Ο δήμαρχος Σάρουμαν *

(κλικ για μεγέθυνση)

Εμφανίστηκαν μια νύχτα σαν απόκοσμες σκιές στα βουνά γύρω από την πόλη. Υπήρξαν κάποιες αναφορές για δέντρα που εμφανίστηκαν από το πουθενά, στον Υμηττό, στην Πάρνηθα, στην Πεντέλη, δέντρα ψηλά και δυνατά, με περίεργα σχήματα. Οι αρχές δεν έδωσαν σημασία και αντιμετώπισαν με σκωπτικά σχόλια τις αναφορές. Τα ξημερώματα, το αστείο αποδείχθηκε εφιάλτης. Τα εντ ** μπορεί να είχαν κάνει την τελευταία τους πορεία στη Μέση Γη, εναντίον της Ίσενγκαρντ, στον «Άρχοντα των Δακτυλιδιών», αλλά είχαν άλλη μια πορεία να κάνουν στο δικό μας κόσμο, εναντίον της τσιμεντούπολης. Τα έφερε στον κόσμο μας το βογκητό των υπεραιωνόβιων παππούδων που διαμελίστηκαν από τα αλυσοπρίονα σε εκείνο το μικρό παρκάκι της Κυψέλης. Βγαλμένα από τις σελίδες του βιβλίου, συγκεντρώθηκαν σε ομάδες, κύκλωσαν την πόλη από παντού και τα χαράματα άρχισαν να βαδίζουν, για να διεκδικήσουν ξανά το βασίλειο της φύσης και να συντρίψουν την ασχήμια.

Ξεκίνησαν το καταστροφικό τους έργο από τα προάστια, βαδίζοντας προς το κέντρο. Κομμάτιαζαν τις πιο ανθεκτικές τσιμεντένιες κατασκευές με την ευκολία που ένας άνθρωπος κομματιάζει την κόρα του φρεσκοψημένου ψωμιού. Τα νέα διαδόθηκαν γρήγορα. Οι δρόμοι γέμισαν από πανικόβλητα πλήθη. Η αστυνομία και ο στρατός, ακόμη και η αεροπορία, προσπάθησαν να αντιτάξουν αντίσταση. Ο αιφνιδιασμός ήταν πλήρης, στρατός και αστυνομία δεν μπορούσαν να κινηθούν στο κυκλοφοριακό κομφούζιο που είχε δημιουργήσει το κύμα πανικού. Από την άλλη μεριά, τα εντ αποδείχθηκαν πιο ανθεκτικά και ικανά από όσο έδειχναν τα ξύλινα κορμιά τους. Δεν ήταν μόνο τα χέρια τους που έσπερναν την καταστροφή, ήταν οι φοβερές οιμωγές τους, ένα μίγμα πόνου και θυμού, που από μόνες τους κατέστρεφαν τα ανθρώπινα κτίσματα και τις μηχανές, αλλά και οι άνθρωποι δεν μπορούσαν να αντέξουν.

Ήταν το τέλος της άσχημης πόλης. Η παράδοση λέει ότι αφού είχαν σπείρει την καταστροφή, τα εντ, οι δεντράνθρωποι, συγκεντρώθηκαν λίγο πριν να ξαναχαθούν στη χώρα του παραμυθιού γύρω από το δημαρχείο, το μόνο μέρος που είχαν αφήσει άθικτο, και βασάνισαν με τις κραυγές τους μέχρι παραφροσύνης τον δήμαρχο που είχε κλειστεί μέσα, πανικόβλητος και απελπισμένος...

... τον δήμαρχο που και εγώ ομολογώ πως ψήφισα, καθώς υποσχόταν ακόμη και ότι θα γκρεμίζει κτίρια για να κάνει πάρκα και να φυτεύει δέντρα (δεν έχουν όλοι μνήμη μίας εβδομάδας), τον δήμαρχο που αποδείχθηκε ότι έλεγε ψέματα, τον δήμαρχο που αποδείχθηκε ξυλοκόπος, τον δήμαρχο που κόβει δέντρα για να φυτεύει τσιμέντα, τον δήμαρχο του «κόβουμε τα δέντρα σήμερα, αλλά μην αντιδράτε, διότι πάλι με χρόνια με καιρούς, πάλι θα ξαναγίνουν», τον δήμαρχο που ακόμη και αυτά που ξαναφυτεύει, όπως υπόσχεται, δεν είναι δέντρα, αλλά ζαρντινιέρες και πλακάκια, σε μια αποθέωση βαλκανονεοπλουτίκ αισθητικής. Αυτά σε μια πόλη που σε περιοχές της έχει μόλις το ένα δέκατο αυτού που θεωρείται ελάχιστη έκταση πρασίνου για ανθρώπινες συνθήκες ζωής. Πάντως, καθώς τα εντ παραμένουν μέσα στις σελίδες των βιβλίων και στα κινηματογραφικά καρέ, η τσιμεντένια φυλακή μας μοιάζει ασφαλής, σε αντίθεση με τη σωματική και την ψυχική μας υγεία.

.

* Σάρουμαν: Ο κακός μάγος που είχε συμμαχήσει με τον Σάουρον στον Άρχοντα των Δακτυλιδιών.

** Εντ: Οι δεντράνθρωποι, που, εξοργισμένοι από τις καταστροφές που έκανε ο Σάουρον και τα ορκ του στα δάση επιτέθηκαν και κατέστρεψαν το οχυρό τους, την Ίσενγκαρντ. Περισσότερα, εδώ..

.

Υ.Γ. Δεν ξέρω τι με έπιασε να το κάνω αυτό, μου βγήκε το λάδι για να ετοιμάσω αυτό το λάδι σε λίγα βράδια.