Εικονικός θάνατος

Ο θάνατος ενός ιππότη σε έναν εικονικό κόσμο.

Γεννήθηκε στις αρχές του 2006 σε έναν εικονικό κόσμο. Χρειάστηκαν πάνω από δύο χρόνια για να φτάσει στο ανώτερο επίπεδο, αποκτώντας αξιοπρεπή εξοπλισμό και περιουσία. Παλαδίνος ιππότης, θεραπευτής, βοτανολόγος και αλχημιστής, ένας από τους στρατηγούς της γκίλντας των Αρχόντων της Γαλήνης, έλαβε μέρος σε αμέτρητες μάχες, ομαδικές και ατομικές αποστολές, επιδρομές και μονομαχίες, περιπέτειες. Γνώρισε τη νίκη και την ήττα, τη δόξα και την ταπείνωση, τις επευφημίες και τον εμπαιγμό, την εξιλέωση και την απελπισία. Κέρδισε συμπάθειες και αντιπάθειες. Σήμερα, στις 6 Ιουλίου του 2008, έκανε μια τελευταία πτήση πάνω στον ιππόγρυπά του, επισκέφθηκε ξανά μετά από πολύ καιρό το σημείο στο οποίο είχε γεννηθεί, κοντά στα υπερήφανα τείχη της αστραφτερής πόλης του Στόρμγουιντ, για να χαζέψει μερικούς άλλους παίκτες που εκείνη τη στιγμή έκαναν, όπως και εκείνος κάποτε, τα πρώτα τους δειλά βήματα στον κόσμο του Άζεροθ.

Μετά, έγραψε μια επιστολή στον επικεφαλής της γκίλντας. Του ήταν συμπαθής και δεν ήθελε να τον αφήσει χωρίς ένα «γεια». Ήταν ένας οικογενειάρχης από μια χώρα μερικές χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά, είχαν συζητήσει αρκετά, έπαιζε και ο γιος του στο παιχνίδι. Μαζί με αυτή την επιστολή, του έστειλε και το χρυσό που είχε μαζέψει στο παιχνίδι «Διέθεσέ τον όπως θέλεις στα μέλη της γκίλντας, προτείνω να τον μοιράσεις σε νέους παίκτες που τον έχουν ανάγκη για να εξελιχθούν.» Ήταν μια διαθήκη, σκέφθηκε. Μετά από αυτό το τελευταίο «καθήκον», πήγε σε ένα ψηλό σημείο, κοίταξε μελαγχολικά γύρω τους άλλους παίκτες που έτρεχαν στις διάφορες ασχολίες τους και αποσυνδέθηκε για τελευταία φορά.

Η επιθυμία μου να αφιερώσω τον περιορισμένο ελεύθερο χρόνο μου σε πιο δημιουργικές ασχολίες, μεταξύ αυτών και στο παρόν ιστολόγιο, με οδήγησαν στην απόφαση να διακόψω οριστικά την ενασχόλησή μου με το World of Warcraft, ακυρώνοντας το λογαριασμό μου. Δεν περίμενα ότι θα ένοιωθα έτσι. Όταν φτάνει η στιγμή του χωρισμού, σε πονάει καθετί που έχεις αγαπήσει ή τουλάχιστον καθετί στο οποίο έχεις επενδύσει χρόνο και προσπάθεια, ακόμη και αν αυτό μοιάζει ανόητο στα μάτια των άλλων. Ήταν ένα καταφύγιο σε στιγμές όπου το μόνο που ήθελα ήταν να ξεφύγω από την οργή που ένοιωθα για πολλά γύρω μου. Ήταν μια φυγή σε έναν εικονικό κόσμο, με αληθινούς ανθρώπους. Είμαι της άποψης ότι δεν υπάρχει χαμένος χρόνος, κάθε εμπειρία κάτι αφήνει, έστω λίγο. Αυτός ο κύκλος έκλεισε.

.
Αντίο ιππότη, περάσαμε καλά μαζί, θα μου λείψεις.

Screenshot from WoW