Προγεννητική εμπειρία

Για αυτόν η ζωή δεν ήταν παρά ένα βάρος, την ένοιωθε σαν ένα σακί τσιμέντο που κουβαλούσε στους ώμους του. Ήταν ένα βράδυ που πήγε στο λουτρό για να ξυριστεί όταν, χωρίς να το σκεφτεί πολύ, πήρε ένα ακονισμένο ξυράφι και το έσυρε από τη μία άκρη του λαιμού του στην άλλη. Αντίκρισε με κενό βλέμμα το αίμα του να πιτσιλάει τον καθρέπτη του μπάνιου σχηματίζοντας μοτίβα που θύμιζαν έργο του Πόλοκ και λίγο μετά σωριάστηκε στο πάτωμα.

Ένοιωσε το σώμα του να δονείται και λίγο μετά τυλίχτηκε στο σκοτάδι, εκτός από ένα φως που φαινόταν κάπου στο βάθος. Ήταν σαν να βρισκόταν μέσα σε ένα τούνελ ή ένα πηγάδι. «Λες να υπάρχει πράγματι ζωή μετά θάνατον;» αναρωτήθηκε, «τι μου συμβαίνει τώρα;». Ένοιωσε μια δύναμη να τον σπρώχνει προς το φως που όλο και μεγάλωνε, καταλαμβάνοντας μεγαλύτερο μέρος του οπτικού του πεδίου. «Σίγουρα κάτι καλύτερο θα ακολουθεί, σκέφτηκε, αλλά μετά ένοιωσε φόβο, καθώς θυμήθηκε ότι στα περισσότερα θρησκευτικά/μεταφυσικά συστήματα η αυτοκτονία είναι κάτι που επισύρει μεταθανάτια τιμωρία… αν είχαν δίκιο…».

Το φως τώρα είχε μεγαλώσει πολύ, μια τελευταία ώθηση και βρέθηκε να κοιτάζει ένα τεράστιο πρόσωπο που φορούσε μια ιατρική μάσκα. Πίσω του είχε αφήσει τον κόλπο μιας γυναίκας. Όταν κατάλαβε τι είχε συμβεί έκανε να αφήσει μια κραυγή απελπισίας «Όχι πάλι!!!», αλλά την επόμενη στιγμή ξέχασε τα πάντα και από το στόμα του βγήκε το πρώτο κλάμα ενός μωρού.