Το κορίτσι και το σκουλήκι

Έτρεχα στο πάρκο όταν είδα μια νέα κοπέλα, με αθλητική περιβολή, να κοιτάζει με προσήλωση προς τα κάτω, ίσως με κάποιο προβληματισμό. Κοιτούσε αρκετή ώρα και όταν πλησίασα τα βήματά μου την έκαναν να ξαφνιαστεί. Με κοίταξε για μια στιγμή και απομακρύνθηκε.

Φτάνοντας στο σημείο που στεκόταν θέλησα να διαπιστώσω ποιο ήταν το αντικείμενο της προσοχής της. Πάνω στην άσφαλτο απλωνόταν το σώμα ενός γαιοσκώληκα. Η άσφαλτος δεν είναι το ιδανικό περιβάλλον για αυτό το εξαιρετικά χρήσιμο πλάσμα (αερίζει το έδαφος και καταναλώνει σήπουσες οργανικές ύλες), καθώς αφυδατώνεται, είναι εξαιρετικά ευαίσθητο στο ηλιακό φως και αποτελεί μεζέν δια τα πτηνά, διά να μην αναφέρομε και τον κίνδυνο από τους περιπατητάς και τα οχήματα. Το έπιασα λοιπόν προσεκτικά με τα δάκτυλά μου, νοιώθοντας το κορμί του να συσπάται από ζωή, και το απίθωσα παραδίπλα, στο υγρό χώμα.

Συνέχισα το τρέξιμό μου αναλογιζόμενος τι θα μπορούσε να σκεπτόταν αυτή η κοπέλα όταν ατένιζε τον συμπαθή σκώληκα. Να σκεπτόταν άραγε εάν θα έπρεπε να βοηθήσει το πλάσμα, αλλά να την απωθούσε το άγγιγμα του κορμιού του; Υποθέτω πως δεν θα μάθω ποτέ. Μετά, σκέφθηκα τον σκώληκα και πόσο παράξενη θα ήταν για αυτόν (εάν είχε την απαιτούμενη νόηση) η εμπειρία του να ανυψωθεί από το έδαφος, για να βρεθεί ξανά στο οικείο χωμάτινο περιβάλλον του, γλιτώνοντας από τη δυσχερή θέση όπου βρισκόταν. Θα το θεωρούσε αυτό που του συνέβη θαύμα; Θα του άλλαζε τη ζωή στρέφοντάς τον σε πιο πνευματικά πράγματα; Θα αποφάσιζε να ιδρύσει κάποια νέα θρησκεία ή να γράψει ένα ιερό βιβλίο, καθώς θα θεωρούσε ότι ο θεός του έδειξε ιδιαίτερη εύνοια "βάζοντας το χέρι του"; Εξάλλου, εάν όντως πίστευε σε κάποιον θεό, δεν θα μπορούσε να θεωρήσει, ακόμη και αν έβρισκα τρόπο να του περιγράψω ακριβώς αυτό που του συνέβη, ότι το χέρι μου ήταν καθοδηγούμενο από εκείνον;

Με αυτές και άλλες σκέψεις συνέχισα την προπόνησίν μου.

Σημείωσις:
Να ζητήσω από του υποψηφίους των δημοτικών εκλογών να καταργήσουν τας ασφαλτωστρώσεις, αι οποίαι δημιουργούν προβλήματα εις πλείστα πλάσματα.