- Μα, φυσικά και θα πληρώσουμε μεσιέ! Δώστε το λογαριασμό σε αυτόν τον περαστικό και πείτε του ότι είναι για την αξιοπιστία της χώρας.
Ένα κράτος τραμπούκος/κλέφτης/νταβατζής/τύραννος ετοιμάζεται να μου στείλει το λογαριασμό για ένα τραπέζι στο οποίο ποτέ δεν παρακάθισα. Καλούμαστε πάντα να διασώσουμε την πέτρα που είναι δεμένη στο λαιμό μας και μας παρασέρνει στον πνιγμό και που κανένας δεν τολμάει να πετάξει πέρα.
Το ότι δεν ξεσηκώνονται και οι πέτρες με δύο τρόπους ερμηνεύεται: α) ραγιαδισμός, β) συνενοχή.
.Φαντασίωση: Απόσχιση, να μαζευτούμε λίγοι ομοφρονούντες, να αγοράσουμε/ελέγξουμε μια έκταση, να συστήσουμε δικά μας εναλλακτικό/οικολογικό κράτος, οικονομία και νόμισμα… και να προμηθευτούμε και βαρύ οπλισμό... αν και η απέχθειά μου προς τους ανθρώπους με οδηγεί μάλλον στον ασκητισμό. Αισθάνομαι κάθε μέρα να ξεμακραίνω όλο και περισσότερο από τους ανθρώπους, σαν μια πολική αρκούδα που ξέμεινε σε ένα κομμάτι πάγου που αποκολλήθηκε από τον παγετώνα και το παρασέρνουν μακριά τα κύματα. Το προτιμώ.
13 σχόλια:
ή γ)γεννημένοι καρπαζοεισπράκτορες
Ωραία ιδέα αλλά προτιμώ δικό μου νησί. Δεν τους μπορώ τους άλλους, είναι αγενείς και κάφροι.
Χαίρε περαστικέ!
Καλά λες, Ellinida, για αυτό θα μείνω στο κομμάτι του πάγου μου :)
Νησι = ακινητο.
Δηλαδη μπορουν να σε βρουν, να σε βομβαρδισουν, να σε "επισκεφτουν" και να σε ξηλωσουν απο την ησυχια σου κλπ. κλπ.
Κομματι παγου = κινητο.
Αλλα μπορει να λιωσει με την κλιματικη αλλαγη. Και δεν μπορεις να εισαι αυταρκης πανω στον παγο. Ουτε να χαραξεις πορεια - εισαι ερμαιο των κυματων και των ρευματων.
Πλοιο = κινητο.
Κανεις δεν σου δινει σημασια, κανεις δεν ξερει που βρισκεσαι. Επισης η αγορα πλοιου δεν ειναι τοσο ακριβη οσο η αγορα νησιου. Οσο κινεισαι σε διεθνη νερα δεν εχεις νταραβερια με κανενα κρατος, καμμια εφορια, καμμια πολεοδομια (το νησι, ακομα και το πιο απομακρυσμενο θα ανηκει σε καποιο κρατος).
Στο πλοιο μπορεις να εισαι σχετικα αυταρκης. Για οσα δεν εισαι αυταρκης μπορεις να προσεγγιζεις 1Χ τον μηνα καποιο λιμανι, να κανεις καποιες προμηθειες και να αναχωρεις.
Περισσοτερες τεχνικες λεπτομερειες εντος ;-) Αρκει να το αποφασισεις.
Χμμμμμ πολύ δελεαστικό :D Αν μάλιστα για τις αναγκαστικές επισκέψεις ανεφοδιασμού για νερό/τρόφιμα βρει κανείς τίποτε ακατοίκητα ερημονήσια στον Ειρηνικό το πράγμα γίνεται ακόμη καλύτερο!
Το β)συνενοχή μην το περιφρονάς. Ολοι έχουν τη φωλιά τους χεσμένη και για αυτό κάνουν την κότα, φωνάζουν δε, μόνο όταν έρθει η δική τους σειρά να εξυγειανθούν. Αν τα μέτρα ήταν άδικα, η ιστορία έχει δείξει ότι θα ξεσηκώνονταν όλοι μαζί οι πολίτες, χωρίς μεταξύ τους συνεννοήση, θα είχαμε δηλαδή μία εξέγερση, μία επανάσταση.
Πάρε για παράδειγμα τους στέητζ, τους ταξιτζήδες ή τους πρατηριούχους καυσίμων...Όλοι ξέρουν ότι το σύστημα είναι άδικο και ελλειπές, για αυτό και δεν βγάζουν κιχ. Οι ίδιοι όμως, επειδή τους βόλευε να κρύβονται στις τρύπες και στα παραθυράκια, αγανακτούν και μιλάνε για κοινωνική αδικία σε μία μάταιη προσπάθεια να ξεσηκώσουν και τους υπόλοιπους.
Δεν τον χρειαζεσαι απαραιτητα τον Ειρηνικο. Το Αιγαιο εχει πολλα ακατοικητα ερημονησια.
Το νερο δεν ειναι προβλημα. Μπορεις ευκολα να μαζεψεις βροχινο. Για τις ανυδρες εποχες υπαρχουν οι αφαλατωτες, που παραγουν ποσιμο νερο απο την θαλασσα.
Το προβλημα ειναι τα φρεσκα λαχανικα - απαραιτητο συστατικο μιας υγειινης διατροφης. Με καλη οργανωση, μπορεις να εχεις φρεσκα λαχανικα για 1 μηνα σχεδον. Μετα πρεπει να ξαναπιασεις λιμανι.
Αυτο ειναι ενα σημειο, στο οποιο το νησι προσφερει πλεονεκτημα. Στο νησι μπορεις να καλλιεργησεις λαχανικα, στο πλοιο οχι (αν και εχουν γινει προσπαθειες με ντοματες και κολοκυθακια).
Μακροπροθεσμα, εχεις ενα κοινωνικο προβλημα. Π.χ. τι θα κανεις αν χρειαστεις μια εγχειρηση; Πως θα ρυθμισεις τα γεραματα σου; Δεν ειναι δυνατον να σκαρφαλωνεις στα καταρτια στα 89 σου.
Παντως ξερω αρκετους (και μαλιστα 80ρηδες και βαλε) που ζουν σε πλοιο κατα το 90% της ζωης τους. Το υπολοιπο 10% το περνανε στην στερια φροντιζοντας την υγεια τους και τα οικονομικα τους.
Δεν ειναι η "απολυτη" λυση της 100% αυταρκειας, ειναι κατι μικτο. Ενας συμβιβασμος.
Αλλα αν ζεις κατα 80-90% ανεξαρτητος και αυταρκης, τα υπολοιπα 10% δεν σε νοιαζουν και τοσο πολυ. Ξεμπερδευεις με την ανθρωποτητα στα γρηγορα και ξαναγυρνας στο πλοιο σου.
Το ξαναλεω, γινεται. Αρκει να το παρεις αποφαση. Φυσικα χρειαζεται γνωσεις και οργανωση. Δεν γινεται ετσι, στα κουτουρου.
Υ.Γ. Το να μην εχεις προορισμο και χρονικα "πρεπει" ειναι μια απιστευτα ομορφη εμπειρια.
"Το ότι δεν ξεσηκώνονται και οι πέτρες με δύο τρόπους ερμηνεύεται: α) ραγιαδισμός, β) συνενοχή."
Touché!!!
ps. Εκεί που θα σε παρασύρουν τα κύματα, αν δεις καμιά φώκια σε άλλο κομμάτι πάγου με κάμερα εγώ θα είμαι :P
Athinovio, κάπως έτσι είναι, αλλά ξέρεις πως είναι αυτά. Αυτός που τρώει χοντρά κρύβεται πίσω από αυτόν στον οποίο πετάει κάνα ξεροκόμματο. Αφενός μεν προσπαθεί να τον πείσει ότι είναι το ίδιο με αυτόν, αφετέρου τον απειλεί ότι αν αλλάξει η κατάσταση θα χάσει το ξεροκόμματό του. Με αυτό δεν απαλλάσσω κανέναν από τις ευθύνες που του αναλογούν.
Jolly Roger, μερικές φορές σκέφτομαι ότι θα προτιμούσα να ζήσω λιγότερο και με περισσότερη ελευθερία από αυτό που λέγεται κοινωνία. Ένα πρόβλημα του σκάφους, χωρίς να έχω πολλές γνώσεις, υποθέτω ότι είναι ότι απαιτεί συντήρηση και τεχνογνωσία, αλλά, πράγματι, έχει άλλα πλεονεκτήματα. Ωραίοι οι άνθρωποι που ζουν όπως περιγράφεις! Θα πρέπει να σκεφτώ καλά όλες τις εναλλακτικές λύσεις :)
Γαϊδάρα, θα σε κεράσω κάνα ψάρι :D
Να ιδρύσουμε μια κοινότητα όπως στον Ναυτίλο με καπετάνιο τον Jolly Roger. Δυστυχώς όμως το πλοίο δεν μπορεί να εξαφανίζεται κατά βούληση κάτω από τα κύματα όταν χρειάζεται να αποφύγει τον εχθρό, όπως το υποβρύχιο.
Φλυαρε, δεν τις μπορω τις κοινοτητες.
Βλεπω παντως οτι ειμαστε καμποσοι που το σκεφτονται να την κανουν με ελαφρα ;-)
Εκεινο που ειναι πραγματοποιησιμο ειναι να εχει ο καθενας μας απο ενα πλοιο και να ταξιδευουμε και ανεξαρτητοι αλλα και σαν ενας μικρος στολισκος. Θα επικοινωνουμε μεσω ασυρματου και θα βοηθαει ο ενας τον αλλο. Θα υπαρχει ενα κοινο δρομολογιο, αλλα δεν θα ειναι υποχρεωτικο. Αν η ομαδα θελει να ταξιδεψει στο Αιγαιο αλλα ενα μελος θελει να δει την Καραιβικη, κανενα προβλημα. Καποια στιγμη, οταν και αν θελεις, μπορεις να ξαναενωθεις με την ομαδα.
Οι εμπειριες δεν ειναι προβλημα. Δεν σου ζηταει κανεις να διασχισεις τον Ειρηνικο απο την πρωτη μερα που θα πατησεις το ποδι του σε πλοιο. Σιγα - σιγα.
Το ζητουμενο ειναι να ζησεις ανεξαρτητος σε ενα κινητο μεσο. Το αν θα κανεις τον γυρο του κοσμου η αν θα πηγαινοερχεσαι απο την Κυθνο στην Σεριφο ειναι δευτερευον.
Την απαραιτητη πειρα για μια μικρη διαδρομη (εντος των ελληνικων νερων) την αποκτας μεσα σε 6-8 μηνες [*].
Τα ελληνικα νερα και μονο σου προσφερουν παμπολλες ευκαιριες να ζησεις μονος σου και ανεξαρτητος για μερικα χρονια.
Οταν με το καλο αποκτησεις 4-5 χρονια πειρα, ξεκινας για την υπολοιπη Μεσογειο.
[*] Ειμαι πολυ συντηρητικος. Αντι για 6-8 μηνες θα μπορουσα να πω και 20 μερες. Κανονικα, μετα απο 20 μερες εκπαιδευσης πανω σε πλοιο και τις αναλογες εξετασεις, παιρνεις διπλωμα.
Φλύαρε, δύσκολο να βρούμε Ναυτίλο :D
Jolly Roger, φαίνεται ότι το έχεις σκεφτεί καλά το θέμα :)
απ΄ οτι φαινεται είμαστε πολλοί αλλά σκόρπιοι...
ίσως κάποτε αρμενίσουμε μαζί αναζητώντας τα ήσυχα ερημονήσια.
είναι όμως αυτή η λύση?
"αν και η απέχθειά μου προς τους ανθρώπους με οδηγεί μάλλον στον ασκητισμό. Αισθάνομαι κάθε μέρα να ξεμακραίνω όλο και περισσότερο από τους ανθρώπους, σαν μια πολική αρκούδα που ξέμεινε σε ένα κομμάτι πάγου που αποκολλήθηκε από τον παγετώνα και το παρασέρνουν μακριά τα κύματα. Το προτιμώ."
είμαι σίγουρη πως σε μία τετοια περίσταση η αρκούδα δεν αισθάνεται γαλήνια ούτε πλήρης!
δεν είναι τόσο εύκολο να γίνουμε μισάνθρωποι. καμιά φορά (με μεγάλη όμως διάρκεια) το νιώθω κι εγώ αλλά είναι μεγάλο το εύρος των ανθρώπινων συναισθημάτων. Μην το υποτιμάτε Περαστικέ.
Γεια σου, Valet. Μεγάλο το εύρος των ανθρώπινων συναισθημάτων, αλλά πολλά από αυτά είναι απεχθή, όπως και οι πράξεις που τα συνοδεύουν.
Δημοσίευση σχολίου