Η εποχή της αγριότητας

Άγνωστος κτυπά με σιδηρολοστό πρώην υπουργό, βουλευτή της αντιπολίτευσης, ιστολόγος ζητά από το ιστολόγιό του την εκτέλεση υψηλόβαθμου στελέχους ιδιωτικού τηλεοπτικού σταθμού και συλλαμβάνεται*, με συνθήματα συμπαράστασης υποδέχονται συγκεντρωμένοι για άλλο λόγο φοιτητές στα δικαστήρια γνωστό δραπέτη και απαγωγέα. Ας περιμένουν όσοι μετέχουν της εξουσίας, κάθε εξουσίας, και τα χειρότερα. Τέτοια που την κάνανε την κοινωνία, αυτά θα θερίζουν. Εφεξής, θα δυσκολεύονται όλο και περισσότερο να κυκλοφορούν σε αυτούς τους δρόμους σαν «κανονικοί άνθρωποι», θα περιορίζονται στα θωρακισμένα τους, θα κρύβονται ανάμεσα στους φρουρούς τους, θα τοιχίζουν τις επαύλεις τους για να προστατευθούν από το γενικευμένο και άλογο μίσος ή από το έγκλημα και την αρπαγή, όπως κάποιοι πατρίκιοι στη δύση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Θα εξακολουθούν όμως να επιθυμούν διακαώς να τους βάζουμε στα σπίτια μας, μαζί με το κύρος τους, τα εμπορεύματά τους και κάθε ασχημία τους, πίσω από την προστασία του γυαλιού, για να μας αποκτηνώσουν ακόμη περισσότερο, για να μας κρατήσουν μέσα στο σπήλαιο των σκιών. Τι να κάνουμε, είναι αποδεκτό ότι ένα ποσοστό των δούλων θα αντιδρά βίαια, είτε από πεποίθηση είτε από τρέλα, αρκεί να είναι περιορισμένο το ποσοστό, αρκεί να τους χωράνε οι φυλακές, αρκεί να επαρκεί η αστυνομία, αρκεί οι υπόλοιποι να πιστεύουν το λόγο του δικαστή, αρκεί να ελέγχεται η κατάσταση.

Και αν οι τηλεθεατές καμώνονται πως λυπούνται τον υπουργό, το μεγαλοδημοσιογράφο, από μέσα τους λένε με την ηδονή της εκτόνωσης των καταπιεσμένων ενστίκτων μιας εβδομάδας μίσθιας εργασίας, «καλά του την έχωσε του π*****». Το ξέρουν αυτό οι δημοσιογράφοι και το πουλάνε καλά αυτό το εμπόρευμα κλείνοντας το μάτι στον αιμοβόρο τηλεθεατή, πουλάνε το ίδιο τους το αίμα και τη σάρκα τους. Λάβετε φάγετε... Ο δημοσιογράφος θα πουλήσει την είδηση του φόνου του.

Σημειολογία των ημερών: Ο πρώην υπουργός που βγαίνει από το νοσοκομείο και κάνει δηλώσεις στις κάμερες κρατώντας στο χέρι τον ορό εν είδει φιαλιδίου αναψυκτικού.

Σκέφτομαι τη ρήση του Καραμανλή, του θείου, για την Ελλάδα, ότι αυτή είναι ένα απέραντο φρενοκομείο, παρέλειψε ο «εθνάρχης» να θυμίσει ποιος το έκτισε το φρενοκομείο.

* Αυτή η υπόθεση καταδεικνύει ότι οι αρχές έχουν τρόπο να εφαρμόζουν τους νόμους για τους ιστολόγους όπως και για οποιονδήποτε άλλον, συνεπώς, δεν υπάρχει καμία ανάγκη για ειδική νομοθεσία για τα ιστολόγια.