SOS!!! + Ενημέρωση

Προχθές, κοιτώντας κάτω από το παράθυρο είδα για πρώτη φορά το κουτί. Μέσα, ξεπρόβαλαν κάτι κεφαλάκια. Ήταν τρία γατάκια. Αρχικά υπέθεσα ότι κάποια από τις γάτες που ζουν στον πεζόδρομο είχε πάει μέσα εκεί τα παιδιά της. Αποκλείεται να τα είχε γεννήσει εκεί, καθώς είναι μεν μικρά και με μπλε μάτια, αλλά είναι αρκετά μεγάλα. Το ένα μάλιστα, το μαύρο, το πιο ζωηρό, μπορεί να βγαίνει και να ξαναμπαίνει στην κούτα, όπως διαπίστωσα σήμερα. Το πρόβλημα είναι ότι δεν ξέρω αν μπορούν να επιβιώσουν και παρά τις πολλές φορές που κοίταξα, δεν εντόπισα κάποια μεγάλη γάτα να τα προσέχει ή να τα ταΐζει. Δεν ξέρω πώς βρέθηκαν εκεί. Φοβάμαι μήπως κάποιος ασυνείδητος αποφάσισε ότι αυτό ήταν το κατάλληλο μέρος για να τα εγκαταλείψει. Αν συμβαίνει αυτό, ελπίζω να πεθάνει να επώδυνο τρόπο. Άλλος ένας από τους ανθρώπους που σπέρνουν πόνο στο χωράφι της Γης.

Αγόρασα τροφή τζελ σε φακελάκια από το σουπερμάρκετ, αλλά καθώς μετά αμφέβαλα για την ικανότητά τους να το φάνε, τους έβαλα εχθές ένα μπωλ γάλα και βούτηξα μέσα ένα κομμάτι ψωμί που είδα να υπάρχει στο κουτί τους. Τους έβαλα σήμερα και άλλο γάλα, αλλά αμφιβάλλω αν έχουν αγγίξει τίποτα. Στο κουτί τους δεν βρίσκω περιττώματα, σκέφτηκα ότι ίσως αυτό είναι ένδειξη ότι τα φροντίζει κάποια γάτα, αλλά μπορεί επίσης να σημαίνει ότι υπάρχει πρόβλημα. Νομίζω ότι τα μικρά γατάκια θέλουν βοήθεια από τη μητέρα τους για να ενεργηθούν κανονικά. Σήμερα, είδα μια γάτα να πηγαίνει προς τη μεριά τους και αναθάρρησα, αλλά μετά άλλαξε δρόμο. Σκεφτόμουν να πάρω τηλέφωνο κάποια φιλοζωική οργάνωση ή το δήμο, αλλά με απέτρεψε η φιλόζωη κυρία της γειτονιάς που φροντίζει τις άλλες γάτες, λέγοντάς μου ότι δεν θα έχουν καλή τύχη. Ναι, εγώ, ο αντικοινωνικός, βγήκα στο δρόμο και κτυπούσα κουδούνια αγνώστων. Μου είπε ότι δεν χρειάζεται να ανησυχώ και υπάρχει μητέρα κάπου, αλλά πού είναι; Όταν της είπα ότι δεν έχω δει, έδειξε να ανησυχεί, αλλά δεν νομίζω ότι θα κάνει τίποτε. Ένα άλλο ενδεχόμενο που σκέφτομαι είναι μήπως τα φροντίζει κάποιος άλλος και για αυτό είναι στην κούτα.

Από εχθές το βράδυ, νοιώθω ότι πραγματικά ο κόσμος είναι διάπυρος και οι φλόγες γλύφουν την ψυχή μου. Κοιμήθηκα λίγο το βράδυ. Είναι όλες αυτές οι αβεβαιότητες και τα αν. Δεν έχω ιδέα τι πρέπει να κάνω, φοβάμαι μήπως πηγαίνοντας να κάνω κάτι που θα θεωρήσω καλό κάνω τελικά κακό. Τα γατάκια είναι υπέροχα και μοιάζουν υγιή εκτός από ένα που είναι πιο μικροκαμωμένο και του λείπει ένα από τα πίσω ποδαράκια, αλλά έχω δει γάτες σε παρόμοια κατάσταση να τα καταφέρνουν μια χαρά, μου φαίνεται κατά τα άλλα εντάξει. Αν κάποιος μπορεί να βοηθήσει, έστω δίνοντάς μου κάποιο τηλέφωνο ή έχοντας πείρα και γνώσεις, ας το κάνει.

Θέλω να αποσαφηνίσω κάτι. Είναι απόφασή μου να ζω μόνος, χωρίς καμία άλλη ζωντανή ψυχή κοντά μου, ανθρώπινη ή ζώου. Αυτή είναι μια επιλογή ζωής. Ακόμη όμως και αν αποφάσιζα να υιοθετήσω κάποια γάτα, σίγουρα δεν είμαι σε θέση να υιοθετήσω τρεις γάτες και το μείζον πρόβλημα δεν είναι τις θα γίνει σε μία ή δύο εβδομάδες, αλλά τι πρέπει να γίνει για να επιβιώσουν και τα τρία σήμερα και αύριο, μέχρι να είναι ικανά να συντηρηθούν μόνα τους. Στη γειτονιά, υπάρχει κόσμος που τα ταΐζει, το πρόβλημα είναι η ηλικία τους.

Μια φορά, πριν από αρκετά χρόνια, όταν έμενα με τους δικούς μου, είχα μαζέψει από το δρόμο τρία γατάκια, ακόμη μικρότερα, νεογέννητα, που, όπως μου είπε μια καταστηματάρχης, είχαν πετάξει στο δρόμο από ένα αυτοκίνητο. Αν δεν τα μάζευσα δεν θα είχαν καμία ελπίδα. Παρά τις προσπάθειες όλης της οικογένειας και κυρίως της μητέρας μου που τα τάιζε με ειδικό γάλα και με σύριγγα ακόμη και μέσα στη νύχτα, έφυγαν, ένα, ένα. Η κτηνίατρος είχε πει ότι ήταν αναμενόμενο σε τόσο μικρή ηλικία. Ήταν άλλο ένα καλοκαίρι στην κόλαση. Αυτό είναι το έργο των καθαρμάτων που δεν στειρώνουν τα ζώα τους και θεωρούν φιλοζωική στάση το να πετούν τα νεογέννητα σαν γόπες τσιγάρων στο δρόμο. Μισώ τον άνθρωπο, μισώ τον άνθρωπο, μισώ τον άνθρωπο και τη ζωή που μου επέβαλε κάποιος να εκτίσω σε αυτή τη φυλακή, ίσως ο εαυτός μου.

Από τα βάθη της κόλασης, Περαστικός.

Υ.Γ. Αν τα πράγματα πάρουν άσχημη τροπή, αυτό θα είναι από τα τελευταία, αν όχι το τελευταίο σκιτσοκείμενο που δημοσιεύω. Αυτό διότι έχω αρχίσει ήδη και νοιώθω πολύ ψεύτικος, πολύ διαλυμένος. Δεν έχω νοιώσει ποτέ για δικά μου πάθη ή για πάθη άλλων ανθρώπων την οδύνη και την οργή που αισθάνομαι για τα πάθη των ανυπεράσπιστων και αδικαίωτων μικρών αδελφών.

Θα σας δω στην κόλαση άνθρωποι, ελεεινή σάρκα, εκεί είναι η θέση όλων μας.


Υ.Γ.2. Απίστευτο! Πριν να πατήσω το κουμπί της δημοσίευσης, κοίταξα ξανά έξω. Τα γατάκια και το κουτί τους είναι άφαντα. Κάποιος τα πήρε. Ελπίζω να είναι η φιλόζωη κυρία ή κάποιος άλλος που θα τα φροντίσει. Δεν ξέρω τι συμβαίνει. Ελπίζω να μην τους συμβεί κάτι κακό. Σε προειδοποιώ, Κύριε του κόσμου, αν τους συμβεί τίποτε κακό, θα σε δω στο πεδίο του Αρμαγεδώνα, θα σε λογχίσω περνώντας μέσα από τις τάξεις των αγγέλων σου, ό,τι και να γίνει, και θα στρίψω στη λόγχη μου μέσα στα σωθικά σου με όλο το μίσος που έχει περάσει από το πρόσωπο της Γης ανά τους αιώνες και θα ξέρεις καλά ότι θα είναι για έξι μικρά γατάκια που πέφτεις από αυτόν τον τρισάθλιο και τιποτένιο δαίμονα και χάνεις τη μάχη του κόσμου. Φέροντα το φως, μόνο εσύ σπλαχνίζεσαι.

Υ.Γ.3. Η απορία μου λύθηκε, βγήκα έξω, τα είχαν πάει δίπλα στα σκουπίδια. Τα πήρα στο σπίτι. SOS

Ενημέρωση: Πελάγωσα, δεν ήξερα τι να κάνω, τα έβαλα ξανά στη θέση τους, κάτω, στο παρκάκι. Μίλησα με τους γονείς μου, θα έλθουν την άλλη εβδομάδα από το εξοχικό και μπορούν να τα πάρουν. Το πρόβλημα είναι τι θα γίνει μέχρι τότε. Μίλησα με τη διαχειρίστρια και μια φιλόζωη κυρία της πολυκατοικίας. Τελικά, η διαχειρίστρια τα είχε πάει κοντά στα σκουπίδια, που είναι η γωνία του δρόμου, με την ελπίδα να τα πάρει κάποιος. Είναι και αυτή φιλόζωη και έχει γάτες, αλλά το σπίτι της κόρης της, μου είπε, έχει «φουλάρει». Τελικά, μήπως παίρνοντάς το από εκεί που τα είχαν πάει και φέρνοντάς τα πάλι πίσω έκανα ζημιά; Κατάρα, κατάρα!

Μεσημέρι και δεν δούλεψα ούτε πέντε λεπτά. Αυτό είναι το μικρότερο κακό.