Σάββατο απόγευμα, Πλατεία Κάνιγγος, γυρνούσαμε το απόγευμα από τον σαββατιάτικο καφέ με τον Αερόστατο. Ο Αερόστατος θα επέστρεφε στο σπίτι του με τρόλεϊ και έτσι, σταματήσαμε σε ένα περίπτερο για να πάρει εισιτήριο. Μπροστά ήταν κάποιος άλλος που κρατούσε ένα κρουασάν. Ξαφνικά, ξέσπασε λογομαχία μεταξύ αυτού του άνδρα και του περιπτερά. Ο περιπτεράς του έλεγε να αφήσει το κρουασάν (ήταν ίδιο με άλλα κρουασάν που βρίσκονταν στο σημείο), ενώ ο άνδρας υποστήριζε με πάθος ότι το είχε αγοράσει από τι προηγούμενο περίπτερο. Πολύ γρήγορα τη λογομαχία ακολούθησαν οι χαριτωμένοι χαρακτηρισμοί και ο περιπτεράς εξήλθε του περιπτέρου με άγριες διαθέσεις, για να ακολουθήσουν σπρωξίματα, τραβήγματα και ατελέσφορες απόπειρες για κλωτσιές και άλλα πλήγματα και από τις δύο πλευρές. Ομολογώ ότι περισσότερο μου έκανε εντύπωση η επιθετικότητα του περιπτερά που άρχισε τη «σωματική επαφή» χωρίς χρονοτριβή και χωρίς, κατά τη γνώμη μου, να έχει εξαντλήσει άλλα μέσα.
Στο τέλος, το κρουασάν πετάχτηκε στο πεζοδρόμιο χωρίς να το διεκδικήσει κάποιος και, καθώς ο άνδρας έφευγε, φρόντισε να σωριάσει δύο σταντ με περιοδικά και να τραβήξει μερικές εφημερίδες από τα μανταλάκια τους πετώντας τις στο βρεγμένο από τη βροχή πεζοδρόμιο. Ο περιπτεράς βγήκε, κάνοντας αρχικά να τον καταδιώξει, υπό τις επευφημίες ενός καλοντυμένου διερχόμενου ηλικιωμένου - που δεν είχε δει καν από την αρχή τη σκηνή, αλλά μάλλον διψούσε για συγκινήσεις - και, μετά, για να μαζέψει την πραμάτεια του.
Με τον Αερόστατο, και άλλους παρισταμένους, περιοριστήκαμε να παρακολουθούμε. Η αίσθηση που είχα και που αργότερα μου είπε και ο φίλος μου ότι είχε κατά τη διάρκεια του επεισοδίου, ήταν ότι δεν άξιζε να επέμβει κάποιος. Η όλη σκηνή έμοιαζε με καυγά ανάμεσα σε σχολιαρόπαιδα, σε εξίσου αντιπαθητικά σχολιαρόπαιδα. Η συμπεριφορά και η μάγκικη επιθετικότητα του περιπτερά τον έκανε αντιπαθητικό σε εμένα, καθώς κατέφυγε με μεγάλη ευκολία στη βία. Εν τέλει, ας έχανε και ένα κρουασάν λόγω αμφιβολιών, δεν μπορώ ούτε να φανταστώ τους τζίρους που κάνει αυτό το περίπτερο-σουπερμάρκετ στο συγκεκριμένο σημείο (καταλαμβάνοντας και νομίμως ή παρανόμως δημόσιο χώρο με την αφθονία των εμπορευμάτων του). Οφείλω βέβαια να ομολογήσω ότι μόνο να φανταστώ μπορώ τι θα τραβάνε οι περιπτεράδες του κέντρου από τους διάφορους εθισμένους συνανθρώπους μας.
Ο Αερόστατος αποφάσισε να μην αγοράσει από εκεί εισιτήριο και φύγαμε αναζητώντας άλλο περίπτερο, σχολιάζοντας την απουσία της αστυνομίας από ένα τόσο κεντρικό σημείο. «Κάπου θα την έχουν αράξει για να μη βρέχονται» απήντησα στη σχετική ρητορική ερώτηση του φίλου και, λίγα μέτρα πιο πέρα, βρήκαμε την απάντηση. Στο επόμενο περίπτερο, γύρω από τη γωνία, καμιά εικοσαριά μέτρα από το σημείο του επεισοδίου, δύο ογκώδη όργανα της τάξης έκρυβαν την πρόσοψη του περιπτέρου και χαριεντίζονταν αμέριμνα με την όμορφη περιπτερού, απερίσπαστοι από τον κόσμο. Προστασία του πολίτη, αρκεί ο πολίτης να έχει καμπύλες. Η διολίσθηση στη βία συνεχίζεται. Χαίρομαι που δεν έχω παιδιά να εκτίθενται σε τέτοια ωραία δρώμενα.
16 σχόλια:
Ξέρεις πως δεν έχω λόγια... τέλειωσαν μαζί με την τελευταία ελπίδα για το μέλλον αυτού του τόπου. Ποιότητα δεν υπάρχει στην σκέψη και άρα στα πεπραγμένα αλλά πολύ φοβάμαι πως δεν υπήρξε ποτέ (ουσιαστικά) στην νεότερη Ελλάδα.
Αρκεί να δεις γύρω σου τους ανθρώπους εκείνων των γενεών... βλέπεις?
Δυό φορές μέσα σ' ένα μήνα έγινα μάρτυρας παρόμοιου περιστατικού. Και σκέψου, ζήτημα είναι αν κατεβαίνω μιά φορά την εβδομάδα στον πολιτισμό.
Το θέμα ξέρεις ποιό είναι; Οτι η εγκληματικότητα έχει αυξηθεί σε τέτοιο σημείο που έχει χαθεί κάθε έλεγχος. Τα περίπτερα στο κέντρο τα κατακλέβουν, έχουν βάλει όλα κάμερες αλλά και πάλι δεν προλαβαίνουν. Και μην νομίζεις ότι τα περιθώρια κέρδους είναι και τόσο μεγάλα. Ασε δε που ο κάθε σαλεμένος που γουστάρει νταβαντούρι θα βάλει φωτιά να τα κάψει και με τον περιπτερά μέσα. Τώρα να θίξουμε και το θέμα των ένοπλων ληστειών;
Θα πάω στην ζούγκλα με τον Ταρζάν, το θυμάσαι το τραγουδάκι; Σίγουρα θα είναι πιό φιλικό το περιβάλλον.
Να σου πω και γιά τα καλά της επαρχίας τώρα; Στην Πάρο ζωοκλοπές κάργα. Πάνε οι βοσκοί το πρωί στα λιβάδια και βρίσκουν τα ζώα σφαγμένα. Και σε ερωτώ, θα την σηκώσει ή όχι την καραμπίνα έτσι και τους τσακώσει; Ακούσατε μήπως τίποτα στην τηλεόραση γιά το φαινόμενο; Ως πότε θα τα κρύβουν; Κατά τα άλλα η ζωοκλοπή είναι ένα σπάνιο φαινόμενο που ενίοτε συμβαίνει στην Κρήτη.
Βλέπω, Γαϊδάρα. Όλων των γενεών θα έλεγα.
Ellinida, δίκιο έχεις. Αυτό που με προβληματίζει είναι ποια πρέπει να είναι η στάση μου σε αυτό το τρελάδικο. Σκέφτομαι μήπως έκανα λάθος που δεν προσφέρθηκα να πληρώσω το κ*@!κρουασάν για να εκτονώσω την κατάσταση. Το σκέφθηκα για μια στιγμή. Έτσι και αλλιώς και εγώ και ο Αερόστατος έχουμε ταΐσει πολλούς. Ίσως επηρεάστηκα από τα συναισθήματα που μου δημιούργησε αυτό που είδα σαν μια γελοία κατάσταση μεταξύ αντιπαθητικών ατόμων. Λάθος μου, πάντως η εκτίμηση ότι δεν μπορούσε να κτυπήσει κάποιος στα σοβαρά ήταν σωστή. Ήταν απλώς μια ασχήμια. Μετά, τι άλλο; Να τρέχω μήπως δω και να μαζεύω τα όργανα της αταξίας από εδώ και από εκεί; Άπειρες φορές έχω δει «καταστάσεις» και σε απόσταση λίγων μέτρων ή ακόμη και εκεί μπροστά, όργανα να κοιτάζουν ή να κάνουν πως κοιτάζουν αλλού;
Η περιγραφή σου τέλεια, Περαστικέ!
Τι να περιμένεις όμως από έναν αγενή λαό που ξυπνάει με τη βρισιά στο στόμα ;
Από την άλλη αν οι Περιπτεράδες του κέντρου αντιμετωπίζουν καθημερινά την κλοπή, τον κίνδυνο πώς να μην δικαιολογήσεις ακραίες συμπεριφορές (διχως να σημαινει οτι ειναι και σωστές)
Η συμπεριφορά μας ειναι κατα πολύ απορροια της συμπεριφοράς των άλλων.
Αλλά από το συγκεκριμένο περίπτερο ούτε κι εγω θα ψώνιζα
Γεια σου, Scarlet, ο λόγος που δεν ψώνισε ο φίλος μου, από ό,τι κατάλαβα και ας με διορθώσει, είναι ότι ο περιπτεράς ήταν πολύ απασχολημένος με τα του καυγά και με το να μαζεύει τα πράγματά του. Βέβαια, τα περίπτερα είναι μια πονεμένη ιστορία, υποτίθεται ότι ήταν μια παροχή προς τους αναπήρους πολέμου επειδή η μαμά πατρίδα ήταν πολύ φτωχή για να τους συντηρεί αλλιώς. Τώρα, δεν ξέρω αν κάποιο από αυτά ανήκει σε ανάπηρο πολέμου ή αν απλώς κάποιοι τα εκμεταλλεύονται ενοικιάζοντάς τα ή προσλαμβάνοντας υπαλλήλους. Εν τω μεταξύ, έχουν μετατραπεί και σε υπαίθρια μινιμάρκετ που καταλαμβάνουν ακόμη περισσότερο από τον ήδη πολύτιμο χώρο του πεζοδρομίου. Σε σημεία μεγάλων δρόμων, με πολλούς πεζούς, η κυκλοφορία γίνεται εφ ενός ζυγού και με δυσκολία εξαιτίας των περιπτέρων.
Γιατί να μην έχουμε και εδώ περισσότερα ψιλικατζίδικα/πρακτορεία τύπου και περίπτερα ή τέτοιου τύπου εγκαταστάσεις μόνο σε πλατείες ή όπου υπάρχει ο κατάλληλος χώρος; Απορώ πώς είναι δυνατόν ο περιπτεράς να επιτηρεί όλο το χώρο που καταλαμβάνει με τα εμπορεύματά του έτσι εκτεθειμένα. Κατ’ αρχάς, δεν θα έπρεπε ο περιπτεράς να επιτρέπεται να απλώνει τα εμπορεύματά του έτσι. Αλλά είναι πάλι ότι εγώ είμαι παράξενος. Μου έχει τύχει να δω περιπτεράδες να διαπληκτίζονται με οδηγούς επειδή στάθμευσαν κοντά στο περίπτερο, καταλαβαίνω το λόγο, αλλά δεν ξέρω με ποιο δικαίωμα. Υπάρχει και κάτι άλλο, πραγματικά, όταν αγοράζω κάτι από ένα περίπτερο, κάποιο έντυπο, σκέπτομαι ότι περνώντας κοντά από ένα άλλο περίπτερο κάποιος περιπτεράς μπορεί να νομίσει… αν με εννοείς και να βρεθώ να παίζω εγώ ξύλο με τον περιπτερά, όπως ο τύπος, του οποίου ο ισχυρισμός δεν είναι τόσο παράλογος. Δεν νομίζω ότι αυτή είναι υγιής κατάσταση. Είναι οι μικρές τυραννίες, τα μικρά φέουδα που μας περιβάλλουν.
Συμβαινουν και εις Παρισιους.
Ας υπερασπιστω (κατ' εξαιρεση) την Ελλαδα.
Πολλοι μαγαζατορες στην επαρχια δεν φυλαγονται, γιατι η χασουρα απο τις (σπανιες) κλοπες δεν αντισταθμιζει το κοστος που θα ειχαν τα μετρα ασφαλειας.
Αυτο ειναι λογικο. Προτιμας να δειχνεις εμπιστοσυνη, αν οι ζημια που παθαινεις απο την εμπιστοσυνη ειναι σχετικα μικρη.
Στο κεντρο του Παρισιου ομως, του Βερολινου και της Αθηνας, οι συνθηκες ειναι αντιστροφες.
Οσο οι κλοπες στα περιπτερα ηταν μικρες, απλωνονταν σε ολο το πεζοδρομιο. Ε, τωρα ηρθε ο καιρος να συρματοπλεξουν την πραματεια τους και να περιοριστουν σε εναν μικροτερο χωρο.
Το ιδιο ισχυει και για τις ζωοκλοπες. Μεχρι τωρα ηταν λιγες, οι βοσκοι αφηνουν τα προβατα ελευθερα και περνανε την ωρα τους στο καφενειο. Ε, ηρθε ο καιρος να καθονται μαζι με το κοπαδι τους για να το φυλανε. Αυτη ειναι αλλωστε η δουλεια τους.
Δεν τα θεωρω προβληματικα αυτα, ουτε προκειται για ελληνικο φαινομενο.
Τουλαχιστον σ' αυτον τον τομεα εχουμε τις ιδιες συνθηκες με τα "πολιτισμενα" κρατη.
Εκει που διαφερουμε ειναι στο οτι προσπαθουμε να λυσουμε τις διαφορες μας με φτηνο τσαμπουκα και αυτοδικια. Κατι εν μερει δικαιολογημενο, μιας και ξερουμε οτι το κρατος εχει φτυσμενη την προστασια του πολιτη.
καλώς σε βρίσκω στο μπλογκ σου. Καταλαβαίνω την ανάγκη του περιπτερά να προστατέψει το εμπόρευμα του, όμως αυτό που δε καταλαβαίνω είναι η ακραία συμπεριφορά που προσβάλλει τον όποιο συμπολίτη του. Για τους αστυνομικούς, τι να σχολιάσω? Τους πετυχαίνεις αραχτούς παντού, δεν είναι θέμα. Τους έχει γίνει δεύτερη φύση
Κανονικά έπρεπε να υπερασπιστείτε τον περαστικό...
Είτε να πείτε ψέματα πως τον είχατε δει να έχει το κρουασάν ενώ ερχόταν στο περίπτερο...
είτε να πληρώσετε εσείς το κρουασάν....και να την πείτε στον περιπτερά για την κοινωνική αναλγησία του...
γιατί πάντα υπερασπιζόμαστε τους πεινασμένους... σίγουρα πεινούσε το θύμα......
Τους περιπτεράδες δεν τους συμπαθώ... όταν καταλαμβάνουν παράνομα κοινόχρηστο χώρο....
και προφανώς αυτό ίσχυε στην περίπτωση σας... αν κρίνω από τα σταντ με τις εφημερίδες...
Δεν θα έψαχνα ποτέ μπάτσους.. να υπερασπίσουν την τιμή του κρουασάν... και νομίζω... πως μάλλον καθόταν στο άλλο περίπτερο γιατί δεν ήταν ανάποδη η περιπτερού... σαν τον δικό σας τον παπάρα...και όχι γιατί ήταν γυναίκα...
Φυσικά το ερώτημα που τίθεται... για τους μπάτσους και τις καμπύλες θα μπορούσε να τεθεί και για την στάση των παρατηρητών....
Αν δηλαδή... είχε κλέψει ένα κρουασάν μια γκομενάρα... θα μένατε να κοιτάτε τον περιπτερά... ή θα την προστάτευε ο αεροστάτικ με τα στιβαρά του μπράτσα και τα φλοκάτα???
:-))))))
Υ.Γ. Θα μπορούσα να γράψω και άλλα.. αλλά.... θα ήταν σκάνδαλο....
Χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα
Γεια σου, Jolly Roger, κάπως έτσι είναι. Ίσως τα περίπτερα του κέντρου να πρέπει να έχουν και ένα επιπλέον υπάλληλο για σεκιούριτι, αν συνεχίσουν να έχουν τη μορφή που έχουν.
Καλώς όρισες Pink Fish!
aKanonisti, δέχομαι ότι θα μπορούσαμε να είχαμε προσφερθεί να πληρώσουμε. Δεν ξέρω αν θα δέχονταν ή αν θα είχε αποτέλεσμα, καθώς νομίζω ότι ήθελαν να καυγαδίσουν και όταν τα πράγματα φτάνουν σε ένα σημείο υπερισχύουν άλλοι παράγοντες (εγωισμός κ.λπ.), αλλά είναι πολύ πιθανό η παρέμβαση να τους έκανε να σταματήσουν για μια στιγμή και να λογικευτούν. Αν το κρουασάν το έκλεβε γκομενάρα (αν και συνήθως οι γκομενάρες εξασφαλίζουν με άλλα μέσα τα κρουασάν τους – εννοώ ακόμη και με ένα χαμόγελο σε κάποιον περαστικό), δεν νομίζω ότι και ο περιπτεράς θα έβγαινε έξω για να παίξουν κλωτσομπουνίδια, μπορεί να την κερνούσε και πατατάκια :P
Τα όργανα της τάξης πάντως σίγουρα έχουν την τάση α) να λουφάρουν β) να χαλβαδιάζουν. Ευπαρουσίαστη ξένη, σοβαρή κοπέλα, επιστήμονας, γνωστή των γονιών μου, τους έλεγε τι της λένε και της προτείνουν όταν τη σταματούν για έλεγχο (φλερτ, προσφορά τηλεφώνου κ.λπ.).
Εγώ άλλο ρώτησα....
Αν θα κρατούσατε εσείς... οι βλογερςςς... την ίδια στάση....
Ασε τους μπάτσους.....
(πάντως... δεν πειράζουν μόνο αυτοί τις όμορφες σοβαρές επιστημόνισσες... απλά αυτοί το κάνουν πιο άγαρμπα...)
Είναι υποθετική ερώτηση και δεν ξέρω. Είναι πιθανό ο ιπποτισμός και η διάθεση προστασίας ενός αδυνάμου από πλευράς σωματικής ρώμης να μας έκανε να επέμβουμε. Αν με ρωτούσες πριν τι θα έκανα σε ένα τέτοιο περιστατικό όπως αυτό που συνέβη, πάλι δεν θα ήξερα να σου πω, όπως δεν ξέρω να σου πω και τι θα κάνω την επόμενη φορά. Δεν αρνούμαι ότι η εμφάνιση και η συμπεριφορά και των δύο ανθρώπων έπαιξαν σημαντικότατο ρόλο.
Όσο για τους μπάτσους, το κάνουν και με την αβάντα της εξουσίας, πράγμα ιδιαιτέρως απεχθές. Όπως και να έχει, είμαι από αυτούς που αποδοκιμάζουν τέτοιες συμπεριφορές.
Τι κρίμα...θα μείνουμε με την απορία....
:-))))
Χαχα! Αχ, πάντα οι βόλτες σου είναι περιπετειώδεις! Δικαιολογώ τον περιπτερά (προσπαθώ), για να έχει περίπτερο σε εκείνο το σημείο σημαίνει πως έχουν δει πολλά τα μάτια του.
Όσου για τα όργανα της ασφάλειας... αχ... πάλι καλά που η νέα ομάδα κυκλοφορεί με δέκα τέτοια όργανα, να τα βλέπουμε να τα καμαρώνουμε...
Γεια σου, Librarian! Όχι και πάντα, αλλά η αλήθεια είναι όλο και πιο συχνά και δεν μου αρέσει αυτό. Είναι που περπατάω πολύ και βλέπω πολλά. Δεν παίρνω θέση υπέρ κανενός, νοιώθω πολλές φορές σαν να ζω σε ένα τρελάδικο. Έχει κάποιο νόημα να παίρνεις μέρος ή να συμμετέχεις στις διενέξεις των τρελών; Αν μπορείς να κάνεις κάτι με σχετική ασφάλεια για να αποφευχθούν τα χειρότερα, καλό είναι να το κάνεις. Πέραν τούτου, δεν έχω σκοπό να γίνω ήρωας.
Πριν απο λίγο διάβασα ένα παλιό σου ποστ από το 2006, ονομαζόταν "Δι ασήμαντον αφορμήν".
Νομίζω ότι στο υστερόγραφό σου περιέγραφες λίγο πολύ αυτή την κατάσταση, την συχνή παραβίαση του δίκιου κάποιων καθημερινών και κατά τεκμήριο ήσυχων ανθρώπων και την τελική κατάληξη, το ξέσπασμα της οργής τους.
Αλλάζει τίποτα αν οι αδικούντες είναι "φτωχά" πρεζόνια ή "πλούσιοι" κυνηγοί;
Δεν θα διαφωνήσω, glr. Η οργή, πάντως, δεν είναι ο καλύτερος σύμβουλος.
Δημοσίευση σχολίου