Θαύμα στο νεροχύτη

Διαπιστώνοντας ότι τα περισσότερα σκίτσα των τελευταίων αναρτήσεών μου οπλοφορούν και ενίοτε χειρίζονται βαρύ οπλισμό, αποφάσισα να σκιτσάρω/γράψω κάτι σε διαφορετικό πνεύμα.

Ήταν πριν από μερικές εβδομάδες, τον Ιούνιο, όταν, ετοιμάζοντας το πρωινό μου, είδα ένα πράσινο πραγματάκι να ξεπροβάλει από την αποχέτευση του νεροχύτη. Κάποιο φύλο από τη χθεσινή σαλάτα σκέφτηκα. Προσέχοντας όμως περισσότερο είδα ότι αυτό στεκόταν όρθιο πάνω σε ένα μίσχο και το χρώμα του ήταν ένα ζωηρό, ζωντανότατο πράσινο. Απόρησα και μετά κατάλαβα, ένας σπόρος από κάποιο σαλατικό είχε πιαστεί στη μυστηριώδη ύλη που μαζεύεται στο σιφόνι του νεροχύτη και, σε αυτό το υπόστρωμα, είχε βλαστήσει εν μία νυκτί. Θαύμασα για λίγο με αυτό που είχε συμβεί μέσα σε μερικές ώρες, αλλά μη ξέροντας τι άλλο να κάνω, το τράβηξα και το έριξα στον κάδο με τα σκουπίδια.

Όσο και αν προσπαθούσα να δικαιολογήσω την πράξη μου στον εαυτό μου οι τύψεις δεν με άφησαν.

Τίποτα ζωντανό δεν πρέπει να πετιέται στα σκουπίδια.

Μετανιώνοντας μετά από μερικά λεπτά, ανέσυρα το μικρό πράσινο, όμορφο κορμί από τα απορρίμματα και το τοποθέτησα προσωρινά σε μια υγρή, τυλιγμένη χαρτοπετσέτα και, καθώς εγώ δεν έχω γλάστρες, λίγο αργότερα την ίδια ημέρα, το πράσινο πλάσμα φυτεύτηκε σε μια γλάστρα στο σπίτι των γονιών μου. Σήμερα, το μικρό φυτό έχει εξελιχθεί σε μια υπερήφανη τοματιά, με ύψος περίπου 30 εκατοστά. Την επισκέπτομαι πάντα όταν πηγαίνω στους γονείς μου, στη βεράντα, ανάμεσα στα άλλα φυτά. Έχω την αίσθηση ότι κάτι με συνδέει με αυτό το φυτό. Ανόητοι συναισθηματισμοί ενός σαραντάρη μοναχικού τύπου που δεν τα πήγε ποτέ καλά με τους ανθρώπους, μπορεί να σκεφτεί κάποιος. Θέμα ηθικής τάξης λέω εγώ και η ηθική είναι χάλυβας (η αληθινή ηθική, τέκνο της ευσπλαχνίας και της δικαιοσύνης και όχι ρηχές κοινωνικές συμβάσεις). Αφήστε που μπορεί να φάω και καμιά τομάτα... στο πιάτο μου εννοώ.

Πάντως, από μια άλλη σκοπιά, μικρά περιστατικά σαν και αυτό ταρακουνούν λίγο τον άνθρωπο και τον κάνουν να συνειδητοποιεί κάποιες αλήθειες.

Εν αρχή ήταν η σήψη και η νεκρή ύλη και μετά ήρθε το σπέρμα που περιείχε μέσα στις περιελίξεις του DNA του την πληροφορία, τον αλγόριθμο, το λόγο, και ο λόγος πήρε τη σήψη και τη νεκρή ύλη και με τη θερμότητα του μεγάλου Ήλιου την έκανε να αναριγήσει. Ο λόγος έκτισε την άκτιστη ύλη και στο θάνατο φύτρωσε η ζωή και ύψωσε το ανάστημά της, πράσινη, καθαρή, όμορφη και γεμάτη σφρίγος και θέληση, όχι για πάντα όμως. Κάποτε ο κύκλος θα κλείσει και η ζωή θα αποδώσει ξανά πίσω στο θάνατο αυτά που του δανείστηκε, για να τα αποδώσει ξανά ο κυρ θάνατος σε μια άλλη ζωή, σε έναν άλλο σπόρο που και αυτός έχει το δικαίωμα να περάσει από την επικράτεια της δυνατότητας στην επικράτεια της πραγματικότητας και να χτίσει το δικό του κορμί και να χαρεί τη ζεστασιά του μεγάλου Ήλιου στα δικά του φύλλα.

Ζωή και Θάνατος, οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος, δεν μπορείς να έχεις το ένα χωρίς το άλλο. Μερικές φορές σκέφτομαι ότι το να αποδεχόμαστε το ένα και όχι το άλλο είναι ένα είδος πνευματικής αναπηρίας, στο βαθμό που ως τέτοια μπορεί να χαρακτηριστεί κάθε άρνηση να αντικρίσει κάποιος την αληθινή και συνολική φύση του κόσμου, επιλέγοντας αντί για αυτό να παλεύει να διατηρήσει την ισορροπία του στηριζόμενος στο ένα πόδι. Ο κύκλος, πρέπει να είναι κλειστός, το φίδι πρέπει να δαγκώνει την ουρά του, αν θέλει κάποιος να αρνηθεί το θάνατο, είναι δικαίωμά του, αλλά πρέπει να έχει επίγνωση ότι μαζί αρνείται και τη ζωή. Αυτός είναι ο νόμος του σύμπαντος. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ανοησία από το να δηλώνει κάποιος λάτρης της ζωής και παράλληλα να τρέμει το θάνατο και να ανοητεύει επιθυμώντας κάποια υποτιθέμενη αθανασία, που ακόμη και αυτοί οι Υπερβόρειοι που την έχουν δεν την αντέχουν και επιλέγουν να δίνουν κάποια στιγμή το δικό τους τέλος, κλείνοντας τη ζωή τους με εκείνο το τελευταίο άλμα από το βράχο. Στο κάτω - κάτω, νομίζω ότι το πραγματικό μας πρόβλημα δεν είναι τόσο ο θάνατος ή/και η ζωή, αλλά ο συνοδός τους, αυτός που παραμονεύει πάντα κοντά τους και ουσιαστικά τους επιτρέπει να αφήνουν το ίχνος τους στη συνείδηση, το καθρέφτισμά τους εντός μας, ο Πόνος, αλλά αρκετά για αυτή την ανάρτηση.