Σούρουπο Σαββάτου, τρέχω στο πάρκο, ακούω τις νότες μιας τρομπέτας και αναζητώ με το βλέμμα μου την πηγή. Ένας ευτραφής κύριος, κουρνιασμένος ψηλά στα κλαδιά ενός δέντρου, μαθαίνει να παίζει τρομπέτα.Παραπομπή: Επισκεφθείτε το ιστολόγιο του Ημίαιμου για να διαβάσετε μια πολύτιμη μαρτυρία, μια σειρά ποστ, από κάποιον που ήταν πάνω στο Α/Τ Βέλος την εποχή του κινήματος του Ναυτικού, το 1973. Θα καταλάβετε ποια είναι η αξία αυτού του μέσου που λέγεται blog.
5 σχόλια:
"Ένας ευτραφής κύριος, κουρνιασμένος ψηλά στα κλαδιά ενός δέντρου"
Ρε μπας, και είναι ο ιδιος με τον δικό μου απέναντι, που δεν με αφήνει να κλείσω μάτι κατα τις 2 το βράδι;
Πάιζει Κατσαρό ο δικός σου;
Δεν νομίζω ότι αυτός στο πάρκο ήταν τόσο προχωρημένος.
Εξαιρετικό πραγματικά!... δεν τέλειωσα την ανάγνωση όλων των σχετικών άρθρων αλλά πραγματικά με συγκλόνισε η γραφή του ημίαιμου... δυστυχώς ανήκω σε εκείνη την μερίδα των ελλήνων που δεν κατέχουν καλά τα ιστορικά γεγονότα αυτής της χώρας... είναι κάτι που πραγματικά με "τρώει" ιδιαίτερα όταν διαβάζω τέτοια άρθρα... πάντως είναι ένα ζωντανό κομμάτι ιστορίας... βέβαια πάντα είναι υπαρκτός ο κίνδυνος της ερμηνείας στην καταγραφή της ιστορίας... αλλά μερικές φορές διαφαίνεται η "καθαρότητα" της καταγραφής αυτής απο την στάση του συγγραφέα απέναντι στα γεγονότα και τον αναγνώστη... πράγματι τέτοια κείμενα δίνουν μεγάλη αξία σε αυτό το μέσο που λέγεται blog... και είναι τέτοια κείμενα που σε κάνουν καλύτερο αναγνώστη-συνομιλητή-πολίτη...
Καλησπέρα Γαϊδάρα, πράγματι, έχει ιδιαίτερη αξία ως προσωπική μαρτυρία ενός ανθρώπου που έζησε αυτά τα γεγονότα.
Δημοσίευση σχολίου