Πότισμα, στο σπίτι των γονιών μου που λείπουν. Τα φυτά περιμένουν ανυπόμονα το νερό μέσα στον καύσωνα. Πηγαίνω με το λάστιχο από γλάστρα σε γλάστρα, από παρτέρι σε παρτέρι και, ξαφνικά, τους βλέπω να ξεχύνονται από παντού. Τρέχουν πανικόβλητοι σκαρφαλώνοντας όσο πιο ψηλά μπορούν. Τρέχουν και περνούν σε διπλανές γλάστρες από κλαδάκια και φύλλα. Προσπαθώ να τους αποφύγω, κάνω ό,τι μπορώ, αλλά τα φυτά πρέπει να ποτιστούν. Καημένα μυρμήγκια, περνάτε αυτό τον πανικό κάθε δύο ή τρεις μέρες. Ελπίζω να μην έχετε πολλές απώλειες. Ευτυχώς, δεν έχουν ιερείς, θα τους τριβέλιζαν τα μυαλά ότι τιμωρούνται για τις αμαρτίες τους. Αν μπορούσα να επικοινωνήσω μαζί τους, θα τους έλεγα ότι αυτό είναι κάτι που απλώς πρέπει να γίνει. Στο μυαλό μου έρχονται σκηνές από πλήθη ανθρώπων που τρέχουν να σωθούν από θεομηνίες, πλημμύρες και τσουνάμι. Σκαρφαλώνουν και αυτοί όπου βρουν, ακριβώς σαν τα μυρμήγκια, τους παρασύρει το νερό, ακριβώς σαν τα μυρμήγκια. Ένα απλό ξέσπασα της φύσης και λίγο νερό ξεπλένει την ανθρώπινη αλαζονεία, δυστυχώς, με άσχημο τρόπο, δυστυχώς, προσωρινά. 
Ακούστε το νερό, ακούστε τη βροχή:
On and on the rain will fall
Like tears from a star like tears from a star
On and on the rain will say
How fragile we are how fragile we are
(Ξανά και ξανά πέφτει η βροχή
Σαν δάκρυα από ένα αστέρι, σαν δάκρυα από ένα αστέρι
Ξανά και ξανά λέει η βροχή
Πόσο εύθραυστοι είμαστε, πόσο εύθραυστοι είμαστε)
(Ξανά και ξανά πέφτει η βροχή
Σαν δάκρυα από ένα αστέρι, σαν δάκρυα από ένα αστέρι
Ξανά και ξανά λέει η βροχή
Πόσο εύθραυστοι είμαστε, πόσο εύθραυστοι είμαστε)
Εδώ, προειδοποίηση, το βίντεο που συνοδεύει το τραγούδι είναι σκληρό.
7 σχόλια:
Χα!Ωραίος κόσμος!Εσύ ποτίζεις το φυτό σου,_-τι πιο αθώα πράξη- και τα αθωα έντομα πνίγονται.Άντε βρες άκρη.
Είδα και το βίντεο και αντιγράφω από τον βερθερο:
«Α!δεν με συγκινούν εμένα οι μεγάλες σπάνιες καταστροφές του κόσμου,αυτές οι πλημμύρες που ρημάζουν τα χωριά σας,οι σεισμοί που καταπίνουν τις πόλεις σας.Εμένα μου τρώει την καρδιά αυτή η διαβρωτική δύναμη που βρίσκεται κρυμμένη μέσα στο σύνολο της φύσης η οποία δεν έχει φτιάξει κανένα ον που να μην καταστρέφει το διπλανό του,να μην καταστρέφει τον ίδιο του τον εαυτό.»
Πράγματι, resident, φαίνεται ότι είναι σχεδόν αδύνατον να υπάρχουμε χωρίς να προκαλούμε πόνο ή θάνατο, μπορούμε όμως να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να τα περιορίζουμε. Πρέπει να συνειδητοποιούμε τις συνέπειες κάθε πράξης μας και όχι να αποστρέφουμε τα μάτια μας, όχι για να βασανιζόμαστε χωρίς νόημα, αλλά για να γινόμαστε σοφότεροι και να πράττουμε καλύτερα.
Ρίχτους κανένα ψιχουλάκι μωρέ να έχουν να τρώνε. Εγώ πάντως τα ταίζω, όχι μέσα στο σπίτι, αλλά έξω.
Τα γουστάρω πολύ τα αληθινά μυρμηγκάκια. Ξέρεις τι δεν μπορώ; Τους ανθρώπους μυρμηγκάκια.
ελληνίς
Γεια σου, Ελληνίς. Μην ανησυχείς, στη βεράντα των γονιών μου έχουν πολλή τροφή :)
Καλησπέρα Περαστικέ,
Έτσι, για να σε απαλύνω από τις τύψεις σου, να σου πω πως τα μυρμήγκια δεν πνίγονται έτσι εύκολα. Είναι φύσει φτιαγμένα να αντέχουν για αρκετή ώρα κάτω από το νερό. Απόδειξη αυτού είναι όταν βρέχει: Οι φωλιές βρίσκονται κάτω από το νερό για ώρες μόλις τραβηχτούν τα νερά, τσουπ, νά σου τα. Το έχω διαπιστώσει και μόνος μου πολλές φορές. Τα βλέπω να παλεύουν με το νερό, να χτυπιούνται, σύντομα όμως παίρνουν πάλι μπροστά. Το μόνο που μπορεί να τα «σκοτώσει» είναι όταν είναι πολύ μεγάλη η πίεση του νερού. Εξών αυτού, δεν έχουν πρόβλημα.
Επομένως, μην νιώθεις άσχημα. Δεν είσαι φονιάς κανενός μυρμηγκιού.
;-)
Ναυτίλε, είχα σκεφτεί κάτι τέτοιο και είχα μειώσει στο ελάχιστο την πίεση. Σε αυχαριστώ που το επιβεβαιώνεις. :)
Δημοσίευση σχολίου