αν θα εισαι ευτυχισμενος εξαρταται απο το αν αυτα που ζητας απεχουν πολυ απο αυτα που εχεις.
Ξερουμε ομως πραγμαικα τι θελουμε και τι ζηταμε καθε φορα; (μαζι με τις συνεπειες τους; )
Το εγω μας δεν εχει μεγαλη τρελα. Ατολμια θα ελεγα (προερχομενη απο το φυσικο ενστικτο της αυτοσυντηρησης).
Just do it. Yes you can :-)
Δημοσίευση σχολίου