Παρασκευή, Οκτωβρίου 14, 2011

Τα λάθος σπασμένα αβγά, η λάθος ομελέτα


Γράφω με αφορμή αυτό το κείμενο, το οποίο θα ευχόμουν να διαβάσουν οι Έλληνες πολιτικοί και πολλοί άλλοι που ζουν στον κόσμο τους και, κρίνοντας ίσως εξ ιδίων τα αλλότρια και τα γενικά, νομίζουν ότι έκτακτες εισφορές, φόροι και χαράτσια σημαίνουν απλώς λιγότερες πολυτέλειες, πιο απλή ζωή και «έλα μωρέ τώρα ποιος πεινάει» καθώς και ότι περίπου όλοι οι ελεύθεροι επαγγελματίες είναι μεγαλοεισοδηματίες που φοροδιαφεύγουν.

Λοιπόν, για πολλούς ανθρώπους αυτά τα μέτρα σημαίνουν χαμό, καταστροφή, ίσως ακόμη και αίμα και θάνατο, ενώ η χρεοκοπία και η καταστροφή γίνονται για ορισμένους τρέχουσα πραγματικότητα, ακριβώς εξαιτίας αυτών των μέτρων.

Από την άλλη μεριά, ο ανορθολογισμός και η προκλητική ασυλία των παιδιών του συστήματος, των συντεχνιών, ζει και βασιλεύει. Κάποιοι μας θάβουν στα σκουπίδια ατιμώρητοι (ξέρω τι λέγεται, αλλά να δούμε στην πράξη), κάποιοι φοιτητές και μαθητές θεωρούν φυσικό και δημοκρατικό δικαίωμά τους να αποκλείουν τους άλλους μαθητές και φοιτητές (τα φυτά) από το δικαίωμα στην εκπαίδευση, να ξυλοφορτώνουν τους διαφωνούντες και να κρατούν φυλακισμένους τους καθηγητές τους στα γραφεία τους όταν δεν τους κάνουν τα χατίρια.

Η παλαβομάρα και η αλητεία πάνε σύννεφο και συγκυβερνούν.

Ποια στάση πρέπει να τηρήσει ένας στοιχειωδώς λογικός άνθρωπος; Με ποια πλευρά να ταχθεί; Από τη μία η Σκύλα της ανάλγητης φορομπηχτικής και από την άλλη η Χάρυβδη της συνδικαλοσυντεχνιοαλητοπαλαβομάρας. Στην πραγματικότητα, φυσικά, πρόκειται για τις δύο πλευρές του ίδιου νομίσματος. Να την πληρώσουν όλοι οι άλλοι, όλοι οι απέξω, εκτός από τα καλόπαιδα/κωλόπαιδα.

Μετά, κάποιοι απορούν γιατί η κοινωνία δεν εξεγείρεται. Ίσως διότι πολύς κόσμος έχει πάρει πρέφα το παιχνίδι και δεν βλέπει ακόμη κάποια συγκροτημένη εναλλακτική διέξοδο, ενώ παράλληλα βυθίζεται στην απελπισία. Οι μεν μας θέλουν για να μας αρμέγουν και να συντηρούν την πελατεία τους, οι δε προσπαθούν να πλασαριστούν ως κοινωνικοί αγωνιστές ενώ είναι μέρος ακριβώς αυτής της πελατείας. Οι μεταξύ τους συγκρούσεις δεν είναι παρά το παζάρι, (- Δώσε τόσα και δικό σου - Όχι, κόψε κάτι - μα δεν βλέπεις; Με πιέζουν οι απέξω.). Όσο για τους υπόλοιπους, είμαστε το εμπόρευμα.

Ούτε τα μέτρα μπορώ να αποδεχθώ, αλλά, λυπάμαι, ούτε και να επαναστατήσω για τα κεκτημένα ΣΑΣ.

Δεχθείτε ότι θα πρέπει επιτέλους αυτός ο τόπος να κυβερνάται με κάποια στοιχειώδη λογική, ότι η τράπουλα θα πρέπει να ξαναμοιραστεί, ότι δεν είναι δυνατόν ο δημόσιος υπάλληλος και να είναι μόνιμος και να αμείβεται καλύτερα από τον ιδιωτικό, και να είναι υπεράνω αξιολόγησης. Δεχθείτε, ότι δεν μπορεί η τίμια εργαζόμενη υπάλληλος του δημοσίου ή των ΔΕΚΟ με τον παχυλό μισθό να παίρνει δύο μήνες άδεια τοκετού μετ’ αποδοχών και η «κλέφτρα», επί ξύλου κρεμάμενη ελεύθερη επαγγελματίας που γέννησε να πρέπει να συνεχίσει να πληρώνει το ΤΕΒΕ έναντι ενός εξευτελιστικού ποσού που την αναγκάζει να συνεχίζει να εργάζεται κανονικά από την επόμενη εβδομάδα και μετά τα συζητάμε. Δεν μπορεί η ανύπανδρη κόρη αποθανόντος δημοσίου υπαλλήλου να λαμβάνει ισοβίως σύνταξη (τι είδους νόμοι του 19ου αιώνα είναι αυτοί; Έχει ακούσει κανένας για τη χειραφέτηση της γυναίκας;) και η άλλη να πετιέται στο δρόμο γιατί αδυνατεί να πληρώσει τα χαράτσια και την εισφορά αλληλεγγύης που συντηρεί την αργοσμισθία της πρώτης! Είναι αυτό κοινωνικό συμβόλαιο;! Και ναι, είναι καιρός να αντικρύσουμε την πραγματικότητα ότι τα παράλογα κεκτημένα και η αυθαιρεσία του ενός είναι το ξεζούμισμα και η καταπίεση που υφίσταται ο άλλος.

Ποτέ πριν η παρανομία και η έλλειψη σεβασμού απέναντι σε αυτό το κράτος δεν έμοιαζε, όχι απλώς ελκυστική, αλλά και αναγκαία για να διαφυλάξει κάποιος την αξιοπρέπειά του.

Τα γράφω αυτά αισθανόμενος πλέον όχι πολίτης, αλλά δουλοπάροικος του ελεεινού ελληνικού φέουδου και προτεκτοράτου που έχει το θράσος να αυτοαποκαλείται δημοκρατία.

Εννοείται πως, παρά την όποια παραπομπή, το κείμενο αυτό απηχεί αποκλειστικά δικές μου απόψεις και ερμηνείες.

9 σχόλια:

sousou είπε...

Ποτέ πριν η παρανομία και η έλλειψη σεβασμού απέναντι σε αυτό το κράτος δεν έμοιαζε, όχι απλώς ελκυστική, αλλά και αναγκαία για να διαφυλάξει κάποιος την αξιοπρέπειά του.

Τα λέει ΟΛΑ!
Συμφωνώ πλήρως με την τοποθέτησή σου, περαστικέ!

sousou είπε...

Τυχαίνει να γνωρίζω οικογένεια όπου ο πατέρας είναι μεγαλοσυνταξιούχος του δημοσίου και ταυτόχρονα δουλεύει σε ιδιωτική εταιρεία, η σύζυγος μεγαλοσυνταξιούχος επίσης του δημοσίου, ο γιος δουλεύει σε ημι-δημόσιο οργανισμό και η κόρη άνεργη του ιδιωτικού τομέα...
Οι συζητήσεις με τους γονείς στο παρελθόν για εργασιακά και όχι μόνο θέματα περιστρέφονταν "σε εξυπηρετήσεις από φίλους σε υψηλές θέσεις, σε γνωστούς και συμπατριώτες σε βουλευτικά αξιώματα που μπορούν να βάλουν πλάτη" κ.λπ. κ.λπ. Το αποκορύφωμα ήταν όταν τις προάλλες έτυχε να μιλήσω για λίγο με τον γιο και τον ρώτησα πώς πάνε τα πράγματα στον οργανισμό που εργάζεται και μου είπε περιχαρής: "για μας είναι προκαθορισμένα τα πράγματα, θα φύγει πολύς κόσμος, αλλά εγώ δεν φοβάμαι γιατί έχω κάποιους γνωστούς σε καλή θέση..."
Τον λυπήθηκα γιατί αντικειμενικά γνωρίζοντας τα ακαδημαϊκά του προσόντα θεωρούσα ότι δεν έχει ανάγκη να σκέφτεται έτσι, φαίνεται όμως ότι έχοντας μεγαλώσει σε ένα σπίτι με «τόσο σπουδαίο κύκλο γνωριμιών» έχει πειστεί και ο ίδιος ότι η αξία του είναι οι άλλοι…

Α. Παπαγιάννης είπε...

Περαστικέ, άψογο κείμενο, όπως και εκείνο στο οποίο παραπέμπεις στην αρχή. Καλά μας μυαλά, και... περαστικά μας!

Περαστικός είπε...

Γεια σου, sousou και ευχαριστώ για το ιδιαίτερα αποκαλυπτικό παράδειγμα.

Ευχαριστώ και περαστικά μας, αν και δεν το βλέπω, A. Παπαγιάννη.

Η Κουρούνα είπε...

Aν μπεις τώρα στο μπλογκ της Ιφιγένειας, θα φρίξεις... :(

Jolly Roger είπε...

Στο μπλογκ μου εγραψα "αν ο γερμανος χτισει παρανομα, ολοι οι γειτονες θα τον καταγγειλουν στην πολεοδομια, που θα ερθει αμεσως κ θα επιβαλλει τον νομο. Αν ενας ελληνας χτισει παρανομα, ολοι οι γειτονες θα θελησουν να τον μιμηθουν. Κανενας δεν θα καλεσει την πολεοδομια, αλλα κ να την καλεσει, αυτη δεν θα ερθει".
Αν καποιος νομισει, οτι με αυτα τα λογια κατηγορω τους ελληνες, θα του θυμισω την φραση με το φεγγαρι κ το δαχτυλο.

Μια κοινωνια λειτουργει "καλά" οταν υπαρχει ενα κοινωνικο συμβολαιο κ οταν οι πολιτικοι εκφραζουν και υλοποιουν (με νομους) αυτο το συμβολαιο.

Ενα κοινωνικο συμβολαιο δινει δικαιωματα αλλα κ υποχρεωσεις σε ολους. Επειδη δεν ειμαστε ολοι ιδιοι, δεν θα ειναι ολα τα δικαιωματα/υποχρεωσεις ιδια. Π.χ. δεν με ενοχλει το να εχει καποιος το δικαιωμα της μονιμοτητας, αν αυτο το δικαιωμα συνοδευεται απο καποιες παραπανω υποχρεωσεις. Το ιδιο δεν με ενοχλει να εχουν καποιοι το δικαιωμα του αφορολογητου, αν αυτο συνοδευεται απο την αντιστοιχη υποχρεωση.

Το κυριωτερο ειναι, να αποτελει αυτο το συμβολαιο (δικαιωματα / υποχρεωσεις) μια κοινη παραδοχή. Σαν 2ο βημα πρεπει να υπαρχει η πρακτικη εφαρμογη του συμβολαιου με νομους.

Η ελληνικη κοινωνια δεν εχει κοινωνικο συμβολαιο - και μαλλον δεν θελει να αποκτησει. Η μονη κοινη παραδοχη για τους ελληνες ειναι "ολα για παρτη μου, οι υπολοιποι να κοψουν τον λαιμο τους". Και φυσικα, κανενας πολιτικος δεν νομοθετει με βσση οποιοδηποτε συμβολαιο.

Περαστικός είπε...

Κουρούνα, δυστυχώς, το περίμενα από τη στιγμή που η υπόθεση πήρε δημοσιότητα. Υπάρχουν πολλοί παλαβοί εκεί έξω.

Jolly Roger, στην Ελλάδα απουσιάζει παντελώς η έννοια της ευθύνης. Κάθε ελληνόπουλο αντρέφεται από την κούνια του με την πεποίθηση ότι αποτελεί το κέντρο ενός κύκλου που είναι ο κόσμος και ότι οι πάντες του χρωστάνε, ότι τα πάντα είναι κεκτημένα και ότι δεν έχει υποχρέωση έναντι κανενός. Η απλή λογική ότι έχουμε υποχρεώσεις απέναντι στην κοινωνία προκειμένου να δημιουργούνται οι προϋποθέσεις που διασφαλίζουν τα δικαιώματά μας εντός της είναι άγωστη. Τι περιμένεις μετά;

Ανώνυμος είπε...

" Οταν το κρατος δεν τηρει τους νομους που θεσπιζει ,οταν διορθωνει αδιακοπα τον εναν νομο μ'εναν αλλο κι αυτον μ΄εναν αλλο,ισα ισα για να νομιμοποιει καθε φορα κι απο λιγες παρανομιες , αφου θα του ηταν δυσκολο να νομιμοποιησει και επισημως την παρανομια μια κι εξω και να ησυχασει, οταν οι δημοσιοι λειτουργοι συλλαμβανονται τοσο συχνα παρανομουντες , ωστε θα ηταν αδυνατο πια να μιλας για εξαιρεσεις , τοτε οι περιπτωσεις νομιμοτητας δεν μπορει παρα να ειναι εξαιρεση στον κανονα της "κρατικοποιημενης" παρανομιας , του μονου πραγματος που θα ηταν δυνατο και να κρατικοποιηθει και να κοινωνικοποιηθει εδω στην ελλαδα , χωρα που κατασκευαζει νομους με τη σεσουλα , θαλεγες μονο και μονο για να εχουν την ευχαριστηση να τους παραβαινουν κατ΄αρχην οι... νομοθετες.
Ειναι προφανες πως ενα κρατος πνιγμενο στους νομους νοιωθει σαν αχρηστη τη νομοκατασκευαστικη διαδικασια , που αρχιζει πλεον να δουλευει τρελλα μεσα στην απελπισια του νομοθετη που βλεπει τους νομους του να κουρελιαζονται ο ενας μετα τον αλλο, οποτε το ριχνει κι αυτος στο σορολοπ και συχνα δεν νοιαζεται καν για την συνταγματικοτητα του νομου που πεταει για καταναλωση στην πιο απολυτη κυριολεξια ' οταν θα φαμε τον νομο , πιο σωστα οταν θα φαμε δια του νομου , θα φκιαξουμε εναν καινουργιο μεχρι που να τον φαμε κι αυτον τρωγοντας και παει λεγοντας .
Ο αστυνομος που επεμβαινει , λεει ευστοχα ο κακλαμανης , απλως διακινδυνευει ασκοπως . Επεμβαινοντας , απλως καλυπτει την ενοχη του προισταμενου του , που προερχεται απ' τα ιδια κυκλωματα με αυτα της τρομοκρατιας .Συνεπως , εχει καθε λογο να μη θελει να συλληφτουν οι τρομοκρατες . Ο προισταμενος ξερει οτι παρανομα εγινε προισταμενος , καποιος νομος παρακαμφτηκε για να γινει προισταμενος , ο υφισταμενος ξερει πως καποιος κουμπαρος τον διορισε φυλακα των νομων , ο κουμπαρος ξερει πως ειναι παρανομο που τα πραγματα γινονται ετσι, εν ολιγοις ολοι ξερουν πως τελουν εν πληρει παρανομια κι ωστοσο ολοι αγωνιζονται για την επιβολη του νομου στους παρανομους. Οι οποιοι με τη σειρα τους ξερουν πως οι διωκτες τους ειναι παρανομοι , και συνεπως εχουν συνειδηση πως οι δικες τους παρανομες πραξεις δε μπορει παρα να ειναι νομιμες , αφου αυτοι που τους κυνηγουν ειναι παρανομοι.
Μ' αλλα λογια , σ΄αυτον τον τοπο ειναι δυσκολο να πεις ποιος ενεργει νομιμα και ποιος παρανομα.
Αυτοι που ενεργουν πιο νομιμα ειναι σιγουρα οι παρανομοι .Τουλαχιστον αυτοι ενεργουν βασει του δικου τους ΙΧ νομου, γνωριζοντας πως ο ΔΧ νομος δεν ειναι παρα ΙΧ κι αυτος , σε τελικη αναλυση , αφου φτιαχτηκε για να υπηρετησει μικρες ομαδες ανθρωπων κι οχι την κοινωνια στο συνολο της . Παρανομειται λοιπον προκειμενου να αισθανεστε νομιμοι! "
αποσπασμα απο ενα βιβλιο ηταν

Περαστικός είπε...

Ενδιαφέρον.