Ο ουρανός ήταν συννεφιασμένος και ήμουν σε ένα νεκροταφείο, τα μνήματα από μάρμαρο, ψηλά και επιβλητικά. Παρακολουθούσα μαζί με άλλους μια κηδεία, όταν τον είδα να έρχεται προς το μέρος μου. Συνάδελφος κάποτε, έφυγε πέρυσι, ήταν ντυμένος στα μαύρα. Αισθάνθηκα άβολα, δεν είχα πάει στην κηδεία. Μου μίλησε πρώτος.- Επ! Τι κάνεις; Είστε καλά όλοι;
- Ναι, ναι, καλά.
Με κοίταξε για λίγο διστακτικά.
- Για μένα τα έμαθες, ε;
- Ναι, μαθαίνονται αυτά.
.
Χαιρετιστήκαμε, όταν ξύπνησα αισθανόμουν άσχημα, δεν τον είχα ρωτήσει πώς είναι εκείνος.
19 σχόλια:
εξιλεωθηκες τωρα που τον ζωγραφισες μαλλον...
μη το πεις σε κανα χριστιανο το ονειρο γιατι θα σε στειλει στην πλησιεστερη εκκλησια να αναψεις κερακι...η αναρτηση λειτουργει πιο λυτρωτικα.
Μα, καλέ μου άνθρωπε, ξεχνιούνται τέτοιες ερωτήσεις; Και να μείνουμε τώρα εμείς με την απορία αν περνάει καλά εκεί; και πώς είναι τα πράγματα; Να ξέρουμε δηλαδή, να πάμε ή να κάτσουμε στα αυγά μας και να στειλώσουμε τα πόδια μας εδω πέρα στη Γη;
Καλησπέρα, Περαστικέ,
θα του αρέσει σίγουρα η ζωγραφιά σου...
Πολλές φορές αμελούμε να κάνουμε τα πιο σημαντικά πράματα... όπως να χαιρετήσουμε έναν φίλο ή απλά συνάδελφο και να τον ρωτήσουμε αν είναι καλά... το έχω κάνει όχι από αδιαφορία... αλλά επειδή είχα πολλά στο μυαλό μου... αυτό όμως σημαίνει ότι βάζω τον εαυτό μου πάνω απ' όλα... εγωϊσμός... η μεγαλύτερη ασθένεια του ανθρώπου...
Καλησπέρα σας.
Nelly, τα ιστολόγια ως μια μορφή ηλεκτρονικής εξομολόγησης/ψυχοθεραπείας;
Zizugataki, καλά θα είναι.
Διόνα, ελπίζω.
Gaidara, αλπίζω άλλη φορά να είμαι πιο ευγενικός στα όνειρά μου.
Γεια σου, Περαστικέ,
και εγώ αισθάνθηκα άβολα, που ήμουν στην κηδεία. Ήταν αργά...
Κι όμως καμιά φορά στα όνειρα μπορούμε να κάνουμε τα πιο σημαντικά πράγματα που δεν μπορέσαμε να κάνουμε όταν το δικό μας πρόσωπο ήταν εν ζωή.
Προσωπικά μου έτυχε να πω στον ονειρικό μου διάλογο ακριβώς όλα αυτά ήθελα να πω αλλά δυστυχώς δεν πρόλαβα γιατί δεν ήξερα την πάσα αλήθεια. Ξύπνησα λυτρωμένος από ένα μεγάλο βάρος, έστω και στα όνειρα είχα κάνει το χρέος μου.
:(
΄Εχεις ποτέ αναρωτηθεί για τη φύση των ονείρων; Τι είναι, μηνύματα, αναμνήσεις μετουσιωμένες ή απλώς ηλεκτρικές εκκενώσεις στους νευρώνες; (δεν ξέρω αν χρησιμοποιώ τη σωστή ορολογία). Πολλές φορές πάντως είναι λυτρωτικά και κάποιες άλλες μας γεμίζουν ενοχές.
Να είσαι καλά και να βλέπεις μόνο λυτρωτικά όνειρα.
ΕΚΤ/Ελένη
Γεια σου, Sousou.
Φλύαρος, καλά όνειρα αυτά που σε λυτρώνουν.
Λολίτα, δεν ήθελα να σε στενοχωρήσω.
EKT, τα όνειρα με απασχολούν πολύ, καθώς έχω έντονη ονειρική ζωή.
Δεν γράφω πολλά, είμαι σε άσχημη διάθεση, καθώς όλη την Τετάρτη και μέχρι τώρα δεν έχω σύνδεση ADSL, κάτι που μου δημιουργεί σοβαρά προβλήματα και στην εργασία μου. Μου είπαν ότι δεν είμαι ο μόνος με το πρόβλημα και το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να ελπίζω σε λύση όσο πιο σύντομα γίνεται.
Διαπίστωσα πριν από λίγο ότι η ευρυζωνική σύνδεση με το Διαδίκτυο αποκαταστάθηκε, επιστροφή σε κανονικά επίπεδα δυστυχίας.
Σε καταλαβαίνω απόλυτα αγαπητέ μου. Mέχρι σήμερα ήμουν στο χωριό μου και η σύνδεση ήταν απλή PSTN. Kαταλαβαίνεις λοιπόν, να θέλεις να επικοινωνήσεις και κάθε λίγο να κόβεται ή να κάνει εκατό ώρες να κατεβάσει μια φωτογραφία. Τελικά είμαστε και σε αυτό τον τομέα εξαρτημένοι;ΕΚΤ-Ελένη
Καλησπέρα EKT, είμαι επαγγελματικά εξαρτημένος από την ευρυζωνική σύνδεση, είναι βασικό εργαλείο της εργασίας μου, όχι ότι δεν την χρησιμοποιώ και για πολλά άλλα.
Μου θύμησε το "Ο Θανατός Μου" των Χειμερινών Κολυμβητων.
Ευχαριστώ, Yellow Kid, δεν το είχα υπόψη μου.
τίνος ήταν η κηδεία που είδες στον ύπνο σου ?
Αγνώστου ή δεν θυμάμαι. Φυσικά, ακόμη και αν επρόκειτο για υπαρκτό, εν ζωή πρόσωπο, δεν θα το ανακοίνωνα.
ΔΙΣΤΑΚΤΙΚΗ
(στη Ντόρα)
Μες στ' όνειρό της θα 'θελα να μπω, ένα φιλί
ερωτικό να έδινα στο ροζ μικρό της στόμα,
κι απότομα να ξύπναγε αυτή και πελιδνή
αναζητώντας λυτρωμό απ' το που θα 'καιε στρώμα.
Και το πρωί όταν θα 'ρχονταν θα 'θελα να κοιτά
φωνές και ήχους και μορφής σημάδια να ταιριάσει
και της νυχτιάς τον άλυπο εραστή καθώς ζητά
στις ρίζες της λατρείας μου της άπειρης να φτάσει.
Και να την έβλεπα ήθελα καθώς διστακτική
να σκαρφαλώνει θα 'ρχιζε γεμάτη δυσπιστίες
στο δέντρο μου-εδώ 'γγίζοντας, μυρίζοντας εκεί
τις άγνωστές της ψάχνοντας ν' αναγνωρίσει αξίες.
Τ' αλάθητα έτσι άμαθη χνάρια να προσπερνά
άδειο το τάσι να θαρρεί που έρωτα θα 'ξεχείλα
κι απελπισμένη απ' του κορμού τη μέση να γυρνά
ενώ θα τρέμουν-θα πλαντούν-θα σκούζουνε τα φύλλα.
Γιώργης Χολιαστός
Σε ευχαριστώ για το ποίημα, ποιητή.
Δημοσίευση σχολίου