Οι συντεχνίες δημιουργούν τους εργαζομένους-δούλους

- Όλο παράπονα είστε και εσείς, καημένη!.

Κάποιες φορές, έχω αναφερθεί στα προνόμια ορισμένων κατηγοριών εργαζομένων, όπως οι δημόσιοι υπάλληλοι και το πώς αυτά γίνονται δυσβάστακτο βάρος για την κοινωνία. Πολλές φορές ακούμε αυτούς του ανθρώπους όταν αγωνίζονται για τα «κεκτημένα» τους να προσπαθούν απελπισμένα να κερδίσουν τη συμπάθεια των άλλων εργαζομένων και γενικά των πολιτών (που αρκετές φορές ταλαιπωρούν, με την αδιαφορία, τις κοπάνες, την ανικανότητα και την απροθυμία τους να εκτελέσουν τα καθήκοντά τους) ισχυριζόμενοι ότι τα δικά τους προνόμια με κάποιο τρόπο οδηγούν σε γενική βελτίωση της θέσης όλων των εργαζομένων. Ποτέ δεν το έχαψα αυτό το παραμύθι και, πρόσφατα, πληροφορήθηκα από μια ραδιοφωνική εκπομπή για έναν από τους άμεσους τρόπους με τους οποίους ο προνομιούχος εργαζόμενος στέκεται στην πλάτη του εργαζομένου που δεν έχει στον ήλιο μοίρα.

Μετά την περίπτωση της Κούνεβα, όλοι πλέον γνωρίζουν για τις καθαρίστριες που μισθώνονται από γραφεία που τις εκμεταλλεύονται στυγνά. Είναι γνωστό ότι αυτά τα γραφεία παρέχουν καθαρίστριες και σε δημόσιες υπηρεσίες και οργανισμούς, ακόμη και στην ΓΣΕΕ, που κατά τα άλλα διαρρηγνύει τα ιμάτιά της για την προστασία των εργασιακών σχέσεων. Ο λόγος, όπως αναφέρθηκε σε εκείνη τη ραδιοφωνική εκπομπή, είναι απλός. Αν προσληφθεί μια καθαρίστρια κατευθείαν στο Δημόσιο ή σε ένα οργανισμό όπως η ΓΣΕΕ, μετά από δύο ή τρία χρόνια έχει το δικαίωμα να μετακινηθεί σε γραφείο. Με άλλα λόγια, καθαρίστρια χρειάζεσαι, γραμματέας σου προκύπτει! Για να μην βρωμίσεις, θα πρέπει διαρκώς να κάνεις νέες προσλήψεις και, βεβαίως, να εφευρίσκεις και θέσεις για να βολεύεις σε γραφεία τις προηγούμενες καθαρίστριες (για να κάνουν τι;), αυξάνοντας με ταχείς ρυθμούς τον ευάριθμο πληθυσμό των δημόσιων, μόνιμων υπαλλήλων μας. Η μόνη άλλη λύση; Να απευθυνθεί ένας οργανισμός σε κάποιο από τα γραφεία που παρέχουν τέτοιες υπηρεσίες, αναθέτοντας εξωτερικά το έργο της καθαριότητας.
.
Θα έλεγα ότι αυτό εξηγεί και την απροθυμία της ΓΣΕΕ και των άλλων εργατοπατέρων/συνδικαλιστών/εργαζομένων στους οργανισμούς όπου απασχολούνται αυτές οι καθαρίστριες να τους συμπαρασταθούν, και ας έχουν όλο το δίκιο, και ας ζητούν μόνο την εφαρμογή των νόμων. Αλλά, βλέπετε, αυτές δεν είναι «σαν και εμάς». Ο εργαζόμενος που βολεύεται σε ένα γραφειάκι μετά από δύο χρόνια εργασίας στο πόστο για το οποίο έχει προσληφθεί, προαπαιτεί τον εργαζόμενο που πέφτει θύμα στυγνής εκμετάλλευσης. Αν δεν υπήρχε ο πρώτος, αν ο εργαζόμενος που προσλαμβανόταν για να κάνει καθαριότητα έμενε σε αυτό το πόστο, μέχρι τουλάχιστον να υπάρξει πραγματική ανάγκη για να μετακινηθεί κάπου αλλού, θα εξέλιπε ένα σημαντικό εμπόδιο για τη μόνιμη πρόσληψη τέτοιου προσωπικού. Θα εξέλιπε όμως και το βόλεμα και ο παρασιτισμός. Όταν η ΓΣΣΕ και η ΑΔΕΔΥ και οι λοιπές συντεχνίες θα κάνουν πάλι κινητοποιήσεις για το ιερό δικαίωμά τους να βγαίνουν για ψώνια κατά τις εργάσιμες ώρες, θα απαιτούν τη συμπαράσταση και συμπαράταξη όλων των εργαζομένων. Υποκρισία και απύθμενο θράσος είναι βασικά γνωρίσματα του Έλληνα συνδικαλιστή.