Δευτέρα, Σεπτεμβρίου 24, 2012

Έκπτωτο δεν θα τον πουν



Σαν είδαν το κορμί του να σέρνεται στη σκόνη, μακάβριο λάφυρο
Έρμαιο στου πλήθους την οργή
Από των τηλεοράσεων τις οθόνες
Πολλοί απόρησαν με τούτη την επιμονή

Σαν να μην του είχαν γίνει τόσες προτάσεις και διαβήματα
Αλλού να πάει να ζήσει, σε κάποια λαμπερή πρωτεύουσα της Δύσης
Με πλούτη, όσα είχε περισώσει, και με ανέσεις
Τα χρόνια του περνώντας έκπτωτος, με τις ενασχολήσεις των πλουσίων
Είχε και μετοχές σε κάποιες ποδοσφαιρικές ομάδες δυνατές θαρρώ
Και άλογα που κάλπαζαν σε κούρσες ιπποδρόμων
Σε γήπεδα του πόλο με γαλαζοαίματους να ευφυολογεί ανέμελα
Με ακριβοπληρωμένους έρωτες τις νύχτες τα θρασύτατα σχόλια της μέρας να ξεχνά

Μα, αντί για αυτά, προτίμησε μέχρι το φριχτό του τέλος στην εξουσία να κρατηθεί
Σαν πεισματάρης σκακιστής, που την αναπόδραστη ήττα δεν παραδέχεται
Και ας έχει μείνει με τον βασιλιά και ένα πιόνι, μάταιη ελπίδα, στη μέση της σκακιέρας
Και παίζει ακόμη για δυο ή τρεις κινήσεις, σε όλους είναι φανερό
Mάταια να αντιμάχεται πύργους απειλητικούς και άλογα
Από τετράγωνο σε τετράγωνο κυνηγημένος
Μέχρι η μοιραία λέξη να ακουστεί

Μα η απάντηση ήταν φανερή στο τελευταίο του, απορημένο βλέμμα
Που μάταια έψαχνε, καθώς τον αποτέλειωνε το πλήθος
Να διακρίνει τα εμβλήματα στρατεύματος πιστού
Πως αν μπορούσε τις δελεαστικές προτάσεις να δεχτεί των πρεσβευτών
Θα ήταν άλλος και όχι εκείνος που, νεαρός ακόμη λοχαγός
Είχε το θρόνο αυτό με το σπαθί κερδίσει
Παίρνοντας την παρτίδα από έναν άλλο βασιλιά.


 Υ.Γ. Μπορεί η ποίησή μου να μην τρώγεται με τίποτα, αλλά ζύμωσα πάλι εχθές φανταστικό ψωμάκι, που σίγουρα τρώγεται.

12 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Mε τον τρόπο του Καβάφη λοιπόν, ποιητά μου!
Μου αρέσει που με τίποτα δεν ξεχνάτε τον ποιητή (ούτε το σκακιστή) που υπάρχει μέσα σας.
Ένιγουέι, ποίηση, σκάκι και (ξερό) ψωμί!!!
Combination of the three!

Προβληματίστηκα για το ποιον μπορεί να είχατε κατά νουν γράφοντας αυτούς τους στίχους...
Ως dj που σέβεται τον εαυτό της, δεν έχω αποφασίσει ποια μουσική θα τους ταίριαζε.
Πού θα πάει, θα μου έρθει η έμπνευση...

κ.κ.

Περαστικός είπε...

κ.κ., με εντυπωσιάζετε. Με τόση δουλειά που βάζετε εδώ μέσα, δικαιούστε κάποιο κέρασμα. Αν το θέλετε, επικοινωνήστε στο email του προφίλ μου.

Σκάκι, Ζεν και John Cage, ορίστε http://www.youtube.com/watch?v=9yysZTaaFQM

Ναι, πραγματικά το δικαιούστε.

Περαστικός είπε...

Για να απαντήσω και στον προβληματισμό, είχα κατά νου τα γεγονότα των τελευταίων μηνών στην ευρύτερη περιοχή Μέσης Ανατολής-Βορείου Αφρικής.

Ανώνυμος είπε...

Ομολογώ ότι δεν πήγε το μυαλό μου καθόλου προς τα κεί.
Δεν ξέρω γιατί, αλλά το είδα εντελώς σαν αλληγορία,
(που είναι ΚΑΙ αλληγορία, βέβαια).

Όσο για μένα, δουλεύω πλήρες ωράριο γράφοντας αηδίες.
Εκτάκτως δε και καμιά εξυπνάδα.
Αλλά αυτό δεν μου έχει συμβεί την τελευταία διετία!!!

Μερσί για το ψωμάκι! (Πεινούσα, κύριε...)
Και μη διανοηθείτε να με δωροδοκήσετε...
Τη βάψατε...
(Την τιμιωτέραν των Χερουβείμ... my mother says.)

κ.κ.

Περαστικός είπε...

Βεβαίως, τα γεγονότα ήταν μόνο αφορμή. Απλώς έτσι μου ήλθε, να ενοχλήσω τις λέξεις.
Γιατί να σας δωροδοκήσω; Στην εφορία δουλεύετε; :Ρ

Ανώνυμος είπε...

Όχι, δεν δουλεύω στην Εφορία.
Το αντίθετο: η Εφορία με ...δουλεύει
(και τελευταία και το ΙΚΑ μας έχει σπάσει οικογενειακώς τα νεύρα.)

Για κείνο το κερασματάκι:

Εκτέλεση(1):
http://www.youtube.com/watch?v=DUYpVR573g8

Εκτέλεση(2):
http://www.youtube.com/watch?v=06oJzMXnpzw&feature=related

κ.κ.

aerostatik είπε...

και ο πικρόχολος σχολιαστής έπεσε στην παγίδα καβαφίζοντας ασύστολα...

Περαστικός είπε...

κ.κ., η εφορία μας δουλεύει όλους :(
Ευχαριστώ για τα βιντεάκια, αν και δεν είμαι φαν ούτε του ενός ούτε του άλλου.

aerostatik, με ειρωνεύεται ο άτιμος.

Ανώνυμος είπε...

Ούτε κι εγώ τρελαίνομαι, αλλά αυτοί οι στίχοι
δεν βρίσκετε ότι έχουν να πουν κάτι;

Κέρασμα, η ζωή μου κέρασμα
του ανέμου πέρασμα, μοιάζει να ‘ναι ο καιρός
Γίνομαι, ένα μ' όλους γίνομαι, κύκλος και ανοίγομαι
Μεγαλώνει κι ο Θεός

Έρχονται οι μέρες και περνάνε, δανεικά ζητάνε
Κόκκινα στολίδια σου φοράνε και σε παρατάνε
Ότι μέχρι σήμερα δεν έκανες απόψε κάνε
λόγια κλειδωμένα άνοιξε

Μία κλωστή, δύση και ανατολή, η Μεσόγειος ταξί
Που το μοιραζόμαστε
Τι ψυχή, πάνω κάτω η ψυχή, μπαλαρίνα φωτεινή
Κι όλο ζαλιζόμαστε

(Λέω τώρα...
Εντάξει, δεν είναι Καβάφης...
Τους υπερασπίζομαι για το "κέρασμα" που σηματοδοτούν.)

κ.κ.

Περαστικός είπε...

Συμφωνώ για τους στίχους, αλλά τελικά ένα τραγούδι το ακούς σαν σύνολο, όπως και κάθε άλλο καλλιτέχνημα το προσλαμβάνεις σαν σύνολο. Αν απλώς θέλεις να πεις κάτι, το γράφεις σε μια σελίδα ή σε ένα βιβλίο. Απλώς δεν μου πάει αυτός ο ρυθμός, η μουσική και οι καλλιτέχνες. Όσο συμφωνώ με τους στίχους και θεωρώ ότι έχουν μεγάλη αλήθεια, τόσο δεν μπορώ να πείσω τον εαυτό μου να απολαύσει αυτό το τραγούδι.

Ανώνυμος είπε...

Θλιβερα τα γεγονοτα σε ολη τη μεση ανατολη οι ανθρωποι βγαζουν πολλα παθη και μισος οι εικονες μας κανουν να νιωθουμε τυχεροι που εχουμε αντιπαλο την τροικα και τους σοβιετικου τυπου πολιτικους μας ανεξαιρετως αποχρωσης θανος



Περαστικός είπε...

θάνος, φοβάμαι πως και εμείς δεν τα έχουμε δει όλα ακόμη.