Μας έλεγε ένας καθηγητής, πριν από πολλά χρόνια, σε ένα μάθημα διοίκησης επιχειρήσεων, ότι αν θέλεις να εκτιμήσεις την κατάσταση μιας επιχείρησης και το αν αυτή πηγαίνει για φούντο ή όχι, αντί να κοιτάζεις ατέλειωτες ώρες τους ισολογισμούς της και τις άλλες οικονομικές καταστάσεις και εκθέσεις της, είναι καλύτερα να κάνεις μια βόλτα από τα γραφεία της. Μπορείς τότε να προσέξεις πράγματα, φαινομενικά μικρά και ασήμαντα, που δεν φαίνονται στα χαρτιά και στα νούμερα, αλλά λένε πολλά με τον τρόπο τους. Πράγματα όπως η κατάσταση και το κλίμα στα γραφεία, η συμπεριφορά των εργαζομένων, η κατάσταση της γραφικής ύλης. Μοιάζουν τα πράγματα σαν να πρόκειται να συνεχίσουν ή μοιάζουν όλα "σήμερα είμαστε, αύριο δεν είμαστε"; Το θυμάμαι αυτό όλο και συχνότερα στις βόλτες μου, όταν βλέπω τις ενδείξεις της φθοράς και της εγκατάλειψης, όταν βλέπω τις άδειες, σκοτεινές βιτρίνες ή τα κατεβασμένα ρολά ξενοίκιαστων καταστημάτων να πληθαίνουν και τόσα πολλά φανάρια να είναι μισοχαλασμένα. Σε μερικά δεν λειτουργεί το κόκκινο, σε άλλα δεν λειτουργεί το πράσινο, και δεν πρόκειται για φανάρια σε παράδρομους, αλλά σε κεντρικές οδούς της Αθήνας, στην Πατησίων, στην Πανεπιστημίου. Κάτι άκουσα πριν από λίγες μέρες στο ραδιόφωνο, ότι κάποια σύμβαση περιμένουν να υπογραφεί και μετά θα αναλάβει ο εργολάβος να τα επιδιορθώσει, αλλά αυτά δεν με πείθουν.Πάντα κάτι περιμένουν, στο ασφαλιστικό, στα νοσοκομεία, φόρους για το δημόσιο χρέος... Περίμενε λέει ο υπουργός ληστειών και εκβιασμών να εισπράξει δισεκατομμύρια από την περαίωση, αλλά ελάχιστες επιχειρήσεις συμμετείχαν τελικά, αφού δεν έχουν τους οικονομικούς πόρους για να αντεπεξέλθουν στον εκβιασμό, μερικά δεκάδες εκατομμύρια ήταν η μπάζα*. Υπολόγιζαν σε αυτά τα έσοδα για να κλείσουν τρύπες εδώ και εκεί, τι θα κάνουν τώρα; Το κόστος του δημόσιου δανεισμού έχει ανέβει στα ύψη. Η αγελάδα ψόφησε κύριοι, την σκοτώσατε. Ας φάει ο ένας εργολάβος/δημόσιος υπάλληλος/συνδικαλιστής/λαμόγιο/συμβουλάτορας υπουργού/κουμπάρος/κολλητός τον άλλο, αλλά ξέρω, πρώτα θα ξεκοκαλίσουν όλους τους άλλους. Πρώτοι θα φαγωθούν οι ελεύθεροι επαγγελματίες και οι μικρές επιχειρήσεις, έχουν τη σειρά τους αυτά τα πράγματα. Μετά από τις τελευταίες φαιδρές και παλιομοδίτικες τηλεοπτικές διαφημίσεις περί φορολογικής συνείδησης, περιμένω τη σύσταση ταγμάτων θανάτου/εφοριακών που θα κυνηγούν τους ελεύθερους επαγγελματίες και θα τους διαπομπεύουν, πριν από τη δήμευση της περιουσίας και τη δημόσια εκτέλεσή τους. Το κράτος, μας λένε, εγγυάται τα πάντα, από τις τραπεζικές καταθέσεις μέχρι τις συντάξεις. Αυτό που δεν μας λένε είναι ποιος εγγυάται το ίδιο το κράτος. Όλα μοιάζουν να κρέμονται από μια κλωστή που ίσως και να έχει ήδη κοπεί.
Κατά τα άλλα, κάποιοι προτρέπουν να επιμείνουμε στο δικομματισμό για "ασφάλεια και σταθερότητα".
Πάμε ξανά το σύνθημα:
ΟΧΙ ΝΔ, ΟΧΙ ΠΑΣΟΚ, ΟΧΙ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ, ΟΧΙ ΠΛΑΣΤΙΚΑ ΣΕ ΘΑΛΑΣΣΕΣ ΚΑΙ ΑΚΤΕΣ!!!
* Η είδηση και στοιχεία, εδώ.
4 σχόλια:
Όσον αφορά τα φανάρια... σκέφτονται κι όχι άδικα... γιατί να τα φτιάξουν? τα κοιτάει μήπως κανείς? κατ' επιλογήν και κατά συνείδηση οδηγούμε... εξού και τα τόσα θύματα τροχαίων σαν να είμαστε σε πόλεμο... είμαστε νεκροί και δεν το ξέρουμε... ή μάλλον δεν μας ανακοινώθηκε ακόμα...
Όσον αφορά τον δικομματισμό... δεν θα τελειώσει ποτέ... ξέρω πολλούς νέους που τρέχουν σε εκλογικά γραφεία και ψηφίζουν ότι κι ο μπαμπάς... προτιμούν να κόψουν το χέρι τους παρά να ψηφίσουν κάτι άλλο... νεκροί όλοι μας... στον ίδιο τάφο ...
@Περαστικός, συμφωνώ απόλυτα μαζί σου.
Το κράτος είναι υπό κατάρρευση αλλά λίγοι το έχουν καταλάβει.
Υποστηρίζω μάλιστα ότι για άλλους λόγους και μεγάλα κράτη όπως αυτό των ΗΠΑ βρίσκονται στην ίδια περίπου κατάσταση.
Αν τα πράγματα συνεχίσουν όπως πάνε ή θα αναγκαστούν να σταματήσουν τις πληρωμές (δώρα υπαλλήλων, επιδόματα, αμοιβές εργολάβων κτλ) ή θα πάμε στο ΔΝΤ και θα μας χρηματοδοτήσουν μόνο αν δεχτούμε να κάνουμε δραματικές περικοπές.
Πώς κατάφεραν οι ΗΠΑ να φτάσουν στο ίδιο σημείο με εμάς είναι σημείο των καιρών. Αυτοί υπερέβαλαν από την ανάποδη.
Επαναλαμβάνω και εγώ ότι κινούμαστε προς άγνωστες περιοχές..
Σίγουρα πάντως στο μέλλον βλέπω μεγαλύτερη εγκράτεια σε όλα, από τον τρόπο ζωής (από εκεί ξεκινάνε όλα) μέχρι τον τρόπο που εργαζόμαστε και το τι παράγουμε. Αλλιώς δεν βλέπω μέλλον.
Σημείωση: Θυμάμαι κάποτε, πριν από 10 περίπου χρόνια που είχα πάει σε ένα μεγάλο κατάστημα μιας εταιρείας πληροφορικής στην Αθήνα για να πάρω μια μεγάλη προσφορά για υπολογιστές μιας επιχείρησης. Είχα πάει 15.50 (το θυμάμαι χαρακτηριστικά) και με έβγαλαν έξω ενώ ήξεραν για την παραγγελία επειδή έκλειναν στις 16.00
Θυμάμαι ότι σκεφτόμουν ότι αυτή η εταιρεία σίγουρα θα κλείσει. Τελικά από τα 11.000 δρχ που κόστιζε τότε η μετοχή αυτής της εταιρείας σήμερα κοστίζει 0,2 λεπτά και πάει για κλείσιμο, θυγατρικές της ήδη έχουν κλείσει. Και αν δεν είχε στηριχθεί από το κράτος θα είχε κλείσει ήδη (κομματικοί διαπλεκόμενοι).
Εκεινο που με εντυπωσιαζει καθε φορα ειναι η καταπληκτικη αντοχη των κατοικων αυτης της χωρας.
Ολοι τα βρισκουν ολα χάλια.
Και ολοι εχουν καποια δικαιολογια για να μεινουν εδω και να συνεχισουν να ζουν ετσι.
Γαϊδάρα, οι πόλεις μας είναι γεμάτες με παγίδες για τους πεζούς, υπάρχουν και πολλές κεντρικές διασταυρώσεις όπου το πράσινο για τους πεζούς συμπίπτει με το πορτοικαλί για τα αυτοκίνητα που στρίβουν, με αποτέλεσμα ο πεζός να μην είναι δυνατόν να περάσει παρά μόνο με κόκκινο και αναλαμβάνοντας ο ίδιος την ευθύνη (κάθε είδους). Για τους νέους που αναφέρεις, είναι η καταδίκη της πατρίδας τους.
Greek Rider, συμφωνούμε. Το παράδειγμα που αναφέρεις είναι ιδιαίτερα εύστοχο και δικαιώνει τον άνθρωπο που μας είχε δώσει εκείνη τη συμβουλή - μια επίσκεψη αποκαλύπτει πολλά στο έξυπνο μάτι.
Yetanother_s, ο μαζοχισμός μας :D
Δημοσίευση σχολίου