Ακόμη και αυτά που αποκαλούμε άψυχα, πρέπει να έχουν ψυχή. Αυτό σκεφτόμουν βλέποντας τους μεταλλικούς σκελετούς που απέμειναν καρφωμένοι στο έδαφος, ό,τι απέμεινε από τα δύο παγκάκια που ήταν μπροστά από την πολυκατοικία μου. Είχαν μια εντελέχεια αυτά τα παγκάκια, να προσφέρουν ξεκούραση στο διαβάτη, ανάπαυση και ηρεμία στον ηλικιωμένο, κάτω από τον ίσκιο του δέντρου, φιλοξενία το βράδυ σε κάποιο ερωτευμένο ζευγάρι που θα αντάλλασσε όρκους αγάπης. Αντί για αυτό, είχαν γίνει στέκι νεανικών συμμοριών, ανάκλιντρα και κλίνες για ναρκομανείς που έπαιρναν τη δόση τους, ενώ κάποια φορά θόρυβοι από αγκομαχητά με τράβηξαν στο παράθυρο για να δω ένα ζευγάρι να το κάνει κανονικά στις εννέα η ώρα το βράδυ.
Όταν ένας άλλος ιδιοκτήτης μου είπε ότι είχε υποβάλει αίτηση στο δήμο για να απομακρυνθούν τα παγκάκια, επικρότησα. Του είπα ότι είχα τηλεφωνήσει και εγώ στην αρμόδια υπηρεσία για τον ίδιο σκοπό. Προφανώς, η αίτηση έγινε αποδεκτή. Δεν μετανιώνω που τα παγκάκια αφαιρέθηκαν. Ωστόσο, δεν μπορώ να παραβλέψω μια μελαγχολία που νοιώθω βλέποντας αυτούς τους μαύρους μεταλλικούς σκελετούς, γυμνωμένους από την ξύλινη, φιλόξενη σάρκα τους. Νοιώθω λίγο σαν να συνέβαλα στο θάνατο δύο καλοκάγαθων και τόσο ανεκτικών πλασμάτων. Δεν θα προσφέρουν πια ανάπαυση, ανακούφιση, παρηγοριά, αγάπη, αλλά ούτε άσυλο στους ενοχλητικούς. Σε αυτή την πόλη όλα είναι μολυσμένα.
Όταν ένας άλλος ιδιοκτήτης μου είπε ότι είχε υποβάλει αίτηση στο δήμο για να απομακρυνθούν τα παγκάκια, επικρότησα. Του είπα ότι είχα τηλεφωνήσει και εγώ στην αρμόδια υπηρεσία για τον ίδιο σκοπό. Προφανώς, η αίτηση έγινε αποδεκτή. Δεν μετανιώνω που τα παγκάκια αφαιρέθηκαν. Ωστόσο, δεν μπορώ να παραβλέψω μια μελαγχολία που νοιώθω βλέποντας αυτούς τους μαύρους μεταλλικούς σκελετούς, γυμνωμένους από την ξύλινη, φιλόξενη σάρκα τους. Νοιώθω λίγο σαν να συνέβαλα στο θάνατο δύο καλοκάγαθων και τόσο ανεκτικών πλασμάτων. Δεν θα προσφέρουν πια ανάπαυση, ανακούφιση, παρηγοριά, αγάπη, αλλά ούτε άσυλο στους ενοχλητικούς. Σε αυτή την πόλη όλα είναι μολυσμένα..
Γιατί μελαγχολείς ψυχή μου; Ξέρω, θα πετάξεις και εσύ μια μέρα μακριά, πληγωμένο από εμένα πουλί, αποζητώντας λίγη ανάπαυση και γαλήνη.
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ: 3 του Σεπτέμβρη (sic), 7:30 το απόγευμα, η Ομοσπονδία Βιοτεχνικών Σωματείων Αθήνας και πολλά σωματεία επαγγελματιών οργανώνουν συγκέντρωση στην Ομόνοια κατά των φορομπηχτικών μέτρων. Η είδηση από τον Ριζοσπάστη. UPDATE Τρίτη 2/9 15:45: Φαίνεται ότι από πίσω βρίσκεται το ΠΑΜΕ, δεν ξέρω αν θα πάω, απίθανο το βλέπω.
24 σχόλια:
Δεν είχαν ψυχή τα παγκάκια, εσύ τους έδωσες..
Τα συγχαρητήριά μου και πάλι. ΓΡ
οι ερωτευμένοι στα παγκάκια δε δίνουν όρκους αγάπης, το κάνουν κανονικά...
Ευχαριστώ, ΓΡ.
Aerostatik, ερωτευμένοι, ευφημισμός. Εξάλλου, δεν μοιάζει ούτε υγιεινό.
Περαστικός καλημέρα!
"Περαστικός" και κατα λάθος βρέθηκα στην γειτονιά, αλλά μάλλον θα γίνω τακτικός!
Καλή συνέχεια!
Ωρα καλή!
Δεν έχω συναντήσει σε άλλη χώρα περισσότερα σπασμένα παγκάκια και τόσο μεγάλη απαξίωση για ό,τι θεωρείται Δημόσιο.
Όσο για τον Αλογοσκούφη τι να πω...
doctor
Ευχαριστώ, busy bee, ευπρόσδεκτος.
Γεια σου Doctor, σε αυτή την περίπτωση τα αφαίρεσε ο δήμος, αναρωτιέμαι αν σε άλλες πσρόμοιες περιπτώσεις τα σπάνε οι ίδιοι οι γείτονες. Για τον Αλογοσκούφη, καλύτερα να μην πω ούτε εγώ μήπως με τραβολογάνε σε καμιά δίωξη ηλεκτρονικού εγκλήματος.
Δεν φτάνει που είχες τζάμπα τσόντα ενώ άλλοι πληρώνουνε.
Θλίψη μ' έπιασε. Δεν τα λυπήθηκες κακούργε;
Είσαι γκρίνιας αλλά τελικά είσαι και ψυχούλα Περαστικέ.
Αν ήταν μόνο αυτά, δεν θα διαμαρτυρόμουν, Elliida.
γιατι οι ερωτυλοι τυποι που ζωγραφιζεις ειναι (ως συνηθως) μουστακαληδες?
Γεια σου Nelly, μα, δεν υπάρχει μουστάκι σε κανένα από τα δύο σκίτσα.
Μπαρδον! Καλα στο πρωτο, δεν υπαρχει.
Ο δευτερος ομως? Κι αυτο το παχυ καφετι μεταξυ βασης μυτης και ανω χειλους τι ειναι?
ΥΓ:σκεψου να μη σχεδιαζες και νατουραλιστικα...
Καλημερα,
κατ' εξαιρεση δεν θελω σημερα να συμβαλλω στην χορωδια "ολα ειναι σαπια και βρωμικα στην Ελλαδα". Μια χορωδια στην οποια συνηθως πρωτοστατω ;-)
Το οτι τα παγκακια ξηλωθηκαν με βρισκει αντιθετο, αν ηταν στο χερι μου θα τα επανεφερα. Αυτη η λογικη "στα παγκακια γινεται κατι που δεν μας αρεσει, αρα να ξηλωσουμε τα παγκακια" μου ειναι τελειως ξενη. Αν αυριο γινουν τα ιδια πραγματα στο πεζοδρομιο θα καταργησουμε τα πεζοδρομια;
Το οτι ενα ζευγαρακι κανει ερωτα στο παγκακι με γεμιζει χαρα. Μακαρι ολοι μας ετσι, και στα δικα μας. Γιατι να με ενοχλει;
Το οτι ενας ναρκομανης ειτε αστεγος κοιμαται στο παγκακι επισης δεν με ενοχλει (τυχαινει να εχω κοιμηθει σε παγκακια πολλες νυχτες). Για ποιον λογο πρεπει να μενει το παγκακι αδειο την νυχτα;
Η μονη προυποθεση που βαζω ειναι να μην αποτελει ο ναρκομανης κινδυνο για τους αλλους (πεταμενες βελονες, εγκληματικοτητα κ.α. ). Οσο δεν ενοχλει κανεναν, δεν εχω προβλημα να κοιμαται οπου θελει.
Κανονικα θα επρεπε η πολιτεια να παρεχει στους ναρκομανεις και αστεγους καποιους χωρους, καποια προνοια. Με το να τους ξηλωνεις τα παγκακια δεν εκανες τιποτα.
Υ.Γ. Το υφος του ποστ ομορφο.
Ουπς, τωρα ειδα το σχολιο σου πιο πανω "αν ηταν μονο αυτα δεν θα διαμαρτυρομουν".
Ποια ηταν λοιπον τα πραγματικα αιτια της απομακρυνσης των σανιδων;
Γεια σου Nelly, είναι το ανοικτό του στόμα από όπου κρέμεται η γλώσσα του και πάνω φαίνονται λίγο τα δόντια. Ίσως αν πατήσεις πάνω και εμφανιστεί σε μεγαλύτερο μέγεθος να φαίνεται καλύτερα. (Πάει το ηθικό μου) :-Ρ
Dralion, αυτό που κυρίως ενοχλεί εμένα και δεν μπορώ να ανεχθώ με τίποτα είναι ο ΘΟΡΥΒΟΣ (οι μόνοι θόρυβοι που δεν με ενοχλούν είναι αυτοί της φύσης και των ζώων). Είναι το ένα πράγμα που μπορεί να με οδηγήσει σε κατάσταση μανίας. Υπήρχε θόρυβος από τις παρέες διαφόρων αλητάμπουρων. Βέβαια, υπήρχαν πολλά προβλήματα και σε σχέση με την ασφάλεια και σε σχέση με τη βρωμιά. Ξεκαθαρίζω ότι το να κοιμηθεί ένας άστεγος στο παγκάκι ή να κάνει κάτι ένα ζευγαράκι δεν με ενοχλεί προσωπικά (αν και πάλι δεν ξέρω πώς μπορεί να το πάρει μια οικογένεια με μικρά παιδιά αν τέτοιες πράξεις συμβαίνουν σχετικά νωρίς).
Όλοι όσοι χρησιμοποιούν ένα παγκάκι δεν είναι ίδιοι, όπως αναφέρω, το θέμα είναι ποιοι μαζεύονται σε αυτό. Βεβαίως και ήταν απογοήτευση και για μένα και μια ήττα αυτού που θα ήθελα να είναι η πόλη. Ξέρεις όμως, ζω σε μια περιοχή, κάτω από την Κυψέλη, που συνεχώς υποβαθμίζεται και λόγω της υψηλής συγκέντρωσης μεταναστών χαμηλού μορφωτικού και πολιτιστικού επιπέδου και ακόμη χαμηλότερης κοινωνικής συνείδησης, η πραγματικότητα αυτή δεν αναιρείται από τις περιπτώσεις μεταναστών που μπορώ να πω ότι συμπεριφέρονται καλύτερα από τους Έλληνες κατοίκους (και είναι και πιο φιλόζωοι). Αυτό δεν είναι ρατσισμός, είναι μια πραγματικότητα που βιώνω καθώς ζω στην ίδια περιοχή από τότε που γεννήθηκα.
Η κοινωνική συνοχή είναι ανύπαρκτη, το ίδιο και η αστυνόμευση, το ίδιο και η ασφάλεια. Οι προστριβές μεταξύ κατοίκων και των νεαρών που μαζεύονταν ήταν σχεδόν καθημερινές και ακόμη και εγώ είχα καυγαδίσει, είχα απειληθεί και είχα απειλήσει (αν πάψω ξαφνικά να γράφω κάποια στιγμή, θα ξέρετε, ή θα είμαι στο χώμα ή στη φυλακή - υπόκρουση ραπ). Η πόλη αυτή είναι εχθρική και σκέφτομαι το ενδεχόμενο να οπλιστώ με κάποιο τρόπο. Ζούμε στοιβαγμένοι σε αυτές τις συσκευασίες εργατικού δυναμικού και υπερβολικά κοντά ο ένας στον άλλο, τόσο κοντά, ώστε να πέρδεται ο ένας και να τη ρουφάει ο άλλος. Αυτή είναι η ποιότητα της ζωής μας, αυτό είναι το καραμανλικό μοντέλο ανάπτυξης της νεότερης Ελλάδας, της τσιμεντοουτοπίας που μοιάζει αυτή την περίοδο να καταρρέει έχοντας σχεδόν εξαντλήσει τα καύσιμά της. Να δω τότε τι θα γίνει με τις εκατοντάδες χιλιάδες των μεταναστών που χωρίς κανένα έλεγχο και προγραμματισμό εισήλθαν κυρίως παράνομα στη χώρα προς μεγάλη χαρά των εργολάβων και των αγροτών που ήθελαν δουλική εργασία και δεν θα μπορούν πια να απορροφηθούν από οικοδομές και άλλα κατασκευαστικά έργα.
Μπορεί να υποτιμώ κάποιους παράγοντες, να πέφτω έξω σε εκτιμήσεις, αλλά ένα πράγμα είναι σίγουρο, η ποιότητα ζωής έχει υποβαθμιστεί ακόμη και σε σχέση με αυτό που ήταν τη δεκαετία του 80. Θυμάμαι πολύ καλά πώς ήταν να κυκλοφορείς στο δρόμο τότε και πώς είναι σήμερα. Σήμερα, δεν λείπουν ακόμη και οι πυροβολισμοί και οι φόνοι και οι συμπλοκές στους δρόμους, μεταξύ αλλοδαπών κατά 99,99%. Προκαλώ να έλθει ο οποιοσδήποτε αριστερός της Κηφισιάς ή του Κολωνακίου και να μου πει ότι αυτό που έκανα ήταν λάθος, να μου πει ότι αυτή η περιγραφή είναι λάθος και μετά να μου πει ότι με κάποιο μαγικό τρόπο θα πάρουμε λεφτά από κάπου, από τους εφοπλιστές και τους πλουσίους της Ελλάδας που σίγουρα αν τους φορολογήσουμε φτάνουν για να τρώμε όλοι με χρυσά κουτάλια, και για να εξασφαλίσουμε τους πόρους για να εντάξουμε όλους αυτούς τους ανθρώπους ομαλά στο κοινωνικό σύνολο.
Μια κοινωνία, μια χώρα, έχει συγκεκριμένα όρια ανοχής και ρυθμούς με τους οποίους μπορεί να ενσωματώνει άτομα που έρχονται από το εξωτερικό περιβάλλον της, πέραν αυτών, επικρατούν οι διαλυτικές τάσεις και σε ακραίες περιπτώσεις μπορεί να έλθει η κατάρρευση. Στη λαϊκή φαντασία, ο βάρβαρος που προκάλεσε ή ώθησε στην παρακμή και πτώση τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία ήταν ένας έφιππος πολεμιστής που ξαφνικά εισέβαλε από τα βόρεια σύνορα και έφτασε σε μια εβδομάδα στη Ρώμη καίγοντας και λεηλατώντας. Όποιος έχει μελετήσει ιστορία γνωρίζει ότι στην ουσία και στην συντριπτική πλειονότητά τους ήταν... λαθρομετανάστες, άνθρωποι που έψαχναν χώρο για εγκατάσταση, δουλειά, μισθούς, καλύτερες συνθήκες. Ας αντιμετωπίσουμε μία φορά την πραγματικότητα όπως έχει.
Μπορεί να είμαι και παρανοϊκός, σε αυτή την πόλη η παράνοια είναι χαρακτηριστικό της πλειονότητας των κατοίκων. Περιμένω εκείνο το βράδυ με πανσέληνο που θα ξεχυθούν όλοι στους δρόμους με ό,τι όπλο τους βρίσκεται πρόχειρο, ακόμη και με κουζινομάχαιρα, σε μια γιορτή της σφαγής. Θα ξεβρωμίσει λίγο ο τόπος.
Περαστικέ πρέπει να αποκλείσεις με οδόφραγμα την είσοδο στον πεζόδρομο και να τον σπείρεις με σκουριασμένα καρφιά...
Ακόμη κι έτσι, δύσκολα θα γλυτώσεις γιατί οι κάφροι έχουν ανοσία...
Χα χα, κάποιο ναρκοπέδιο ίσως.
Μπουρλόοοοοοοοοτο! Την ίδια ασχήμια,λύπη και θυμό ένιωσα και γω Περαστικέ κάνοντας μια βόλτα τις προάλλες στη γειτονιά που γεννήθηκα στους Αμπελοκήπους, περιοχή οδου Στεβαστουπόλεως η οποία έχει μετατραπεί σε Τσάινα Τάουν με σουπερμάρκετ κινέζικα απαίσια και βιντεοκλάμπ κινέζικα και Ινδικά κακόγουστα. Ο νόστος μου και ο ρομαντισμός μου ισοπεδώθηκαν. Μπουρλόοοοοοοοοοοτο!
Καλημέρα Angeliki, νομίζω ότι είμαστε αναγκασμένοι να αποχαιρετίσουμε τις γνώριμες γειτονιές των παιδικών μας χρόνων.
Αυτό που ζούσαμε στα 20 μας είναι πάντα καλύτερο από αυτό που ζούμε στα 40. Όλα φεύγουν και αλλάζουν αλλά αυτό που μας ενοχλεί πραγματικά είναι ότι φεύγουν τα νιάτα μας. Beauty is in the eyes...
Ψυχραιμία λοιπόν...
Πριν απο λίγο έμαθα πώς έφυγε ένας φίλος. Ετών 39 απο ανακοπή. Τελικά αποχαιρετούμε πολλά......σπουδαία και τρυφερά. Συγγνώμη αν σας μελαγχόλησα,δεν ήθελα αυτό, αλλά να μοιραστώ ένα γλυκό πόνο που ταρακούνησε την ημέρα μου και με έκανε να αναρωτιέμαι..........χωρίς να υπάρχουν εκλογικευμένες απαντήσεις όπως πάντα.
Προσωπικά θεωρώ το σεξ κάτι πολύ ιδιαίτερο μεταξύ δύο ατόμων και δεν θα ήθελα το ανήλικο παιδί μου να παρακολουθεί τσόντα live σε παγκάκι.Δεν είμαι ρατσίστρια με τους ναρκομανείς και το θεωρώ απαράδεκτο να κοιμούνται στα παγκάκια.Ούτε αδέσποτο θέλω να βλέπω στο παγκάκι,πόσο μάλλον ανθρώπινες υπάρξεις.
Ολα τραβάνε προς το χειρότερο ,ειδικά στο κλεινόν άστυ.
Γιατί δεν αρχίζετε να σκέφτεστε-όλοι εσείς που φρικάρετε με αυτόν τον τρόπο ζωής- την αποκέντρωση?
Να κυκλοφορείτε με το ποδηλατάκι σας,να έχετε τον κήπο σας,να ζήτε λιτά χωρίς το άγχος των δανείων για τον κορεσμό της υπερκατανάλωσης,να βλέπετε λιγότερη Τ.Β. να υιοθετήσετε ένα ζώο ή ένα τριτοκοσμικό παιδί,να μην ενδιαφέρεστε αν θα βγει το κόμμα σας για να σας προάγει σε ανώτερη θέση...και να βλέπετε και να ακούτε τους ήχους τις φύσης αγκαλιά με τους αγαπημένους σας σένα παγκάκι που ίσως εσείς μαστορέψατε για να στηθεί και όχι η ...απουσία της πολιτείας.
Περαστικέ ,ζητώ συγγνώμη για την πολυλογία αλλά ας μην γκρινιάζουμε χωρίς να προσπαθούμε να αλλάξουμε αυτά που μας ενοχλούν..
Εστω και λίγο!!!
Καλησπέρα. Πολύ μου αρέσει ο τρόπος που γράφεις και η ζωντάνια που έδωσες στους χαρακτήρες σου.
Θα σε επισκέπτομαι συχνότερα..
Ο τύπος στο παράθυρο εσύ είσαι;
Harry, καλή η ψυχραιμία, αλλά χρειάζεται και λίγη ησυχία.
Angeliki, λυπάμαι, η ζωή είναι ένας δρόμος με αποχαιρετισμούς, αν είμαστε τυχεροί και με καλωσορίσματα.
Panagiota, πολλές φορές φαντασιώνομαι αυτή την αλλαγή στον τρόπο ζωής μου. Τι με κρατάει; Ίσως περισσότερο η αδράνεια, ο φόβος μήπως εγκλωβιστώ κάπου αλλού. Κάποια στιγμή θα το κάνω το βήμα.
Ευχαριστώ Wert01gf, χμμμ θα μπορούσε.
Δημοσίευση σχολίου