Τρίτη, Οκτωβρίου 31, 2006

Τα φρουτάκια και τα φρούτα

Put the mouse down slowly!
...
Η υπόθεση του blogme.gr και του τρόπου που ενήργησαν οι αρχές μου θυμίζει μια άλλη περίπτωση, όχι παρόμοια, αλλά ενδεικτική του τρόπου λειτουργίας των ελληνικών αρχών. Θυμάστε την απαγόρευση όλων των ηλεκτρονικών παιγνίων σε καταστήματα (τα λεγόμενα ουφάδικα) το 2002 που λίγο έλειψε να συμπαρασύρει και τα Internet café; Είχε δημιουργηθεί τότε θόρυβος από γνωστό τηλε-εισαγγελέα δημοσιογράφο για τα παράνομα τυχερά ηλεκτρονικά παίγνια (τα λεγόμενα φρουτάκια) τα οποία παίζονταν υπό την κάλυψη επιχειρήσεων που παρείχαν τα τεχνικά παίγνια (τα βιντεοπαιχνίδια που έπαιζες με ένα κέρμα και η όλη ανταμοιβή σου ήταν η ψυχαγωγία που απολάμβανες). Το πρόβλημα είχε λάβει μεγάλες διαστάσεις αφενός μεν λόγω άγνοιας των αρχών που δεν μπορούσαν να κάνουν το διαχωρισμό και αφετέρου λόγω της διαφθοράς των αστυνομικών οργάνων (παίρνανε το κάτι τις τους και όλα καλά). Τι κάνει λοιπόν ο μεγάλος υπουργάρας; Τι κάνει το κράτος της μπαλαφάρας; Το πιο απλό από όλα. «Είμαι ανίκανος; Είμαι διεφθαρμένος; Ας την πληρώσουν οι άλλοι, εξάλλου τι πα να πει ηλεκτρονικά παιχνίδια; Μόνο αληταράδες τα παίζουν αυτά. Οι αξιοσέβαστοι άνθρωποι παίζουν τα παιχνίδια της δικής μας γενιάς, τάβλι, μπιλιάρδα και τα συναφή.» Με τη γνωστή τρίγωνη και αυταρχική λογική τους, με τρόμο μπροστά στην επίθεση που δεχόντουσαν από τα ασόβαρα ΜΜΕ, οι πολιτικοί μας απαγόρεψαν ΟΛΑ τα ηλεκτρονικά παίγνια σε δημόσιους χώρους.

Την περίοδο εκείνη είχαμε γίνει ανέκδοτο σε όλο τον κόσμο. Πολλοί αναρωτιόντουσαν αν παίζοντας με μια φορητή κονσόλα σε δημόσιο χώρο κινδύνευαν να συλληφθούν ή αν θα μπορούσε ένα κατάστημα να επιδεικνύει δημόσια κονσόλες όπως το Play Station. Ζήτημα είχε δημιουργηθεί και με τα Internet Café, αφού σε κάποιες επαρχιακές πόλεις είχαν γίνει συλλήψεις ιδιοκτητών τους και κατασχέσεις υπολογιστών. Όλα αυτά σε μια εποχή όπου ο καθένας με ένα υπολογιστή και μια σύνδεση στο Διαδίκτυο μπορεί να στοιχηματίσει σε όλο τον κόσμο, για τα πάντα. Αφήνω στην άκρη το θέμα της υποκρισίας ενός κράτους που ουσιαστικά δεν επιδιώκει να προστατέψει τους πολίτες του από το τζόγο, αλλά το μονοπώλιο το δικό του και των επιχειρηματιών-πελατών του (πολλοί έλεγαν ότι οι πιέσεις των διαφόρων καζίνων και τζογο-επιχειρηματιών οδήγησαν σε αυτή την απαγόρευση).

Αυτά, παρά το γεγονός ότι:

α) τα βιντεοπαιχνίδια, δεν θα διστάσω να το πω, είναι ένα σύγχρονο πολιτιστικό προϊόν και αναπόσπαστο μέρος της σύγχρονης κουλτούρας. Είναι κάτι αντίστοιχο του κινηματογράφου τις πρώτες δεκαετίες του 20ου αιώνα.

β) τα βιντεοπαιχνίδια είναι μοχλός ανάπτυξης της τεχνολογίας, καθώς πολλά ταλέντα του κλάδου της ανάπτυξης λογισμικού κάνουν την εμφάνισή τους, ωριμάζουν και δραστηριοποιούνται στο χώρο.

γ) τα παιχνίδια που παίζονται στους υπολογιστές ή στις κονσόλες δεν φτάνουν σε τεχνικό επίπεδο ούτε υποκαθιστούν εξελιγμένα παιχνίδια εικονικής πραγματικότητας που παρέχονται στους χώρους ψυχαγωγικών ηλεκτρονικών παιχνιδιών και που μπορεί να απολαύσει και ο λιγότερο προνομιούχος νέος με ένα μικρό μέρος από το χαρτζιλίκι του (που ο μπαμπάς και η μαμά του δεν μπορούν να του πάρουν Play Station ή Xbox για το σπίτι).

δ) τα ψυχαγωγικά ηλεκτρονικά παιχνίδια είναι για πολλούς νέους (ιδίως για τους λιγότερο προνομιούχους όπως αναφέρω και παραπάνω) η πρώτη επαφή με την τεχνολογία των υπολογιστών και το έναυσμα, για όσους έχουν την κλίση, να ασχοληθούν περισσότερο.

Η τεχνοφοβική και κρατικίστικη κοινωνία μας φυσικά δεν σκαμπάζει από αυτά και έτσι με ελάχιστες αντιδράσεις πέρασε το νομοσχέδιο για τα «φρουτάκια». Εντύπωση μου είχε κάνει εκείνη την εποχή (για πριν από 3-4 χρόνια μιλάμε) η άγνοια και η τεχνοφοβία που επεδείκνυαν και οι δημοσιογράφοι. Για άλλη μια φορά ήταν οι άλλοι που «δεν μας καταλάβαιναν».

Πώς και θυμήθηκα όμως το θέμα; Γιατί ευτυχώς «Έστι Ευρωπαϊκής Ένωσης οφθαλμός, oς τα πανθ’ ορά». Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο απεφάνθη τελικά ότι η νομοθεσία αυτή είναι ασύμβατη με το κοινοτικό δίκαιο. Διάβασα μάλιστα και στο in.gr, δυστυχώς δεν μπορώ να εντοπίσω τώρα την είδηση, ότι για να αποφύγουμε την «καμπάνα» πρόκειται σύντομα να ετοιμαστεί νομοσχέδιο που θα καθορίζει το πλαίσιο για τη λειτουργία δημόσιων χώρων ψυχαγωγίας ηλεκτρονικών παιγνίων. Δείτε τη σχετική είδηση στο Lawnet.

Φοβάμαι πως και σήμερα, όπως και τότε, νέες στιγμές δόξας και μεγαλείου μας περιμένουν εξ’ αφορμής της υπόθεσης blogme.gr. Δείτε τι αναφέρουν στο ArxediaMEDIA, στο κείμενο με τίτλο "Παρακολούθησε live το Internet Governance Forum # UPDATE". Γιατί ρε βρωμομπλόγκερ παραποιείτε την αλήθεια και εκθέτετε την κυβέρνηση (κατά δήλωση του κυβερνητικού εκπροσώπου Ρουσόπουλου); Ε!; Σύντομα όμως το ΚΡΑΤΟΣ ΘΑ ΠΑΡΕΜΒΕΙ ΑΣΥΔΟΤΑ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΑ! Έλεος! Οι άνθρωποι έχουν τόση άγνοια ώστε καταντούν επικίνδυνοι.

11 σχόλια:

ellinida είπε...

Είμαστε άαααλλο φρούτο ... για τα πανηγύρια !
Καλησπέρα !

cyrus είπε...

Καλώς ρεζιλευόμαστε, γιατί μας κυβερνούν παχύδερμα που δεν δίνουν δεκάρα για το τι λένε οι πολίτες τους.

Τουλάχιστον αν τους κοροϊδεύουν οι ξένοι μπορεί να βρουν λίγη τσίπα να βάλουν επάνω τους...

Περαστικός είπε...

Καλησπέρα Ellinida και σε αυτό το ποστ :)

Καλησπέρα Cyrusgeo, φοβάμαι ότι και οι πολίτες δεν είναι καλύτεροι. Θυμάμαι τη διαδεδομένη αντίληψη της κοινωνίας για τα "ουφάδικα" τη δεκαετία του 80 ότι "εκεί διακινούνται ναρκωτικά". Τεχνολογία + χώρος νεολαίας = φόβος στο τετράγωνο. Ο πιο ακατάλληλος χώρος για να γίνει κάτι παράνομο είναι ένας χώρος όπου άνθρωποι επιδίδονται προσηλωμένοι σε μια κατεξοχήν μοναχική ασχολία. Τη δεκαετία του 80, όταν συμπλήρωσα τα 18, οι πρώτες μου επισκέψεις στα ουφάδικα ήταν και αυτά αφορμή για να αποκτήσω τον πρώτο μου υπολογιστή και να γράψω και μερικά απλά προγραμματάκια σε γλώσσα προγραμματισμού Basic και να αρχίσω να ενδιαφέρομαι για την πληροφορική. Με τυχερά παιχνίδια δεν ασχολήθηκα ποτέ και το κοινό των βιντεοπαιχνιδιών είναι εντελώς διαφορετικό από το κοινό των "κουλοχέρηδων" και των φρουτακίων, σε πείσμα των δημοσιογράφων που όλα τα παιχνίδια "φρουτάκια" ακούω και βλέπω να τα ανεβοκατεβάζουν. Η απαγόρευση το 2002 ήταν για εμένα ένα σοκ. Για άλλη μία φορά είχα την αίσθηση ότι ζω σε μια χώρα που οπισθοδρομεί και συγκρατείται με τη βία (όπως με την απόφαση αυτή του Ευρωπαϊκού δικαστηρίου) σε μια πορεία προς το μέλλον, έστω ως ουραγός, έστω συρόμενη. Ανάβω λοιπόν ένα κερί εις την κακή ΕΕ που θέλει να μας αλλοτριώσει.

gaidara είπε...

όπως είπες και συ... η υποκρισία βασιλεύει στην Ελλάδα!!!

Περαστικός είπε...

Καλημέρα Γαϊδάρα!

Ανώνυμος είπε...

"Οι άνθρωποι έχουν τόση άγνοια ώστε καταντούν επικίνδυνοι."

Και δεν κάνουν τον κόπο να ενημερωθούν πριν ανοίξουν το στόμα τους και πετάξουν μαργαριτάρια.

Lion είπε...

Ολες οι ανθρωπινες κοινωνιες εχουν / ειχαν τζογο. Ο τζογος ειναι μεγαλυτερος, οσο πιο εξαθλιωμενη και αμορφωτη ειναι μια κοινωνια. Στην ΕΕ η Ελλαδα εχει την πρωτη θεση στους τζογαδορους, ενω παγκοσμιοι πρωταθλητες του τζογου ειναι οι κινεζοι.

Δεν ειμαι γενικα υπερ της κρατικης παρεμβασης, αλλα θεωρω οτι το κρατος *οφειλει* να ελεγχει τον τζογο. Αλλιως η διακινηση και το ξεπλυμα μαυρου χρηματος γινονται απιστευτα ευκολα.

Ας μην συγχεουμε τον τζογο, την τεχνολογια και τα ιντερνετ καφε.
Ο τζογος δεν εχει αναγκη την τεχνολογια - μπορω να στοιχηματισω το οτιδηποτε.

Αλλα ουτε τα "ουφο" παλια ειχαν σχεση με την τεχνολογικη παιδεια των νεων. Ουτε τα ιντερνετ καφε σημερα εχουν κατι τεχνολογικο.
Προσφατα χρειαστηκε να χρησιμοποιω ιντερνετ καφε για μερικες μερες (στην Ελλαδα). Διαφορες ελληνικες πολεις, διαφορα μαγαζια, διαφορες ωρες της ημερας.
Ολα ( !! )τα ιντερνετ καφε που επισκεφτηκα ηταν καταμεστα απο νεαρους που πυροβολουσαν ακαταπαυστα διαφορα τερατα στην οθονη. Εκανα βολτες πισω απο τις πλατες των νεαρων και ειδα τι ειχαν στις οθονες τους. Ουτε ενας δεν εκανε τσατ - εστω για να βρει γκομενα. Ολοι με τα τερατα ηταν απασχολημενοι. Αντε και μερικοι που επαιζαν μπασκετ στον υπολογιστη.

Οχι οτι θα επικροτουσα μια απαγορευση των ιντερνετ καφε. Αλλα ουτε και θα τα θεωρουσα προπυργιο τεχνολογικης διαπαιδαγωγησης των νεων, που αξιζει να υπερασπισω την λειτουργια του.

Τωρα αν τα ιντερνετ καφε συνδεονται με τον τζογο (που χρειαζεται κρατικο ελεγχο) το πραγμα γινεται πολυπλοκο. Τεχνικα ειναι πολυ δυσκολο στο κρατος να ελεγξει, αν το ιντερνετ καφε προαγει τον τζογο η οχι. Ειναι πολυ πιο ευκολο να το απαγορευσει τελειως.

Περαστικός είπε...

Καλημέρα OldSkipper,

α) Συμφωνώ ως προς τον έλεγχο του τζόγου. Αυτό βέβαια γίνεται όλο και πιο δύσκολο κυρίως λόγω των διαφορετικών μέσων και μορφών που μπορούν να χρησιμοποιούνται σήμερα για την παροχή αυτών των υπηρεσιών. Ίσως αυτή η προσπάθεια να πρέπει να γίνει σε διεθνές επίπεδο. Αυτό όμως δεν δικαιολογεί την απαγόρευση μη αθέμιτων δραστηριοτήτων, κάπως έτσι ήταν και το σκεπτικό του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου. Αν το κράτος κοπτόταν για τον τζόγο και τον θεωρούσε δεινό δεν θα γέμιζε την Ελλάδα με καζίνα και δεν θα τη γέμιζε με νόμιμα στοιχιματατζίδικα και λογής - λογής πρακτορεία που ελέγχονται από τους εκλεκτούς της. Σε τελική ανάλυση, ας νομιμοποιούσε και τα φρουτάκια και ας τα φορολογούσε, αλλά αυτό δεν θα άρεσε βέβαια στους επιχειρηματίες-πελάτες-νταβατζήδες (έκφραση πρωθυπουργού)του κράτους. Προσωπικά, απεχθάνομαι τον τζόγο και η μόνη φορά που αγοράζω λαχείο είναι όταν λυπάμαι τον λαχειοπώλη.

β) Τα ουφάδικα και τα Internet cafe είναι απλά χώροι που παρέχουν κάποιες υπηρεσίες που αφορούν στην τεχνολογία. Ιδίως τα ίντερνετ καφέ είναι για κάποιους νέους σημείο πρώτης επαφής και γνωριμίας με το ίντερνετ, έστω και μέσω δικτυακών παιχνιδιών, για τα οποία δεν βρίσκω τίποτα ιδιαίτερα κακό, καθώς έχω και εγώ εντρυφήσει κατά καιρούς, με μέτρο πάντα. Πέρα από αυτό, ένα ίντερνετ καφέ είναι και ένας χώρος που προφέρει μια υπηρεσία που σήμερα είναι απαραίτητη, για παράδειγμα, για ταξιδιώτες που έχουν ανάγκη π.χ. να ελέγχουν το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο τους, αλλά και για κάθε άλλον που έχει ανάγκη να χρησιμοποιήσει το ίντερνετ χωρίς να διαθέτει υπολογιστή. Φυσικά λοιπόν και θα υπερασπιστώ τη λειτουργία τους. Όσο για τα ουφάδικα, επίσης δεν βλέπω κάτι κακό στα τεχνικά-ψυχαγωγικά παιχνίδια. Πράγματι, η ενασχόληση με ηλεκτρονικά παιχνίδια δεν σημαίνει απαραίτητα ενδιαφέρον για την τεχνολογία, αλλά μπορεί να σημαίνει και αυτό. Στη δική μου εφηβική ηλικία συνετέλεσαν σε μεγάλο βαθμό στο να ενδιαφερθώ για τους υπολογιστές.

γ) Είμαι της άποψης ότι κάθε απαγόρευση και νόμος πρέπει να εξετάζεται ως προς την αναγκαιότητά του ξανά και ξανά και ξανά, αποτελεί το ύστατο μέτρο και μόνο εφόσον δεν υπάρχει άλλη λύση και σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να συμπαρασύρει μη αθέμιτες δραστηριότητες (επίτηδες δεν λέω θεμιτές, το να θεωρείς κάτι ουδέτερο δεν είναι δικαιολογία απαγόρευσης). Δραστηριότητες που δεν είναι αθέμιτες δεν πρέπει να απαγορεύονται. Στην Ελλάδα, η πολυνομία και η ευκολία των απαγορεύσεων έχει διαβρώσει την ίδια την έννοια των νόμων και καθιστά πρακτικά αδύνατη την εφαρμογή και το σεβασμό τους με αποτέλεσμα τη διόγκωση της διαφθοράς (είναι και αυτός ένας παράγοντας) και την τελμάτωση πολλών τομέων του οικονομικού βίου.

δ) ίσως και το πιο σημαντικό, και για λόγους αρχής και αυτοσεβασμού, δεν δέχομαι κανένα κράτος που θα με μαντρώνει και θα ελέγχει τον τρόπο ψυχαγωγίας μου εφόσον δεν προκαλώ άμεση και τεκμηριωμένη βλάβη ή ενόχληση (παρεμπιπτόντως, πληροφορήθηκα πρόσφατα για μια μελέτη σύμφωνα με την οποία χειρουργοί που επιδίδονται σε ηλεκτρονικά παιχνίδια που απαιτούν επιδεξιότητα και ακρίβεια χειρισμών γίνονται ικανότεροι στο επάγγελμά τους). Αντιτάσσομαι σε κάθε απαγόρευση, από τη στιγμή που τη θεωρώ μη αναγκαία και καταχρηστική άσκηση εξουσίας, ανεξάρτητα από το αν το αντικείμενό της με αφήνει αδιάφορο. Αν δεν ισχύει αυτό και κάνω λάθος, να μου το πείτε για να ξεκινήσω εκστρατεία απαγόρευσης της τηλεόρασης, κατά την άποψή μου του πλέον επικίνδυνου και αποτελεσματικού μέσου μαζικής αποβλάκωσης.

Περαστικός είπε...

Καλημέρα Μαράκι.

Lion είπε...

Καλημερα Περαστικε.
Στο (α): μα αυτο ακριβως θελει το κρατος. Τζογο μονο στα μαγαζια που ελεγχει. Στα ουφαδικα τοτε δεν μπορουσε να ελεγξει (τεχνικο το προβλημα) ποιο ποσοστο των εισπραξεων ειναι τζογος και ποιο οχι.

Στο (β): τα ιντερνετ καφε προσφερουν μια υπηρεσια στον ταξιδιωτη - σωστο. Προσφερουν επισης μια πρωτη ευκαιρια σε εναν ενδιαφερομενο νεο (οπως ησουν εσυ), να χρησιμοποιησει υπολογιστη. Πιστευω οτι ο νεος με ενδιαφεροντα θα βρει την ευκαιρια ετσι κι αλλιως - δεν απαιτειται να γινει αυτο μεσω των παιχνιδιων.
Ο νεος που δεν ενδιαφερεται θα μεινει κολλημενος στα τερατα.

Στο (γ): συμφωνουμε γενικα. Δεν προσπαθησα να υπερασπιστω το ελληνικο κρατος (μπρρρρρ...)

Στο (δ): το ιδιο με το (γ). Καμμια απαγορευση δεν ειναι σωστη, εκτος αν αφορα αθεμιτη δραστηριοτητα. Το προβλημα ειναι ο συνδυασμος ιντερνετ καφε + τζογος. Το κρατος ενδιαφερεται να ελεγξει τον τζογο για ευνοητους λογους - η μπαλα παιρνει και τα ιντερνετ καφε.

Υ.Γ. Η προσφατη απογοητευση μου προκληθηκε απο το γεγονος, οτι οι νεοι που ειδα *δεν* επαιζαν διαδικτυακα παιχνιδια, αλλα απλοϊκα ego-shooters

Περαστικός είπε...

Καλησπέρα OldSkipper. Η τεχνολογία σίγουρα θέτει νέες προκλήσεις και προβλήματα, αλλά το ελληνικό κράτος έχει πάντα μία λογική: πονάει χέρι-κόψει κεφάλι. Η συγκεκριμένη απόφαση ήταν το αποτέλεσμα του πανικού της κυβέρνησης μπροστά στο μεγάλο θόρυβο που δημιουργήθηκε από τηλεοπτικούς δημοσιογράφους-εισαγγελείς. Θυμάμαι μάλιστα ότι υπήρχαν προτάσεις για να διασφαλίζεται ότι τα τεχνικά παίγνια δεν θα μετατρέπονταν σε τυχερά μέσω τροποποιήσεων ώστε να μη δέχονται νομίσματα αλλά μάρκες ή να χρησιμοποιείται άλλο σύστημα πληρωμής αλλά αυτές αγνοήθηκαν για την εύκολη λύση της απαγόρευσης των πάντων. Υπήρχαν επίσης προειδοποιήσεις ότι η καταδίκη από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο ήταν σίγουρη, αλλά αγνοήθηκαν. Δεν θέλω να συνεχίσω άλλο γιατί κάποιος θα νομίσει ότι είχα επαγγελματική σχέση με το χώρο, απλώς πήγαινα και εγώ και έπαιζα 2-3 παρτίδες τεχνικών βιντεοπαιχνιδιών κάτι μελαγχολικά σαββατόβραδα σε κανένα αξιοπρεπές κατάστημα όταν έκανα τις βόλτες μου. Εν τω μεταξύ, ο τζόγος, νόμιμος και παράνομος (αν υπάρχει ακόμη παράνομος από τη στιγμή που υπάρχουν τόσες άλλες νόμιμες επιλογές), οργιάζει στην Ελλάδα με χίλιους δυο άλλους τρόπους.