Πέμπτη, Ιανουαρίου 21, 2010

Γκιούλιβερ

Με πήραν σήμερα τηλέφωνο, ένας μεγάλος πελάτης, γνωστή πολυεθνική, ζήτησε τα στοιχεία μου, έχουν δει μεταφραστική δουλειά μου και θέλουν να συνεργαστούν μαζί μου απευθείας γιατί το ύφος μου είναι πολύ «εκζέκιουτιβ». Άλλος στη θέση μου μπορεί να πετούσε από τη χαρά του, εγώ, όχι, καθόλου. Ένας ακόμη πελάτης σημαίνει ένας ακόμη μπελάς. Άντε να μάθω τα δικά τους τερτίπια, τις διαδικασίες τιμολόγησής τους, τις παραξενιές τους. Μου αρκούν 4-5 πελάτες και όσα βγάζω. Πρώτη μου προτεραιότητα δεν είναι ο πλούτος, αλλά η ησυχία μου. Ίσως να είμαι περισσότερο επικούρειος από ο,τιδήποτε άλλο, θεωρώ καλή αρχή το «λάθε βιώσας».

.

Είμαι αντικαταναλωτικός και δεν με ενδιαφέρει να βγάλω περισσότερα κέρδη για να ενισχύσω το λαμπρό κράτος μας, όλους αυτούς τους θεσμούς που με δυσκολία ανέχομαι και αναγκαστικά υπηρέτησα - νοιώθοντας τη συνεχή πίεση για να με βρωμίσουν και να με κάνουν να ξεχάσω το ποιος είμαι - και χρηματοδοτώ. Θα προτιμούσα να τους αφήσω να χαθούν και ας έχω και εγώ τις συνέπειες. Το συφερτό αυτό, τη χωματερή που λέγεται ελληνική κοινωνία, την είδα καλά σε κάθε της έκφανση και μόνο περιφρόνηση τρέφω για αυτήν. Οι άρχοντές της και οι λειτουργοί της; Ιδεοληψίες, ανοησίες, σαχλαμάρα, στόμφος, χρυσά σιρίτια σε αποκτηνωμένους, κουτοπόνηρους, αυταρχικούς βλάκες.

.

Το κράτος έχει προβλήματα και τι κάνει; Θεσπίζει νέα γραφειοκρατία! Η γνωστή συνταγή. Θάψτε τα όλα κάτω από χαρτιά! Το «Simplify! Simplify!» του Θορώ δεν τους αγγίζει. Θέσπισε νέα χαρτιά σήμερα, συλλογή αποδείξεων, βεβαιώσεις, πιστοποιητικά, βεβαιώσεις, ένσημα, χαρτόσημα, κωλλόσημα, τα προβλήματα που θα προκύψουν τα βλέπουμε αύριο. Απορούν μετά γιατί δεν υπάρχει επιχειρηματικότητα και όλοι ονειρεύονται το βόλεμα. Ας καταλάβουν ότι ένα από τα πιο θεμελιώδη προβλήματα της χώρας είναι η απροθυμία των ατόμων να δραστηριοποιηθούν σε αυτή την κοινωνία και οικονομία με τους προσφερόμενους όρους. Όλοι ψάχνουν για την τρύπα τους. Οι πιο αξιοπρεπείς, φτιάχνουν τη δική τους.

.

Παραπάνω φόροι; Κίνημα συνειδητής άρνησης καταβολής φόρων οραματιζόμουν. Μήπως να σηκώσω και εγώ τα λεφτά μου να τα πάω σε κάποια άλλη χώρα να τελειώνω; Θα μπορούσα να τα ακολουθήσω αργότερα. Αλλά όχι, το εθνικό καθήκον, η χώρα απειλείται, πρέπει να αγοράζει εξοπλισμούς, για να τρώνε πολλαπλάσια οι μιζαδόροι και οι άρπαγες και να λαδώνονται τα γρανάζια του συστήματος, ο Κωστάκης, ο Γιωργάκης, η Ντορούλα, ο Αντωνάκης, ο δημόσιος λειτουργός που δεν πατάει στη δουλειά του, ο αδιάφορος ή τυραννικός δημόσιος υπάλληλος, ο αγρότης που απαιτεί να τον κάνει βιώσιμο ο φορολογούμενος. Πρέπει το κράτος να εισπράττει για την υγεία ώστε μετά να πληρώνουμε φανερά ή μαύρα για ιδιωτικές υπηρεσίες ή να πεθαίνουμε αβοήθητοι. Τα ίδια για την παιδεία, τα ίδια παντού. Οι υποδομές σαπίζουν, αλλά νέες βιλίτζες φυτρώνουν στα πέριξ. Αποθανέτω μετά των αλλοφύλων! Δεν ψάχνω τρόπους συμμετοχής, αλλά απεμπλοκής και αποχώρησης. Να συμβάλω για την αξιοπιστία της χώρας; Ας καγχάσω! Για να είμαστε μετά business as usual;

.

Όλα μοιάζουν να καταρρέουν. Μερικές φορές αισθάνομαι σαν να είμαι ο τελευταίος που έχει κάποιο ενδιαφέρον για να λειτουργούν σωστά τα πράγματα. Τον τελευταίο καιρό βαρέθηκα να περιμαζεύω και να επισημαίνω τα λάθη των άλλων. Ο λογιστής μου έκανε δύο φορές λάθος ετοιμάζοντάς μου την εξαιρετικά απλή δήλωση ΦΠΑ που υποβάλλω. Αν δεν είχα τη μανία να τα ελέγχω όλα ο ίδιος θα πάθαινα ζημιά. Οι πελάτες, και αυτοί λάθη. Άρχισα να είμαι απότομος μαζί τους. Δεν με ενδιαφέρει καθόλου τι θα κάνουν. Για αυτό έμεινα εργένης και αντί να δανείζομαι αποταμιεύω, για να συμβιβάζομαι όσο λιγότερο γίνεται και να ικανοποιώ τις παραξενιές μου.

.

Έδωσα την άδεια στη συνεργάτιδα που με πήρε να δώσει τα στοιχεία μου στον ενδιαφερόμενο πελάτη, αλλά μπορεί κάλλιστα να τους στείλω στο διάολο όταν επικοινωνήσουν μαζί μου… ή να τους ζητήσω και υπέρογκη αμοιβή.

.

Φαντάζομαι μερικές φορές ότι είμαι σαν τον Γκιούλιβερ όταν τον είχαν δέσει με όλες αυτές τις αναρίθμητες κλωστούλες οι Λίλιπουτ πάνω στην άμμο. Φαντασιώνομαι ότι σε μια στιγμή σηκώνομαι και τα ξηλώνω όλα τινάζοντάς τα πέρα, όλα τα σπαγκάκια του κόσμου, όλες τις έγνοιες μικρές και λύπες.


Περαστικός μαινόμενος και εναντίον όλων.

13 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Περαστικέ θα παρεις και το ιστιολογιο φευγοντας?
Μηπως ολα αυτά τα γραφεις γιατι πρεπει να αγορασεις πλυντήριο και το αποφευγεις, συστηματικά ;)
Α

scarlett είπε...

τωρα η αλήθεια είναι πως φοβαμαι λιγο να αφήσω σχολιο....αλλα θα το αποτολμησω :)
αγαπητε Περαστικε εγω θα προτεινα να την παρεις τη δουλεια. Μονο να τους πεις ότι τα εκζεκιουτιβ υφάκια πληρώνονται αναλογα.
και μετά να προσφερεις στον εαυτο σου διακοπές για όπου το επιθυμείς. οι μικροι λιλιπουτιοι κατορθωσαν να δεσουν τον Γκιουλιβερ μονο οσο εκεινος κοιμοταν.

τον Θορώ ασ'τον καλυτερα. γιατι ουτε κι εκεινος αντεξε μακρια απ'όλα για πανω από 1-2 χρόνια και ζουσε και σε εποχες πολυ διαφορετικες. αλλα υπαρχουν τοσες άλλες λύσεις οικειοθελους αναχωρησης

ou ming είπε...

Ξέρεις :)

Περαστικός είπε...

Γεια σου, Α. Προτιμώ να πλένω στο χέρι :D

Scarlet, πράγματι, τα δεσμά που μας δένουν τα αφήνουμε εμείς να μας δένουν.

Ou Ming, εν οίδα, ότι ουδέν οίδα :P

Jolly Roger είπε...

Ελεος με τον Θορω scarlett. Μας δημιουργεις συμπλεγματα κατωτεροτητας.

Περαστικε, εχω μια δουλιτσα στα σκαρια και θελω να μου σκιτσαρεις μερικα πραγματακια. Ειχα γραψει στο μπλογκ μου πριν 2 βδομαδες σχετικα ;-)

Τωρα με τον καινουργιο σου πελατη με μπερδεψες λιγο. Δεν βλεπω πουθενα να σου ζηταει ιδιαιτερα ανταλλαγματα. Σου ζηταει να κανεις την δουλεια σου οπως την εκανες παντα - δηλαδη αριστα.

Οταν καποιος μου δινει λεφτα χωρις να ζηταει ανταλλαγματα, τεινω να ενδωσω. Ισως οφειλεται στο οτι ειμαι παραδοπιστος.

Τελευταια σκεψη: οσο πιο πολλα μαζεψεις σε οσο πιο συντομο χρονικο διαστημα, τοσο πιο γρηγορα μπορεις να τους φτυσεις ολους και να αποτραβηχτεις στην ησυχια σου.

Εκει θα διαβαζεις Θορω - μαζι με την scarlett ;-)

SUN W KNIGHT είπε...

Ζήτω οι παραξενιές μας !!!
Μαζί θα φύγουμε, φίλε μου Περαστικέ...

Locus Publicus είπε...

Περαστικέ μου, δικαίωμά σου να πάρει ή να αφήσεις τη δουλειά, και να έχεις όποια σχέση θέλεις με το σύστημα, χωρίς να διαφωνώ με όσα λές. Αλλα μην κλείνεις πόρτες, ούτε χρειάζεται να τους προσβάλεις. Μια πρόταση έκαναν οι άνθρωποι, απόρριψέ την αν θέλεις. Νοιώθω πως είσαι λίγο θυμωμένος. Ασε τον χρόνο να το διορθώσει. Καλό ΣΚ.

gaidara είπε...

Φαντάζομαι μερικές φορές ότι είμαι σαν τον Γκιούλιβερ όταν τον είχαν δέσει με όλες αυτές τις αναρίθμητες κλωστούλες οι Λίλιπουτ πάνω στην άμμο. Φαντασιώνομαι ότι σε μια στιγμή σηκώνομαι και τα ξηλώνω όλα τινάζοντάς τα πέρα, όλα τα σπαγκάκια του κόσμου, όλες τις έγνοιες μικρές και λύπες.

Αυτό δε θα είχε και μεγάλο φωτογραφικό ενδιαφέρον! :)

Περαστικός είπε...

Jolly Roger, α πα, πα, σκίτσα του κ**** θα κάνουμε;! :D Το πρόβλημα με άλλο ένα πελάτη είναι ότι, τουλάχιστον μέχρι τώρα, το πρόγραμμά μου είναι φουλ, θα πιεστώ ακόμη περισσότερο συν αυτά που αναφέρω. Από την άλλη μεριά βέβαια μια διεύρυνση της πελατειακής βάσης δεν θα ήταν κακή ιδέα, δια παν ενδεχόμενο. Ανταλλάγματα θέλουν, το χρόνο και τη δουλειά μου. Όσο για τη Scarlett, μπορεί να έχει άλλα σχέδια :)

SWK, ο καθείς και το βουνό του όμως ή το σκάφος του που προτιμά ο Jolly Roger!

Locus Publicus, δεν θα τους προσβάλλω, το «διαολοστείλω» το εννοώ μεταφορικά. Ήμουν λίγο θυμωμένος όταν τα έγραφα αυτά, αλλά γενικά είναι οι απόψεις μου που σε άλλες περιπτώσεις διατυπώνω πιο ήπια. Καλό ΣΚ!

Gaidara, εμπιστεύομαι τις εμπνεύσεις σου! :)

Μια διευκρίνιση. Το αίτημα για απλοποίηση διατυπώνεται και σήμερα από πολλούς γκουρού από διάφορους τομείς, συμπεριλαμβανομένης της τεχνολογίας και δεν πρέπει να συγχέεται με νεολουδιτισμό. Είναι η ανάγκη οι άνθρωποι να μην σπαταλούν χρόνο και ενέργεια σε διαδικασίες, εργασίες, τομείς που δεν είναι παραγωγικοί και στερούν πόρους από την πραγματική εξυπηρέτηση των αναγκών τους, τη δημιουργία και την παραγωγή πλούτου. Για παράδειγμα, οι πολλοί φόροι θα πρέπει να ενσωματώνονται σε ένα φόρο, ενδεχομένως και οι ασφαλιστικές εισφορές θα μπορούσαν να ενταχθούν στον ίδιο εισπρακτικό μηχανισμό με σημαντικά οφέλη και οικονομίες.

Κάποιος ο οποίος θα ήθελε να δοκιμάσει την τύχη του σε ένα ελεύθερο επάγγελμα, θα έπρεπε να μπορεί να το κάνει με μεγάλη ευκολία, με μία μόνο επίσκεψη ίσως σε μια υπηρεσία που θα ήταν front-desk για εφορία, ΤΕΒΕ, επιμελητήριο και άλλους φορείς ταυτόχρονα, ίσως και με ένα μόνο έντυπο! Δεν θα έπρεπε δε να χρειάζεται καν λογιστή, θα έπρεπε οι διαδικασίες να απλοποιηθούν και να ενημερώνεται για αυτές και για το ημερολόγιο των υποχρεώσεών του με ένα απλό φυλλάδιο. με την ίδια ευκολία θα έπρεπε να τερματίζει την επιχείρησή του. Έτσι παίρνουν μπροστά οι οικονομίες, η οικονομία δεν είναι κατά κύριο λόγο ούτε οι επενδύσεις από κάποιους θεόπεμπτους κεφαλαιοκράτες ούτε οι τράπεζες, ούτε τα χρηματιστήρια, είναι οι άνθρωποι που παλεύουν να ικανοποιήσουν τις ανάγκες τους και να σταθούν οι ίδιοι στα πόδια τους, χωρίς επιδοτήσεις, χωρίς πατερναλισμούς, χωρίς πατερούληδες. Αυτό σημαίνει για εμένα ελεύθερη οικονομία… και ελευθερία.

Jolly Roger είπε...

Τωρα μεταθετεις λιγο το θεμα, αλλα δικο σου ειναι το μπλογκ, οτι θελεις κανεις ;-)

Μενω για λιγο ακομα στο παλιο θεμα. Αν εισαι ελευθερος επαγγελματιας, εχεις καλυψη απο πελατες 100% και ερχεται κι αλλος πελατης, τοτε ανηκεις στους πολυ ικανους (και κατα μικρο ποσοστο στους τυχερους). Οι περισσοτεροι συναδελφοι εχουν το ακριβως αντιθετο προβλημα.

Επιλογες.
(α) Αρνεισαι την δουλεια
(β) Δεχεσαι και παιρνεις καποιον υπαλληλο για την παραπανισια δουλεια. Ιδιως αν ο πελατης δινει σημαδια μακροπροθεσμης συνεργασιας
(γ) Δεχεσαι και δουλευεις υπερωριες, ωστε να βγαλεις πολλα, να κερδισεις συντομα την ανεξαρτησια σου και να την αραξεις σε ενα πλοιο / βουνο.

* * *
Το αλλο θεμα που ξεκινας ειναι πιο πολυπλοκο. Εχει μια προσωπικη και μια κοινωνικη διασταση.

Στην προσωπικη διασταση, επιλεγεις να κανεις οσο το δυνατον λιγοτερα "δημοσια" πραγματα.
Δηλαδη αποφευγεις οτιδηποτε θα μπορουσε να σε φερει σε επαφη με (δημοσιες) υπηρεσιες, τεβε, ικα, εφοριες, ασφαλειες, λαδια, ξυδια, μυδια κλπ.

Με αυτο το σκεπτικο π.χ. δεν παιρνεις ποτέ υπαλληλο και δεν ανοιγεις ποτέ μαγαζι.

Στην κοινωνικη διασταση του ιδιου θεματος, μιλαμε για κρατικη οργανωση.
Οταν ανοιξα την εταιρια μου το 2000, ηδη μιλαγαν τοτε οι δημοσιες υπηρεσιες για το One Stop Shop. Κατι αναλογο δλδ. με αυτο που περιγραφεις εσυ σαν front-desk για ολες τις συναλλαγες με τα οργανωτικα θεματα.

Θεωρητικα, η ιδεα υπαρχει εδω και 12-15 χρονια στην Ελλαδα. Το οτι δεν υλοποιειται εχει μαλλον γνωστες αιτιες.

Αλλα κρατη ειναι (πολυ) πιο μπροστα σ' αυτην την κατευθυνση. Αλλα απεχουν ακομα πολυ απο το One Stop Shop.
Π.χ. τα τελευταια 20 χρονια δεν εχω πατησει το ποδι μου σε δημοσια υπηρεσια. Ολα γινονται με γραμματα και τηλεφωνα (σιγα σιγα ξεκινανε και με τα μεηλ).

* * *
Περα απο την ηθελημενη ανικανοτητα και διαφθορα, υπαρχει και ενα εγγενες προβλημα με την γραφειοκρατια.
Σε μια ανοιχτη, ελευθερη κοινωνια 10 εκατομυριων ατομων, θα υπαρχουν και 10 εκ. "ειδικες" περιπτωσεις.
Αυτα τα εκατομμυρια των "ειδικων" περιπτωσεν δεν μπορεις να τα συμπεριλαβεις / περιγραψεις με ενα χαρτι.
Αν γενικοποιησεις, αναγκαστικα θα αδικησεις καποιους (οι οποιοι δικαιως θα διαμαρτυρηθουν).
Χρειαζεσαι λοιπον πολυπλοκες οργανωσεις - και γραφειοκρατια - ωστε να μην αδικησεις κανεναν.

Οργανωτικα, ειναι πολυ πιο ευκολο να εχεις 10 εκατομμυρια ολοιδιους δημοσιους υπαλληλους.

Περαστικός είπε...

Jolly, αν τον πάρω τον πελάτη, ξέρω τι θα κάνω, θα κόψω λίγη από τη δουλειά που προσφέρω σε κάθε έναν από τους άλλους πελάτες για να τον χωρέσω στον ίδιο χρόνο που είμαι διατεθειμένος να εργάζομαι. Αυτό δεν είναι κακό διότι διαφοροποιώ την πελατειακή μου βάση, αλλά θα με δυσκολέψει στο να κρατάω τις ισορροπίες για να τους διατηρώ όλους σχετικά ικανοποιημένους από πλευράς εξυπηρέτησης. Κάποτε δούλευα πολλές ώρες, σήμερα δεν έχω ούτε αντοχές ούτε υπομονή και ζω για το σήμερα, δεν περιμένω να ζήσω κάποτε με ένα ιδανικό τρόπο. Εξάλλου, αν ήμουν πιο τολμηρός, ίσως να ήμουν σε θέση να αλλάξω όλη τη ζωή μου και τώρα.

Συμφωνώ ότι η απλοποίηση δεν γίνεται σε μια στιγμή, αλλά εδώ πάμε πλέον στην αντίθετη κατεύθυνση με αυτά που ακούω να εξαγγέλλονται! Επειδή το κράτος δεν έχει ελεγκτικούς μηχανισμούς προσπαθεί να υπεραναπληρώσει με το να θεσπίζει νέα γραφειοκρατία και γενικά ρυθμίσεις και απαιτήσεις για να ελέγξει την κατάσταση. Το «ένα έντυπο» είναι εφικτό εάν το κράτος εστιάζει σε αυτά που αφορούν στη δική του πλευρά και δεν γίνεται υπερβολικά ρυθμιστικό, δηλ είσπραξη φόρων-είσπραξη εισφορών-στοιχειώδης έλεγχος του ποια επιχείρηση υπάρχει και τι κάνει, πράγματα ανεξάρτητα της δραστηριότητας του καθενός. Παραδέχομαι ότι κάποιες ειδικές απαιτήσεις είναι αναπόφευκτες, π.χ. κανονισμοί για επιχειρήσεις υγειονομικού ενδιαφέροντος, επαγγέλματα που απαιτούν πιστοποίηση, όπως γιατροί, αλλά και πάλι, θα μπορούσαν να ισχύουν οι αναγκαίες πρόσθετες απαιτήσεις μόνο για αυτές τις περιπτώσεις που και πάλι θα μπορούσαν να ενσωματώνονται σε ένα ενιαίο έντυπο/διαδικασία. Όταν μιλάω για «ένα έντυπο» δεν σημαίνει ότι αυτό πρέπει να είναι ίδιο για όλους, αλλά ότι πρέπει να είναι ένα για κάθε κατηγορία.

Η ελεύθερη παροχή υπηρεσιών και η συναλλαγή στο πλαίσιο μιας ελεύθερης επαγγελματικής σχέσης θα έπρεπε να θεωρείται περίπου ως ανθρώπινο δικαίωμα και όχι σημαντικό βήμα στην επαγγελματική πορεία ενός ανθρώπου. Υποτίθεται ότι οι συμβάσεις και οι εξαρτημένες σχέσεις εργασίας θεσπίστηκαν για να υπηρετούνται τα συμφέροντα των εργαζομένων. Στην πράξη νομίζω ότι κάθε άλλο από αυτό συμβαίνει. Οι εργοδότες απαιτούν σήμερα ευελιξία, δεν ξέρω όμως αν θα τους άρεσε ο εργαζόμενος στον οποίο βασίζονται να τους έλεγε μια ωραία ημέρα «ξέρεις, πήρα άλλο έναν πελάτη/εργοδότη και αύριο θα έρχομαι τις μισές ώρες». Να δω τότε πόσο θα αρέσει και πόσο θα τσούζει η ευελιξία. Μιλάω εκ πείρας, διότι δούλευα με ένα σωρό συμβιβασμούς όσο ήμουν υπάλληλος και, παρά τη γκρίνια μου, παρά το ότι στην αρχή αυτό μου είχε φανεί σαν να πηδάω στο κενό, είναι μεγάλη απόλαυση η ελευθερία του να είσαι αφεντικό του εαυτού σου. Νομίζω ότι κάτι ξέρεις και εσύ για αυτό :)

NP είπε...

Φίλε Περαστικέ,
η ανάρτηση αυτή εκφράζει πολύ περισσότερους απ'όσους φαντάζεσαι - μαζί κι εμένα. Απλώς, δεν τολμάμε να τα σκεφτούμε και να τα διατυπώσουμε τόσο ξεκάθαρα όσο εσύ.
Ας ελπίσουμε να βρούμε κι εμείς μια δημιουργική διέξοδο όπως εσύ έχεις βρεί το μπλόγκ σου

Περαστικός είπε...

Γεια σου, φίλε NP! Διάβασα για τα κατορθώματά σου στου GR και στη Cynical και εντυπωσιάστηκα. Ήμουν στην κατάλληλη «διάθεση» όταν το έγραφα.