Πέμπτη, Ιουλίου 08, 2010

Δύο αθηναϊκά στιγμιότυπα

Στιγμιότυπο 1.

Περιμένω στην ουρά για το ταμείο σε μια τράπεζα. Σε ένα από τα δύο διαθέσιμα ταμεία μια υπέρβαρη κυρία απασχολεί για αρκετή ώρα την υπάλληλο. Ζητάει κάτι να της εξηγήσει, ίσως να μην ξέρει καλά, ίσως αυτά που ζητάει να είναι αυτονόητα, υπερβολικά, παράλογα, δεν έχει σημασία. Τη βλέπω με συμπάθεια αυτή την υπέρβαρη κυρία, και ας έχω δουλειά να με περιμένει. Δυσκολεύεται στις κινήσεις της και μάλλον υποφέρει με τη ζέστη. Από πίσω μου ακούγεται η φωνή ενός από τους ανθρώπους που ανήκουν σε αυτή τη φυλή των λαϊκών, γνήσιων ανθρώπων που αισθάνονται την ακατανίκητη παρόρμηση να κάνουν ένα μεγαλόφωνο σχόλιο σε τέτοιες περιστάσεις απευθυνόμενοι στο περιστασιακό κοινό τους. «Τέλειωνε κυρά μου! Κοίτα, κοίτα τώρα, με το πάσο της, σημασία δεν δίνει, πού νομίζει ότι βρίσκεται, έχουμε δουλειές» ή κάτι τέτοιο. Επικρίνω, άρα υπάρχω- βρίζω, άρα υπάρχω - κοροϊδεύω, άρα υπάρχω - χλευάζω, άρα υπάρχω – γκρινιάζω, άρα υπάρχω - προσβάλλω, άρα υπάρχω. Αν δεν πληγώσεις, αν δεν υποβιβάσεις κάποιον άλλο, πώς θα αισθανθείς καλύτερα για τον εαυτό σου;

.

Η ταμίας αισθανόμενη την πίεση γίνεται και αυτή κάπως ανυπόμονη. Η υπέρβαρη κυρία απομακρύνεται με αργές κινήσεις κατευθυνόμενη σε μια κοντινή καρέκλα, ενώ της πέφτει και το πλαστικό κάλυμμα του βιβλιαρίου. Σκέφτομαι να πάω να το σηκώσω, με προλαβαίνει ένας υπάλληλος. Αυτή έχει μάλλον εξαντλήσει τα αποθέματα δύναμης που διέθετε, κάθεται σε μια καρέκλα μαζεύοντας ανάσες.

.

Στιγμιότυπο 2.

Περπατώ στην Πανεπιστημίου, κοντά στην Πλατεία Συντάγματος. Ένα ζευγάρι, κάπως αταίριαστο. Ο άνδρας ψηλός, νευρώδης, εκείνη αρκετά πιο κοντή και παχουλή. Καθώς τους προσπερνώ τον ακούω να τη βρίζει και να την απειλεί με σωματική βία. Κόβω αμέσως ταχύτητα ακούγοντας προσεκτικά για να αξιολογήσω την κατάσταση. Αν κάνει το παραμικρό έχω αποφασίσει να επέμβω. Ακούω φράσεις όπως «Είμαι άντρας εγώ…» και τα παρόμοια. Αυτή δικαιολογείται με παιδική, παραπονιάρικη φωνή «δεν το ήθελα, σκόνταψα και πήγα να κρατηθώ, δεν σε έσπρωξα». Αυτός δέχεται τις εξηγήσεις της. Γυρίζω και τους βλέπω να χαμογελούν. Δεν έχει σημασία, πάω στοίχημα ότι κάτω από τα ρούχα της θα έχει αρκετές μελανιές, σε αυτό το μαλακό σαν ζυμάρι σώμα και σε αυτό το ίσως παιδικό μυαλό. The horror! Τhe horror! Ντρέπομαι πολλές φορές για το φύλο μου, ντρέπομαι πολλές φορές για το είδος μου. Θυμήθηκα αυτά που είχα γράψει πρόσφατα.

.

Αναρίθμητα τα περιστατικά καθημερινής βίας που θα μπορούσα να αναφέρω, όπως είμαι σίγουρος και εσείς. Φοβάμαι ότι όσο θα δαγκώνει η κρίση τόσο θα δαγκώνουν και οι άνθρωποι ο ένας τον άλλο, αλλά δεν είναι η κρίση η αρρώστια. Άρρωστο είναι όλο αυτό που έχουμε δημιουργήσει σε αυτό τον υπέροχο πλανήτη. Μερικές φορές σκέφτομαι ότι το να βλέπουμε όλα αυτά και να τα θεωρούμε φυσιολογικά, το να θεωρούμε φυσιολογικό και αυτονόητο το είδος του πολιτισμού και της κοινωνίας που έχουμε δημιουργήσει είναι σαν να είμαστε Ίνκας και να θεωρούμε φυσιολογικές τις ανθρωποθυσίες. Υπάρχει ίαση; Δεν ξέρω. Και όμως, υπάρχει τόση χαρά σε μια στιγμή, όση σε μια αιωνιότητα και ακόμη περισσότερη.

.

Υ.Γ. Τι σκοτεινό καλοκαίρι, τόσες μουντές ημέρες όσες τις τελευταίες εβδομάδες δεν έχουμε συνηθίσει ακόμη και το χειμώνα. Προσπαθεί κάποιος να μας πει κάτι;

15 σχόλια:

scarlett είπε...

"Και όμως, υπάρχει τόση χαρά σε μια στιγμή, όση σε μια αιωνιότητα και ακόμη περισσότερη"
σε αυτο θελω να σταθώ Περαστικέ, γιατί αυτό είναι που τελικα μας βοηθά να συνεχίζουμε, παρά τα όσα "χτυπήματα" μπορει να δεχόμαστε.

οσον αφορα το κυρίως κείμενο, το ότι ειμαστε άνθρωποι δεν μας κάνει και αυτόματα "πολιτισμένους". είναι πολλα τα "αγρια ένστικτα" μας που πρεπει να λειανθούν για να μπορεσουμε να συμβιώσουμε αρμονικα σε μια ανθρωπινη κοινωνια. σε μια κοινωνια σαν την ελληνικη,ελαφρως υπαναπτικτη, η "λειανση" αυτη δεν συντελειται πάντα με επιτυχία


Για το σκοτεινο καλοκαιρι δεν ανησυχώ. Ειμαι βεβαιη - με τον εγωκεντρικό τρόπο που μας αρεσει να αντιλαμβανομαστε τον κοσμο - πως μολις πατησω το ποδι μου στην Ελλαδα, ο ήλιος θα λάμψει ;)

scarlett είπε...

υπαναπτυκτη....φυσικα

(αυτος ο μετριασμος σχολιων...χρησιμος, δε λεω, αλλα δεν επιτρεπει λάθη, άμεσα ορατα :) )


καλη σου μερα !

Jolly Roger είπε...

Ερασιτεχνικες κοινωνιολογικες παρατηρησεις.

Εχω βιωσει 2 κατηγοριες ανθρωπων να υπερασπιζονται εντονα (στην αναγκη και με βια) τα δικαιωματα τους οταν αδικουνται.

Τους αναπηρους και τους αμερικανους με "περιθωριακα" χαρακτηριστικα (πολυ χοντροι, πολυ αδυνατοι, γκει κ.α. ).

Οι αναπηροι (αμεα για να ειμαστε πολιτικαλυ κορρεκτ) εχουν νιωσει την διακριση εις βαρος τους βαθια στο πετσι τους και ξερουν οτι αν δεν φωναξουν δεν θα τους αντιμετωπισει κανενας σωστα.

Οι περιθωριακοι αμερικανοι απο την αλλη μερια εκμεταλλευονται το οτι στην κοινωνια τους το "εμεις" ειναι πολυ ατροφικο και το "εγω" πολυ εντονο.

Μια κοινωνια με εντονο το αισθημα του "εμεις" οπως η ελληνικη, θα πεταξει απο τους κολπους της οποιον θεωρει ανεπιθυμητο / ακαλαισθητο. Ο θιγομενος δεν μπορει να διαμαρτυρηθει.
Πως να τα βαλεις μονος σου με τον οχλο;

Αντιθετα, σε μια κοινωνια με πολλα "εγω" αν καποιος σε θιξει μπορεις να υψωσεις το αναστημα μου και να διαμαρτυρηθεις. Εγω εναντιον εγω (κι οποιος αντεξει).

Π.χ. ο γλοιωδης τυπος που δερνει γυναικες ειναι πολυ πιο σπανιο φαινομενο στην ουζα απο οτι στην Ελλαδα.
Στην ουζα η δαρμενη μπορει να του κανει μια μυνηση και να του παρει οτι εχει και δεν εχει.
Οταν το "εγω" ειναι αντιμετωπο με το "εγω", τις διαφορές τις λυνουν τα δικαστηρια. Η τα οπλα για τους πιο θερμοαιμους ;-)
Αντιθετα στην Ελλαδα, η δυνατοτητα του δικαστηριου υπαρχει μεν (θεωρητικα) αλλα πρακτικα εχει να αντιμετωπισει ολους τους κοινωνικους μηχανισμους.

Στην Ελλαδα, ο δρομος για το δικαστηριο ειναι μακρυς και δυσκολος.
Οχι τοσο απο τεχνικη αποψη. Δικηγοροι υπαρχουν, αστυνομια υπαρχει.
Το "ρεζιλεμα" που θα φαει ο αδικημενος απο την κλειστη ελληνικη κοινωνια, βαζει μεγαλα εμποδια.

Υποθετω (με μεγαλη λυπη) οτι η δαρμενη γυναικα ουτε στο τμημα δεν τολμαει να παει, πόσο μαλλον στο δικαστηριο.

Jolly Roger είπε...

Περαστικε, ο μπλογγερ μου κανει παλι κολπακια.
Μου λεει οτι το σχολιο μου χαθηκε.

Προσπαθησα 4 φορες. Ισως παρεις το ιδιο σχολιο εις τετραπλουν, ισως καθολου.
(τουλαχιστον αυτην την φορα το εσωσα σε ενα αρχειο και δεν χρειαζεται να το ξαναγραφω απο μνημης οπως την τελευταια φορα).
Συγνωμη προκαταβολικα για την ενοχληση.

Mr Concrete είπε...

Τότε προτείνω αυτό:
http://www.youtube.com/watch?v=T0m4096SxPk&feature=player_embedded
ως τροφή προς σκέψη.

Εργάζομαι σε τμήμα εξυπηρέτησης και όλη την ώρα, γίνομαι ακροατής σχολίων υποβάθμισης εκείνων που καλούν, ως ηλίθιοι, άσχετοι, μαλάκες κ.ο.κ. ενώ τους εξυπηρετούν στο τηλέφωνο και τους βάζουν mute προς στιγμήν για να ικανοποιήσουν την εγωμανία τους και το αλάνθαστό τους, έχοντας δημιουργήσει κοινό μερίδα των άμυαλων συναδέλφων τους, επιδεικνύοντας το θράσσος τους σε αυτούς αλλά κι εμμέσως στους καλούντες.
Η φωνή μου, του σεβασμού και της κατανόησης έχει πέσει πάνω στον τοίχο του αυνανισμού αλλά κατά καιρούς εγήρει ερωτήματα.
Το κακό είναι ότι είμαι ο μόνος υπεύθυνος, που αποστασιωποιούμαι από τέτοιες πρακτικές.

Περαστικός είπε...

Scarlett, ε άντε, τι περιμένεις; Έλα να μας φέρεις τον ήλιο :) Μην ανησυχείς για τα λάθη, και εγώ την υπέρβαρη κυρία την είχα κάνει «υπέρβαση κυρία» (όλο εκεί έχω το νου μου φαίνεται).

Jolly Roger, πράγματι, το άτομο που επιδεικνύει αυτή τη χυδαία συμπεριφορά συχνά προσπαθεί να επιβεβαιώσει τη θέση του μέσα στην «κανονική ομάδα» με το να συμμετέχει στο κράξιμο ή στο λιντσάρισμα των «μη κανονικών». Δεν υπάρχει λόγος να ζητάς συγγνώμη, το μπλόγγερ όλο κολπάκια είναι τελευταία. Πάντως, μόνο μια παραπανίσια φορά είχε ανέβει το σχόλιο.

Mr Concrete, ενδιαφέρον το βιντεάκι. Ναι, ο τύπος που είναι σε μια θεσούλα που συνήθως μισεί και ξεσπάει/υποτιμά τους δυστυχείς που έχουν ανάγκη τις υπηρεσίες του είναι γνωστό νοσηρό φαινόμενο. Πολλές φορές θεωρεί ότι κάποιος που προσέρχεται στην υπηρεσία του πρέπει να γνωρίζει όλα τα κατ’ αυτόν «αυτονόητα» και νομίζει ότι επειδή ο ίδιος έμαθε να κάνει μια δουλειά που θα έκανε και μια εκπαιδευμένη μαϊμού του αξίζει τουλάχιστον Νόμπελ.

scarlett είπε...

λοιπον αυτο το "υπέρβαση" το διαβασα, το ξαναδιαβασα, προσπαθουσα να καταλάβω τι δεν "πιάνω"....δεν εβγαζα νοημα ;)

ηλιος μπολικος....κανενα παραπονο απο τοτε που ηρθα :)

πολλά παραπονα όμως απο ελληνικες Υπηρεσίες :(
σου'ρχεται να ξαναφυγεις και χάρισμά τους, ο ήλιος.
πολυ ακριβα τον πληρωνουμε

Περαστικός είπε...

Μα τι ήθελες να τρέχεις και εσύ στις υπηρεσίες, άσε τις στην ησυχία τους :Ρ

Ανώνυμος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
Ανώνυμος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
Ανώνυμος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
Ανώνυμος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
Ανώνυμος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
Ανώνυμος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
Ανώνυμος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.