Πέμπτη, Απριλίου 09, 2009

Φλυαρίες

Περπατάς ανάμεσα στους ανθρώπους και χίλια πράγματα σε ενοχλούν και σε θυμώνουν. Σκέψου όμως ότι ίσως αυτό να οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην πολύ σημασία που τους δίνεις, στον τρόπο που υπερεκτιμάς τη φύση τους. Τους θεωρείς φορείς του καλού και του κακού, φορείς κάποιας θείας φύσης ή ελεύθερης βούλησης, αλλά είναι αυτή η σωστή αντίληψη; Ένας λογικός άνθρωπος δεν θυμώνει όταν του επιτίθεται ένα πεινασμένο ή τρομαγμένο ζώο, κάνοντας φυσικά όσα πρέπει για να αμυνθεί όσο διαρκεί η απειλή. Σκέψου τώρα ότι ο άνθρωπος που πετά ένα χαρτί στο δρόμο ή αδικεί για να υπηρετήσει την ιδιοτέλειά του δεν είναι παρά ένα έρμαιο ορμών και παρορμήσεων, είναι λιγότερο ελεύθερος από ένα ζώο. Τι σημασία έχει ότι μιλάει και μοιάζει να έχει κάποια λογική σκέψη; Μη σε ξεγελούν αυτά. Η συμπεριφορά των ανθρώπων είναι και αυτή ένα φυσικό φαινόμενο, όπως η βροχή, όπως μια φυσική καταστροφή. Μπορείς, με αυτό τον τρόπο, ακόμη και να περπατάς σε μια άσχημη πόλη όπως αυτή που ζω και να παρατηρείς τους άσχημους ανθρώπους που σε περιστοιχίζουν ακριβώς όπως παρατηρείς ένα ηφαιστειακό τοπίο, ένα πλήθος άγριων ζώων. Με αυτό τον τρόπο, ίσως να ανακαλύψεις ότι μπορείς να δεις με συγκατάβαση, για να μην πω συμπάθεια, ακόμη και αυτούς που κάνουν τα χειρότερα.

Κοίταξέ τους, κρεάτινα συστήματα που δεν έχουν κανένα έλεγχο στη βούλησή τους, που νομίζουν, οι αφελείς, ότι είναι δική τους. Καθορίζονται από τις γενετικές καταβολές τους και τις επιδράσεις από το περιβάλλον τους. Αξίζει να οργίζεσαι για αυτούς, ακόμη και όταν σε βλάπτουν; Κάνεις ό,τι μπορείς, τους αποφεύγεις, τους χειραγωγείς, τους χρησιμοποιείς για να επιτευχθεί αυτό που θεωρείς σωστό, αλλά μέχρι εκεί. Δεν μπορείς να θυμώσεις με ένα είδος πιθήκου, έστω και αν αυτό είναι το χειρότερο που υπάρχει, έστω και αν εκτελεί τα αναπαραγωγικά τελετουργικά του και ανταγωνίζεται για την αρχηγία της αγέλης κραδαίνοντας πυρηνικά όπλα. Κοίτα πώς πάει να κρύψει τη γύμνια του με χρωματιστά υφάσματα, πώς στολίζει τις αθλιότητές του με γυαλιστερά μπιχλιμπίδια. Με όλα του τα κόλπα, αντί να κρύψει, κάνει ακόμη πιο προφανή την αχρειότητά του. Ανεβαίνει στον ψηλό βωμό να θυσιάσει στους θεούς του και, έτσι, όλοι βλέπουν από κάτω τον κώλο του. Κρίμα, βέβαια, που είχαμε την ατυχία να ζούμε ανάμεσά τους και να έχουμε την όψη τους. Εσύ και εγώ δεν είμαστε, φυσικά, σαν και αυτούς, έτσι δεν είναι;
.
Πόσο θα άλλαζε ο τρόπος που αντιλαμβανόμαστε τον εαυτό μας εάν στρέφαμε αυτό το ίδιο βλέμμα καταπάνω μας; Πόσο θα άλλαζε ο τρόπος που αντιλαμβανόμαστε τον εαυτό μας και τον κόσμο εάν οχυρωνόμασταν σαν παρατηρητές καρχαριών μέσα σε ένα κλουβί παρατήρησης στα βάθη της θάλασσας, επιστρατεύοντας όσο καλύτερα μπορούμε ό,τι είναι καθαρή συνείδηση μέσα μας, χωρίς λέξεις, χωρίς καμία κρίση, χωρίς καμία ερμηνεία και απλώς παρατηρούσαμε όσα γίνονται στο μυαλό μας, όσα αντιλαμβανόμαστε από τις αισθήσεις μας, τις ίδιες μας τις σκέψεις, σαν ξένα πράγματα, σαν κάτι που είναι εκεί έξω; Πώς θα ήταν να βιώναμε έστω και μία στιγμή καθαρής, ανόθευτης συνειδητότητας, χωρίς κανένα φόβο, χωρίς καμία ελπίδα, χωρίς κανένα υπολογισμό, απαρνούμενοι σαν ξένα όσα μέχρι τώρα θεωρούσαμε ότι είναι εγώ; Μήπως είναι αυτή η απόλυτη, η υπέρτατη ελευθερία στην οποία μπορεί να ελπίζει ένα άνθρωπος; Το τέλος της δυστυχίας και της ευτυχίας, αλλά το άνοιγμα μιας πύλης σε κάτι άλλο; Δεν ελπίζω τίποτα, δε φοβάμαι τίποτα, είμαι ελεύθερος.

13 σχόλια:

violet είπε...

Δεν ειναι αδύνατη η παρατήρηση που αναφέρεις.Ισως ουτε καν τοσο δυσκολη. Θα έλεγα πως ειναι περισσοτερο θέμα ιδιοσυγκρασίας να προβαινει κανεις σε αυτην.
Πιο εύκολη βέβαια για τον περισσοτερο κοσμο είναι η παρατηρηση του έξω κοσμου,λίγο πιο δύσκολη αυτη του "εγώ".

Πάντα υπάρχουν αιτίες που οδηγούν σε ορισμένες συμπεριφορες. Λόγοι για να δικαιολογήσουμε απο την πιο αγνη ως την πιο αποτρόπαιη πράξη.
Αιτίες για να δικαιολογησουμε την καθε ξεχωριστη μας σκεψη, αντιδραση.

Γινόμαστε πιο στωικοί στην αντιμετώπιση οποιασδηποτε συμπεριφοράς με αυτον τον τρόπο.
Αλλά πιο ευτυχισμένοι δε γινόμαστε.
Ισως ουτε καν πιο ελευθεροι.
Ο βαθμος της ελευθερίας μας εξαρτάται νομιζω κυρια από την ικανότητα και τη δυναμη της έκφρασής της και λιγοτερο από τη συνειδητότητά μας (τουλάχιστον όσον αφορά το τι μπορουμε να αντιληφθούμε και να αισθανθούμε ως ελευθερία)

Καλη σου μερα, Περαστικέ!

.liketobite είπε...

τα αμερικανάκια το έχουν θέσει σαν ορολογία χρόνια τώρα: "get out of the box! See your self with a bird's view!". Μόνο έτσι έχει κανείς ξεκάθαρη αντίληψη των πραγμάτων. Των δράσεων και των αντιδράσεων. Πω πω! μεγάλο θέμα έπιασες...

τη καλημέρα μου

Φλύαρος είπε...

Και οι σοφότατοι αρχαίοι μας πρόγονοι είπαν: "γνῶθι σαὐτόν"

Τώρα για το ποιά ακριβώς σχέση έχουμε οι νεοέλληνες με τους προγόνους μας αυτό είναι θέμα για άλλη ανάρτηση...

Υ.Γ Ως Φλύαρος ήταν αδύνατον να μην σχολιάσω σε αυτό το θέμα.

Ανώνυμος είπε...

περιγραφεις σε καποιο σημειο ενα ατομο ανιδιοτελες.
Μια κατασταση που προυποθετει την αναιρεση του ''εγω''. Ειναι κατι τετοιο δυνατον?

Περαστικός είπε...

Καλησπέρα, Violet, σημαντική και η ελευθερία από τις αυταπάτες και από όλα αυτά που φορτωνόμαστε και μας φορτώνουν στο δρόμο της ζωής, η αρχή της ελευθερίας από τα εσωτερικά δεσμά.

Like ToBite, ωραίο και λιτό! Καλησπέρα.

Φλύαρος, πόσα πράγματα σημαίνει αυτή η μικρή φράση. Είναι ενδεικτικό ότι σήμερα έχουν φτάσει να τη χρησιμοποιούν ακόμη και για τον επαγγελματικό προσανατολισμό. Σαν χρησιμοποιείς ένα ακριβό σπορ αυτοκίνητο για να μεταφέρεις μπάζα. Πράγματι, έπρεπε να σχολιάσεις!

Exofthalmi, γράφω "...ο άνθρωπος ... ή αδικεί για να υπηρετήσει την ιδιοτέλειά του..." Δεν γράφω για κάποιο εντελώς ανιδιοτελές άτομο, αλλά σωστά εντοπίζεις την αναίρεση του εγώ, ναι, εκεί τείνει αυτή η διαδικασία. Για αρχή, ας αρκεστούμε στον περιορισμό του, αυτό είναι δυνατόν.

Jolly Roger είπε...

Μετα απο τοσα χρονια που σε ξερω απο τα γραφτα σου, παιρνω το θαρρος να σε προβοκαρω λικακι. Παντοτε με καλη διαθεση εννοειται.

Οι σκεψεις σου ειναι αμυντικες. Ειναι οι σκεψεις ενος ανθρωπου που δεν θελει να ζει ενταγμενος στην κοινωνια αλλα δεν θελει και να τα πεταξει ολα, να τα αφησει πισω του και να φυγει.
Μπαινεις λοιπον στο μοναδικο σταδιο που απομενει. Εκεινο του αποστασιοποιημενου παρατηρητη.
ΟΚ, εχει τα πλεονεκτηματα του. Αλλα εχει και σημαντικα μειονεκτηματα.

-- Πολλοι ειναι σαν εσενα. Δεν υπαρχει κανενα ατομο που να ειναι πληρως, μα πληρως ενταγμενο στην κοινωνια. Με εξαιρεση ελαχιστους γκαγκα, ολοι εχουν κατι με το οποιο ειναι δυσαρεστημενοι απο τον κοσμο γυρω τους. Αντι λοιπον να απομονωθεις στον ρολο του εξωθεν παρατηρητη, ισως θα ηταν καλυτερα να αναζητησεις ανθρωπους με τις ιδιες ευαισθησιες και τις ιδιες σκεψεις.

-- Το σταδιο του εξωθεν παρατηρητη ειναι στατικο, δεν προσφερει καμμια εξελιξη.
Ωραια, αμυνεσαι απεναντι στην βρωμια αυτου του κοσμου με το να σκεφτεσαι "εγω ειμαι εξω και απλα τους παρατηρω, δεν εχω σχεση μαζι τους".
Και τι καταφερες μ' αυτο; Πως θα αλλαξεις τον κοσμο ετσι; (μη μου πεις οτι δεν θελεις ν' αλλαξεις τον κοσμο; ;-) ).
Κυριως, τι αλλαξε για σενα;

Δεν ειμαι εγω αξιος για να σου δωσω συμβουλες, να σου πω τι να κανεις. Οπως ισως μαντευεις, εχω περασει κι εγω απ' αυτο το σταδιο.

Η τωρινη μου σταση ζωης (οχι αναγκαστικα σωστη, ουτε υποχρεωτικη για κανεναν αλλον) ειναι οτι αντι να αμυνομαι με το να "παρατηρω" τον κοσμο, επιτιθεμαι.
Βριζω, φωναζω, ειμαι politially incorrect. Και αν κατι δεν μου αρεσει, φροντιζω να το μαθει ο οποιοσδηποτε βρεθει στον δρομο μου ;-) Και αν πιστεψω οτι μπορω να αλλαξω κατι (συμαβαινει συχνα) θα το προσπαθησω. Ακομα και χωρις ελπιδα επιτυχιας.

Ετσι, για το γαμωτο. Αλλωστε για τι αλλο ζουμε;

Περαστικός είπε...

Jolly Roger, δεν θα πω ότι έχεις άδικο στις εκτιμήσεις σου ή στις απόψεις σου, αλλά προσοχή, δεν θεωρώ ότι αυτά που γράφω αρμόζουν σε ανθρώπους που είναι παθητικοί ή μοιρολάτρες. Νομίζω ότι πρέπει να παρατηρούμε και κατά τη δράση. Στο μάτι του κυκλώνα επικρατεί η γαλήνη :)

Ανώνυμος είπε...

μαζι σου! που υπογραφω τη συμμετοχη?!

(καλο σ/κ)

Περαστικός είπε...

Συμμετοχή; Καλό ΣΚ, exofthalmi!

katerina είπε...

Σωστός περαστικέ, παρατήρηση των άλλων αλλά πάνω απόλους τον εαυτό μας και ένα δεκάλεπτο τουλάχιστον την ημέρα μακριά από κάθε σκέψη, "διαλογισμός", το reset του εγκεφάλου μας, το΄χουμε ανάγκη πίστεψέ με.

Περαστικός είπε...

Καλησπέρα, Katerina, :)

Greek Rider είπε...

Αυτή σου η ανάρτηση είναι φοβερή, σαν να ακούω το Νίτσε να μιλάει μέσα από το blog σου!

Γνωρίζω ότι δεν υπάρχει ελεύθερη βούληση καθώς και το ότι όταν κάποιος παραδεχτεί και καταλάβει με πόσους τρόπους ΔΕΝ είναι ελεύθερος τότε ξεκινάει για πρώτη φορά να αποκτάει την ελευθερία του.

Περαστικός είπε...

Greek Rider, θα τρίζουν τα κόκαλα του Νίτσε :) Ναι, γινόμαστε πιο ελεύθεροι όταν αποκτάμε αυτογνωσία.