Η απειλή του κτήνους

Ακούω και διαβάζω συνεχώς για φόνους των ελάχιστων αρκούδων που καταφέρνουν να επιβιώσουν στην Ελλάδα. Η δικαιολογία είναι ότι προκαλούν κάποιες φθορές σε καλλιέργειες και μελίσσια ενώ ακόμη τις θεωρούν απειλή όταν πλησιάζουν σε οικισμούς. Απορίας άξιο όμως είναι το πώς οι άνθρωποι που φοβούνται τις αρκούδες και τις καταδιώκουν δεν κυνηγούν ένα απείρως πιο απειλητικό και καταστροφικό πλάσμα που ευθύνεται κάθε χρόνο για εκατοντάδες θανάτους ανθρώπων. Είμαστε απρόθυμοι να μάθουμε να συμβιώνουμε με την αρκούδα και το λύκο, τρέμουμε στη σκέψη ότι μπορεί να έλθουμε αντιμέτωποι με ένα τέτοιο πλάσμα, ενώ παράλληλα αναλαμβάνουμε τεράστιο κόστος και μαθαίνουμε σύνθετους κανόνες για να συμβιώνουμε με αυτή τη νέμεση στην οποία αναφέρομαι, με αυτό το ανθρωποφάγο κτήνος που κυκλοφορεί ανενόχλητο δίπλα μας σε τεράστιους αριθμούς, που κατασπαράσσει ενηλίκους και παιδιά, χωρίς κανένας να βγαίνει έξω με το δίκαννο για να το γεμίσει με σκάγια. Μάλιστα, όχι μόνο δεν το κυνηγούμε, αλλά πολλοί το υπηρετούν κιόλας. Γυαλίζουν το μεταλλικό δέρμα του, το ποτίζουν και το αφήνουν να καταστρέφει το περιβάλλον μας και, κυρίως, να μαγαρίζει τον αέρα που αναπνέουμε, ενώ θεωρούν αποδεκτό τα παιδιά τους να διατρέχουν μεγάλο κίνδυνο να φαγωθούν από ένα από αυτά τα πλάσματα, έναντι του πρακτικά ανύπαρκτου κινδύνου να δεχθούν επίθεση από κάποιο αγρίμι. Δείτε εδώ για το πως το αιμοβόρο αυτό πλάσμα επιτίθεται ακόμη και σε αρκούδες.



Είμαστε περίεργα πλάσματα οι άνθρωποι.

Δεν μας ενοχλούν τα δεινά που επισωρεύουμε από απληστία στους εαυτούς μας, δεν μας ενοχλεί ο ελεεινός τρόπος ζωής μας, η στρεβλή μας αντίληψη για τον κόσμο και τη θέση μας σε αυτόν, δεν μας ενοχλεί που εξαφανίζουμε μαζικά είδη από τον πλανήτη (ενώ ό,τι αγρίμι καταφέρνει να επιβιώσει τρέχει πανικόβλητο να βρει μια σπιθαμής γη για να αποθέσει την ύπαρξή του ή αναγκαστικά έρχεται σε σύγκρουση με τη διαρκώς επεκτεινόμενη παρουσία μας και με τον καοήθη όγκο του υποπολιτισμού και του υπερπληθυσμού μας), δεν μας ενοχλούν τα εργατικά ατυχήματα, δεν μας ενοχλούν οι παράπλευρες απώλειες από τους υπερήφανους στρατούς των κυνηγών, μας ενοχλεί όμως βέβαια αφάνταστα ότι σε αυτό τον ξερότοπο που καταντήσαμε να είναι η Ελλάδα, ανάμεσα στους οδικούς μας άξονες και στις Εγνατίες και στα έργα πνοής και στα αυθαίρετα και στα λυόμενα και στα εργοστάσια και στα χωράφια και στις ξενοδοχειακές μονάδες και στη ξεφτιλισμένη τη γκλαμουριά μας και το κιτς μας μπορεί ακόμη να ανασαίνει μια αρκούδα με το μικρό της ή ένας λύκος (αν δεν έχουν πέσει θύματα τροχαίου/πυροβοληθεί/δηλητηριαστεί). Πώς να ανεχθούμε αυτή την απειλή; Σκοτώστε τα όλα! Λύκοι και αρκούδες; Μόνο στα παραμύθια και στα ντοκιμαντέρ του ΣΚΑΪ, εκεί είναι η θέση τους.

Ο σύγχρονος Έλληνας είναι διατεθειμένος να ψάχνει δύο ώρες στο κέντρο της Αθήνας για να παρκάρει και να ξοδεύει μεγάλα ποσά για να κινεί το ΙΧ του αντί να χρησιμοποιεί τα πόδια του ή τα μέσα μαζικής μεταφοράς, αλλά δεν είναι διατεθειμένος να κουνήσει ούτε το δαχτυλάκι του (εκτός αν είναι για να πατήσει τη σκανδάλη) ή να ξοδέψει ένα ευρώ (εκτός αν είναι για φυσίγγια) προκειμένου να συμβιώνει αρμονικά με τα ζώα.

Δώστε χώρο στα πλάσματα της φύσης, δώστε χώρο στους ανθρώπους.

Σημείωση: Το καλύτερο μέσο προστασίας περιουσιών και ανθρώπων από αρκούδες και άλλα αγρίμια στις αγροτικές περιοχές είναι γνωστό από τα πανάρχαια χρόνια και είναι, φυσικά, ο καλύτερος φίλος του ανθρώπου, ιδίως ο παραδοσιακός, ελληνικός ποιμενικός σκύλος που και αυτός πλέον σπανίζει. Πρέπει να μάθουμε ξανά να ζούμε με τα ζώα, όχι εναντίον των ζώων - αυτή τη φορά με περισσότερο σεβασμό προς αυτά. Για τον εκδρομέα, το καλύτερο μέσο προστασίας είναι η γνώση και η πληροφόρηση σχετικά με τη σωστή συμπεριφορά στη φύση και για τους κινδύνους που ενδέχεται να συναντήσει σε κάθε περιοχή. Παράλληλα, η τεχνολογία μας παρέχει και μη θανάσιμα μέσα προστασίας, όπως ειδικά σπρέι (αν ποτέ φτάσουμε στο σημείο η ελληνική φύση να αποκτήσει πάλι πληθυσμούς από λύκους και αρκούδες, όπως κάποτε - σαρκαστικό).

Σχετικοί σύνδεσμοι:
Δύο σχετικές ειδήσεις, εδώ και εδώ.
Περιβαλλοντική οργάνωση Αρκτούρος
Περιβαλλοντική οργάνωση Καλλιστώ.
WWF