Κυριακή, Απριλίου 20, 2008

Βακχεύοντας

μάκαρ, όστις ευδαίμων
τελετάς θεών ειδώς
βιοτάν αγιστεύει και
θιασεύεται ψυχάν
εν όρεσι βακχεύων...*
.................................................................(Βάκχαι, Ευριπίδης)

Οικογενειακό τραπέζι, ψάρια και εξαιρετικό σαντορινιό λευκό κρασί, ωριμασμένο σε δρύινα βαρέλια. Για επιδόρπιο, λαχταριστοί λουκουμάδες. Οι δύο τελευταίοι με κοιτούν από το πιάτο, περιμένοντας στωικά τη μοίρα τους. Τι παράξενο σχήμα που έχει αυτός ο λουκουμάς.


Στην είσοδο κρατώ με μια σχεδόν θεατρική κίνηση τη βαριά πόρτα για να περάσει μια ωραία νεαρά που μόλις βγήκε από ένα ταξί. Βγάζει ένα επιφώνημα έκπληξης και με ευχαριστεί. Ο ουρανός είναι καθαρός και φυσάει ένα αεράκι που, τι έκπληξη, μεταφέρει ανοιξιάτικα αρώματα. Περπατώ με βήμα ελαφρύ και η ασχήμια της πόλης χάνεται σε κάποια γωνία της συνείδησης. Στο νου μου ακούω μελωδίες από μυστικούς θιάσους και μεταφέρομαι σε μια άλλη διάσταση, όλα είναι ίδια μα τίποτε δεν είναι πως πριν.

Μια γλυκιά ανοιξιάτικη ζάλη με κυριεύει. Τίποτα δεν έχει πια σημασία, όλα ωχριούν μπροστά στην ηδονή της συνείδησης, ανόθευτης από οποιαδήποτε πρόσμιξη, οποιαδήποτε επιθυμία ή φόβο. Όλα είναι περαστικά, εγώ που υποτάσσω το χώρο με τα δυο μου πόδια είμαι περαστικός, οι οδύνες του ανθρώπου είναι περαστικές, ο άνθρωπος είναι περαστικός, ο πλανήτης είναι περαστικός, τα αστέρια είναι περαστικά, το σύμπαν είναι περαστικό και εγώ περπατώ πάνω σε μια μπάλα που στροβιλίζεται γύρω από τον εαυτό της και τρέχει στο χώρο χορεύοντας σαν δερβίσης τον κοσμικό χορό της. Έχει κορυφή αυτή η μπάλα, είναι εκεί που πατούν τα πόδια μου.

Τίποτε πια δεν έχει σημασία, όλα απλώς υπάρχουν, δεν σημαίνουν, είναι.

Νοιώθω αυτό το είναι σαν μια δόνηση που υψώνεται μέσα από τη σπονδυλική μου στήλη και πάλλεται με τη δύναμη ενός πύθωνα. Η ανθρωπότητα αντιστρέφει τα πάντα. Δίνουμε προσοχή στα «σημαντικά», δηλαδή σε αυτά που σημαίνουν, δηλαδή σε αυτά που παραπέμπουν αλλού, δηλαδή σε αυτά που παραπέμπουν στις πλάνες και στη θολούρα μας και αγνοούμε τα ασήμαντα, δηλαδή αυτά που δεν σημαίνουν, αλλά είναι, αυτά που είναι το υλικό που γεμίζει τη ζωή μας, αυτά που έχουν πραγματική υπόσταση. Θυσιάζουμε αυτά τα «ασήμαντα», για τα «σημαντικά», τα οποία είναι άδεια κουτιά. Κυνηγάμε το ψέμα, φάσματα και σκιές, ανίκανοι να νοιώσουμε τον οργασμό της ύπαρξης εντός μας. Μα να που αυτή την Κυριακή κατάφερα, έστω ίσα- ίσα, έστω για λίγες ανεκτίμητες στιγμές, να ψυχανεμιστώ τις μυστικές μελωδίες του Βακχικού Θιάσου.

Ευοί Ευάν!**

Ο Μέγας Παν δεν πέθανε!


* Μακάριος ο ευδαίμων που γνωρίζει τις τελετές των θεών ζώντας αγνός και την ψυχή του προσφέρει στο θίασο βακχεύοντας στα βουνά

** Βακχική ευχή, κατά μία εκδοχή από αυτήν προήλθε το "εβίβα" (ο Μπαμπινώτης, στο λεξικό του, υποστηρίζει ότι προέρχεται από το λατινικό viva).

Σημείωση: Το σκίτσο βασίζεται σε γνωστό ψηφιδωτό δάπεδο της Δήλου.

11 σχόλια:

PN είπε...

Χαίρε Βάκχε....καλά τα σκίτσα σου είναι γαμάτα!!! Πρέπει κάποια στιγμή να τα εκδόσεις σε ένα λεύκωμα.

Περαστικός είπε...

Ευχαριστώ, vk.

ΓΑΪΔΑΡΑ είπε...

Πόσο κράτησε η επήρεια του εξαιρετικού σαντορινιού λευκού κρασιού?... γράφεις όμορφα... υπό αυτής ή όχι :)

Περαστικός είπε...

Γεια σου Γαϊδάρα, όχι αρκετά :P Ευχαριστώ.

EKT είπε...

Ου μοι μέλλει τα Γύγεω,
του Σαρδίων άνακτος
"ουδ΄είλε πω με ζήλος
ουδέ φθονώ τυράννοις.
Εμοί μέλει μύροισιν
καταβρέχειν υπήνην
εμοί μέλει ρόδοισιν
καταστέφειν κάρηνα
το σήμερον μέλει μοι
το δ΄αύριον τις οίδεν; "
Ανακρέων
Για την αντιγραφή
ΕΚΤ/Ελένη

Περαστικός είπε...

Εξαιρετικό, ΕΚΤ! (αν και δεν με αντιπροσωπεύει)

Για να βοηθήσω τους αναγνώστες:
Εμένα δεν με νοιάζουν τα πλούτη του Γύγη του βασιλιά των Σαρδίων, δεν ζηλεύω ούτε φθονώ τους τυράννους, εγώ θέλω να καταβρέχω με μύρα τα γέννια μου, με ρόδα να στεφανώνω κεφάλια. Το σήμερα με νοιάζει, το αύριο ποιος το γνωρίζει;

aerostatik είπε...

με τι κρασί συνδυάζονται οι λουκουμάδες ?

Περαστικός είπε...

Δεν γνωρίζω πολλά πέρα από τα στοιχειώδη για τους συνδυασμούς του κρασιού, υπάρχουν πολλά γλυκά και ημίγλυκα κρασιά για επιδόρπια και γλυκά. Θα φανταζόμουν ίσως κάποιο λευκό ημίγλυκο. Θα πάρω τη βοήθεια του κοινού αν γνωρίζει κάποιος.

doctor είπε...

Είδα τους λουκουμάδες και με έπιασε μια λιγούρα.
Και που θα βρω εγώ τώρα λουκουμάδες, έγκυος γυναίκα; lol

doc

doctor είπε...

Ο/Η aerostatik είπε...
με τι κρασί συνδυάζονται οι λουκουμάδες ?

5:42 μμ

*****

Νομίζω με νερό.
Αν όμως πρέπει κρασί, σίγουρα κάτι γλυκό, όπως Μαυροδάφνη.

doc

Περαστικός είπε...

Καλημέρα, Doctor! Ήταν πολύ ωραίοι αυτοί οι λουκουμάδες, αφράτοι και σιροπιαστοί :) Νομίζω υπάρχει στο κέντρο της Αθήνας ένα μαγαζί που λένε ότι έχει πολύ ωραίους λουκουμάδες, αλλά το ξεχνάω.