Φτάνει πια το μπλόγκινκγ, έχουμε και να κυνηγήσουμε!.
Αναρωτιέμαι μερικές φορές γιατί γράφω και σκιτσάρω στο ιστολόγιο. Είναι η ελπίδα της διασημότητας, της καταξίωσης, της δύναμης, των χρημάτων και της χλιδής που συνοδεύουν έναν επιτυχημένο μπλόγκερ; Δεν ξέρω, κάποιες φορές πάντως αναρωτιέμαι μήπως είμαι σαν εκείνο τον προϊστορικό άνθρωπο που, ανάμεσα στο κυνήγι και τον αγώνα της καθημερινής επιβίωσης, ξέκλεβε μερικές στιγμές για να αφήσει το αποτύπωμα του χεριού του ή να ζωγραφίσει στον βράχο της σπηλιάς του με πρωτόγονα χρώματα - που όμως άντεξαν για δεκάδες χιλιάδες χρόνια - στιγμές από τα κυνήγια του και τη φύση που τον περιέβαλε, τους φόβους κα τις ελπίδες του. Ίσως κάτι τέτοιο να προσπαθώ κάνω και εγώ στους τοίχους του ψηφιακού σπηλαίου μου, να αφήσω ένα αποτύπωμα, να ξορκίσω και να γητέψω.
18 σχόλια:
@Περαστικός αυτό που κάνεις έχει μεγάλη ουσία και σημασία.
Σου εύχομαι και ελπίζω να συνεχίσεις.
Σημάδια για να φωνάξουμε: "εεεεε είμαστε κι εμείς εδώ"...
Ελπίζω να μην έδωσα εσφαλμένη εντύπωση, θα συνεχίσω, είτε έχει ουσία αυτό που κάνω είτε όχι, εξάλλου, είναι η σπηλιά μου.
Κάπως έτσι, Librarian, αποκτήσαμε μια φωνή, όσο σιγανή και αν είναι.
Έχετε και τις διαφορές σας με τον προϊστορικό σκιτσογράφο: εκείνος έκανε αναλογική μαγεία -- εσύ κάνεις ψηφιακή...
Cyrus, ευχαριστώ, αλλά εκείνος έκανε μαγεία, μήπως εγώ κάνω μα***ία; Δε βαριέσαι, όταν πονάμε βογκάμε και δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα άλλο. :-)
Κανιβαλισμός ή Συμφιλιωτική Αποκέντρωση-Αυτάρκεια;
http://www.youtube.com/v/GDMyRJUDLV0
Ο,τι και νάναι, αυτό που κάνεις είναι καλό, και αρέσει σε μερικούς. Να το συνεχίσεις. Είναι μια προσωπική σφραγίδα, με ήθος, ευαισθησία και αξιοπρέπεια. Σε μένα προσωπικά, αρέσει πολύ.
Ευχαριστώ, Locuspublicus. Θα το συνεχίσω γιατί αρέσει και σε εμένα :-)
Περαστικέ, στο σπήλαιο του δικού μου μυαλού σίγουρα άφησες αποτύπωμα!
Να 'σαι καλά να μας σημαδεύεις! :)
Να ξορκίσεις και να γητέψεις!
Στην δική μας σπηλιά ότι θέλουμε κάνουμε!
Οι σιγανές φωνές τραγουδάνε τα καλύτερα τραγούδια...
"Χαράξου κάπου με οποιονδήποτε τρόπο και μετά πάλι
σβήσου με γενναιοδωρία." είπε ο Ελύτης.
Απ' την αρχή του χρόνου στον βράχο χαράζω γραφή ανεξίτηλη. Πόσο μάταιη μου φαίνεται ώρες ώρες η ανάγκη ν' αφήσουμε το σημάδι μας.
Να μιλά λόιπόν κανείς ή να σωπαίνει;
Γαϊδάρα, με κάνεις να έχω τύψεις :D
Panagiota, καλά που έχουμε και τις σπηλιές να γλύφουμε τις πληγές μας και να σιγοτραγουδάμε.
Ellinida, ας μιλά ή ας σωπαίνει, αρκεί να είναι από την καρδιά του.
"Είναι η ελπίδα της διασημότητας, της καταξίωσης, της δύναμης, των χρημάτων και της χλιδής που συνοδεύουν έναν επιτυχημένο μπλόγκερ;".....
Μάλλον για αποτυχημένο μπλόγκερ με βλέπω, τίποτα μα τίποτα από τα παραπάνω δεν διαθέτω!
Καλό σας βράδυ!
Busy Bee, δεν πειράζει, δεν είναι αυτά η ευτυχία :D
περαστικός is here to stay
σκέψου μόνο ότι τα σκίτσα και τα λόγια σου μπαίνουν στο μυαλό ανθρώπων στην άλλη άκρη του πλανήτη και τους συνοδεύουν στις καθημερινές τους δραστηριότητες
that's something..
Ευχαριστώ, Poplar.
Ίσως γιατί απλά, θέλεις κάπου να τα πείς, να τα βγάλεις από μέσα σου. Κι’ αυτό ξέρεις, είναι κάτι πολύ υγιές. Έχεις ακούσει ποτέ να λένε: «Ήθελα να το βγάλω από μέσα μου!»; Ε, αυτό νομίζω πως είναι. Και το κυριότερο, με το blogging δεν νιώθεις τύψεις πως πρήζεις τον άλλον, γιατί εμείς που ερχόμαστε εδώ και σε διαβάζουμε, θέλουμε κι ερχόμαστε... Ίσως, γιατί σε συμπαθούμε;... Και μας αρέσει να μας λες τους πόνους, τους καημούς, τις ανασφάλειες, τι «κακίες» σου;... ε; Ίσως;...
;-)
Ίσως να έχεις δίκιο :)
Δημοσίευση σχολίου