Σάββατο, Μαΐου 17, 2008

Πρόσφυγας θορύβου

18 Μαΐου, Διεθνής Ημέρα Μουσείων. Το ίδρυμα που βρίσκεται δίπλα από το σπίτι μου προγραμμάτισε εκδηλώσεις για όλο το τριήμερο, από την Παρασκευή. Δυστυχώς, την Παρασκευή και το Σάββατο οι εκδηλώσεις αυτές περιλαμβάνουν και υπαίθριες μουσικές εκδηλώσεις. Δεν ξέρω κατά πόσο είναι ή θα έπρεπε να είναι νόμιμες τέτοιες εκδηλώσεις σε κατοικημένες περιοχές. Δεν ξέρω πώς μπορεί να θεωρηθεί ότι κάποιος έχει το δικαίωμα να καταστρέφει την οικιακή σου γαλήνη εισβάλλοντας, ηχητικά, μέσα στο ίδιο σου το σπίτι, ανεξαρτήτως του αν εσύ είσαι, για παράδειγμα, άρρωστος, έχεις εργασία, θέλεις να μελετήσεις ή τέλος πάντων να ακούσεις τη δική σου μουσική ή να απολαύσεις λίγες στιγμές ησυχίας. Όπως και να έχει, αντί να συγχυστώ, φέτος αποφάσισα να προγραμματίσω εξόδους την Παρασκευή και το Σάββατο και να αποφύγω τις βραδινές ώρες του θορύβου, ευτυχώς μέχρι τις 11 - 11:30. Και η καλύτερη μουσική, όταν έρχεται από κάπου αλλού, παραμορφωμένη, περνώντας από τοίχους και παράθυρα, ως θόρυβος φτάνει στα αυτιά σου.

Έτσι, εχθές, Παρασκευή, πήγα στον κινηματογράφο και απήλαυσα μια ταινία που νομίζω ότι είναι από τις καλύτερες που έχω δει τα τελευταία χρόνια. Πρόκειται για το "Ταξίδι στην Άγρια Φύση" ( Into the Wild) του Σον Πεν. Απόλυτα ταιριαστή με τη διάθεσή μου και απεικόνιση μιας φαντασίωσής μου, της ζωής εντελώς εκτός της ανθρώπινης κοινωνίας, μέσα στην άγρια φύση, σε πλήρη αυτάρκεια, πλήρη ελευθερία, μέχρι το θάνατο. Δείτε μια σχετική ανάρτησή μου. Μεταφέρω μια φράση από την ταινία: «Δύο χρόνια περπατά τη Γη ... ένας αισθητικός ταξιδιώτης». Ο ήρωας αναφέρει παραθέματα από τον Henry David Thoreau: Rather than love, than money, than fame, give me truth (Αντί για αγάπη, αντί για χρήματα, αντί για φήμη, δώσε μου αλήθεια). Έκπληξη ήταν επίσης όταν κατάλαβα ότι η ιστορία είναι αληθινή πέρα για πέρα, δείτε εδώ. Συνιστώ αυτή την ταινία, ιδιαίτερα αν σας αρέσει να φαντάζεστε ότι κάποια στιγμή αφήνετε κάθε κλίμακα αναφοράς της ανθρώπινης κοινωνίας, κάθε σύμβαση, κάθε ενασχόληση, κάθε άνθρωπο, για να αντικρίσετε τον κόσμο, εκτός και εντός, μόνο με τα δικά σας μάτια, αναζητώντας λίγη αλήθεια, έστω και με ένα όχι ευκαταφρόνητο τίμημα. Αυτή ήταν η επιλογή του ήρωα, χωρίς κανένα μισανθρωπισμό, χωρίς καμία έλλειψη ικανότητας επικοινωνίας, κάθε άλλο.

There is a pleasure in the pathless woods,
There is a rapture on the lonely shore,
There is society, where none intrudes,
By the deep Sea, and music in its roar;
I love not Man the less, but Nature more.

Υπάρχει ευχαρίστηση στα χωρίς μονοπάτια δάση,
Υπάρχει έκσταση στη μοναχική ακτή,
Υπάρχει κοινωνία εκεί που κανείς δεν εισβάλλει με την παρουσία του,
Δίπλα στη βαθιά θάλασσα και τη μουσική της βοής της,
Δεν αγαπώ λιγότερο τον άνθρωπο, αλλά τη φύση περισσότερο.
...............Λόρδος Βύρων, από το ποίημα Childe Harold's Pilgrimage (το απόσπασμα εμφανίζεται στην αρχή της ταινίας).

Για σήμερα δεν μπόρεσα να καταλήξω σε πρόγραμμα. Αυτή τη στιγμή ακούω να έχουν ήδη αρχίσει, ευτυχώς ήπια. Σε λίγο θα σηκωθώ, θα ετοιμαστώ και θα βγω στους δρόμους για να χαθώ για μερικές ώρες... ένας αισθητικός περιπατητής, διωγμένος από το θόρυβο.

Υ.Γ. Ένα άλλο θέμα που πάντα με προβλημάτιζε είναι η επίδραση του θορύβου από υπαίθριες συναυλίες στην πανίδα μια περιοχής. Δεν νομίζω ότι τα περιστέρια του φωταγωγού είναι ευχαριστημένα με όλα αυτά.

10 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Καλή βόλτα, Περαστικέ. :-)

ΓΑΪΔΑΡΑ είπε...

Να περάσεις καλά όπου κι αν σε βγάλει! Σιχαίνομαι να μου επιβάλλουν την παρουσία τους με ήχο ή με παρουσία :P... σε νιώθω!

ps. Ακούν τα περιστέρια?

doctor είπε...

Είναι σπαστικό να μην βρίσκεις ησυχία στο ίδιο σου το σπίτι εξαιτίας κάποιων.
Φαντάσου αυτούς που μένουν δίπλα σε εκκλησίες και ακούνε τις καμπάνες ή τα μεγάφωνα με την αίσχιστη ακουστική και τις παντελώς φάλτσες φωνές παπάδων και ψαλτάδων...

doctor

Περαστικός είπε...

Καλημέρα σας,

Ευχαριστώ Sousou, καλή βόλτα έκανα.

Βεβαίως και ακούν, Γαϊδάρα, βασική ικανότητα επιβίωσης, και μάλιστα και χαμηλές συχνότητες που εμείς δεν ακούμε. Δεν έχεις δει πουλιά να πετούν τρομαγμένα από ένα ξαφνικό θόρυβο;

Doctor, δεν μπορώ ούτε να φανταστώ πώς είναι να μένεις κοντά σε εκκλησία.

Λοιπόν, αφού έκλεισα όλες τις πόρτες και βρήκα ένα δωμάτιο κάπως ήσυχο, κάποια στιγμή βγήκα και περιπλανήθηκα για περίπου 3 ώρες, όταν γύρισα, λίγο μετά τις δώδεκα, ευτυχώς τελείωναν.

gaidara είπε...

Πράγματι ένας ξαφνικός θόρυβος τα τρομάζει αλλά υπέθεσα ότι μπορεί να νιώθουν τις δονήσεις :P
Τότε στο σχολείο που είχα μια εργασία για τα περιστέρια την έφαγε ο σκύλος μου... άστα... :P

συκοφάγος είπε...

Περαστικέ, καλησπέρα. Έχεις δίκιο για την ανάγκη του καθενός μας στην ηρεμία και μάλιστα στο προσωπικό του καταφύγιο. Σκέψου όμως πόσο αφιλόξενος γίνεται ο ιστός της πόλης μας και πόσο μας ωθεί να κλεινόμαστε στα αστικά μας καβούκια (λέγε με τριαράκι με κουζίνα στο φωταγωγό). Είναι μαι προσπάθεια κι αυτή να ανοιχτούμε ξανά στις γειτονιές μας.

Περαστικός είπε...

Γαϊδάρα, τα πίστευαν αυτά οι δάσκαλοί σου; :P

Ioannis, γιατί σε αυτή τη χώρα το να περνάει κάποιος καλά συνεπάγεται ότι ενοχλεί τους άλλους; Κάποιοι χώροι είναι κατάλληλοι για ορισμένες δραστηριότητες, κάποιοι άλλοι όχι. Επιλογές υπάρχουν πολλές, το νταβαντούρι βέβαια θα μου πεις είναι η πιο εύκολη, αλλά δεν ξέρω και τι προσφέρει, σε εμένα ακόμη περισσότερη αποξένωση και αποστροφή και καθιστά περισσότερο αφιλόξενη όχι μόνο την πόλη, αλλά και το ίδιο μου το σπίτι.

pikos apikos είπε...

Θα συμφωνήσω και εγώ . Και εμένα με ενοχλεί. Πρόσφατα υπέστην πλύση εγκεφάλου με κακοπαιγμένα και κακοτραγουδισμένα ποντιακά άσματα, και δεν είχα την εναλλακτική λύση του κινηματογράφου…
την ταινία στην οποία αναφέρεσαι έτυχε να την δω πριν ενάμιση μήνα. Βγήκα από την αίθουσα αναστατωμένος. Πάντα ονειρευόμουνα ένα magic buss. Θα επιτρέψεις να προσθέσω στην εύστοχη παρουσίαση σου, ότι είναι αξιοπρόσεκτη, και η καταπληκτική μουσική της ταινίας.

ellinida είπε...

Κάποτε έμενα στις Λεύκες, ορεινό χωριό της Πάρου και έκαναν κάθε τρεις και λίγο πανηγύρια. Το χωριό αμφιθεατρικά χτισμένο, το σπίτι ψηλά, ήταν σαν να έπαιζαν μέσα στο υπνοδωμάτιο, και μάλιστα νησιώτικα!
Της Αγίας Τριάδας 3μερο πανηγύρι παρακαλώ, all night long.
Μετά απ' αυτόν τον εφιάλτη μετακόμισα.
Μπρρρ μου έχει μείνει ψυχολογικό τραύμα μετά από αυτό!
Από την μέση και κάτω όμως το ποστάκι γίνεται αριστούργημα.
Τα σέβη μου ακόμα μιά φορά.

Περαστικός είπε...

Καλησπέρα σας,

Pikos Apikos, πράγματι, και η μουσική έξαιρετική. Αυτό το magic bus πολλοί το ονειρεύονται.

Ellinida, πράγματι, εφιάλτης. Ευχαριστώ για τα καλά λόγια.