...φοράμε τις μάσκες, διότι πίσω από αυτή τη μάσκα (ιστολόγιο/ψευδώνυμο) υπάρχει κάτι περισσότερο από σάρκα. Πίσω από αυτή τη μάσκα (ιστολόγιο/ψευδώνυμο) υπάρχει μια ιδέα*.Η ελευθερία του λόγου είναι υπόθεση όλων.
* “There is more than flesh behind this mask. Behind this mask there is an idea...” από την ταινία V for Vendetta
18 σχόλια:
το πιο ενδιαφερον στην υποθεση του διαδικτυου ειναι,κατ εμε,ολη αυτη η εγκεφαλικη-διανοητικη επικοινωνια που ειναι απαλλαγμενη απο οποιαδηποτε προκαταληψη,διακριση,μυθοποιηση,συναισθηματικη εξαρτηση και κοροιδια.Εδω δε μιλαμε ο ταδε με το δηνα.Μιλαει ενα μυαλο με ενα αλλο μυαλο.Κι αυτη η εγκεφαλικη "σχεση" που αναπτυσσουμε με τους αλλους,συχνα βαζει κατω πολλες "δηθεν" διαπροσωπικες σχεσεις της "κανονικης" μας ζωης.
Η μάσκα πάντοτε από πίσω κρύβει κάτι το οποίο δεν μπορεί να φανερωθεί χωρίς αυτή. Είναι μια λύτρωση της ψυχής και μια εναλλακτική μορφή έκφρασης.
Πίσω από τη μάσκα μπορεί να υπάρχει μια ιδέα, αλλά κάλλιστα μπορεί και όχι. Και το θέμα τελικά δεν είναι κατά πόσο υπάρχει ή όχι μια ιδέα. Εξάλλου ιδέα και σάρκα πάνε πακέτο.
Περαστικέ λατρελυω τα σκίτσα σου. Κάθε φορά τα χαζεύω γιατί δένουν τόσο ωραία με τα κειμενά σου. Μπράβο!!!
Η μάσκα της ανωνυμίας είναι μια επιλογή... αφαιρούνται οι επιλογές αμαχητί?
Σωστό Nelly, και η αξία του καθενός καθορίζεται με βάση το λόγο του.
Η μάσκα/ψευδώνυμο πολλές φορές βοηθάει να βγάζουμε έξω τον πραγματικό εαυτό μας, πέραν των ρόλων που υποκρινόμαστε καθημερινά. Ευχαριστώ και για τα καλά λόγια VK.
Εξαρτάται, Γαϊδάρα, αλλά όχι σε αυτή την περίπτωση :)
σε πρόλαβα ή με πρόλαβες ?
Αν εννοείς την αναφορά στις μάσκες, νομίζω ότι εννοούμε κάτι διαφορετικό ο καθένας, αλλά όχι πάντα.
Κι όμως σήμερα έχουμε περισσότερη ελευθερία ή λιγότερη από παλιά;
Όσο για τις μάσκες, τις φοράμε ακόμα κι όταν κοιμόμαστε.
Πολύ γενικό ερώτημα. Σε σύγκριση με πια εποχή, σε ποιον τομέα, εμείς στην Ελλάδα ή γενικότερα; Προφανώς, το αίτημα για ελευθερία στο διαδίκτυο δεν έχει αντικείμενο σύγκρισης με άλλες εποχές, όταν αυτό το μέσο δεν υπήρχε. Τι είναι "αρκετή" ελευθερία; Η ελευθερία να δρας και να εκφράζεσαι είναι αποδεκτό να περιορίζεται μόνο όταν και όπου πλήττεται κάποιο υπέρτερο αγαθό και κάτι άλλο που παραβλέπεται είναι ότι οι περιορισμοί πρέπει να στρέφονται εναντίον εκείνων που παραβιάζουν τα υπέρτερα δικαιώματα άλλων και όχι εναντίον του συνόλου των πολιτών ή ομάδων πολιτών που ασκούν τα δικαιώματά τους με σεβασμό στα δικαιώματα των άλλων. Για να το κάνω πιο απλό, για να στραφείς εναντίον δύο παραβατών, δεν φοράς χειροπέδες και μάλιστα αμφίβολης αποτελεσματικότητας σε εκατό άλλους. Τέτοιες πρακτικές δεν συνάδουν με δημοκρατικά πολιτεύματα και δεν πρέπει να γίνονται αποδεκτές.
Επίσης, να μην ξεχνάμε ότι η βία δεν είναι το μόνο μέσο περιορισμού της ελευθερίας και πολλές φορές αυτό το οποίο εξελίσσεται είναι τα μέσα που σου αφαιρούν ελευθερίες ή περιορίζουν τη σημασία και την εμβέλεια των πράξεών σου. Σήμερα, ίσως να μη χρειάζεται να φυλακίσω κάποιον αντιφρονούντα, ίσως να μπορώ απλώς να καταστήσω αδύνατη την πρόσβασή του σε μέσα επικοινωνίας και διάδοσης ιδεών με διάφορα προσχήματα και δικαιολογίες. Για παράδειγμα, κάποτε, αυτός που φώναζε σε μια πλατεία και έβγαζε ένα λόγο ή γυρνούσε και μιλούσε στους συμπολίτες του ή τύπωνε ένα φυλλάδιο, μπορούσε να έχει μια σημαντική επίδραση στην κοινωνία του. Την εποχή της τηλεόρασης και των άλλων ηλεκτρονικών μέσων, που ακόμη κρατεί, αυτά τα μέσα έγιναν ανίσχυρα, ο ατομικός λόγος κατέστη ψίθυρος, ακόμη και αυτός ο έντυπος τύπος αποδυναμώθηκε, καθώς η ένταση αυτών των μέσων είναι κατά πολύ μεγαλύτερη και η κοινή γνώμη διαμορφωνόταν και διαμορφώνεται από αυτά. Όταν ελέγχεις λοιπόν τα μέσα, αφού πρόσβαση σε αυτά έχει μια περιορισμένη και ελεγχόμενη ομάδα ατόμων, οι απαγορεύσεις και οι διώξεις καθίστανται περιττές και ανώφελη αυτο-δυσφήμιση. Να όμως που η έλευση των τεχνολογιών του Διαδικτύου άρχισε να δίνει πάλι μεγαλύτερη ένταση στην ατομική φωνή και άρχισε να κάνει το άτομο εκτός από δέκτη και πομπό. Αυτό πιέζει ξανά τις όποιες εξουσίες που αισθάνονται τον πειρασμό να ρίξουν το προσωπείο.
Θυμάμαι μια σκηνή από μια ταινία, δεν θυμάμαι τον τίτλο. Ο Σον Κόνερι, υποδυόμενος έναν φυλακισμένο, ακινητοποιεί κάποιον προσωρινό σύμβουλο ή ψυχολόγο της φυλακής που έχει έλθει για να μελετήσει την υπόθεσή του και αρχικά του φέρεται αλαζονικά. «Πες μου τι σου αφαίρεσα μόλις τώρα, αλλιώς θα σε σκοτώσω» ρωτάει ο Σον Κόνερι, «Την ελευθερία μου» γράφει κάπου ο άλλος που ασφυκτιά και δεν μπορεί να μιλήσει, νομίζω τον υποδυόταν ο Ντένζελ Ουάσιγκτον. «Λάθος, αυτή δεν της είχες ποτέ» ουρλιάζει ο Σον Κόνερι, «Έχεις άλλη μια ευκαιρία». «Τις αυταπάτες μου», γράφει, σωστά αυτή τη φορά, ο ψυχολόγος. Τα όρια της ελευθερίας σου τα διαπιστώνεις όταν τα δοκιμάζεις.
Ελπίζω να απήντησα στο πνεύμα της ερώτησής σου :-)
Ω!! Εσείς φίλοι μου, Nelly και Περαστικέ, εγκεφαλικοί ως το κόκαλο!! ΄Ωστε η αξία του καθενός καθορίζεται από τον λόγο του;;;;Ε;;;
Δηλαδή αυτοί που δεν μιλουν και δεν γράφουν, αλλά ξέρουν να χαιδεύουν και να αγκαλιάζουν σφιχτά, να καθησυχάζουν με μια κίνηση του σώματος και των ματιών δεν έχουν καμιά τύχη σ' αυτόν τον κόσμο;;;
Δεν σας έτυχε να απορρίψετε κάποιον επειδή όταν σας μιλούσε δεν σας κοιτούσε στα μάτια;
Μην ξεπέφτουμε στη νοησιαρχία λοιπόν.
Ο άνθρωπος χωρίς πρόσωπο δεν έχει και ζωή.
cynical,
δεν ξερω για τον Περαστικο αλλα εγω,το οτι με λες εγκεφαλικη ως το κοκαλο το εκλαμβανω ως κοπλιμεντο.
Καλησπέρα Cynical, Nelly. Μην ξεχνάς Cynical ότι μιλάμε για τα ιστολόγια, όπου είναι δύσκολο κάποιος να σε χαϊδέψει και να σε αγακλιάσει, οπότε, ειδικά σε αυτό το μέσο, ο λόγος προέχει. Όποιος δεν εκφράζεται με το λόγο μπορεί να έχει τύχη στον κόσμο, αλλά όχι στα μπλογκ :P
Φίλε μου περαστικέ, όπως λέει ο μεγάλος ποιητής Κώστας Βάρναλης:
" Όχι όντα, είμαστε Ιδέες, που ζούνε πολεμώντα! "
Καλησπέρα SWK, χαίρομαι που τα κατάφερες με τη σύνδεσή σου.
Προκειμένου να διαμορφωθεί ένα ουδέτερο πλαίσιο για τη διοργάνωση αυτής της κινητοποίησης, προχωρήσαμε στη δημιουργία προσωρινού blog-καρνάβαλου και βγάλαζμε και αγγελία:
Ζητούνται αλήτες μπλόγκερς για να συμμετάσχουν στη διοργάνωση αποκριάτικης διαδήλωσης.
Ενημερώνω στην επόμενη ανάρτηση, Nefelika.
Το σχόλιο για το συλλαλητήριο είναι παντελώς άσχετο με το θέμα της ανάρτησης, θα μπορούσα να το θεωρήσω spam και να το διαγράψω, το αφήνω, αλλά επιφυλάσσομαι του δικαιώματος διαγραφής για παρόμοια σχόλια.
Τελικά, αποφάσισα τη διαγραφή του σχολίου.
Δημοσίευση σχολίου