ΜΗΝ ΑΝΗΣΥΧΕΙΤΕ, ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΟΝΟ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΚΑΠΟΙΟΥ ΠΟΥ ΣΕ ΛΙΓΟ ΘΑ ΞΥΠΝΗΣΕΙ.
Πέμπτη, Οκτωβρίου 20, 2011
Στρατηγοί της καρπαζιάς
Αρέσκονται οι κυβερνώντες στις παρομοιώσεις περί πολέμου. Αυτό που
αποσιωπούν είναι η τύχη των στρατηγών που το μόνο που έχουν να επιδείξουν είναι
ήττες:
Αντικαθίστανται/εκπαραθυρώνονται
με συνοπτικές διαδικασίες.
Οπως απεδειξε ο Γαλιλαιος πριν 500 χρονια, και ο χοντρος και ο λιγνος θα σκασουν ακριβως το ιδιο δευτερολεπτο πανω στον σωρο με τα σκουπιδια. Το βαρος τους δεν παιζει ρολο.
(παραλειπω αεροδυναμικες διαφορές εξ αιτιας των διαφορετικων ογκων)
Ο Ναπολέων και ο Ντούτσε... ή μήπως πρέπει να πω, Ντόϋτσε; :-)
(μιας και Duce σημαίνει άρχων, κι ο χοντρός αποκαλείται με τον κωμικοτραγικό όρο "τσάρος της οικονομίας...)
Είχα πιάσει κουβέντα τις προάλλες στη σκοπιά (αφού δεν επιτρέπεται να πολιτικολογώ στο ΚΨΜ), μετά και από επικοινωνία με τους δικούς μου, όπου έμαθα ότι ο πατέρας μου καλείται να πληρώσει ένα εξωφρενικό ποσό για περαίωση στην επιχειρηση του. Ο συνάδελφος στη σκοπιά, αρκετά νεότερος από μένα, πρότεινε κάτι να κάνουμε για αυτούς τους ανίκανους στρατηγούς - σαφώς δραστικότερο από εκπαραθύρωση.
Σκέφτηκα, έχει νόημα τώρα να του εξηγήσω ότι δεν λύνεται έτσι κανένα πρόβλημα; Για λίγο, ίσως, θα αισθανόμασταν κάποια δικαίωση, και μετά μια νέα κλίκα σάπιων θα αναλάμβανε τα ηνία, και με "έκτακτες εξουσίες", μάλιστα.
Εγώ, που θεωρώ ως και την εκτέλεση των Έξι ως μια μάταιη κίνηση εξεύρεσης αποδιοπομπαίων τράγων, απέναντι σε μια από τις τραγικότερες ήττες και συμφορές που γνώρισε η χώρα μας, δεν μπορώ παρά να χαμογελάσω συγκαταβατικά όταν ένα νεαρό παιδί προτείνει να ξεμπερδεύουμε με την (ανίκανη, προδοτική) κυβέρνησή μας.
Στο κάτω κάτω, οι Έξι είχαν κάνει τον πόλεμο, προτού τον χάσουν...
Σωστά, Avonidas, οι πολιτικοί μας είναι όμως που χρησιμοποιούν ηλίθιες παρομοιώσεις για να καλύψουν την ανικανότητά τους και επικαλούνται τόσο εύκολα τον πατριωτισμό σαν να επρόκειται για κάποια πολιτική ασπιρίνη, και κινδυνεύουμε, εξαιτίας τους, να οδηγηθούμε σε περιπέτειες.
6 σχόλια:
Οπως απεδειξε ο Γαλιλαιος πριν 500 χρονια, και ο χοντρος και ο λιγνος θα σκασουν ακριβως το ιδιο δευτερολεπτο πανω στον σωρο με τα σκουπιδια.
Το βαρος τους δεν παιζει ρολο.
(παραλειπω αεροδυναμικες διαφορές εξ αιτιας των διαφορετικων ογκων)
Σωστό! Αλλά μόνο αν τους εκπαραθύρωσαν ακριβώς την ίδια στιγμή ;)
Γι' αυτό αφήνουν να συσσωρευθούν τα σκουπίδια, για να πέσουν στα μαλακά!
Το σκέφτηκα και εγώ κάνοντας αυτό το σκίτσο :)
Ο Ναπολέων και ο Ντούτσε... ή μήπως πρέπει να πω, Ντόϋτσε; :-)
(μιας και Duce σημαίνει άρχων, κι ο χοντρός αποκαλείται με τον κωμικοτραγικό όρο "τσάρος της οικονομίας...)
Είχα πιάσει κουβέντα τις προάλλες στη σκοπιά (αφού δεν επιτρέπεται να πολιτικολογώ στο ΚΨΜ), μετά και από επικοινωνία με τους δικούς μου, όπου έμαθα ότι ο πατέρας μου καλείται να πληρώσει ένα εξωφρενικό ποσό για περαίωση στην επιχειρηση του. Ο συνάδελφος στη σκοπιά, αρκετά νεότερος από μένα, πρότεινε κάτι να κάνουμε για αυτούς τους ανίκανους στρατηγούς - σαφώς δραστικότερο από εκπαραθύρωση.
Σκέφτηκα, έχει νόημα τώρα να του εξηγήσω ότι δεν λύνεται έτσι κανένα πρόβλημα; Για λίγο, ίσως, θα αισθανόμασταν κάποια δικαίωση, και μετά μια νέα κλίκα σάπιων θα αναλάμβανε τα ηνία, και με "έκτακτες εξουσίες", μάλιστα.
Εγώ, που θεωρώ ως και την εκτέλεση των Έξι ως μια μάταιη κίνηση εξεύρεσης αποδιοπομπαίων τράγων, απέναντι σε μια από τις τραγικότερες ήττες και συμφορές που γνώρισε η χώρα μας, δεν μπορώ παρά να χαμογελάσω συγκαταβατικά όταν ένα νεαρό παιδί προτείνει να ξεμπερδεύουμε με την (ανίκανη, προδοτική) κυβέρνησή μας.
Στο κάτω κάτω, οι Έξι είχαν κάνει τον πόλεμο, προτού τον χάσουν...
Σωστά, Avonidas, οι πολιτικοί μας είναι όμως που χρησιμοποιούν ηλίθιες παρομοιώσεις για να καλύψουν την ανικανότητά τους και επικαλούνται τόσο εύκολα τον πατριωτισμό σαν να επρόκειται για κάποια πολιτική ασπιρίνη, και κινδυνεύουμε, εξαιτίας τους, να οδηγηθούμε σε περιπέτειες.
Δημοσίευση σχολίου