Περισσότερες πληροφορίες, εδώ. Δελτίο τύπου, εδώ.
Θα συμμετάσχω διότι:
1. Βασικά δικαιώματα, όπως η ελευθερία του λόγου, δεν είναι δυνατόν να περιστέλλονται προληπτικά, αυτό αφορά όλους τους πολίτες αυτής της χώρας. Τυχόν σοβαρά αδικήματα που διαπράττονται πρέπει να τιμωρούνται, όπως σε κάθε άλλη περίσταση, εκ των υστέρων και όχι με θυσία υπέρτερων αγαθών.
2. Η νομοθεσία περί δυσφήμισης και συναφών αδικημάτων πρέπει να εξορθολογιστεί ώστε να αποκλείεται η κατάχρησή της για τη δίωξη της αντίπαλης άποψης ή αξιολογικών κρίσεων, έστω και αν αυτές είναι αιχμηρές.
3. Η ψευδωνυμία ή ανωνυμία είναι απολύτως θεμιτή επιλογή κάθε χρήστη του Διαδικτύου. Αντίθετα με τα συμβατικά μέσα, στο Διαδίκτυο, και ιδιαίτερα στα ιστολόγια, το βάρος των γραφομένων κάθε χρήστη δεν είναι δεδομένο άλλα οικοδομείται με κάθε κείμενο, με κάθε λέξη.
4. Είναι απαράδεκτο και ειρωνικό οι εκμαυλιστές των ΜΜΕ να εμφανίζονται ως κήνσορες των ιστολογίων.
5. Πρέπει να αντιδράσουμε σε αυτό το γαϊτανάκι της βλακείας που έχει στηθεί με προφανή στόχο να ανακτήσουν τα παραδοσιακά ΜΜΕ τον παραδοσιακό απόλυτο έλεγχό τους στο δημόσιο λόγο, υπηρετώντας ποικίλες σκοπιμότητες, και επαναφέροντάς μας στον παραδοσιακό παθητικό ρόλο που επιθυμούν οι διάφορες εξουσίες να έχουν οι πολίτες.
6. Όσα ακούγονται τελευταία δείχνουν την πλήρη άγνοια που έχουν οι διαμορφωτές πολιτικής για τη φύση του Διαδικτύου και τα ιστολόγια, όπως και τον αυτοματισμό των αντιδράσεών τους με βάση την επικαιρότητα που διαμορφώνουν και την πίεση που ασκούν τα κίτρινα ιδιωτικά τηλεοπτικά κανάλια μέσα από το ριάλιτι των ειδήσεων των οκτώμισι, πλην του ΣΚΑΙ. Μια εξαίρεση πολιτικού που με εξέπληξε, εδώ, δεν θα μπορούσα να τα πω καλύτερα.
7. Στη χώρα μας είχαμε ήδη απαράδεκτα περιστατικά εναντίον της ελευθερίας στο Διαδίκτυο, όπως τη δίωξη aggregator για την ύπαρξη ενός υπερσυνδέσμου σε σατιρικό ιστολόγιο (υπόθεση blogme.gr).
Μας αφορά όλους, ιστολόγους και μη. Αντιδρούμε πολιτισμένα, με χιούμορ και με δημιουργικότητα. Τους δείχνουμε ότι η κοινωνία των πολιτών τους αφήνει πλέον πίσω και καλά θα κάνουν, οι λειτουργοί και των τεσσάρων εξουσιών που κάθε άλλο παρά ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις της κοινωνίας, να κοιτάξουν να διορθώσουν τα δικά τους σφάλματα, τις δικές τους ελλείψεις και τις δικές τους κακοήθειες.
9 σχόλια:
Καλημέρα Περαστικέ! Πολύ χαίρομαι που το blog γίνεται όλο και πιο πολύ ακτιβιστικό! Είμαι μέσα! Χωρίς όμως μάσκα!
Non passaran!
La Lotta continua!
Η γελοιογραφία είναι ψώνιο και με προσεγμένες λεπτομέρειες (τα όργανα με τα παχάκια τους, το καδράκι στο βάθος) και νομίζω ότι πρέπει να διαδοθεί όσο γίνεται...Επίσης, προτείνω να συμπορευθείς με τους φίλους σου: ο ένας θα είναι αρματωμένος με την στολή του ήλιου, ο άλλος θα υπερίπταται εποχούμενος αεροστάτου -αμφοτέρων οι χαίτες θα ανεμίζουν...
Εδώ και λίγο καιρό παρακολουθώ το ιστολόγιο σου και μπορώ να πω ότι μου αρέσουν πολύ τα σκίτσα σου.. αλλά και τα κείμενα που συνοδεύεις..
Ιδιαίτερα μου άρεσαν τα αλληλεπιδραστικά σκίτσα σου: 1 και 2.
Είναι μια πολύ καλή κίνηση... δυστυχώς δεν μπορώ να συμμετάσχω λόγω απόστασης... τέτοιες έξυπνες και δυναμικές αντιδράσεις είναι απαραίτητες πια... έξω απ' τις συνηθισμένες και αναμενόμενες τις οποίες έχουν "μελετήσει" καλά...
Καλησπέρα Cynical, ε πάρε και εσύ μια μάσκα να την έχεις στην τσέπη :)
Γεια σου ανώνυμε φίλε, ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.
Ευχαριστώ ggia, δημιούργησα, όπως βλέπεις στη δεξιά στήλη, ειδική ετικέτα για αυτά τα "αλληλεπιδραστικά" σκίτσα. Θα υπάρξουν και άλλα.
Ελπίζω να πετύχει Γαϊδάρα. Θα ακολουθήσω τη σταδιακή προσέγγιση, όπως πάντα, κάνω πρώτα αναγνώριση, παρατηρώ από μια απόσταση και, αν το πράγμα με σηκώνει, μπαίνω στη συγκέντρωση :P
Παραθέτω ένα σχετικό και ωραίο άρθρο του Π.Μανδραβέλη από την Καθημερινή:
Το «αγκάθι» της ανωνυμίας στο Διαδίκτυο
Ποτέ δεν θα μάθουμε με ακρίβεια ποιος υπέγραφε ως Cato, Publius, Caesar, Brutus κ.ά. την περίοδο 1787 - 1788, αλλά ολόκληρη η συζήτηση για το σύνταγμα των υπό σύσταση Ηνωμένων Πολιτειών, σε εφημερίδες κυρίως της Νέας Υόρκης, έγινε με ψευδώνυμα άρθρα. Βεβαίως, όλοι σήμερα γνωρίζουν ότι τα Federalist και Antifederalist Papers γράφτηκαν από τους πατέρες του αμερικανικού έθνους (Alexander Hamilton, James Madison, John Jay, George Clinton κ.ά.) αλλά είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι η πιο σημαντική ίσως συζήτηση πολιτικής θεωρίας έγινε ψευδωνύμως. Οπως δεν πρέπει επίσης να ξεχνάμε ότι ένα από τα μεγαλύτερα έργα πολιτικής φιλοσοφίας, «Οι δύο πραγματείες περί κυβερνήσεως» του Τζον Λοκ πρωτοκυκλοφόρησε ανώνυμα. Στα δικά μας υπάρχει η «Ελληνική Νομαρχία, ήτοι λόγος περί ελευθερίας» που υπογράφει κάποιος ανώνυμος Ελλην.
Ο ανώνυμος λόγος παρήγαγε βούρκο, αλλά μερικές φορές και διαμάντια. Συνήθως παρήγαγε ταυτόχρονα και τα δύο. Ετσι κι αλλιώς, ολόκληρη η κλασική πολιτική θεωρία της Δύσης ήταν άμεσα συνυφασμένη με την πολιτική δράση, η οποία πολλάκις μεταμορφωνόταν σε ανελέητο πόλεμο που εμπεριείχε προσωπικές επιθέσεις, ύβρεις και συκοφαντίες. Είναι χαρακτηριστικός για την οξύτητα των προσωπικών επιθέσεων ο πόλεμος με ανώνυμα και ψευδώνυμα φυλλάδια που ξέσπασε το 1792 μεταξύ του Alexander Hamilton από την μία και των Thomas Jefferson και James Madison από την άλλη.
Η ανωνυμία και η ψευδωνυμία υπήρξε ιστορικά μέρος της ζωντανής και ζωηρής πολιτικής συζήτησης. Υπήρχε στην αρχαία Ελλάδα και τη Ρώμη με τα graffiti στους δρόμους, φούντωσε την πρώτη περίοδο της τυπογραφίας με ανώνυμες παμφλέτες για να γίνει εκρηκτική με τη διάχυση του Διαδικτύου. Κάθε τεχνολογική εξέλιξη που ευκόλυνε τον λόγο, διευκόλυνε και την παραγωγή ανώνυμου λόγου. Και όσο προχωράει η τεχνολογία τόσο πιο δύσκολη γίνεται η παρακολούθησή του και από τις αρχές, αλλά και από τους πολίτες. Οι πρώτες δεν μπορούν να επιβάλλουν την «τάξη» (όση, τέλος πάντων, μπορούσαν στην εποχή των μονόδρομων Μέσων) και οι πολίτες δεν μπορούν να τον παρακολουθήσουν λόγω της πληθώρας του. Αν κάποιος έχει διαβάσει δέκα υβριστικά ή συκοφαντικά ανώνυμα σχόλια, τα 'χει διαβάσει όλα.
Το πρόβλημα εντείνεται με την εξέλιξη της τεχνολογίας. Σήμερα, ακόμη κι αν μπορούσαν να ταυτοποιηθούν ποιοι υπολογιστές δημοσιεύουν κάποια πράγματα, η ανωνυμία μπορεί να εξασφαλιστεί από δημοσιεύσεις που θα γίνονται μέσω internet cafe, αλλά και από την πλατεία Συντάγματος! Με την έλευση των ελεύθερων ασύρματων δικτύων μπορεί να πάει κάποιος απέναντι από το υπουργείο Οικονομικών, να ανοίξει τον φορητό του υπολογιστή και να εξαπολύσει κατά του υπουργού όσες ύβρεις ή συκοφαντίες επιθυμεί. Και οι ασύρματες επικοινωνίες είναι το μέλλον του Διαδικτύου.
Υπάρχουν όμως κι άλλα εργαλεία για να εξασφαλιστεί η ανωνυμία. Ενα είναι οι «anonymous remailers». Αυτοί είναι υπολογιστές διάσπαρτοι σε ολόκληρο τον κόσμο οι οποίοι σβήνουν από τα μηνύματα τα ηλεκτρονικά ίχνη του αποστολέα. Αρα, ακόμη κι αν μπορούσαν να βρεθούν τα ίχνη εκείνων που ανωνύμως χυδαιολογούσαν στα σχόλια του press-gr, θα ήταν αδύνατο αν αυτά περνούσαν από κάποιους «anonymous» ή «pseudony mous remailers».
Ισχυρότερο όμως εργαλείο στην υπηρεσία της ανωνυμίας είναι η κρυπτογραφία. Στη δεκαετία του 1990 έγινε μια ιδιότυπη όσο και άγνωστη επανάσταση. Mερικοί ιδεαλιστές πληροφορικοί χρησιμοποίησαν την γνώση της κρυπτογραφίας (που σημειωτέον υπήρχε και υπάρχει στις βιβλιοθήκες των μαθηματικών τμημάτων των πανεπιστημίων) για να φτιάξουν ισχυρά κρυπτογραφικά εργαλεία για τον κάθε πολίτη. Tα εργαλεία αυτά, προς έκπληξη και τρόμο όλων των διωκτικών αρχών του κόσμου μοιράστηκαν και μοιράζονται ευρέως μέσω του Διαδικτύου.
Οπως γίνεται συνολικά με την παγκοσμιοποίηση, το Διαδίκτυο (που είναι μέρος της) αλλάζει ραγδαία τους κανόνες του παιγνιδιού. Η αντιμετώπιση των ζητημάτων που ανακύπτουν προϋποθέτει νέα προσέγγιση, άλλη εκείνης του αείμνηστου Δημήτρη Μαρούδα που απειλούσε να καταρρίψει τους δορυφόρους. Η παλαιά αντίληψη του κράτους «όλα τα σφάζω, όλα τα μαχαιρώνω» ή περνώ νόμους που θα λύσουν προβλήματα που έχουν χαρακτήρα παγκοσμιότητας, το μόνο που επιτυγχάνει είναι να γελοιοποιεί τη χώρα διεθνώς. Ετσι κι αλλιώς ο έλεγχος 40.000 blogs στην Ελλάδα (100 εκατ. παγκοσμίως) είναι δύσκολος...
Ιnfo
- Νικήτας Λιοναράκης: «Oι συνέπειες του Γατόσκυλου. Kοινωνική Πολυπλοκότητα και Mέσα Mαζικής Eνημέρωσης», εκδόσεις Παπαζήση
- Νίκος Λέανδρος: «Το Διαδίκτυο: Ανάπτυξη και αλλαγή», εκδ. Καστανιωτη
- Μανουέλ Κάστελς: «Ο γαλαξίας του Διαδικτύου Στοχασμοί για το Διαδίκτυο, τις επιχειρήσεις και την κοινωνία», εκδ. Καστανιώτη
-Μανώλης Ανδριωτάκης: «Blog: Ειδήσεις από το δικό σου δωμάτιο», εκδ. Νεφέλη
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Καθημερινή» στις 2.3.2008
http://www.medium.gr/articles/120445272233276.shtml
Ευχαριστώ Doctor, πράγματι, πολύ καλό άρθρο.
Αγαπητέ Α, συγγνώμη, αναγκάζομαι να διαγράψω το σχόλιό σου, αλλά το έχεις παρακάνει. το ιστολόγιό μου δεν είναι χώρος διαφημίσεων. Ήδη έχεις δημοσεύσει την παραπομπή στον ιστότοπό σου σε άλλες αναρτήσεις, νομίζω ότι είναι αρκετές.
Δημοσίευση σχολίου