Ασχημοσύνη στο πάρκο

Στο πάρκο, απόγευμα, μια νεαρή δρομέας μπαίνει σε μια στροφή του μονοπατιού, όταν ξαφνικά πετάγονται με ιλιγγιώδη ταχύτητα δύο ποδήλατα. Η κοπέλα τα αποφεύγει με δυσκολία. Εποχούμενοι είναι δύο μειράκια εφηβικής ηλικίας, με επιμελώς ατημέλητη εμφάνιση και περίσσεια θράσους και τεστοστερόνης. Καθώς απομακρύνονται, εκτοξεύουν θρασύδειλα, ως πάρθιο βέλος, τη βρισιά "Άντε μωρή μαλ*κω!". Στη συνέχεια, δικαιολογούν το χαρακτηρισμό μεταξύ τους "μα πετάχτηκε στη μέση!" Η κοπέλα κοιτάζει για λίγο απορημένη και συνεχίζει.

Προσπερνάω τη χυδαιότητα. Τρέμω στη σκέψη του τι θα μπορούσε να είχε συμβεί εάν πάνω στη στροφή υπήρχε κάποιο νήπιο από τα πολλά που φέρνουν για βόλτα οι γονείς τους ή κάποιο σκυλί ή αν έπαιζαν μπάλα τίποτε παιδιά, όπως συμβαίνει συχνά. Βλέπετε, για αυτούς τους μπούληδες όλοι οι άλλοι είναι απλά εμπόδια, όλοι οφείλουν να κάνουν στην άκρη για να περάσουν αυτοί, η διασκέδασή τους δεν πρέπει να καταστρέφεται από πράγματα όπως η αυτοσυγκράτηση και η υπευθυνότητα ή η απλή προσοχή για την ασφάλεια, των άλλων και τη δική τους. Είναι τυπικά δημιουργήματα μιας ανατροφής από την οποία απουσιάζει κάθε μάθηση κοινωνικής συνείδησης, κάθε ιδέα ευθύνης, κάθε έννοια σεβασμού προς τον "άλλο" που ενδεχομένως, όπως στη συγκεκριμένη περίπτωση, να έχει περισσότερα δικαιώματα στο χώρο (το πάρκο είναι πρωτίστως χώρος ψυχαγωγίας για περιπατητές και παιδιά, ακόμη και εγώ όταν τρέχω είμαι ιδιαίτερα προσεκτικός και αμυντικός). Μακράν από τους γονείς η σκέψη να διδάξουν κάποια στοιχειώδη υπευθυνότητα στα παιδιά τους, μόνο μαγκιά και κλανιά αρκούν, αυτά είναι τα αναγκαία εφόδια για την ανάδειξη στην ωραία αυτή κοινωνία.

Τρέμω επίσης στη σκέψη ότι μετά από λίγα χρόνια αυτοί οι μπούληδες, που θα μπορούσαν να είχαν γίνει κάτι καλύτερο, πιθανότατα να οδηγούν το ίδιο ανεύθυνα ένα αυτοκίνητο με αεροτομές και δυνατό στερεοφωνικό, επιστρέφοντας από τη νυκτερινή διασκέδασή τους με τις "γκόμενες", με κίνδυνο να πέσουν σε κάποιο δυστυχή πεζό, περίπτερο ή στάση λεωφορείου που θα έχει το θράσος να τους φράξει το δρόμο. Ίσως τότε να αντιληφθούν ότι η ζωή είναι κάτι άλλο από αυτό που νομίζουν και ότι αυτοί δεν είναι τα μόνα υποκείμενα σε έναν κόσμο αντικειμένων.

Πάντων κάκιστον η ευπετείη παιδεύσαι την νεότητα αύτη γαρ έστιν η τίκτει τας ηδονάς ταύτας, εξ ων η κακότης γίγνεται - Δημόκριτος (το βρήκα εδώ, αποδίδω όπως νομίζω ότι είναι σωστότερο: Η χειρότερη ανατροφή των νέων είναι να τους δίνονται όλες οι ευκολίες, καθώς αυτό εθίζει στις ηδονές που δημιουργούν την κακότητα)