Ο Μπόμπος στη δημαρχία!

Ψηφίστε Μπόμπο - Πάντα επί το έργον!

Οι εκλογές για την τοπική αυτοδιοίκηση πλησιάζουν. Πάντα θεωρούσα ότι τα ιδεολογικά κριτήρια θα έπρεπε να βαρύνουν λιγότερο στις εκλογές για την αυτοδιοίκηση, σε πείσμα της κυρίαρχης τάσης, καθώς το θέμα είναι κυρίως η επίλυση συγκεκριμένων, πρακτικών ζητημάτων. Γιατί πρέπει να με ενδιαφέρει η ιδεολογική τοποθέτηση ενός υποψηφίου εφόσον συμφωνώ με τις λύσεις που προτείνει για το πάρκο της γειτονιάς μου και την αντιμετώπιση των άλλων ζητημάτων της πόλης; Κάποιοι θεωρούν αφελή αυτή την άποψη, έστω. Πάντως, για άλλη μια φορά με βασανίζει η λήψη μιας απόφασης που γνωρίζω ότι, όποια και αν θα είναι τελικά, αποκλείεται να με αφήσει ικανοποιημένο.

Κάποια στιγμή, με αφέλεια που δεν προσήκει στα χρόνια μου, επισκέφθηκα τις ιστοσελίδες μερικών υποψηφίων για να ενημερωθώ σχετικά με τα προγράμματά τους. Δεν βγάζεις άκρη. Όλοι θα κάνουν τα πάντα. Πράσινο, ελεύθεροι χώροι, καθαριότητα, ανακύκλωση, κυκλοφοριακό και λοιπά προβλήματα που δεν έλυσαν επί σειρά δεκαετιών θα τα λύσουν όλα σε μια τετραετία, αρκεί να έχουν την ψήφο μας. Οι υποψήφιοι μικρότερων συνδυασμών δε περιφρονούν τέτοια μικροπροβλήματα. Αυτοί θα συντρίψουν τον παγκόσμιο ιμπεριαλισμό ή θα καταστήσουν ξανά την Ελλάδα αυτοκρατορία. Νομίζω μάλιστα ότι το μέγεθος των θεμάτων με τα οποία ασχολείται ένας συνδυασμός είναι αντιστρόφως ανάλογο της απήχησής του.

Μια λύση είναι να επικεντρωθείς στα πρόσωπα. Να δεις ποιος συνδυασμός έχει τους ικανότερους ανθρώπους για να παραγάγει κάποιο έργο ή τους λιγότερο διεφθαρμένους. Αν βρείτε τρόπο αξιολόγησης, να μου τον πείτε και εμένα. Προσπερνάμε ηθοποιούς, αθλητές, τηλεπαρουσιαστές και λοιπά "celebrities", προσπερνάμε διάφορα παιδιά, ανίψια και λοιπούς εφήβους που διεκδικούν πολιτικά αξιώματα κληρονομικώ δικαιώματι και τι μένει; Κάποια στελέχη που, ως επί το πλείστον, έχουν κάποιες σπουδές και έχουν αναδειχθεί μέσα από τα κόμματα ή έχοντας εξαργυρώσει συνδικαλιστικά ή άλλα αξιώματα - τώρα μάλιστα.

Με τρόμο συνειδητοποιώ ότι εάν κάποιος δεν έχει ειδικά συμφέροντα που συμβαίνει να προωθούνται από κάποια παράταξη, για να μην αναφέρω τίποτε χειρότερο, όπως πελατειακές σχέσεις κ.λπ., έχει ελάχιστα μέσα για να λάβει μια απόφαση. Αναρωτιέμαι τελικά, μήπως άνθρωποι όπως εγώ θα ήταν καλύτερα υπό αυτές τις συνθήκες να ψηφίζουν λευκό. Τι πιο έντιμο όταν δεν ξέρεις την απάντηση; Να πάρεις τη βοήθεια του κοινού, ας κάνουν τις επιλογές τους αυτοί που γνωρίζουν ή έχουν λόγους και επενδυμένα συμφέροντα ή όσοι πιστεύουν σε ιδεολογικές σκοπιμότητες ή θεωρούν ότι η ψήφος τους θα αλλάξει κάτι. Εξάλλου, πείτε μου με το χέρι στην καρδιά ότι δεν γνωρίζετε ήδη το αποτέλεσμα στην Αθήνα, όπου ψηφίζω εγώ. Ακόμη και αν γίνει κάποια μεγάλη έκπληξη, ποια θα είναι αυτή; Θα εκλεγεί ο έτερος Καπαδόκης - σπουδαία υπόθεσις δι όλους εμάς που δεν είμεθα πελάτες του συστήματος...

Για όσους πιστεύουν ότι αυτά είναι μηδενιστικά ή ότι με την ψήφο τους υπάρχει πιθανότητα να αλλάξει κάτι ή για όσους ανησυχούν ότι με αυτή την στάση υπάρχει το ενδεχόμενο αποσταθεροποίησης και ανάδειξης ακραίων στοιχείων, έχω να αναφέρω κάποιες παραμέτρους που ισχύουν για όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις και οι οποίες εμποδίζουν τη στάση μου, και άλλων που σκέπτονται όπως εγώ, από το να έχει ευρύτερη απήχηση επηρεάζοντας σοβαρά την έκβαση των εκλογών. Τα δύο μεγάλα κόμματα διατηρούν και μάλλον θα διατηρούν για αρκετό διάστημα ακόμη την κυρίαρχη θέση τους, όσο δεν συμβαίνουν μεγάλοι κλυδωνισμοί και μεταβολές στην κοινωνική και πολιτισμική σύσταση της κοινωνίας μας. Αυτό συμβαίνει:

α) διότι το κράτος και η κοινωνία μας λειτουργούν κυρίως πελατειακά! Το κριτήριο για ένα πολύ μεγάλο αριθμό ανθρώπων είναι η προάσπιση ή η διεκδίκηση κάποιων συμφερόντων τα οποία διαχειρίζονται τα μεγάλα κόμματα που με τη σειρά τους αντλούν την ισχύ τους από τη διαχείριση αυτών των συμφερόντων. Φυσικά, τα συμφέροντα αυτά διαφέρουν σε μέγεθος. Άλλος στηρίζει πολιτικούς για να καταστρέφει ατιμώρητος το περιβάλλον και άλλος ελπίζει στο διορισμό του κανακάρη ή της κόρης του κολλώντας αφίσες και κουνώντας σημαιάκια.

β) διότι χωρίς επαρκή προβολή από τα ΜΜΕ, ένας πολιτικός ή ένα κόμμα δεν υπάρχει. Αυτά διαμορφώνουν και καθορίζουν σε σημαντικό βαθμό το πλαίσιο των πιθανών επιλογών και, για να αφήνουμε στην άκρη τις ωραιοποιήσεις και τις μεγαλοστομίες περί υπεύθυνων πολιτών, ποιος άνθρωπος σήμερα έχει χρόνο για να ασχοληθεί, πέραν του καθημερινού αγώνα για επιβίωση κυριολεκτικά ή επαγγελματικά, με την πολιτική; Οι περισσότεροι από εμάς, όσο και αν προσπαθούμε να βλέπουμε παραπέρα, εγκλωβιζόμαστε σε ένα κατασκευασμένο πλαίσιο πολιτικής ζωής.

γ) διότι σε μεγάλη μερίδα του πληθυσμού υπάρχουν ακόμη, έστω και σε μικρότερο βαθμό από τα προηγούμενα χρόνια, τα παραταξιακά αντανακλαστικά και απωθημένα.

δ) διότι υπάρχει η φυσική αδράνεια, ο φόβος "μήπως εκλεγεί κάνας τρελός". Αφού δεν έχω χρόνο να ψάξω πολύ τα πράγματα, ας ψηφίσω το διάβολο που ξέρω ήδη (αγγλισμός) και ας ασχοληθώ με τη δουλίτσα μου.

Ας μην σας κουράσω άλλο. Τελικά έλαβα την απόφασή μου. Με βοήθησαν κάποιες ματιές σε τηλεοπτικές συζητήσεις με υποψηφίους. Λόγια, αλλά όχι λόγος, κραυγές και απουσία αρετής. Καμία θετική εντύπωση. Θα ψηφίσω τελικά Μπόμπο, για να μην έχω τύψεις.

Υ.Γ. 1. Αντιλαμβάνομαι ότι τα παραπάνω ενδέχεται να μην ισχύουν σε μικρότερες κοινότητες όπου οι άνθρωποι γνωρίζονται προσωπικά και συμβαίνει να έχουν υπερβεί τις κομματικές διαχωριστικές γραμμές.

Υ.Γ. 2. Τα παραπάνω δεν είναι επίθεση εναντίον των εκλογών, είναι προσπάθεια προσέγγισης της πραγματικότητας όπως έχει διαμορφωθεί. Πολλά θα μπορούσαν να γραφούν για το πώς θα μπορούσαν να βελτιωθούν τα πράγματα, αλλά αυτό μπορεί ενδεχομένως να είναι θέμα άλλου κειμένου.