Μπήκα στο σαλόνι, να ψάξω κάτι στη βιβλιοθήκη. Καθώς έστρεψα το βλέμμα μου την είδα να με κοιτάει κάπως αυστηρά και κάπως επιτιμητικά από το κάδρο. "Τι είναι πάλι;" τη ρώτησα, συνηθισμένος στους σιωπηρούς διαλόγους μας. "Έπρεπε κάτι να είχες γράψει για εχθές" μου είπε. "Μα..." πήγα να ψελλίσω, αλλά αισθάνθηκα ότι πράγματι κάτι έπρεπε να είχα γράψει, γράφω λοιπόν σήμερα.
Επειδή κάθε ημέρα είναι "ημέρα της γυναίκας" (εναλλακτικός τρόπος για να πω ότι εχθές έπηξα στη δουλειά και δεν είχα χρόνο να γράψω), αφιερώνω αυτή την καταχώρηση του ιστολογίου μου στις γυναίκες, αλλά ιδιαίτερα στις γυναίκες που πέφτουν θύματα εκμετάλλευσης, στις γυναίκες που τις αγοράζουν και τις πωλούν σαν σφάγια, στις γυναίκες που υποφέρουν κλεισμένες σε διαμερίσματα-φυλακές μακριά από τις πατρίδες τους και υφίστανται τη συνεχή βία του άνδρα, στις γυναίκες στις οποίες αναφερόμαστε ελαφρά τη καρδία σε ανέκδοτα και σε αστεϊσμούς ως "οι Ουκρανές", "οι Ρωσίδες", "οι Μολδαβές", "οι μ....ρες".
Την αφιερώνω και στις γυναίκες που είχαν την τύχη να παντρευτούν "καλά παιδιά" που τις βιάζουν, τις κτυπούν και τους συμπεριφέρονται σαν να ήταν τα υποζύγιά τους. Την αφιερώνω στις γυναίκες που γυρίζουν κουκουλωμένες από την κορυφή ως τα νύχια, διότι η κοινωνία όπου ζουν πιστεύει ότι η φύση τους είναι ντροπή και η λαγνεία του άνδρα είναι δικό τους αμάρτημα.
Την αφιερώνω και στις γυναίκες που δεν είχαν ποτέ τη δυνατότητα να επιλέξουν αυτό που θα ήθελαν να είναι ή να εκφράσουν το ταλέντο τους, γιατί έπρεπε να εκπληρώσουν το ρόλο που άλλοι είχαν επιλέξει για αυτές. Την αφιερώνω και στις γυναίκες που υφίστανται το ανεπιθύμητο άγγιγμα στο λεωφορείο, τα πεινασμένα και χυδαία βλέμματα, τα χυδαία αστεία και την παρενόχληση στο χώρο της εργασίας.
Εξανίσταμαι όταν ακούω φράσεις του τύπου "μπορεί να μη σέβομαι τις γυναίκες, αλλά τις αγαπώ". Εξανίσταμαι διότι αντιλαμβάνομαι ότι αυτή η φράση συνήθως σημαίνει "αγαπώ να τις χρησιμοποιώ", "αγαπώ να τις έχω υπό την εξουσία μου", "αγαπώ να τις ελέγχω", "αγαπώ να τους ρίχνω μια φάπα για να τις συνετίσω", "αγαπώ να τους επιβάλλομαι... για το καλό τους".
Χαμογελώ με τη βλακεία αυτού που χαρακτηρίζει "πόρνη" μια γυναίκα που επιζητά την ηδονή, από τη στιγμή που αυτή η συμπεριφορά είναι η συμπεριφορά του πελάτη της πόρνης και όχι της πόρνης, που ασκεί το αρχαίο αυτό επάγγελμα για βιοπορισμό (ή για πλουτισμό, ανάλογα με το πόσο καλή είναι).
Φυσικά, δεν έχω ψευδαισθήσεις και δεν εξιδανικεύω καμία γυναίκα (τουλάχιστον εδώ, στην πράξη δυσκολεύομαι να μην εξιδανικεύσω μια ωραία γυναίκα, έχει και η ομορφιά τη δική της αξία). Ωστόσο, μια γυναίκα αξίζει να κρίνεται ως προς την αρετή της με τα ίδια σταθμά που κρίνεται και ένας άνδρας και αξίζει να έχει την ίδια ελευθερία στο να καθορίζει το μέλλον της και αξίζει να χαίρει τουλάχιστον του ίδιου σεβασμού.
Τελικά, οφείλω να ομολογήσω ότι αισθάνομαι ευτυχής που είμαι άνδρας, ευτυχής, διότι δεν ξέρω αν θα είχα ποτέ τη δύναμη να υπομείνω αυτά που πρέπει να υπομείνει μια γυναίκα.
Κυρίες μου, υποκλίνομαι.
Η εικονιζόμενη κυρία είναι μια ελαιογραφία μου του 1999. Παρά τις αδυναμίες τού έργου, είναι από τα αγαπημένα μου. Την έχω απέναντι από το σημείο που κάθομαι τα βράδια για να μου κρατάει συντροφιά.
21 σχόλια:
Έχεις δίκιο σ' αυτά που λες. Σου προτείνω να διαβάσεις το βιβλίο της Λιλής Ζωγράφου "Από τη Μήδεια στη Σταχτοπούτα: Η ιστορία του φαλλού". (Μια περιγραφή θα βρεις εδώ).
Μια τεχνική ερώτηση τώρα: Το comment moderation είναι δική σου επιλογή; Γιατί το blog σου δεν είναι από κείνα που έλκουν... hate comments...
Tero
Ευχαριστώ για την πρόταση.
Ναι, το moderation είναι επιλογή μου. Ένας λόγος είναι ότι θέλω να αποφύγω υβριστικά σχόλια, κυρίως που απευθύνονται σε άλλους σχολιαστές. Επιπλέον, ίσως το πιο σημαντικό, νομίζω ότι το moderation, με την αναπόφευκτη καθυστέρηση που συνεπάγεται, επιβάλλει ένα διαφορετικό μηχανισμό και μια καλύτερη ποιότητα σχολίων που είναι πιο μεστά και πάνω στο θέμα. Από εκεί και πέρα, όλα τα σχόλια, συμφωνούντων ή διαφωνούντων, θετικά ή αρνητικά, είναι ευπρόσδεκτα. Πάντως, δεν είμαι απόλυτος, βλέποντας πώς πάνε τα πράγματα, αυτό μπορεί να αλλάξει αργότερα.
Τόσο ωραία πράγματα που είπες για τις γυναίκες....μήπως πρέπει να αρχίσω να ανησυχώ, καλέ μας περαστικέ;
Να ανησυχείς; Τι εννοείς; Και πού είδες τα ωραία πράγματα; Φοβάμαι πως αυτό το μήνυμα είναι ακατάληπτο.
Εύα η γυναίκα.
Καλημέρα.
Απλά περαστική.
Νιάου.
εννοώ ότι είναι σπάνιο πράγμα ένας ανδρας να υποστηρίζει τόσο καλά τις γυναίκες, αναφέροντας όλα τα δεινά της. Είσαι άραγε, ειλικρινής; Η δυσπιστία με κάνει και σκέπτομαι έτσι.Σε μια εποχή που η αδικία αποτελεί δίκαιο.....
Υγ γράφεις πολυ καλά. Μου άρεσε πολυ το διήγημα με το Θάνατο.
Ευχαριστώ, παρεξήγησις. Ναι, είμαι ειλικρινής. Πέραν των αρχών μου, στους φίλους μου συγκαταλλέγονται πολλές γυναίκες που εκτιμώ απεριόριστα και πρόσφατα απέκτησα και μια μικρή ανιψούλα που δεν θέλω να δυσκολευτεί στη ζωή της.
Πραγματικά πολύ καλο το βιβλιο που προτεινει ο tero,οπως κι όλα της Ζωγράφου.
Παντως περαστικέ κι εμείς οι γυναίκες το έχουμε το μερίδιο της ευθύνης μας.Οταν αφήνεσαι,σε τραβάνε κατά το πως θέλουν.
περαστικέ πολύ καλή η αφιέρωση, αλλά μιλάμε για ένα ποσοστό γυναικών έτσι? γιατί η δικιά μου όχι καταπιεσμένη δεν είναι, αλλά σωστός τύραννος. ωχ!.. έρχεται.. κλείνω...
Το καταλαβαίνω αυτό Regina, αλλά βλέπω κάποια επιπλέον προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες και τη βία (διαφόρων μορφών) που συχνά υφίστανται. Και ένας άνδρας μπορεί να πέσει θύμα εκμετάλλευσης ή καταπίεσης από μια γυναίκα, αλλά συνήθως αυτό οφείλεται στη δική του αδυναμία, δεν είναι κάτι στο οποίο τον σπρώχνει η κοινωνία.
the resident, ελπίζω να σου φέρθηκε με επιείκεια! :)
Πάντως περαστικέ και οι άντρες αντιμετωπίζουν κάποια επιπλέον προβλήματα όπως π.χ ο Στρατος (δεν φτάνει που ζούμε λιγότερο αλλά χάνουμε και κανά 2 χρόνια για την "πατρίδα") οι βαριές και επικίνδυνες δουλείες π.χ οικοδόμοι ναυτικόi ,πυροσβέστες κλπ. Πάντως να σου πω την αλήθεια το φαινόμενο τιs καταπιέσης, των γυναικών όσο πάει περιορίζεται στις ευρωπαϊκές κοινωνίες.
Kι η ελαιογραφία πολύ ωραία.
Μου αρεσει πολύ η λεπτομέρεια στο δέντρο πίσω.
Άλλο ένα υπέροχο post και πολύ ουσιαστικό!
Αγαπητέ περαστικέ, θίγεις ξανά θέμα ταμπού, καθώς όλοι μπορεί να καταδικάζουμε τη βία, τις μπούργκες και την εκμετάλλευση των γυναικών, αλλά όποτε έχουμε την εξουσία ως άνδρες, απορώ αν φερόμαστε πολύ καλύτερα ή αντιστεκόμαστε στον πειρασμό να τις θεωρούμε κτήμα μας.
Αν δεν καταχρώμαι τον χώρο σου και μου επιτρέπεις, θα ήθελα να θίξω και μια ακόμα διάσταση των διακρίσεων σε βάρος των γυναικών (ετοιμάζω και δικό μου αναλυτικό post). Πρόκειται για τη θέση της γυναίκας στον Χριστιανισμό (ειδικά στην Ορθόδοξη Ανατολική Εκκλησία). Από την απαγόρευση της ιεροσύνης (ακόμα και της εισόδου στο ιερό - με εξαίρεση κάποιες καθαρίστριες) και την "ειδική" αντιμετώπιση της γυναίκας κατά την έμμηνο ρύση, μέχρι τον χαρακτηρισμό της ως "σκεύος ηδονής" (δεν ξέρω αν δόθηκε ποτέ για κανέναν άνδρα) και την παντελή απουσία της από τη διοίκηση της Εκκλησίας και τα θεολογικά δρώμενα που διαμόρφωσαν τη δογματική και τις άλλες πτυχές της. Άλλωστε η "γυνή" πρέπει να "φοβήται τον άνδρα", ακόμα και στον 21ο αιώνα κι ας έχουν ακουστεί του κόσμου οι μεταμοντέρνες θεολογικές ερμηνείες - σοφιστείες για το μετριασμό του νοήματος του "φόβου".
Για να μην πούμε ότι όλη η θεωρητική βάση της (ειδικά για το σεξ και την πορνεία) έχει να κάνει με αυτήν ακριβώς την απαξιωτική αντμετώπιση (η έντονα θηλυκή Εύα άλλωστε είναι η ρίζα του κακού, ενώ η Παναγία που "ρεφάρει" για λογαριασμό των ανθρώπων είναι σεμνή, παρθένος και αφοσιωμένη στον ιερό σκοπό).
Οι σύγχρονοι θεολόγοι πιπιλάνε βέβαια στη θεωρία την καραμέλα της ισότητας, σύμφωνα με λόγια του Ιησού (μάλλον για να κερδίσουν υποστηρικτές, αφού δεν τους παίρνει πλέον να κάνουν αλλιώς), αν και στο παρελθόν είχε τεθεί ακόμα και ζήτημα αν οι γυναίκες έχουν ψυχή! Στην πράξη όμως, οι γυναίκες βρίσκονται ακόμα σε μειονεκτική θέση στη ζωή της Εκκλησίας (και δεν έχουν φυσικά απολύτως καμία στη διοίκησή της). Πέρα από τα λόγια και τις θεωρίες, το επιβεβαιώνει και η πικρή πολυετής προσωπική μου εμπειρία σε τέτοιους χώρους. Δυστυχώς, "άνδρες ήσαν οι θεολογούντες"...
Ευχαριστώ για τα σχόλια. Βρήκα ένα ενδιαφέρον post για τη θέση της γυναίκας στο Ιράν στο ιστολόγιο της lemon http://lllemon.blogspot.com/2006/03/blog-post_11.html)
Αντί πολλών σχολίων, λίγοι στίχοι ενός ονειροπόλου….
Woman is the nigger of the world
Yes she is...think about it
Woman is the nigger of the world
Think about it...do something about it
We make her paint her face and dance
If she won't be a slave, we say that she don't love us
If she's real, we say she's trying to be a man
While putting her down, we pretend that she's above us
Woman is the nigger of the world...yes she is
If you don't believe me, take a look at the one you're with
Woman is the slave of the slaves
Ah, yeah...better scream about it
We make her bear and raise our children
And then we leave her flat for being a fat old mother hen
We tell her home is the only place she should be
Then we complain that she's too unworldly to be our friend
Woman is the nigger of the world...yes she is
If you don't believe me, take a look at the one you're with
Woman is the slave to the slaves
Yeah...alright...hit it! We insult her every day on TV
And wonder why she has no guts or confidence
When she's young we kill her will to be free
While telling her not to be so smart we put her down for being so dumb
Woman is the nigger of the world
Yes she is...if you don't believe me, take a look at the one you're with
Woman is the slave to the slaves
Yes she is...if you believe me, you better scream about it
We make her paint her face and dance
Άργησα λίγο να διαβάσω το ποστ, η γιορτή μας είναι λίγες μέρες πίσω...βρήκα πολύ εύστοχο το ποστ, τελικά Περαστικέ σε πολλά συμφωνούμε! Ήθελα να πω στον φίλο The resident οτι αν και εσείς οι άντρες περνάτε σαφώς τα δικά σας λούκια λόγω φύλου, τα οποία κατανοώ, δεν έχουν καμμία σχέση με τα δικά μας. Εμείς- και λέγοντας εμείς εννοώ τις σύγχρονες γυναίκες- οφείλουμε να αποδεικνύουμε καθημερινά τις ικανότητες μας τόσο στην επαγγελματική μας ζωή όσο και μέσα στο σπίτι, να κάνουμε καλά τη δουλειά μας αλλά να ξέρουμε να φτιάχνουμε και ένα ωραίο φαΐ. Άσε που οφείλουμε να μην αμελούμε τον εαυτό μας και τη θηλυκότητά μας. Καθημερινός γολογοθάς σου λέω....
ladychill Mεταξύ σοβαρού και αστείου δες αυτό http://www.ndimou.gr/articledisplay.asp?cat_parent=11&time_id=85&cat_id=11
Ευχαριστώ για τα σχόλια και την παραπομπή ladychill, το έχω υπόψη αυτό το κείμενο, το είχε δημοσιεύσει και στο blog του :)
Μόλις διάβασα το κείμενο. Αν δεν υπήρχε η λέξη σατιρικό στον τίτλο θα είχα σοβαρές ενστάσεις σε κάποια αρθράκια αλλά η σάτιρα σώζει. Από την άλλη μεριά η σάτιρα λέει με τον πιο εύστοχο τρόπο κάποιες βαθιές αλήθειες. Τώρα που το σκέφτομαι εμείς που ασχολούμαστε μ' αυτό το θέμα μάλλον έχουμε άγχος ν' ανταποκριθούμε σ' ένα ρόλο που μας έδωσαν με έτοιμο πατρόν. Γυναίκα δε θα πει μόνο κουζίνα, μαγειρική και eye liner στο μάτι. Ευτυχώς δηλαδή. Πολλές φορές με πιάνω ν' αντιδρώ σ' όλα αυτά τα στερεότυπα αλλά κύριοι οι άλλοι σύμφωνα μ' αυτά θα σε κρίνουν. Οι περισσότεροι τουλάχιστον. Κι όταν δεν τα κάνεις νιώθεις μια ενοχή σαν να προδίδεις τη μοίρα που σε έφερε να ταϊσεις τον κόσμο όλο. Λίγο μπερδεμένα μου φαίνεται οτι τα έγραψα αλλά ελπίζω να βγαίνει κάτι...
Καταλαβαίνω τι λες Ladychill, και εμένα αυτό το κείμενο δεν μου πολυάρεσε, αισθητικά έστω, και δεν είμαι καθόλου οπαδός του πολιτικά ορθού.
Δημοσίευση σχολίου